Tja een vraag over vragen…
Ivan heeft de gewoonte om dingen te “eisen” :oops: “Ik wil een boterham!”, “Ik wil naar pappa toe”
Nu zijn we bezig om hem te corrigeren en te zeggen tegen hem dat hij dit moet vragen “Mag ik een boterham?”. Maar dan zegt meneer doodleuk “Ivan wil niet vragen!”
Ik heb al een keer een uur op de bank gezeten met een ongeopend koekje omdat ie het niet aan mij wilde vragen. :roll:
Hij is verbaal best wel goed… maar we vragen ons af of dit misschien toch een beetje te veel gevraagd is. Het rare is wel dat ie wel vraagt of hij mag spelen?
Bent heeft ook de neiging om iets af te dwingen, maar als ik hem zeg dat hij het netjes moet vragen, dan doet hij dat gelukkig wel.
Dus ik denk dat hij niet te jong is om te kunnen vragen.
Wel doe ik het altijd even voor. Dan zeg ik echt tegen hem hoe hij het moet vragen.
Hij roept bijvoorbeeld “KOEK!”
En dan zeg ik:
“nee Bent, eerst netjes vragen, dus: mama, mag ik een koekje?”
Dat doet hij dan netjes na en dat werkt hier prima!
Dat doe ik ook bij Ivan… en dan geeft hij antwoord :roll: i.p.v. dat hij de vraag herhaald
:lol: Sorry, maar wel grappig :mrgreen: .
Ach, gewoon volhouden, komt heus wel goed!
@anbo wrote:
Dat doe ik ook bij Ivan… en dan geeft hij antwoord :roll: i.p.v. dat hij de vraag herhaald
Dit doet Rhodé ook regelmatig. :lol: :inlove:
Ik maak er niet zo’n punt van. Als ze zegt ‘ik wil een koekje’ dan corrigeer ik haar gewoon met ‘mama, mag ik een koekje?’, en zeg dat ze het wel netjes moet vragen.
Vaak geeft ze dus ook antwoord met ‘ja hoor’, of ze zegt niets, of ze vraagt het opeens heel goed!!!
Het maakt voor mij (nog) niet uit wat voor antwoord ze geeft…ze krijgt dan gewoon waar ze om vraagt.
Ik merk wel dat als je af dwingt dat ze het eerst netjes moet vragen, ze gewoon helemaal dicht klapt, of gewoon door de koppigheid het gewoon niet meer vraagt.
Voor mezelf is dit gewoon nog geen ‘probleem’ om er een hele heisa van te maken, dus laat ik het voorlopig zo (wel constant corrigeren met hoe ze het wel hoort te zeggen)
Het gaat de ene dag heel goed (dan vraagt ze dus ook echt alles) en de andere dag is ze erg enthousiast of zit niet lekker in haar vel, en dan lukt het gewoon niet.
Mijn tip; laat zien/horen hoe het hoort, maar maak er niet een te groot probleem van…dat gaat alleen maar tegen werken denk ik.(en maakt het er ook niet gezelliger op natuurlijk)
Ik moet inderdaad ook altijd erg oppassen dat als ik Ivan dan corrigeer en dan zeg “Mag ik een koekje?” En hij dan met een heel serieus gezicht "Ja"Zegt :lol: Niet in een lachbui val
Maar ja dat heb ik wel vaker… soms moet hij van ons op de trap in de gang zitten als hij verveelend is en af moet koelen(gebeurd gelukkig niet vaak)… dan kan hij ook misdeeld kijken dat ik vreselijk moet uitkijken dat ik niet ga lachen…
Maar wat vragen betrefd ben ik weer gerust gesteld… gewoon volhouden en het vooral voor jezelf ook leuk houden!
Als Sebastiaan op die manier aan ons om een koekje of wat dan ook vraagt, zeggen we altijd: Hoe vraag je dat netjes?
En sinds kort komt er dan heel lief “alsjeblieft koek hebben mama?” achteraan. We zijn daar denk ik 2 maand geleden mee begonnen. Gewoon gezegd dat hij "mag ik alsjeblieft… " moet zeggen en dat heeft hij redelijk snel opgepikt. Maar ik maak er geen drama van als het eens niet lukt hoor. Dan beginnen we de volgende keer gewoon weer opnieuw.
Het komt vanzelf allemaal wel 
Groetjes,
Heleen
Als we hier zeggen “vraag eens gewoon aan papa of je dat mag hebben” of iets dergelijks … zegt hij met een heel lief stemmetje
“papa? … vraag!”.
volhouden meid dat is het enige wat werkt vaak.
Succes ermee
celes
Yep, volhouden en herhalen, herhalen, herhalen, herhalen en nog eens herhalen… “nee, je moet het netjes vragen”… “mag ik…”… en dat 100x per dag. Na een maand of wat (:roll: :mrgreen: ) zul je zien dat er verbetering in komt.
Hier is het ook nog mama koekje!! En als ik hem zeg dat ie het netjes moet vragen, dan komt er heel schattig: mafik koekje ahblief mama? :inlove: :inlove:
hier milan ook geleerd dat hij moet vragen… maar hij antwoordt dan ook wel eens… mama koek zegt ie dan… ik zeg: nee dan zeg je : mama mag ik een koekje… zegt milan: ja… :lol: :lol:
Hihi da’s ook wat met dat koekje
Gewoon blijven verbeteren, het is niet dat ze het niet willen zeggen denk ik hoor. Ze hebben nog geen idee wat beleefd zijn betekent. In jouw geval is het gewoon dwars zijn maar als je keer op keer uitlegt hoe het moet, is het binnen no-time omgedraaid hoor, dan weten ze wel hoe het moet om iets gedaan te krijgen :thumbup:
Hier eentje die dus alleen maar alles vraagt :roll: Maar als ik het zo lees is hij hier best vlot mee…
Dus hier is het de hele dag:
mama, mag ik een koekje / mama, mag de auto op tafel?/ Mag ik nog een beetje drinken… etc…mag ik eten?..mag ik tot in den treuren haha!!!
Of als ik aan de telefoon hang…mama wie is dat??
Wat is dat???
Ik zit nu alleen nog te wachten op de fase Waarom… :mrgreen:
@Smurf78 wrote:
Ik zit nu alleen nog te wachten op de fase Waarom… :mrgreen:Hier nu nét zo… was ik zo blij dat ze eindelijk netjes vroeg, word ik er nu soms stapeldol van… de meest favoriete vraag: “mamaaaaaa, wat dóeeeee jij? Saba óók doen ajjebiefffff?” :roll: :mrgreen: .
:mrgreen: heel herkenbaar…haha!
Anyk zit in haar stoel en wil er uit, dus ze zegt: “uit stoel” Ze kan veel beter praten en ik zeg tegen haar “nee, mág ik uit de stoel” Waarop ze reageerd: “neehee, uit stoel!”
Om dan de volgende dag heel netjes te zeggen: “Mag ik uit de stoel?” Terwijl ze nog niet klaar is met eten maar graag sinterklaasjournaal wil gaan kijken (onder 1 hoedje spelen met de oudste ) En dan is het moeilijk weigeren :inlove: