hoi
ik heb dit forum al eerder bezocht toen ik zwanger was van mijn oudste kindje. we hebben nu inmiddels 2 kinderen. en bij mij slaat de twijfel toe of ik nog een 3de wil of niet. ik heb voordat we aan kids begonnen altijd gehoopt 2 kindjes te krijgen.
en dat is dan gelukkig ook gelukt. Mijn zwangerschappen zijn helaas niet vlekkeloos verlopen. ik ben bij beide zwangerschappen heel erg misselijk geweest en heel veel gespuugt, tijdens een zwangerschap zelfs in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging. daarnaast heb ik ook heel erg last van mijn bekken gehad tijdens, maar ook na de zwangerschap. nu gaat dat goed, maar t blijft wel een zwakke plek (net als iemand dat met zijn rug kan hebben).
Maar ik heb wel 2 gezonde kindjes op de wereld gezet. mijn laatste zwangerschap/kraamperiode hebben we niet helemaal mee gekregen/ van genoten door familie omstandigheden.
maar nu vraag ik mezelf dus af waarom dit gevoel van twijfel ineens weer op speelt. hadden nl samen gezegt dat de 2de de laatste zou zijn en heb in die zin ook alles wel met het idee gedaan van dit is de laatste…
maar toch kriebelt het weer… als ik mijn kindjes zie, van hm hoe zal het zijn als er nog eentje bij is. of denk wel eens aan de praktische kant van tja de auto, de kamers in het huis… als ik een baby zie… ai…
maar aan de andere kant denk ik nu ook wel, van ze kunnen nu weer meer zelf mijn kinderen. mijn jongste is bijna uit de luiers. we hebben nu weer iets meer vrijheid. ik heb na lang zwoegen mijn eigen lichaam weer terug(nou ja op lelijke buik en borsten na dan, maar zit weer op gewicht). is het voor mijn lichaam wel verstandig om nog eens aan een zwangerchap te beginnen aangezien ik ervan op aan kan dat ik weer ga spugen en bekkenklachten krijg… wil ik dit mezelf weer aan doen? wil ik daardoor weer dingen van mijn kinderen missen. en wie zegt dat ik er dan weer zo goed vanaf kom al deze 2 keren? moet ik mijn man dit nog een keer aan doen? aangezien er dan weer heel veel op zijn schouders terecht komt en omdat het voor ons beide op bepaalde vlakken heel confronterend zal zijn… ivm laatste zwangerschap…
kortom er gaat zoveel door mijn hoofd heen… ik twijfel enorm… ik heb t wel eens laten vallen bij mijn man en aan de ene kant heb ik wel t idee dat hij er wat voor zou voelen. want hij opperde wel zoiets van als we een kamer extra hadden…
hij en niemand anders weten dat er dit door mijn hoofd spookt… en ik moet het nu gewoon effe kwijt dus dacht plaats t eens hier. misschien zijn er meiden in het zelfde schuitje en zou graag weten hoe jullie erover denken en hoe jullie sommige dingen hebben aangepakt…
sorry voor t lange verhaal…
ik ben nu pas zwanger van de 3e maar denk daar ookal overna ik zou heel graag 3 kinderen willen maar ik denk dus dat hoe groot de wens ook is wij het niet gaan doen.
tenzij we het kado krijgen (je weet nooit)
maar ik ben ook zo ziek geweest en harde buiken en last van me bekken en nu weer zo ziek geweest en alweer last van harde buiken en me bekken dus ik denk echt dat wij het bij 2 houden.
en idd als ze gezond zijn mag ik al van geluk spreken.
ik denk dat ik tevreden moet zijn met wat ik heb.
maar ik begrijp je heel goed en wat vind je man?
bianca dank je voor het antwoorden. gefeliciteerd met je zwangerschap.
weetje ik snap mezelf soms gewoon niet. dacht dat ik dit tijdens mijn 2de zwangerschap dat ik dit afgesloten had. dat ik zeker was van 2 kindjes en meer niet tenzij het idd een ongelukje zou zijn. of komt t nu nu mijn man een tijdje terug de box wilde verkopen? dat dat ineens zo defenitief voelde? al heb ik wel al mijn kolf en babykleertjes etc weg gedaan…
maar nu heb ik ineens deze gevoelens, kriebels weer. ik ga er nu in eerste instantie zeker niks mee doen hoor. tja dan alleen uitzoeken wat ik nu wil. als ik ervoor mezelf meer uit denk te zijn wil ik het serieus pas met mijn man over gaan hebben. want er zijn zoveel dingen die ik tegen elkaar moet afwegen… want wie zegt dat mijn lichaam het nog een keer kan? want heb zelfs al zitten denken stel dat we t samen willen dat het pas slim is om t gaan doen als de jongste op school zit, stel dat het lichamelijk weer minder gaat dan kan ik mijn rust pakken als ze op school zitten…
hm… mijn hoofd zit er soms vol van haha
goh wat een herkenning zeg… ik ervaar dat net zo… heb twee kinderen ( 1 met de nodige zorg) heb twee zware bevallingen gehad… maar toch die kriebels voor een derde zijn er wel…
Hier nog een leuk topic met boel redenen om er wel voor te gaan… en twijfels die gedeeld worden met elkaar…
http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=78965&highlight=