Mijn man (29) en ik (23) hebben beide wel degelijk een kinderwens.
Soms zit ik er nog even mee dat ik wat jong ben, maar dat kan natuurlijk
ook zijn voordelen hebben. Voel me op dit moment (altijd al gehad) ook erg ongemakkelijk bij andermans kinderen… Ben niet iemand die 'm snel oppakt of kinderlijk tegen gaat praten… Wordt ik dan wel een goede moeder?
Op heel veel momenten zie ik het wel degelijk zitten. Maar als het puntje bij paaltje komt op de dag dat ik mijn pil moet laten staan begin ik weer te twijfelen en neem ik 'm weer gewoon in.
Ik twijfel aan zoveel dingen. Maar nou weet ik van mezelf dat ik overal om twijfel! En heel erg ook, kan al twijfelen om een pakje koekjes bij de supermarkt.
Is dit normaal?
Reden van twijfel;
bang dat ik ons huidige leventje ga missen
bang dat we geen tijd meer voor elkaar hebben
bang dat ik geen goede moeder wordt
bang om financiele zaken
bang dat ik niet van mijn kind ga houden (misschien heel stom)
bang dat ik het niet aan kan.
Is dit normaal? En kan iemand mij helpen?
Praat er dagelijks over met manlief, maar die zegt altijd
dat alles wel goed komt, zal ook wel… maar toch wil ik
even weten of dit normaal is. Want ik ben bang als ik toch
zwanger raak dat ik nog met alle twijfels zit en dat ik niet kan genieten
ik ben nooit handig geweest met andermans kinderen, maar als je ze zelf hebt komt dat vanzelf
bang dat ik ons huidige leventje ga missen => geniet eerst van het samen zijn, wat zou je ervoor echt op moeten geven? Je kan heel veel blijven doen, ook met kinderen. Alleen uitgaan is moeilijker, maar als je oppas kan betalen of familie in de buurt hebt kan je zeker wel 1 a 2 keer per maand weg
bang dat we geen tijd meer voor elkaar hebben => zie boven, wij plannen zelfs elk jaar een weekendje samen en daarnaast liggen de kinderen om half 8 in bed, dus elke avond kan je samen zijn.
bang dat ik geen goede moeder wordt => een baby groeit op, jij groeit wel met de baby mee als moeder zijnde.
bang om financiele zaken => zelf op een rijtje zetten, je kan het zelf zo duur maken als je zelf wilt, maar KDV / luiers kosten idd wel behoorlijk wat elke maand.
bang dat ik niet van mijn kind ga houden (misschien heel stom) => dat had ik bij de tweede, maar als hij/zij geboren is kan je je twijfels niet meer voorstellen
bang dat ik het niet aan kan. => je hoeft het niet alleen te doen, je man kan ook heel veel. Je hoeft je kindje niet elke avond zelf naar bed te brengen, mannen kunnen dat ook heel goed. Hetzelfde geldt voor eten koken/ voeren enz enz.
Je haalt nooit alle twijfels weg en onzekerheid blijft, dus succes met beslissen en doe het alleen als je er zelf ook achter staat
Ik zou inderdaad ook nog even wachten als je nog zo erg twijfelt. Je bent nog jong, dus je kunt ook tegen jezelf zeggen, we wachten nog even een jaartje en dan kijken hoe je er dan tegenaan kijkt. Het zou zonde zijn als je uiteindelijk toch een beetje spijt krijgt dat je toch even te vroeg met kinderen bent begonnen (er van uitgaande dat het snel raak zou zijn).
Veel succes met nadenken, overhaast niets, want een kind krijgen is natuurlijk niet zomaar iets en je leven verandert sowieso, met hele leuke kanten uiteraard, maar ook moeilijkere kanten.
die twijfels kan niemand hier voor je wegnemen, denk ik. Al wil ik er wel eentje wegnemen voor je:
Voel me op dit moment (altijd al gehad) ook erg ongemakkelijk bij andermans kinderen… Ben niet iemand die 'm snel oppakt of kinderlijk tegen gaat praten… Wordt ik dan wel een goede moeder?
ik ben ook helemaal geen ‘kindervriend’. Loop niet weg met andermans kinderen, ga niet snel voor mijn eigen lol dingen doen met andermans kinderen. Maar bij mijn eigen kinderen heb ik daar totaal geen last van. Of ik een goede moeder ben, laat ik even in het midden, maar als het niet zo is, dan komt dat iig niet doordat ik met andermans kinderen niet zo bijzonder veel heb.
