Om meteen maar met de deur in huis te vallen:
Hoe weet je wanneer je toe bent aan een tweede kindje?
Hier in huis loopt alles inmiddels soepel. We hebben een goed ritme, Joost is een lekker mannetje die het goed doet.
Ik weet dat ik erg graag meer kindjes zou willen, maar wanneer?
Was het bij jullie een bewuste (rationele) keuze omdat je er niet te veel tijd tussen wilde hebben (of juist genoeg tijd), of was het puur gevoelsmatig dat je toe was aan een tweede?
Ik ben altijd een twijfelkont. Kan moeilijk tegen veranderingen :oops: Weet dat alles nu goed gaat, maar mijn hart begint wel sneller te kloppen als ik een beebje zie :inlove:
Ik zie op tegen de grotere drukte die het met zich meebrengt. Maar twijfel of ik daar over een jaar anders tegen aan zou kijken. En denk dat ik daar toch doorheen moet.
Ik ben benieuwd naar hoe dat bij jullie is gegaan.
Merijn was ongeveer zo oud als jouw kindje toen ik zwanger raakte van Xander.
Het kriebelde al vanaf zijn eerste verjaardag, maar voorwaarde voor mij was dat Merijn zou lopen.
Hij liep met 14 maanden :mrgreen: . Eigenlijk hadden we januari 2007 als datum waarop we zouden stoppen met anticonceptie.
Maar op een gegeven moment hadden we zoiets van, ok we gaan er weer voor. Dat was in september 2006 en ik raakte zwanger begin november.
Ik heb ook wel getwijfeld, maar die twijfels kwamen meer toen ik eenmaal wat langer zwanger was. We waren net een echte 3-eenheid met Merijn. Waarom dat verstoren? Alles liep lekker en we waren makkelijk met weggaan…
Maar nu, ik vind het heerlijk… als ik zie hoe die 2 ventjes op elkaar reageren… Heerlijk… kan gewoon zo genieten en eigenlijk niet wachten tot Xander iets groter is en zelekker met elkaar kunnen spelen :inlove:
ik geloof dat het bij ons al kriebelde voor een tweede toen Ruben nog maar heel jong was :lol: En met Jelmer net zo trouwens :oops: maar dit werd ook ingegeven door mijn leeftijd… Ik had beide keren duidelijk het gevoel dat er nog wel 1 bij kon (en dat gevoel heb ik nu dus duidelijk niet meer 
heerlijk om van die rammelende eierstokken af te zijn )
Het was dus een beetje van beide, en mijn ervaring is dat het met die drukte enzo zich meestal vanzelf wel wijst. Komt tijd komt raad en je krijgt niet voor niets 9 maanden de tijd om ernaar toe te leven.
Hier dezelfde vraag.
Mijn docher is iets jonger maar mijn gevoel zegt ja maar verstand nee.
Ik kan ook niet goed tegen veranderingen ons schema gaat nu perfect maar we willen ook niet teveel tijd tussen onze dochter en een baby.
Dus ik weet het ook niet maar ik lees ook even mee.
Ik ben er al heel lang ‘weer aan toe’. Voor Leonie geboren werd, heb ik gezegd: als hij/zij kan lopen, gaan we voor de tweede. Dat is toen verplaatst naar ‘we zien wel’ (aangezien bleek dat Leonie helemaal niet zo’n makkelijke was :lol: ). Maar vanaf de eerste verjaardag werd alles ineens leuker en nu zien we dat ze gewoon een speelkameraadje nodig heeft. Dus ik zei al: zullen we die gaan maken dan? :inlove:
Maar goed, rationeel gezien willen we wachten tot eind dit schooljaar. Ik sta voor de klas, en dit is voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer normaal voor de klas kan staan, en mijn ding kan doen. Ik zou graag dit schooljaar gewoon afmaken, maar misschien praten we over 3 maanden wel weer heel anders :mrgreen:
Wat ons overigens vooral tegenhoudt, is dat ik bij de eerste zwangerschap extreem misselijk ben geweest, en dat ik in die staat niet eens goed voor Leonie zou kunnen zorgen. Een zomervakantie zou dan wel handig zijn…
We wisten van te voren al dat we het in ieder geval niet bij 1 kindje wilde laten. Toen de eerste eenmaal geboren was bleek het nog leuker dan ik had kunnen dromen dus we zijn toen na drie maanden gelijk voor de tweede gegaan.Dat was in een keer raak dus ze schelen nu maar een jaar.
