Wel of niet doen? ik wordt dit jaar 30…
Waarom wel, waarom niet?
(k heb altijd angst voor nieuwe dingen) :oops: :oops: :oops:
Ik zeg doen!
Ik heb het zelf ook laten doen op mijn 30e.
2 jaar eerder hadden ze bij mijn collega op haar 30e baarmoederhalskanker geconstateerd met dit bevolkingsonderzoek. Als ze dit toen niet hadden ontdekt was ze er wrs. pas achter gekomen op een punt dat het niet meer te behandelen was geweest.
Tuurlijk is het niet een leuk onderzoek. Ik had toen nog geen kinderen, dus ik was op dat gebied helemaal niks gewend. Toch heb ik me erover heen gezet. Mijn gezondheid vond ik belangrijker.
Doen! Je kunt er een gevaarlijke, levensbedreigende ziekte mee opsporen! Dit in vergelijking met een paar minuten ongemak…
ohh ik had vorig jaar ook een oproep gekregen, maar was toen zwanger… nu paar weken geleden nieuwe oproep gekregen… als ik woensdag ongesteld word, en die menstruatie is over, ga ik meteen afspraak maken…
Doen! Ik zag er zo tegenop, ging met knikkende knietjes naar binnen maar het is mij echt 100% meegevallen!
@Marlous79 wrote:
Doen! Je kunt er een gevaarlijke, levensbedreigende ziekte mee opsporen! Dit in vergelijking met een paar minuten ongemak…
Oefff… dit vindt ik wel heel erg makkelijk gezegd. Een paar minuten ongemak? Er zijn genoeg vrouwen waar het niet makkelijk gaat om een uitstrijkje te maken. Dus die peer minuten ongemak vindt ik wel een beetje misplaatst. Sorry :oops:
Is dat zo kwakje? mijn eerste reactie was ook “doen, het stelt echt niks voor” maar jij hebt een andere ervaring begrijp ik?
Doen!
Ik heb er niets van gevoelt, was er ook bang voor, door mijn schoonzus met horror verhalen, maar heb er niets van gevoelt.
Ik hoop dat jij ook als je besluit het te laten doen er geen last van zal hebben :thumbup:
Stel dat er later baarmoederhalskanker ontdekt wordt, als het al veel verder gevorderd. En dat het voorkomen had kunnen worden als je wel je uitstrijkjes had laten maken. Zou je dan achteraf spijt hebben dat je niet gegaan bent? Als dat zo is, dan moet je gaan. Is het niet zo, dan is het het overwegen waard om niet te gaan.
Door mijn ervaring met kanker zou ik je ten strengste willen aanraden om te gaan. Natuurlijk is het een vervelend onderzoek. Maar een ziekte als kanker krijgen is een regelrechte nachtmerrie, dat wil je niet meemaken. Als het voorkomen kan worden door je preventief te laten screenen, dan moet je dat zeker doen!
@Jose wrote:
Is dat zo kwakje? mijn eerste reactie was ook “doen, het stelt echt niks voor” maar jij hebt een andere ervaring begrijp ik?
Bij mij zal het ook niet 1,2,3 makkelijk gaan.
Bij mijn beste vriendin lukt het ook niet zo maar even. Vooral als het om nieuwe assistentes gaat. Nu heeft ze het voor elkaar gekregen om het door de HA zelf te laten doen.
Ik heb de oproep nu voor de 2e keer binnen.
En heb met veel angst de afspraak voor woensdag gemaakt.
Assistente gaat het voor het eerst doen en na een zeer traumatische bevalling zie ik er verschrikkelijk tegenop.
Maar…ik wil achteraf geen spijt hebben, dus de keus wel gemaakt.
Ik zou ook zeggen doen.
Bij mijn tweede keer (toen ik 35 was) was er pap 3…niet heel ernstig, maar wel reden voor een vervolgonderzoek na 6 maanden. Daarna was het goed, maar als het niet goed was waren ze er op tijd bij.
En ook al is het niet een paar minuten ongemak maar een hele dag…dat heb ik er wel voor over als ik daarna geen maanden ongemak heb doordat er iets zit wat erger word en je daarna allemaal behandelingen moet ondergaan.
Ik zeg ook doen!!
Vind het ook zeker geen fijn onderzoek,maar stel je voor dat er iets sluierd en je kan op tijd geholpen worden…meteen!
Wil graag mn kindjes zien opgroeien,zo is mijn gedachte dan.
Ben toevallig vorige week geweest en wacht nog op de uitslag.
Mijn moeder heeft baarmoederhalskanker gehad, dus voor mij is het een no-brainer, gewoon doen…
Hoe vervelend misschien zo’n onderzoekje kan zijn, al heb ik die ervaring niet, is dat nog steedsbheel erg waard als je daarmee er optijd bij bent in het geval dat.
De meeste vrouwen zullen met een paar minuten ongemak er vanaf komen. Ik kan me voorstellen dat vrouwen met een trauma voor inwendige onderzoeken daar anders over denken.
Absoluut doen (meer info en een korte film waarin stap voor stap wordt uitgelegd wat je kunt verwachten vind je op de site van het RIVM) en na afloop trots op jezelf zijn dat je het toch maar hebt gedaan (een mooie gelegenheid om jezelf te verwennen met een bos bloemen of iets dergelijks!) 
Mama van Imke, ik zou dit toch nog een keer aankaarten, de combinatie van een assistente die dit nog nooit gedaan heeft en jij met een traumatische bevalling lijkt me niet prettig. Krijgt de assistente dan wel begeleiding?
Ik heb de oproep nu ook voor de eerste keer gekregen, maar ben zwanger, dus ik ga niet… Moet je dat nog ergens melden zodat het o derzoek uitgesteld wordt naar bv volgend jaar?
Op de achterkant staat wat je moet doen als je niet gaat. Dit staat op de achterkan van het formulier wat je mee neemt naar de huisarts
Staat idd op formulier, je geeft je uitgerekende datum op en je krijgt automatisch een nieuwe uitnodiging.