nu je andere twijfels nog :mrgreen:
ik was overigens ook 23 toen ik moeder werd. Ik denk dat het ook heel erg ligt aan wat voor leven je hebt, hoeveel dat zal veranderen. Ik was net student-af, en eigenlijk nog met 3/4 been in het vrije studentenleven. Dan is het verschil wel heel groot.(maar niet per se negatief)
Mijn voorgangster heeft het over spijt, daar geloof ik niet zo in eigenlijk (uitzonderingen bevestigen de regel) Ik ben wel af en toe heel nieuwsgierig welke kant mijn leven op was gegaan als kinderen toen niet op mijn pad waren gekomen. En ja, ik baal ook wel eens van de dingen die ik heb moeten laten gaan omdat ik moeder werd. Maar bij mij viel het allemaal wel op z’n plek.
Je hebt nog tijd genoeg om erover na te denken, maar ik denk niet dat je twijfels ooit allemaal weg zullen zijn, dus op dat moment zou ik niet wachten
Je denkt er in ieder geval heel goed over na, dat verdient al een compliment vind ik.
Ook hier jarenlang getwijfeld, ook over jouw punten, met als extra twijfelpunt m’n werk (ben best een “carriere-gericht” type).
Ik heb altijd geweten dat ik kinderen wilde, maar vond het heel eng de stap te nemen, al ben ik nooit bang geweest voor spijt achteraf. Uitstellen was alleen makkelijker… :roll: Mijn vriend wilde al heel lang kinderen, dus hij was het probleem niet.
Op een gegeven moment (maar toen was ik ook ‘al’ 30) heb ik op een avond tegen m’n vriend gezegd: we gaan er gewoon voor. Duurt het dan nog een tijd, dan geeft dat niet. Iets in me zei gewoon dat de tijd rijp was en dat ik moest ophouden met twijfelen. Toen bleek ik binnen 3 weken zwanger te zijn, best een schok! Maar ik denk stiekem wel eens dat het zo precies op z’n plek is gevallen, misschien was ik anders weer terug gekrabbeld.
Hoe het zal zijn als het kindje er is kan ik niet over meepraten, dat duurt nl. nog een paar maanden. Maar er is al wel een knop omgegaan waardoor veel twijfels verdwenen zijn.
Nou ben jij natuurlijk nog een stuk jonger, dus die druk van ‘te oud’ worden hoef je nog niet voelen. Ik weet niet hoe je verder in het leven staat, of er dingen zijn die je meegemaakt of bereikt wilt hebben. Als je het gevoel hebt dat je leven nu ‘goed’ is, en jullie hebben die kinderwens, dan zou ik er voor gaan. Alles van te voren uitstippelen lukt toch niet. Spelen er misschien toch nog andere twijfels of zaken in je leven dan zou ik die eerst ophelderen/aanpakken. Als je twijfels echt zo diep zitten dat je toch elke maand weer met die pilstrip begint is de tijd er misschien nog niet naar. Het blijft toch een besluit dat je (voornamelijk) met je hart moet nemen, denk ik.
@ elisabeth en fiep klophout / bedankt voor jullie leuke reacties.
denk dat ik er qua ‘leven’ wel aan toe ben. ben vorig jaar getrouwd. woon in een vrijstaand huis met een mooie tuin. ben niet zo met mijn werk bezig, vind dat niet het belangrijkste zeg maar. we hebben een geweldige relatie. en mijn man wil heel graag kinderen… alle vrienden om ons heen zijn dit jaar en vorig jaar ook zo’n beetje allemaal bevallen.
wij zijn wel beide erg impulsief, als we wat willen doen of wat willen, dan moet dat ook direct gebeuren zeg maar, dat kan dan natuurlijk niet meer, maar om het daarom te laten, lijkt me geen goed excuus.
Hmm…als je nog zo twijfelt, dan zou ik er nog even rustig over nadenken.
Voor elke twijfel zijn voor- en nadelen te vinden, maar ik had op een gegeven moment de ervaring dat alle eventuele twijfels me niet veel meer konden schelen, voor alles was een oplossing.
De wens om een kindje was belangrijker geworden dan andere dingen.