Bij ons begon het gewoon echt weer te kriebelen toen Lynn pas 3 maanden was. Het scheelde wel dat Lynn een makkelijk kind was/is.
Na 6 maanden was het raak, ze schelen nu 17 maanden.
De eerste weken vond ik echt loodzwaar!!
Maar nu is het geweldig, net wat Jet ook zegt. Als je ziet hoe ze op elkaar reageren… dat is echt fantastisch!!!
Het begon bij mij weer te kriebelen toen Kian een half jaar oud was. Maar moest wachten ivm keizersnede. Ben ook wel blij achteraf want Kian sliep pas door toen hij 1 jaar werd. 1 maand na zijn 1e verjaardag zijn we weer begonnen. Ik wilde heel graag 2 kinderen. Ik besef wel dat het tropenjaren zijn, maar zelf heb ik zo iets dan maar liever nu dan later. Heeft er ook wel mee te maken dat we niet meer de jongste zijn. Ik ben vandaag 35 geworden. Ik vind een leeftijdsverschil tussen de 2 en 3,5 jaar wel ideaal, omdat ik dat zo gewend ben. Mijn vriend scheelt 7 en 10 jaar met zijn broer en zus en dan heb je toch wat minder aan elkaar als je jong bent. Maar dat was geen doorslaggevend argument. We waren er gewoon weer aan toe.
Ik hoor mezelf nog zeggen terwijl ze me op de operatie tafel aan het dichtnaaien waren: “dit nooit meer!” Amper twee weken later begon het bij mij toch alweer te kriebelen. Emma was echt niet zo’n hele makkelijke en toen we na 3 maanden een beetje regelmaat hadden begon het bij nog meer te kriebelen. Ook omdat het heeeeeeel lang duurde voordat we van Emma zwanger waren wilde ik toch weer snel gaan klussen. De gyn vond het beter te wachten tot 6 a 9 maanden na de keizersnede. Dus toen Emma bijna 6 maanden was zijn we weer aan het klussen geslagen. De eerste ronde twijfelde ik nog gigantisch. Moesten we dit wel doen, was het niet te vlug, zou Emma al wel kunnen lopen als nummer 2 zich zou aandienen, wat als het in één keer raak is :shifty: We zijn nu in ronde 4 en die twijfels zijn wel zo goed als weg. Heel soms denk ik nog: waarom neem ik niet de tijd eerst van Emma te genieten? Maar aan de andere kant denk ik dat je best wel van twee kinderen tegelijk kan genieten. Hopelijk gaat het deze keer allemaal een stuk sneller als de eerste keer, en hoeven we niet na 2 jaar proberen de mmm in. (En ik hoop ook dat als er een volgend kindje is, ik net als annemarie van die rammelende eierstokken af ben… wat is dat vervelend zeg :lol: )
Er komt nooit een goed moment voor een tweede, net als dat er voor de eerste nooit een goed moment komt. Het goede moment lijkt mij dus het moment dat je er weer zin in hebt :-* .
En dan nog… mijn tweede zwangerschap was niet gepland en ik schrok flink bij de positieve test. Maar inmiddels ben ik gewend en vind ik 2 jaar best een prima tijd ertussen. Dus als de omstandigheden niet al te treurig zijn, komt het sowieso wel goed .
Voor Paikea… van harte gefeliciteerd!!!
Volgens mij is er geen perfecte tussentijd tussen de kinderen. Een oudste vraagt altijd tijd en energie dus een tweede zw.schap is sowieso anders. Of de oudste nou al kan lopen of zelfs al naar school gaat. En het ligt erg aan je kids ook. Wij hebben het maar gewoon op z’n beloop gelaten en straks zit er 20 maanden tussen. Wordt vast druk, maar we redden ons wel.
Bovendien weet je natuurlijk nooit hoe lang het duurt voordat je zw. bent. Met andere woorden: je kunt wel plannen, maar niet alles!
Nee zo denk ik ook het komt nooit uit.
