Er is vaak genoeg over gediscussieerd, dus dit is niet bedoeld als discussie, maar als vraag naar jullie ervaringen…
geven jullie een troosttiet? en zo ja, hoe werkt dat dan bij jullie?
in de kraamweek deed ik dat ook: zodra ze niet gelukkig was gewoon aanleggen. En zij maar drinken. Was een bijna 100% trefzeker troostmidedel, dus ik helemaal blij. Maar al gauw kwam de keerzijde: Tessa kon steeds beter drinken en kreeg zo meer binnen dan ze eigenlijk op kon. Gevolg: onrustig buikje en spugen.
Na een tijdje werd Tessa wijs en wilde ze dus helemaal geen troosttiet meer: Uit borsten komt melk en dat is dus voor als ik honger heb. Heb ik geen honger, dan hoef ik ook geen melk, dus haal die tiet uit mijn gezicht!
Als ik haar nu probeer aan te leggen als ze geen honger (meer) heeft, dan hapt ze wild, maar laat meteen weer los. Zo doet ze me pijn en ze wordt zelf steeds onrustiger. Met een speentje op schoot zitten lost het probleem dan wel op (of een andere troostmethode).
In sommige artikelen over bv wordt nogal denigrerend gedaan over bijvoorbeeld wiegen of een speentje, dat dan ook altijd heel nadrukkelijk een FOPspeentje wordt genoemd. Alsof andere manieren van troosten dan de borst eigenlijk maar second-best zijn en niet-natuurlijk.
Mijn kinderen laten zich niet steeds op dezelfde manier troosten. Bij honger willen ze de borst, bij zuigbehoefte de speen of pink, bij krampjes ronddragen, etc. Ik vind dat heel logisch eigenlijk.
Wat zijn jullie ervaringen?
Als Jasper echt huilt, dan hoef ik met mijn (.)(.) ook niet in de buurt komen. Dan moet ik hem eerst kalmeren en dan eventueel wil hij misschien een slokje drinken. Dus hij krijgt het eigenlijk nooit als hij z’n hoofd stoot of zo. 1) wil hij dat niet en 2) ben ik daar ook niet zo’n voorstander van.
MAAR: wanneer hij echt zielig is zoals nu(ziek, ws middenoorontsteking) en hij wil niet eten of drinken, dan mag hij wat mij betreft 24/7 aan de borst, vooral 's nachts vind hij het dan toch echt fijn om bij me te drinken.
Oh ja, Jasper heeft geen FOP( 
)speen en hij duimt amper…
Hier wordt veel gebruik gemaakt van mijn borsten. Als ze honger hebben, moe zijn, boos zijn of verdrietig of gewoon lekker bij me willen liggen.
De jongste laat in gedrag duidelijk merken of hij borst wil of niet. Toen hij nog kleiner was bood ik gewoon eerst de borst aan bij boos, huilen, niet lekker in vel zitten etc. Als hij die niet wilde, dan probeerde ik iets anders (speen bijvoorbeeld)
Oudste zegt gewoon, dat hij graag wil drinken (Ninne, ninne= drinken, drinken)
Du: eerst borst als troostmiddel en als dat niet gewenst is door de meneren: iets anders.
Borst= hier voeding en geen troost.
Hij heeft een speen en dat heeft heel wat tijd gekost, maar meneer wilde geen speen en enkel troost, en uiteindelijk was hij tonnetje rond en misselijk en had buikkrampen. Daar had ik geen zin meer in.
Ik wil ook niet dat hij de borst als troost gebruikt, als hij ziek is mag hij eindeloos drinken, maar buiten ziek zijn om: nee.
maar na een tijdje weet je toch wel bij wat voor soort dingen ze de borst willen of niet rischling? of blijf je het proberen?
ik probeer het alleen nog als ze onrustig is na een drukke dag. Maar ook dan kan het ertoe leiden dat het alleen maar erger wordt.
zelfs gewone voedingen eindigen hier vaak met een speentje, omdat haar honger dan gestild maar haar zuigbehoefte nog niet. Ze wil niet meer drinken, maar wel nog zuigen en omdat zuigen en melk nu eenmaal samengaan aan de borst, raakt ze daar dus helemaal gefrustreerd van.
een vriendin van mij heeft hetzelfde lydia. Haar dochtertje dronk heel vaak en heel lang, gewoon als troost of omdat ze het prettig vond. Ze kwam 1 kilo bij in 2 weken, spuugde alles onder en had veel last van krampjes. Toen ze minder vaak mocht drinken en nog maar 1 borst per keer, ging het veel beter. Ze zit gewoon fijner in haar vel zonder steeds die overvolle buik.
Ik vraag me dus af hoe dat werkt bij kinderen bij wie het wel werkt.
Die frustratie heeft Lev ook. Hij kan niet naast ons in bed slapen.
Want blote mama+bed= drinken en niet slapen. Hij wil dan echt geen speen. Dus ik stop m direct weer in zijn eigen bed, hij kan er gewoon niet tegen als hij bij me ligt en hij ziet die borst en hij mag niet drinken.
Nu ze groter zijn (oudste zoon natuurlijk helemaal) kan ik meteen zien of horen wat ze willen. Meestal willen ze als eerste borst.
