Hoi allemaal,
Vandaag weer blij mijn dochtertje gaan halen van het kdv. Ze begint nu eindelijk de slaapjes goed te doen, en met eten gaat het ook de goede kant op.
Alleen zit ze de hele tijd, ze kruipt niet, ze loopt niet, maakt geen enkel geluid, durft niet met haar handjes/voetjes te spelen en ook al leggen ze speelgoed voor haar of geven ze het aan, dan doet ze er niks mee. Zodra kinderen bij haar in de buurt komen, gaat ze of huilen of duwt ze ze weg en begint te snotteren. Vandaag hebben ze haar ook in de loopstoel gedaan, maar niks. Thuis hebben we alle drempeltjes weggehaald, want dat ding sjeeeest door t huis :shifty:
Ze kan dus gewoon 2 uur lang op een kleedje zielig zitten :shock: en dan slapen, en dan weer zitten. Meer dan dat doet ze niet. Thuis aangekomen:
Gaat ze kruipen, alle kasten gaan open, lopen langs alle muren en heeeeel wat gebrabbel en wijzen met het vingertje en zwaaien. Een ander mens dus.
Het doet me echt pijn, om dat te horen 
Hoelang kan zoiets duren?
Ze gaat 2x per week naar het kdv.
Sorry voor mijn te lange verhaal, maar moest t ff kwijt
Dina
Sorry, ik kan je niet helpen, maar het gevoel lijkt me erg rot :hug:
hoi hoi
dit is idd niet leuk nee, niet om te horen maar ook voor je dochtertje niet
hebben ze geen box op de groep staan, zodat ze voor haar gevoel veilig kan spelen??
of met wat speelgoed aan tafel??
wat zeggen de leidsters er zelf van, wat doen ze met/voor haar???
Dank jullie dames,
Ja er zijn boxen, maar dat vind ze helemaal niks. Heb m thuis ook maar uit elkaar gehaald. De leidsters proberen haar te motiveren, maar veel wil ze niet doen. Soms is ze zoo verdrietig een hele dag, en wacht ze gewoon wanneer wij haar gaan ophalen
Ik merk dat ik er nu steeds meer moeite mee begin te krijgen.
Ow nee wat vind ik dat zielig,… :hug: .
Heeft ze een knuffeltje bij zich?
Mijn gastouder(s) zeggen dat wanneer Cas zijn ‘Nijne’ bij zich heeft hij ook niet speelt, dan zit hij daar maar te staren op de mat, helemaal in gedachten verzonken en dan denkt hij via zijn ‘Nijne’ terug aan thuis, denken we.
Best ook wel zielig maar wanneer hij ‘Nijne’ niet bij zich heeft dan wordt hij niet herinnerd aan thuis en speelt hij wél leuk mee.
Cas gaat nog niet zo lang naar de opvang, en jouw dochtertje? :-*
jeetje begrijp ik goed dat ze al 2 maanden gaat,snap dat je er geen goed gevoel over hebt.
mijn ervaring is(17j Gastouder) dat na week of 6 de kindjes die het moeilijk hebben langzaamerand wel ontdooien en in actie komen.meeste kindjes zelfs eerder,vastigheid hebt vaak wel.
door bv tut of vaste knuffel of lievelingsspeeltje mee te geven van thuis.naar mate ze beter gewent raakt leidsters spullen in de tas laten doen als ze met andere dingen gaat spelen
succes somiige kinderen hebben erg lang nodig om ergens te wennen,maar uiteindelijk lukt het eigenlijk altijd.
wat lijkt me dat vervelend zeg!
een knuffel voor jou en je meisje in elk geval! :hug: :hug:
wat zeggen de leidsters ervan? en helpt het wel wanneer zij met haar spelen om haar meer op haar gemak te stellen?
mmm lastig zeg!
Oh wat moet dat vervelend voor je zijn. :hug:
Wel goed te lezen dat ze al beter slaapt en dat het ook met eten beter gaat. Dat zijn toch tekenen dat ze aan het wennen is.
Ze moet duidelijk nog vertrouwen krijgen in het geheel.
Zoals al geschreven kan iets van thuis heel vertrouwd zijn, maar juist ook remmen.
Ook is het waarschijnlijk voor haar heel veel om zomaar in de ruimte te zitten, veel te groot en beangstigend. (mini baby’s slapen vaak ook liever ingebakerd, omdat het bedje zo groot is)
Dat werkt ook voor de grotere ukjes. De wereld om hun heen is zo groot en als het ook nog eens vreemd is (kdv) met vreemde mensen (juffen, kindjes) dan is het voor een gevoelig kindje heel moeilijk.
Ik denk dat je het nog even tijd moet geven. Je zult nl waarschijnlijk deze vorm van opvang nodig hebben.
Zeker gezien ze toch al gegroeid is, mag je er denk ik wel vanuit gaan dat het vanzelf wel goed komt.
Als de juffen haar er goed in begeleiden en haar niet aan haar lot overlaten, zodat ze vertrouwen kan winnen, zal het vast goedkomen.
Vaak merken we ook dat kinderen op het kdv veel stiller en afwachtender zijn dan thuis. Dat is ook een logische reactie. Daar hoef je niks achter te zoeken of je zorgen om te maken. Sommige kinderen kunnen ook al genieten van het kijken naar andere kinderen, zonder actief mee te doen. Ze vertellen dan thuis 100-uit, alsof ze het zelf beleefd hebben 
Hou het bespreekbaar en geef aan dat je je zorgen maakt. Geef ook aan dat je wilt dat de juffen echt eerlijk tegen je blijven. Als ze de hele dag gehuild heeft, dat ze dat ook zeggen (en niet, ‘het ging heel goed vandaag’, terwijl ze de hele ochtend gehuild heeft :? )
Dat geeft jou nl ook vertrouwen in de juffen, dat is net zo belangrijk
Sterkte en probeer het nog even wat tijd te geven :-*