Vacuümverlossing, ervaringen delen

Ik ben van Jim met de vacuüm bevallen. Ik had thuis al 2,5 uur liggen persen en dat schoot niet op, Jim bewoog continu en bleef niet staan. Ik mocht dus verkassen naar het zkh (rond 16.00 uur 's middags) om daar te bevallen. Daar ging het allemaal heel hectisch, met Jim was eigenlijk alles super goed, goede hartslag en geen tekenen dat hij het moeilijk had, dus haast was niet echt nodig. De gyn (had ook een veearts kunnen zijn) ging als een gek tekeer: voelde een perswee, vond die te licht dus meteen infuus met opwekkers aan, meteen verdoving en meteen knip en net toen ik wilde zeggen dat ik toch wel even wilde wachten tot hub er was (die was er nog niet) kwam hij gelukkig binnen en ging de vacuüm er al op. Ik moest persen, verpleegster duwde echt heel hard op mijn buik en gyn hing met haar hele gewicht aan de vacuüm. Vacuüm schoot los (hoop bloed, gyn helemaal onder en zowat tegen de muur). Uiteindelijk bleef hij de derde keer wel zitten en werd Jim met een hele hoop geweld geboren. Achteraf hadden ze vlak voor mij nog even gauw een ander meisje geholpen omdat ik er aan kwam en is de ka niet eens meer bij Jim wezen kijken. Die bleek zijn sleutelbeen gebroken te hebben en heeft een hele nacht pijn moeten lijden en heeft flink gehuild :cry: .



Achteraf denkt de vk dat mijn bekken te krap is en moet ik dus deze keer op medische indicatie in het zkh bevallen. Nou vraag ik me serieus af of het wel “normaal” is gegaan en ik misschien toch maar beter een ander zkh kan kiezen eigenlijk. Ik sprak mijn schoonzus hierover en bij haar ging het heel rustig, vacuüm werd op het hoofdje gezet, keertje persen, beetje trekken en heel rustig is mijn neefje toen geboren, zonder verdere complicaties. Zag net een vacuüm bevalling op tv en dat ging ook heel rustig eigenlijk…

hier ook zo’n nare ervaring met de vacuum…



lucas had ineens een hartslag van zo’n 80 slagen per minuut, en de gyn besloot ook om een vacuum te gebruiken…

met 2 man sterk hingen ze aan de pomp, duwen en trekken ggrrrr, ineens schoot de pomp los (zo hard trokken ze dr aan),

toch maar besloten om nu maar een tang te gebruiken…

Ik heb geen negatieve ervaring overgehouden aan de vacuum, heb geen last gehad met inbrengen en hij is gelukkig meteen goed blijven zitten en na 2 persweeen was Pepijn er.

Ik heb zelf tijdens het persen toen mijn ogen dicht gehouden, maar mijn man zei ook dat de gyn + een co-assistente met z’n tweeen aan de vacuum hingen :shock: (tis maar goed dat ik dat niet gezien heb)

Hier ook niet echt een vervelende ervaring.

Van het aanbrengen heb ik niets gemerkt, hij schijnt er wel 2x afgeschoten te zijn, maar ook dat heb ik niet meegekregen. Volgens mij heeft alleen de gyn er aan getrokken, maar er heeft wel een verloskundige erg hard op m’n buik geduwd :shock: .

Eigenlijk ging alles best heel rustig, op het duwen na, maar dat was meer de schrik :wink:

Bij mij lag het trouwens niet aan een te krap bekken, maar ik was gewoon moe en had niet genoeg persweeen. Mag nu dus gewoon weer thuis bevallen.

Als je je niet prettig voelt bij dit ziekenhuis, zou ik gewoon naar een andere gaan als dat mogelijk is.



Groetjes,

Heleen

Ik heb met Yeline ook een vacuumverlossing gehad maar dat is goed verlopen zover ik me kan herrinneren :oops: . Weet bijna niks meer van de bevalling van hoe of wat haha alleen toen Yeline net geboren werd weet ik nog…

Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige was waarbij de vacuüm niet bleef zitten. Ik denk dat het door Jim zijn punthoofdje van het persen kwam dat ie niet goed bleef zitten. Ik heb al tegen de vk gezegd dat ik geen vacuümverlossing meer wil eigenlijk omdat we met Jim daardoor een hoop gedoe hebben gehad, door zijn gebroken sleutelbeen moest hij twee weken op zijn linkerzij slapen, daardoor een voorkeur voor links en een ernstige afplatting van zijn hoofdje dat we gelukkig door heel consequent te zijn zelf hebben goed gekregen, hoofdje is nog steeds niet mooi rond maar als je er geen verstand van hebt zie je het niet, anders had hij ook nog een redressiehelmpje op gemoeten. Alles bij elkaar heeft het allemaal driekwart jaar geduurd voor we klaar waren met fysio en alles.

