Ik wil eigenlijk toch wel dat mijn kinderen tegen volwassenen (behalve ons) U zeggen. Ik vind het toch wel netjes en respectvol klinken. Vanaf welke leeftijd zou ik daarmee moeten beginnen? Zou ik ze nu al kunnen uitleggen dat grote mensen dat leuk vinden of moet ik het anders brengen? En moet ik ze dan elke keer als ze ‘je’ zeggen dat verbeteren. Ik denk zelf dat ze nog wel ietsje te jong zijn, de oudste van 4,5 kent het verschil tussen hij en zij nog niet helemaal, al wordt dat met de komst van zijn zusje (nu wordt zij/haar vaker gebruikt 
) nu beter.
Hoi hoi
Nou naar de antwoorden ben ik ook wel benieuwd. Ik zit er ook een beetje mee wanneer ze dat zouden moeten leren. Op dit moment moet ik eerlijk zeggen dat ik er nog niet mee bezig ben, mijn oudste is net 3 jaar geworden.
Ik lees dus graag mee. Groetjes ,Monique.
Ik heb mijn zoontje ( nu bijna 11 alweer) vanaf het allereerste begin U leren zeggen tegen mensen waarvan ik wil dat hij u zegt. Alleen als iemand zelf aangeeft dat hij/zij liever geen U hoort, mag hij, na overleg met een van ons, je en jij zeggen!
Maar eingelijk al vanaf dat hij ging praten ehb ik hem het verschil tussen jij en u uitgelegd, las hij je/jij zei verbeterde ik dat steevast in u!
Het heeft gewerkt hij doet het nog steeds. Vanaf dat ze gaan praten dus eignelijk
Ik sprak gisteravond een vriendin met een zoontje van ruim 5. Zij is nu bezig met hem u en uw te leren zeggen.
Van begin af aan zelf het voorbeeld geven.
Ik leer het mijn kinderen overigens bewust niet. Dat onderscheid op leeftijd dmv jij of u vind ik persoonlijk maar niets. Respect en beleefdheid laat zich bovendien ook niet in dat woordje vangen. Daarbij is de tendens op bijvoorbeeld scholen toch hoofzakelijk het aanspreken van de leerkracht met de voornaam en je en jij. Heel verwarrend dus allemaal.
Onbewust zal ik het de kinderen overigens wel aanleren omdat ik zelf wel met het woordje U ben grootgebracht. (terwijl mijn oudste broers en zussen die een 6 tot 10 jaar ouder zijn weer geen U hebben geleerd- er zit dus schijnbaar een golfbeweging in dit soort gebruiken. Meer waarde dan een enkel gebruik wil ik er dan ook niet aan hechten)
Merlin is nu 4,5 jaar. Ik ben niet bewust bezig met het “aanleren” van u. Ik verbeterd haar wel eens uit automatisme. Ik vind haar daar nog te jong voor, om het uit te leggen. Die kinderen moeten al zoveel.
Wat ik wel van jongs af aan geleerd heb, is dat ze een handje geven aan onbekende mensen. Merlin stelt zich dus ook zonder moeite voor aan onbekenden. Ook geeft ze mensen geregeld een hand bij afscheid. Vind ik zo goed van haar :thumbup: :thumbup:
Ja isa geeft ook altijd handje… maar u zeggen?? ik zou niet weten wanneer ik er mee moet beginnen… ik denk dat als ze een jaar of 6 7 is ofzo?? dan snappen ze misschien ook meer wat we er dan mee bedoelen
Goh, hier heb ik nou nog nooit over nagedacht. Ik zeg zelf ook bijna geen u en wij hebben ook nooit u-mensen over de vloer. Op school mogen ze de juffen en meesters ook bij de juf of meester - voornaam noemen.
Hopelijk verdwijnt dat ge-u binnenkort gewoon…
Goede gewoontes leer je het beste door zelf het goede voorbeeld te geven.
Ik heb Yoni nooit bewust geleerd om dank je wel, alstjeblieft en zo te zeggen. Toch doet ze het omdat wij het zelf heel vaak zeggen. En op een of andere manier heeft ze zo ook begrepen dat je tegen oudere mensen u moet zeggen.