Sarah is regelmatig van 1 tot 3 wakker snachts. Nu heeft ze dit sinds een paar weken ‘verzet’ naar 4 tot 6 uur en dan gewoon je bed uit gaan… Dat trekt ze natuurlijk niet.
Nu vroeg ik me af, wat kan ik hieraan doen, iemand ervaring??
Een beetje (heel veel ondertussen) voorgeschiedenis:
Met 6 weken sliep ze door,
bij 3,5 maand begon het. Uren krijsen, zowel savonds als snachts. Heel veel tips gehad, laten huilen en dat leek te werken. Ze sliep door met 8 maanden.
nét zwanger van Eva Lynn, zelf dus erg moe en toen begon het weer, leek wel of ze het aanvoelde. Sinds die tijd (ongeveer 10 a 11 mnd) is het altijd gebleven, óf de avonden waren krijsen, of midden in de nacht een aantal keer eruit voor een huilende Sarah, helemaal overstuur.
Nu gaat het ‘goed’. Ze slaapt en als ze wakker is hoor je haar bijna niet. Soms roept ze voor de knuffel die uit bed is gevallen, moet ze plassen of wil ze een slokje water. Maar ze is gelukkig niet meer overstuur snachts. Savonds soms wel als ze gedroomd heeft.
Maar dit trekt ze niet. uren wakker en de volgende ochtend super sacho. Ze gaat regelmatig even naar bed smiddags, maar ze geeft niet toe aan dr slaap. Ze houdt zichzelf wakker en vecht gewoon tegen de slaap. Soms, zoals vandaag, valt ze in slaap, maar dat is hooguit 1 a 2 keer in de maand. Ze is nu ook ziekjes dus dat scheelt ook.
We hebben een tijdje toen ze 2 was melatonine gebruikt. Dit om haar te leren in te slapen. Werkte prima, ze had toen een ritme en sinds die tijd is het ook savonds geen probleem meer maar echt snachts. Niet iedere nacht, maar ik hoor het ook niet altijd. Soms zegt hub: Sarah was weer aan het ‘hummen’ ( ze mompelt dan in haar slaap en beweegt met haar handen boven haar hoofd). heel vervelend want als ik het eenmaal hoor kan ik er niet meer van slapen :roll:
Ik zeg al vanaf die 4 maanden dat ze ‘wat’ heeft. Wát weet ik niet, kan het niet thuis brengen. maar ze is anders dan andere kinderen. heel verlegen, gewoon angstig. PSZ gaat goed maar ze speelt niet echt. Doet niet mee maar speelt hier thuis wel alles na. Ze is heel slim en lijkt gewoon veel te veel na te denken over alles. Bij mijn ouders slaapt ze wel goed, ligt ze met mn broertje van 8 op 1 kamer en die hoort het wel als ze wakker is. Eva Lynn wordt er gelukkig niet wakker van, die ligt bij haar op de kamer.
Cb heeft een pedagogisch medewerkster ingeschakeld die hier is geweest. Nou daar heb ik veel aan gehad :liar: en we hebben toen iom cb besloten om tot groep 1 van de basisschool geen actie meer te ondernemen, gaat het daar niet goed, trekken we meteen aan de bel en wil ik onderzoeken. De reden dat we dat nu nog niet doen is dat Sarah gewoon heel erg angstig is voor vreemde mannen en de meeste vrouwen. Als iemand haar aanspreekt op straat begint ze meteen te huilen.
Heel verhaal, maar ik hoop dat iemand het herkent en dé tip heeft om haar snachts gewoon door te laten slapen, want ze heeft haar rust heel hard nodig!
Kun je aangeven hoe laat ze naar bed gaat en of ze bv veel speelgoed op haar kamertje heeft staan?
Als ze bv altijd om 19.00 naar bed gaat is het een optie ietsjes te schuiven met de tijd en er 19.30 van te maken. En speelgoed op de kamer weghalen als het er staat (dan kan ze als ze wakker wordt niet gaan spelen) idem met knuffels die ze niet gebruikt om te slapen maar om mee te spelen. Zeg maar een soort prikkelloze slaapkamer van maken. Verduisterd is haar kamertje al?
Je kunt er zo weinig aan ‘afdwingen’ mbt slapen dat maakt het extra lastig want die macht zal ze altijd houden.
Las op het forum ook al een aantal tips mbt een nachtlampje, bed verplaatsen ed wat je natuurlijk ook nog kunt proberen.
Er kan ‘iets’ met Sarah zijn natuurlijk maar zolang ze zelf nog niet (goed genoeg) kan vertellen wat het is ook lastig te achterhalen denk ik. Heel misschien en daar kun je je verzekering voor bellen (of HA) kun je een verwijzing naar een orthopedagoog vragen. Wellicht dat je daar wat verder mee komt dan via het CB. Succes en hoop dat je eigen nachtrust er niet teveel onder lijdt. :hug:
Later naar bed gaan lukt haast niet. om 17:30 uur zegt Sarah tegen ons, net na het eten: oke en nu gaan we naar bed. Ook bij mijn moeder zegt ze standaard na het eten of soms onder het eten want mn moeder eet laat: ik ga naar bed hoor ik hoef niet te eten.
En breng daar bij Sarah maar wat tegenin, want ze is zoooo moe dat ze gerust aan tafel in slaap valt. Ze ligt soms 3 minuten en dan slaapt ze. Maar dat komt dus omdat ze smorgens zo vroeg wakker is en smiddags niet wil slapen.