Marit is ook geboren met behulp van vacuum…De reden was dat na 40 minuten persen de hartslag van ,marit gewoon weg viel en erg lang voor nodig had om weer bij te komen…Ineens flinke paniek, gyn erbij, en als het met 3 keer "trekken"niet ging lukken werdt het een keizersnede…

vervolgens idd bij de 3e perswee met vacuum op der hoofdje is ze geboren…punthoofdje was de volgende dag al weg, en van hoofdpijn heeft ze godzijdank geen last gehad…



ik heb er zelf niet veel van mee gekregen (vermoeitheid, dinsdag begonnen de weeen vrijdags is marit pas geboren) maar hubbie vondt het vreselijk om aan te zien dat getrek aan zo`n fragiel hoofdje…

Heb bij Tijn wel een vervelende bevalling gehad, maar eerlijk gezegd was ik blij met de vaccumverlossing.



Ik had geen persweeen en kreeg hem op eigen kracht er niet uit.



Op dat moment kon het me niet meer schelen hoe of wat maar hoe moest er uit, en wel zo snel mogelijk!!!



Ben nu wel een beetje zenuwachtig hoe het deze keer gaat verlopen, moet op Medium risk medische indicatie in het ZKH bevallen, maar vind dat eigenlijk wel heel prettig!!



Volgens Carlo was het bij mij ook wel een zooitje, en veel bloed enzo. Ik heb dat niet meer meegekregen want vrij snel na de bevalling ben ik naar de OK gebracht omdat mijn placenta niet kwam!

bij mij kwamen de verpleegsters korte tijd na de bevalling binnen ( wisseling van de wacht) en het enige wat ze zeiden was : :shock: wat is HIER gebeurd :o



idd het bloed zat óveral, muren en zelfs plafond.



als ik dat tegen mensen vertelde dan was meestal de reactie :roll:

alsof ik dat zat te verzinnen :eh:



de vacuum was hier levensreddend, dus daarover geen klachten.

ik had al heel veel knippen en verdovingen gehad voordat dat ding op tom zijn hoofd werd gezet dat ik daar niks meer van voelde.

hij schoot wel los…en ik heb hem er zélf uit geperst terwijl hij in kruinligging (sterrekijkertje) lag :shifty: want ze had dat ding niet snel genoeg terug en ík had zoiets van persweeeeeeeeeeeeehuppakeeeeeeeeeee :shifty:



en dan die vk naast je die alleen maar stamelde…“wat een kracht wat een kracht” :roll:



mijn man stond met zijn hoofd tegen het raam en zijn rug en benen tegen de verwarming aangedrukt omdat er ineens zoveel mensen om mn bed stonden en er grote paniek was zodat ie niet van zn plaats durfde…nee hij KON niet eens aan de kant want hij werd weggedrukt en kon amper iets zien…

ik wil best zeggen dat hij echt een poos in shock is geweest toen…en daarna… van hoe alles gegaan is…



ik heb het allemaal meegekregen…ik ben iemand die in paniek de tijd vertraagd beleefd en daardoor elk detail in zich opslaat…



bij de nacontrole heb ik aangegeven dit NOOIT meer mee te willen maken, en ik mag idd volgende keer om psychische redenen een ks :shifty:

nu ben ik 2 jaar verder, hoor heel veel verhalen over 2e en volgende kinderen die er bijna als vanzelf uitvallen…en denk nu…misschien doe ik het wel weer zelf :shifty: ooit :shifty:



kwam er bij jullie ook een kinderarts kijken naar het hoofdje?

Jasper is ook met de vacium gehaald,

maar niet zoveel van gemerkt…



Was blij dat hij eruit was :wink:



Het bultje op zijn hoofdje was binnen 3 dagen weg…

Guusje, heftig zeg :shock: :shock: :shock:

Bij ons kwam er ook een kinderarts kijken naar Pepijn zijn hoofdje (pas uren later omdat het die dag zoooooo druk was) en hij kreeg direct na zijn geboorte 2x 60mg paracetamol.

Zijn bult op het hoofdje was na 2 dagen verdwenen de bloeduitstorting van de vacuum heeft er wel 1 maand gezeten voordat je die niet meer zag. Gelukkig had hij veel haar dus je moest goed kijken of je het kon zien, maar zielig vond ik het wel.

Hier ook een vacuumverlossing.



Na 50 minuten persen ging zijn hartslag omlaag. Tevens was Matthijs behoorlijk groot (4850) en had schouderdystocie.

Ze moesten dus echt helpen, want dit lukte nooit alleen.



Vond het inbrengen verschrikkelijk pijnlijk, die knip was nog gemener…

Hij schoot er een keer vanaf, maar daarna lukte het wel.