Daarmee wil ik dus nÃet zeggen dat je je er op een gegeven moment als een kip zonder kop in ‘moet’ storten, maar juist dat als je de tijd neemt, je ‘antwoorden’ vanzelf komen.
Of je een goede moeder zult zijn kun je nergens aan afmeten. Ik ben ook niet dol op kinderen, behalve die van mij, die zijn perfect
Het is ook geen regel dat je vanaf moment 1 helemaal vol overgave en onvoorwaardelijk van je kind moet houden, dat kan ook groeien.
Je leven veranderd inderdaad, tja… Tijd voor jezelf moet je maken, in het begin. Niet bang zijn om de zorg voor je kindje even uit handen te geven, al is het maar om eens uitgebreid je teennagels te lakken Idem voor tijd voor elkaar. Maar na een jaar of 1,5 / 2 gaat het al veel makkelijker, dan gaan ze lekker zelf spelen en kun je zondags uitgebreid ontbijten met een krantje er bij
O ja, en ik had je twijfels ook, voor ik de eerste kreeg. Ik heb niet gewacht tot het verlangen naar een kindje alles overheerste. Ik wist rationeel (en gevoelsmatig) dat ik ooit kinderen wilde, was 30 en dacht ‘Het moet ons ook nog maar mogen lukken, dus laten we maar vast beginnen’. Ook ik was in de eerste ronde zwanger, maar dat ging mis, helaas. Een half jaar later was ik weer zwanger, en dat is nu mijn oudste zoon.
Ben nu zwanger van een derde (ook na veeeeel twijfel, maar dit was wel een geval van onbedwingbaar verlangen naar nog een kindje), en nog schieten jouw twijfels door mijn hoofd. Kan ik het wel aan straks? Zal ik net zoveel van dit kindje houden als van mijn twee jongens? Gaat onze relatie het trekken? Etc. etc. etc.
Het enige antoord (aan jou en aan mezelf): Heb vertrouwen. Het komt goed! Miljoenen zijn je voorgegaan
Moederschap verandert alles vaak al vanaf het moment dat je zwanger bent. Moeheid, misselijkheid, geen zin meer in seks, nieuwe emoties… je oude leven komt wel weer terug en uiteindelijk kun je vanalles gewoon blijven doen, maar het wordt nooit meer zo als eerst. Misschien krijg je wel een kind dat weken lang huilt en waar je nachten voor wakker ligt. Een kind dat je de hele dag vast moet houden omdat je het niet neer kunt leggen zonder dat ie huilt. Misschien wordt je lichamelijk noot meer dezelfde door striae, zwangeschapskilo’s, uitgescheurde vagina, incontinentie, slappe borsten… Misschien heb je ook amper ergens last van.
Ik schrijf dit omdat de meeste dingen mij zijn overkomen en ik had dat toch niet echt verwacht. Weet waar je aan begint!!!
Toch moet ik zeggen dat ik nog nooit zo intens gelukkig ben geweest als nu met mijn lieve Aron. Hij is alles waard. Echt alles. En ik zou het zo weer doen. (Wij gaan voor nummer twee.)
Diana, tis maar goed dat je niet alles weet als je eraan begint…anders zouden bovenstaande dingen je er misschien van weerhouden zwanger te willen raken :shifty: Ik zie nl niet in waarom dit zinvolle informatie is voor iemand die eraan twijfelt om zwanger te willen raken…
Diana, tis maar goed dat je niet alles weet als je eraan begint…anders zouden bovenstaande dingen je er misschien van weerhouden zwanger te willen raken :shifty: Ik zie nl niet in waarom dit zinvolle informatie is voor iemand die eraan twijfelt om zwanger te willen raken…
ik denk iig dat de belangrijkste boodschap is dat er maar heel weinig mensen zijn die niet meer voor kinderen hadden gekozen, als ze het over zouden mogen doen.
Ja, anders Ãs je leven, zwaar kan het zeker zijn, maar daar staat gelukkig ook heel wat tegenover.