Dus ze ligt hier tussen 18 en 19 uur, soms wel later als we bijvoorbeeld weg zijn geweest en ze in de auto heeft geslapen (dat doet ze dus wel heel snel) maar ze is toch even vroeg wakker.
Vannacht ging het goed, ze is vanaf 5 uur wakker, scheelt weer een uur met gister. En ik heb gewoon tot 8 uur doorgeslapen, hub is eruit gegaan.
Lampje is wel een goed idee, we hebben al een nachtlamp maar je hebt ook van die lampen die aangaan als het tijd is om uit bed te gaan toch :think: zal dr eens op googelen.
Alsik trouwens vraag wat er is ofzo dan reageert ze gewoonweg niet. Ze gaat er niet op in en kletst er gewoon overheen. Het lijkt wel of ze er onzeker over is ofzo.
wij hebben hier het zelfde met de jongste op het moment.
alleen is die 9 keer per nacxht wakker zo ongeveer als je dan komt knuffelen gaat hij weer slapen.
nu gaan we mischien in het weekend van kamer wisselen om dat er bij hem veel watersprongen zitten kun je laten testen. en wij hebben ook het bed al in alle hoekken en muren gehad mischien werkt het wel
ze ligt al op een andere kamer en ze heeft het ook op vakantie gehad dus ik vermoed niet dat het aan de plek van haar bed ligt. Jammer want dan was het snel en makkelijk op te lossen 
Ik heb een verwijsbrief voor een kinderpsycholoog. Wat we ermee gaan doen ligt nog een beetje wat het voor persoon is, ik wil eerst zelf even met de psycholoog praten wil ik er met Sarah mee naar toe ga. Moet ook nog een vrouw zijn want tegen mannen ageert ze meteen. Maar ik hoop zo dat het snel over is want vannacht was het weer raak, van 23 uur tot 2 uur 
hoe gaat het nu . weet je al wat meer
gaat het al wat beter
wij plakken ook stikkers als ze een nacht niet gehoord hebben en bij een aantal stickers krijgen ze een kadootje dvd of iets te knutselen een auto meestal iets kleins werkt bij de oudste wel jongste niet helemaal
Ik kan je geen tips geven. Ik hoop dat de kinderpsycholoog wat voor jullie kan betekenen. Wij hebben er heel veel aan gehad.
Onze oudste was ook een hele beroerde slaapster. Nog trouwens, maar ze is nu 9 dus wij hebben er geen last meer van 
Maar in die peuter/kleuterleeftijd hebben we heel wat met haar te stellen gehad.
Als baby wilde ze nooit slapen, sliep wel al heel snel door. Maar overdag slapen wilde ze niet, 's avonds heel moeilijk in slaap te krijgen. vanaf 9 maanden elke nacht wakker. Een paar maanden lang elke nacht uren bij haar gezeten. Vanalles geprobeerd, maar uiteindelijk hielp het om bij haar slapen. Ze was gewoon bang. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven. We hebben veel met haar meegemaakt wat dat aan gaat. Van nachtangst, een kind dat 's nachts compleet overstuur is en niet is te troosten, tot een kind dat midden in de nacht zich gaat verkleden en toneelstukjes aan het doen is. Nou ja, we hebben van alles geprobeerd en niets heeft geholpen. Toen ze ruim 4 was hebben we hulp gehad van een kinderpsycholoog. In eerste instantie vanwege problemen op school, maar thuis hebben we ook heel veel bruikbare tips gehad.
Slapen doet ze nog steeds niet veel. Het enige wat helpt is zo veel uitdaging geven dat ze moe wordt, en dat valt niet mee. Een ander punt, wat vroeger waarschijnlijk ook een grote rol heeft gespeeld, is dat ze overal over nadenkt. En zich over van alles zorgen maakt. Hele ‘normale’ dingen zoals oorlog en dood. Maar ook - voor ons - absurde dingen zoals het zwarte gat en allerlei filosofische vragen. Je kan het zo gek niet bedenken. Maar over het algemeen redt ze zich nu wel. Ze mag lezen of op haar computer een filmpje kijken. Soms slaapt ze nog niet als wij op bed gaan, maar ik kan haar niet dwingen om te slapen. Meestal slaapt ze om 10 uur wel en dat is al heel wat.
De reden kan bij jullie wel heel anders zijn. Dus wat dat aangaat heb je niet veel aan mijn verhaal. Ik wou je even laten weten dat je niet de enige bent. Al gaat het nu een stuk beter, wij zijn heel wanhopig geweest met de oudste. En we hebben heel veel aan de kinderpsycholoog gehad. Wel hoop ik dat jullie een goede hebben. 't Is goed dat je eerst zelf met haar (?) gaat praten, dan heb je een idee. Vertrouw op je intuïtie. Jij bent de moeder en kent je kind het beste. Dat je om hulp vraagt is een teken van sterkte. Houd dat altijd in je achterhoofd!
Wij hebben ook altijd ‘geëist’ dat we er in betrokken zouden blijven. Het ging via school, dus dat was niet gebruikelijk. Maar ik ben heel blij dat we dat wel gedaan hebben. Anders was het niet goed gekomen. Ook heb ik helaas de ervaring dat, als je eenmaal in dat circuit zit, sommige mensen (zelfs professionals) op een of andere wazige manier denken, dat je uit zwakte om hulp hebt gevraagd en dus niks weet en niks kan. :wall: