Mijn dochtertje is zo vaak boos. Zodra er ook maar iets gebeurd wat ze niet leuk vind gaat haar gezichtje op onweer. Ook op het dagverblijf heeft ze meerdere keren per dag een conflict met andere kindertjes omdat het niet op haar manier gaat. Ook de leidsters hebben het zwaar met haar te verduren.
Nu is ze pas geleden op school gaan wennen en op haar eerste dag was het meteen raak met andere kinderen. Ze wil niet met andere kinderen spelen, want de spelletjes die zij spelen vind ze niet leuk en als de juf iets anders met de groep wil gaan doen, doet ze niet mee en blijft ze gewoon haar eerdere werkje doen. De juf moest haar letterlijk weghalen (onder haar arm) en gillen dat ze toen deed…
Thuis merken we er af en toe ook wel wat van, maar we zijn thuis erg strikt en streng en dat doet haar goed.
Vroeger was het wel anders, maar sinds de geboorte van haar zusje is het steeds slechter gegaan. Ze is driftig, slaat snel, scheldt en is regelmatig hondsbrutaal ("dat maak ik zelf wel uit, bemoei je er niet mee, ik ga een andere pappa en mamma zoeken, ik vind je nooit meer lief, stomme mamma en tegen andere mensen, ik maak dat zelf wel uit, je bent mijn mamma niet…) en maakt een heel ongelukkige indruk. Ze is ook heel erg vaak moe en ik vermoed dat dit voornamelijk met stress oid te maken heeft.
Ze blijft maar benadrukken dat ze de baby lief vind, en ze doet ook regelmatig (plichtmatig) lief tegen de baby, omdat ze weet dat ik kijjk. Maar verder negeert ze haar en af en toe zie ik hele boze blikken in de richting van de baby gaan.
Soms is ze ook heel blij en vrolijk, maar zodra er bijvoorbeeld om een snoepje wordt gevraagd en ze hoort het antwoord “nee” dan is dat genoeg reden voor een mokkende, boze en dwarse meid.
Volgens het dagverblijf is ze heel erg intelligent en heeft een enorme fantasie. Ze is gewoon anders dan andere kinderen.
Na één ochtendje school zag de juf ook al dat ze erg pienter is. Maar ze moest wel een manier vinden om met mijn kleine meid om te gaan. Ze weet momenteel niet hoe ze dit moet doen. Andere kinderen in de klas werden onrustig van haar en de juf kon de orde in de klas niet echt goed handhaven daardoor…
Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.
Zou ik af moeten wachten en het even tijd moeten gunnen…of moet ik niet wachten tot “het kalf verdronken is” en hulp gaan zoeken?
Ik blijf maar piekeren, ik hou heel veel van mijn meisje en zie zoveel lieve eigenschappen, maar anderen zien die kant nu maar zelden.
Ze is ook totaal niet aanhankelijk naar anderen. Ik en pappa krijgen wel eens een knuffel, maar kusjes houdt ze niet van. Opa en oma worden ook niet al te enthousiast begroet, net zoals de andere visite. Ik weet dat ze dol is op opa en oma, maar ze heeft gewoon heel erg veel tijd nodig voordat ze zichzelf bloot geeft en zelfs dan is het mondjesmaat. Helaas is hier erg weinig begrip voor.
Komt iemand dit gedrag bekend voor?
Hoi
Ik zou hulp zoeken.
Dit is niet het eerste topic. En dat geeft eigenlijk al wel aan dat er vanalles speelt. En je veel dwars zit.
Ik herken wel dingen (de dingen die ze zegt) maar verder gaat het hier heel goed op school is ze open, aanhankelijk en vrolijk.
Jij zegt dat je haar ongelukkig vind overkomen.
Dat alleen al vind ik genoeg om er wat aan te doen.
Want dat wil niemand. Je meisje moet weer gelukkig en vrolijk worden.
Echt ik zou bellen! :hug: :-*
Ik zou er zeker iets mee doen, ik zou naar de huisarts gaan en om advies vragen.
Soms kan het heel fijn zijn als een buitenstaander (hulpverlener) met je mee kijkt en je tips en adviezen kan geven waar je echt wat aan hebt. Vaak denk je dat je alles al geprobeerd hebt, maar je zal verbaasd staan dat er nog heel veel te doen is.
Wij hebben zelf hulp gehad, één jaar lang. We hebben er echt heel veel aan gehad en echt dit heeft ervoor gezorgd dat I.sabel een hele goede start heeft gemaakt op school en een enorm gote ontwikkeling laat zien. Met name op sociaal/ emotioneel gebied.
Daar lijkt het bij jou dochter ook te liggen als ik je verhaal zo lees.
In jullie geval kan ook de school in zo’n traject betrokken worden, (bij ons werkte het kdv mee).
Ach wat veel zorgen!
Ik zal ook hulp voor haar zoeken!
Mijn zoon is laatst “getest” door twee orthopedagogen, echt onwijs lieve mensen zijn dat! En ze kijken echt goed naar je kind!
Ik ben bij ze gekomen via de huisarts.
Sterkte en ga er snel achteraan!
:hug: