Haha, dat is dus iets wat nu pas veel gebeurd, af en toe wil je een gesprek tussen mijn moeder en mij niet horen hoor.
Ze is hier nu 33 jaar en spreekt onderhand vloeiend NL uiteraard en dat gaat wel eens mis:
Geef me ‘that bleeding afstandsbediening’ please :mrgreen:
Haha moet je mijn vader horen :shifty:
Die heeft geen engelse accent maar meer een Amerikaanse …
Maar hij praat eigenlijk altijd engels, alleen als hij moet dan gaat het op zijn Nederlands.
Alleen heeft hij niet alle woorden onder controle;
bijv. kinderachterlijk (i.p.v. kinderachtig)
Ook grappig is dat mijn zusje en ik praten eigenlijk altijd Nederlands terug.
Dus dan sta je in een winkelcentrum en praat mijn vader Engels en wij Nederlands terug, dan zie je mensen ook echt kijken hoor 
Dat is ook een maf gezicht, dat heeft mijn broertje dus ook.
Mijn ma praat engels tegen hem en hij antwoord in nl :mrgreen:
Dan heb je mijn zus: die klinkt als een nederlandse die engels spreekt, en dan kom ik met mijn zware ‘Irish brogue’ alledrie totaal verschillend :lol:
hahahahahaaa…mijn zusje en ik praatte altijd NL tegen elkaar tenzij we met andere kinderen waren… als ze het niet mochten verstaan dan switchten we 
toen we op vakantie gingen naar zuid afrika zei mijn moeder dan ook tegen ons… letop!!! ze kunnen je hier verstaan als je NL praat!!!
leuk dit onderwerp,
Als wij een kindje mogen krijgen hopen we het ook tweetalig op te voeden. Frans (mijn vriend is Frans en we wonen in Frankrijk) en Nederlands (dat ben ik )
Mijn vriend is nu zelf ook bezig om NL te leren, want t lijkt m maar niks dat zijn kind mijn familie en mij verstaat en hij niet.
De bedoeling is dan dat ik altijd (zover als mogelijk) NL praat en hij Frans. Verder dachten we aan dvd’s bijv in t Frans luisteren en met NL ondertiteling (als het kind wat groter is) of andersom.
Want alleen door praten lijkt me dat een kind een taal wel goed leert, maar als je t nooit schrijft of leest dan leer je de grammatica en de schrijftaal toch niet goed?
Hoe is jullie ervaring daar mee?
Ik weet wel dat kinderen hier op veel middelbare scholen ook eindexamen mogen doen in Nederlands (dmv of les op school, of via thuisstudie soort LOI)
@océan wrote:
leuk dit onderwerp,
Als wij een kindje mogen krijgen hopen we het ook tweetalig op te voeden. Frans (mijn vriend is Frans en we wonen in Frankrijk) en Nederlands (dat ben ik
Mijn vriend is nu zelf ook bezig om NL te leren, want t lijkt m maar niks dat zijn kind mijn familie en mij verstaat en hij niet.
De bedoeling is dan dat ik altijd (zover als mogelijk) NL praat en hij Frans. Verder dachten we aan dvd’s bijv in t Frans luisteren en met NL ondertiteling (als het kind wat groter is) of andersom.
Want alleen door praten lijkt me dat een kind een taal wel goed leert, maar als je t nooit schrijft of leest dan leer je de grammatica en de schrijftaal toch niet goed?
Hoe is jullie ervaring daar mee?
Ik weet wel dat kinderen hier op veel middelbare scholen ook eindexamen mogen doen in Nederlands (dmv of les op school, of via thuisstudie soort LOI)
Nou, dat hoeft niet persé océan, wij moesten zodra wij leerden schrijven ook brieven schrijven aan onze opa en oma in het engels van onze moeder.
Nu weet ik wel dat engels en nederlands beiden germaanse talen zijn en frans is een romaanse taal maar wellicht gaat dat straks ook voor jullie kindje op?
En je zult zien dat als jouw kind het nederlands oppikt dat je vriend dan ook veel oppikt.
Ik denk dat het ook van de taal afhangt.
Frans is nou typisch zo’n taal waarbij heel veel letters niet uitgesproken worden terwijl je ze wel schrijft, dus dan is de schrijftaal echt anders dan de spreektaal.
Nederlands is dan misschien iets makkelijker, al heb je wel dingen als d, t en dt. En rare samengestelde klinkers (oe, ou, ei).