Mijn vriend zei dat het er vreselijk uitzag, maar ik heb niet gekeken.



Matthijs brak ook zijn sleutelbeen, dit hadden ze wel gelijk in de gaten gelukkig, dus konden ze zijn armpje(mouwtje) vastspelden.





Als jij je onzeker voelt over dit ziekenhuis of die gyn, dan zou ik toch kijken of je ergens anders terecht kan.

Het is jou bevalling en die wil je zo prettig mogelijk meemaken toch???

Hier een positieve ervaring voor je :wink:

Ryan is met de vacuum gehaald omdat zijn hartslag niet goed herstelde na een perswee.



Het inbrengen van het cupje was een vervelend gevoel maar deed niet echt pijn, met 1 keer trekken stond het hoofdje al en toen is ook snel een knip gezet. Die voelde ik overigens niet, men knipt doorgaans op het hoogtepunt van een wee.

De bult op zijn hoofdje was diezelfde avond al bijna weg, dat zal ook wel komen doordat het met één perswee al gebeurt was.

hier ook een vacuum verlossing.

Yuri was redelijk groot, 4230 gr, voor mijn lijf en ik had geen sterke persweeen. Toen zijn hartslag daalde en niet meer herstelde was er paniek en werd er meteen ingegrepen door de gyn etc. Hij moest er in 1 wee uit. Weet nog dat de gyn mij streng toe sprak (schreeuwde :mrgreen: ) let op, de volgende wee komt hij hoe dan ook! Jij blijft alleen maar persen tot hij eruit is meer niet! NU! hahaha

Ze hebben met twee man staan trekken met hun benen tegen het bed en tegelijkertijd lag er een zuster te duwen op mijn buik…

Ik vond het vreselijk! Ik had het gevoel alsof mijn ingewanden eruit getrokken werden, echt afschuwelijk :roll: :frowning: Ik ben 2 keer ingeknipt en veel hechtingen…



Yuri is heel misselijk geweest en veel hoofdpijn…die bloeduitstorting was pas na weken weg. Al die tijd had hij een rode paarsige vlek op zijn hoofd.



Ik zei nooit meer te willen bevallen…maar misschien dat het er ooit nog van komt maar niet zo!!!

hier heb ik geen nare gedachtes over gehouden aan mijn vacuumverlossing.

ik had thuis al 5 kwartier geperst en wessel wilde er niet vanzelf uit komen.

de vacuum was voor ons dus echt de verlossing.



de knip zag ik aankomen en was dus goed voorbereid.

en ik vond het fijn dat doordat de gyno aan de vacuum trok ik weer ff wist waar ik heen moest persen.



kortom super bevalling met vacuumpomp.

Ik heb zelfs 2 x een vacuumverlossing gehad!

De eerste keer heb ik zelf geen last gehad maar Fleur wel ontzettend, volgens mijn man werd er gigantisch hard aan die pomp getrokken.

Fleur had toen ook een hersenschudding en was erg misselijk de eerste dagen. (ze lag in een kruinligging)

Maar bij Daan was het echt het laatste zetje, dus heel even trekken en hop daar was hij (ook weer na een uur persen, ik heb een te smal bekken volgens de gyn)

Daan heeft er helemaal geen last van gehad :thumbup:

Bedankt voor alle reacties! Hier is de kinderarts dus pas de volgende dag om 12.00 uur wezen kijken bij Jim (hij is de dag ervoor om 16.30 uur geboren) dat wil ik nu dus absoluut niet meer, ik ga nu echt eisen dat er een arts komt kijken. De gyn vroeg aan de co-ass zelfs om nog even zijn schoudertje na te kijken omdat ze het had voelen knakken toen Jim geboren werd, maar aan de schouer was dus niks te voelen, sleutelbeen checken ze blijkbaar niet standaard. Tja en die vacuüm, er was geen grote paniek, met Jim ging het goed, zijn hartslag is telkens perfect geweest dus er was geen reden om zo heftig in te grijpen zeg maar. Ook hier is hub er erg van onder de indruk geweest en dat was voor hem ook een reden om niet aan een tweede kindje te willen beginnen. Dit tweede kindje was er ook niet gekomen als ik daar in mee was gegaan, maar een vervelende bevalling vind ik zelf geen reden om het niet nog een keertje te doen. Ik vind het nog altijd het meest vervelend voor Jim en niet voor mezelf. Vond het zelf allemaal wel meevallen en heb het heel bewust meegemaakt (ook de knip gevoeld en de pomp die er 3x op gezet is, mijn binnenkant waar daar ook helemaal beschadigd van). Dit wil ik dus voor ons volgende kindje niet op die manier voor hem, niet voor mezelf.