Diana, tis maar goed dat je niet alles weet als je eraan begint…anders zouden bovenstaande dingen je er misschien van weerhouden zwanger te willen raken :shifty: Ik zie nl niet in waarom dit zinvolle informatie is voor iemand die eraan twijfelt om zwanger te willen raken…
Ik had het wel fijn gevonden als iemand eerlijk had gezegd wat het met je kan doen. Toch vind ik dat het het allemaal waard is geweest en dat zegt toch wel heel veel. Het moederschap heeft mijn leven helemaal overhoop gehaald maar het is het geweldigste en heerlijkste dat ik ooit heb meegemaakt.
Ik ben net zo oud als jij en ik herken je twijfels heel goed… maar ik ben wel al 5 maanden gestopt met de pil en wij zijn nu 3 maanden bezig…
Persoonlijk ben ik van mening dat twijfels niet wegzakken… Altijd zal er wel iets zijn waar je over zal of kan twijfelen. Altijd kan je wel iets bedenken waarom het nog niet handig is… Zo kan je door blijven gaan.
Zelf vind ik dat een kind een verrijking is van je leven en dat je leven er positief door verandert… Je zal wel op een heel andere manier meer tijd voor elkaar vrij moeten maken, maar wel vanwege iets ontzettend dierbaars en moois…
Financieel kan je het inderdaad ook zo gek maken als je zelf wilt… maar alles is haalbaar in mijn ogen. Wanneer je niet veel te besteden hebt of niet meer dan word je van zelf creatief met geld… en al met al zullen alle puzzelstukjes wel op hun plek vallen…
Misschien klink ik nu wel naïef of lijk ik er niet goed over nagedacht te hebben, maar ik ben zelf van mening dat op het moment dat je kinderwens sterker wordt, dat dat het moment is om er aan toe te geven… Een kinderwens kan, althans dat is mijn ervaring, niet groter worden als de situatie er niet naar is… Want dan kan je je kinderwens nog tegen houden zeg maar…
Meiss succes met je twijfels… en je kan bijvoorbeeld sowieso stoppen met de pil en nog een tijdje een condoom gebruiken… dan heeft je lijf ook tijd om te ontpillen… Want ik heb wel gemerkt dat je lijf dat nodig heeft.
Hier mischien een antwoord waar je mischien niet zo heel erg veel aan hebt maar er zijn altijd genoeg redenen te verzinnen waarom je nog niet aan een kindje zou beginnen en voordat ik er serieus over na begon te denken had ik nog altijd het moderne gevoel wat in mijn ogen heel veel meiden hebben dat je stopt met de pil en zwanger word. Helaas is niets minder waar. Toen ik stopte met de pil, ik was toen 30, was ik nog bij mijn ex en ben ik vervolgens 6 maanden niet ongesteld geworden en daarna lukte het gewoonweg niet. Achteraf maar goed ook aangezien deze relatie op de klippen is gelopen en na 1 jaar-1,5 jaar of zoiets werd ik ongepland zwanger van mijn huidige vriend. We hadden wel bewust risico’s genomen maar waren net iets meer dan een half jaar bij elkaar en woonden nog 250 KM bij elkaar vandaan dus alles behalve een ideale situatie om zwanger te worden. Maar toch was deze verassing de mooiste die ik ooit heb gekregen. Je hebt 9 maanden om je erop voor te bereiden en alles komt meestal toch wel op zijjn pootjes terecht.
Als ik eerlijk ben ben ik wel blij dat ik pas op mijn 32e (bijna 33)moeder ben geworden en genoeg van mijn jeugd heb kunnen genieten, maar kan me voorstellen dat als je vruchtbaarheidsproblemen blijkt te hebben dan de stress alleen maar groter word als je er pas zo laat aan begint.
Wens je heel veel wijsheid bij je besluit in ieder geval maar hou in je achterhoofd dat een kindje komt als het zelf komen wil…
X
Ikenmama maakt gebruik van cookies
Om je bezoek zo optimaal mogelijk te laten verlopen maken wij gebruik van cookies. Wat wij bijvoorbeeld voor je doen:
✓ Inloggegevens voor Ikenmama voor invullen
✓ Personaliseren van content en advertenties
✓ Onderzoek naar de gebruiksvriendelijkheid v/d website
Cookies en privacy
Natuurlijk zorgen wij goed voor je privacy. De gegevens die Ikenmama op basis van de geplaatste cookies verwerkt, vallen onder onze Privacyverklaring.
Stel je cookies zelf in
Bedankt!
Je kunt ervoor kiezen om van minder cookies gebruik te maken:
lijkt me geen goed excuus.