Wat dat betreft hebben wij met het Spaans iets meer geluk, dat is wel redelijk rechttoe-rechtaan, je schrijft het zoals je het uitspreekt. Met eigenlijk als enige uitzondering de ‘stomme h’ (dus de h die je niet uitspreekt), iets wat mijn vriend altijd fout doet overigens bij het schrijven, en dat met Spaans al moedertaal… Maar misschien ook juist wel daarom, hij heeft de taal natuurlijk eerst leren spreken en toen pas schrijven. Zelf heb ik pas later Spaans geleerd, en eerst uit boeken, en toen pas gaan spreken, en ik maak veel minder spelfouten dan mijn vriend (ik moet ook altijd zijn brieven nakijken!). Raar eigenlijk, als ik er zo over nadenk.
De een heeft natuurlijk sowieso meer taalgevoel dan de ander (je wilt natuurlijk niet weten hoe de gemiddelde Nederlander Nederlands schrijft).
Ik denk dat het wel een goed idee is om ook beide talen als schrijftaal (of leestaal) aan te bieden, maar tegen die tijd is je kind al een jaar of 6, dus de basis zal toch eerst gelegd moeten worden met spreken in de eerste jaren. Dat schrijven, daar maak ik me (nog) geen zorgen over voorlopig.
Mijn collega is Duits en haar man Nederland. Ik zal haar eens vragen hoe zij dat doet en of ze nog boekjes weet.
Ik ben zelf ook min of meer tweetalig opgevoed. Thuis spraken we dialect, we mochten geen Nederlands spreken met elkaar. Wel lazen mijn ouders nederlandse verhaaltjes voor, zongen we nederlandse liedjes, keken Nlds tv, spraken nlds met mensen die geen dialect verstonden en op school ging alles natuurlijk ook in het nlds.
Tegen de tijd dat we naar de kleuterschool gingen spraken we net zo goed Nederlands als iedere 4-jarige.
Grappig was dat mijn moeder ons ‘officiële’ dingen als de dagen van de week en tellen wel in het nlds leerde. Met als gevolg dat ik die nog steeds zo zeg, ook al spreek ik dialect.
Ik heb dus nooit geleerd om Frans te schrijven. Nou lukt het mij nog wel om in het Frans te lezen, maar dan moet het niets te ingewikkelds zijn. Op school mocht ik kiezen tussen Frans en Latijns en ik koos voor Latijns :oops: . Eigenlijk snapte niemand dat, maar ik wist iedereen dan van me zou verwachten dat ik alleen maar 10en haal, maar schoolfrans is natuurlijk heel iets anders dan alledaags Frans.
Dus schrijven en lezen is inderdaad ook een goed thema om over na te denken… :think:
Wel grappig om te zien deat het bij iedereen eigenlijk een beetje ‘van zelf’ ging. Ik weet dat mijn moeder mijn broertjes soms moest ‘dwingen’ om Frans te spreken
hoewel nano’s vader en ik uit elkaar zijn, lijtk het me vreselijk als nano bij een eventuele ontmoeting niet eens met zijn vader kan communiceren. nou heb ik het geluk dat zijn vader naast LUganda ook Engels spreekt. Maar ik wil eigenlijk niet dat nano van mij engels leert, ik beheers die taal genoeg om er drie maanden les in te hebben gegeven en om een aantal relaties te hebben gehad waarbij engels de voertaal was, maar niet genoeg om het iemand anders te leren. Ik denk dat ik hier maar ga proberen met van die dorah-stuff nano ietsje eerder engels te leren dan gebruikelijk…
Fiep daar heb jij Dora helemaal niet voor nodig. Gewoon spreken, dat is veel beter. Hij leert vast ergens wat verkeerd, nou en?
Weet je wat ik een probleem met Dora vind fiep?
Het zijn maar een paar woordjes die spelenderwijs erdoorheen geslingerd worden.
Zie je Nano al: yummie yummie yummie delicious tegen Baker roepen?
Als je dit graag wil dan kun je beter engels met Nano spreken, dit is moeilijk, ik heb hier zelf moeite mee.
Ik spreek dan vloeiend engels maar ik denk én droom in het nederlands.
klinkt mss vaag maar dit maakt het voor mij moeilijk om consequent engels te spreken met Ryan.
Ik word dus wakker met: hallo wereld ipv hello world…en ik heb het zelf eigenlijk opgegeven :oops:
Nou heb ik wel het geluk dat Ryan het meeste van zijn Oma leert en dat zij hem toch wel verstaat
Dat heb ik dus ook, ik denk in het Nederlands … dus zal mijn kind(eren) dan ook geen engels leren. Ze zullen het wel bij mijn vader horen, maar ze zullen bij de andere opa en oma joegoslavisch horen.
Ach, ik zie wel wat ze oppikken en wat niet