Maar de tijd tussen twee zou ik niet te lang willen laten. Wat ik ook heb is dat we nu nog in de luiers zitten enz en ik wil liever niet over een paar jaar weer overnieuw beginnen.
Ons meisje is niet de makkelijkste, zeer zeker niet maar alleen is ook maar alleen.
Dus het zullen even drukke jaren worden maar we hopen ook dat ze veel aan elkaar zullen hebben.
Maar ja wanneer, we zullen zien we gebruiken geen anticonceptie dus het kan altijd gebeuren.
Ik wilde graag nadat Jasper 1 jaar geworden was, maar tot nu toe heeft manlief geen behoefte aan een tweede 
. Ik wacht dus geduldig af…
Ik redeneerde eerst ook dat het wel handig zou zijn als de oudste een beetje zelfstandig is en zindelijk enzo. Maar het lijkt me ook weer erg ondhandig als je oudste al op school zit. En inderdaad: was je net uit de luiers en de middagslaapjes, begint het gedonder weer opnieuw. Het heeft allebei zijn voors en tegens.
@lena3 wrote:
Er komt nooit een goed moment voor een tweede, net als dat er voor de eerste nooit een goed moment komt. Het goede moment lijkt mij dus het moment dat je er weer zin in hebt.
Zo voel ik dat dus ook precies!
Het gaat mij niet zozeer om het leeftijdsverschil, maar meer om het feit: is het een weloverwogen/"rationele" beslissing om voor een tweede te willen gaan of puur een gevoelskwestie?
Ik zelf kijk erg uit naar een tweede kindje, maar het gevoel van: meer drukte, nog meer gebonden zijn, staat me wel wat in de weg.
Maar zoals ik al schreef: ik denk niet dat ik daar over een jaar anders tegenaan zou kijken, dan zou ik het kunnen blÃjven uitstellen. Dat is ook wel weer iets dat bij mij past (beetje tobtypje :wink: )
Ik zelf kijk erg uit naar een tweede kindje, maar het gevoel van: meer drukte, nog meer gebonden zijn, staat me wel wat in de weg.
Maar zoals ik al schreef: ik denk niet dat ik daar over een jaar anders tegenaan zou kijken, dan zou ik het kunnen blÃjven uitstellen. Dat is ook wel weer iets dat bij mij past (beetje tobtypje
Dit zou ik zo gezegd kunnen hebben, zo denk ik er ook over.
Als je een 2de wil…zou ik er gewoon voor gaan bij de eerste tekenen bij jezelf die daarop wijzen…
tenzij er echt gegronde redenen zijn om nog ff te wachten natuurlijk.
Een beetje twijfel is geen ramp…
als je eenmaal zwanger ben heb je nog een maandje of 8 om je daar klaar voor te stomen…
en in veruit de meeste gevallen, zelfs als een kindje niet gepland is…pas je je gewoon aan aan de situatie van dat moment…
Het is heus niet altijd makkelijk…2 vlot op elkaar…maar 2 verder uit elkaar hoeft niks makkelijker te zijn…
Komt allemaal goed…(ervaringsdeskundige :mrgreen: )
Ik wil nu alweer een beebje… :mrgreen: :oops: :oops:
De tweeling is alweer 7maanden :roll: en ze groeien zo goed en hard en t ging zo snel voorbij, dat ik nu graag weer een heel klein kindje wil 
Manlief wil wachten tot ze lopen… :roll:
En de gyn vertelde me dat ik echt minstens een jaar moet wachten na een tweelingzwangerschap en een ks voor ik weer zwanger ‘mag’ worden…
Manlief wilde direct wel een tweede, maar we hebben gewacht tot het bij mij weer begon te kriebelen. Dat begon toen Bo 8 maanden was, maar we toen nog 2 maandjes gewacht, omdat we gingen trouwen en ik wilde niet het risico lopen om misselijk te zijn op de bruiloft. Na de bruiloft was het meteen raak. Die zs eindigde helaas in een mk.
Toen begon ik heel erg te twijfelen of ik wel een 2e kindje wilde. Toen hebben we even gewacht om dat gevoel de ruimte te geven, maar daar hield Nikkie geen rekening mee. :mrgreen: Onverwacht was ik zwanger. Ik heb een weekje moeten wennen aan het idee en nu is onze kleine puk alweer 4 maandjes!!