Ze hebben allebei een eigen borst die qua productie perfect is afgesteld op hun afzonderlijke behoefte (oudste zoon drinkt overdag meer dan jongste, jongste drinkt 's nachts meer de oudste)
In de eerste weken gaf ik binnen 4 uur steeds dezelfde borst om zo ook goed aan de “achtermelk” te komen.
nope, hier nooit troost tiet gegeven…alleen bij écht ziek zijn.
ik heb ook nooit de tiet aangeboden bij huilbuien van duidelijk andere oorzaak.
speentje wilde hij alleen toen hij heel klein was en de honger nog niet groot genoeg…dan wilde hij een half uur speen en dan tiet…maar verder speen…nee wilde hij niet.
maar geen honger…dan weigerde hij …al vanaf dag 1.
@Guusje wrote:
maar geen honger…dan weigerde hij …al vanaf dag 1.
Hier ook. Ik kan proberen wat ik wil als ze van slag is, ze gaat nog harder huilen als ze de borst maar ziet. Ze drinkt echt alleen als ze honger heeft. Speentje daarentegen neemt ze wel als troost en ronddragen inderdaad.
Timo wilde trouwens wel altijd troost aan de borst…
Hier wel troosttiet gegeven, en nu ook nog wel es maar dat is echt als ik em anders niet stilkrijg. Sterker nog, ik heb de eerste 7 weken niks anders gedaan dan voeden omdat hij niks anders deed dan huilen. Borst was het enige dat werkte! Ja, en lopen met em maar daar was m’n rug het niet mee eens… Ik vind er niks mis mee zolang mama en kind zich er alle2 prettig bij voelen. Ik weet dat als ik bij elke kik aanleg hij er een potje van maakt en elk half uur wel bij me wil liggen maar daar heb ik echt geen zin meer in dus vandaar hier wel eerst een speen en aai over bol etc als hij ontroostbaar is.
Ik heb bij lasse nooit echt troosttieten aangeboden - vrijwel alleen om te eten - met krampjes liepen we met hem rond (hij wilde ook geen speentjes - wilden wij eigenlijk ook niet aan beginnen maar uit nood geprobeert maar hij wilde zelf niet)
Slapen lieten we hem in principe zichzelf huilend laten zakken maar hij viel bij mij wel makkelijker in slaap aan de borst. Dus ik gebruikte af en toe een slaaptiet totdat Roel daar tegen begon te protesteren want toen ik werkte moest hij het ook met een huilende lasse doen.
En als hij in bedje lag en het huilen werd steeds erger en steeds bozer ed wisten we dat hij niet ging slapen en haalden we hem er weer uit.
Verder huilde hij niet echt.
Dus hooguit slaaptiet en geen troosttieten hiero.
‘Slaaptiet’ doen wij ook hoor Vooral als hij om wat voor reden dan ook (overdag) ‘te laat’ naar bed gaat. Maar als hij goed moe is, dus niet te moe, dan valt hij prima zonder (.) en zonder huilen in slaap :mrgreen:
Kennen jullie 'lekker slapen zonder huilen?"
Ik laat Tessa weleens de hik wegdrinken. Dat werkt soms, maar dan moet de laatste voeding wel een tijdje geleden zijn, anders begint ze er niet aan. En vervolgens ligt haar ritme in de war natuurlijk.
Hier bijna nooit een troost-tiet, ik heb het wel eens gedaan maar dan wilde hij dat elke avond. Ons manneke heeft veel zuigbehoefte en gebruikt daar een speen voor. Als hij daar niet mee getroost wil worden neemt hij gelukkig wel onze pink. (ook fijn want dan kan hubbie het ook een keer overnemen, met de borst gaat dat natuurlijk niet )
Hier is de borst in het verleden inderdaad ook vaak als “slaaptiet” gebruikt. Eerlijk gezegt heb ik me 's nachts nooit afgevraagd of het honger of wat anders was. Maar de borst voldeed, en we konden allebei tevreden verder slapen. Wel heb ik vrij snel aangewend om na de avond voeding mijn dochter nog even rechtop op schoot te nemen zodat ze niet alleen maar gewend was slapend naar bed te worden gebracht.
Ook bij echt ziek zijn kwam de borst meer tevoorschijn. Zo ook als dreumes bij sommige valpratijen. Daarin tegen heb ik met name het eerst half jaar ook vaak mijn pink aangeboden voor de extra zuigbehoefte dus het was niet per definitie de borst.
hier altijd een trootsttiet, nog steeds. Geef geen bv meer, maar als ze erg overstuur is helpt het nog steeds. En om in slaap te komen hielp het ook altijd heel goed, tot een maand geleden, ze trapt er helaas niet meer in (smorgens). Savonds niet gedaan omdat ik vond dat ze zelf in slaap moest leren komen.
@lena3 wrote:
Kennen jullie 'lekker slapen zonder huilen?"
.
JE bedoelt als titel van een boek ofzo??
Nee - maar ik heb wel eens een boek over huilen gelezen en dat huilen ook goed kan zijn. Bijv met slapen gaan ook ontlading is van indrukken van de dag bij zo’n kleintje.
Huilen is niet iets wat je perse niet zou meoten willen bij je kindje lijkt mij.
Hier ook geen troosttiet.
In het begin toen ik al die huiltjes nog niet herkende legde ik Maud weleens aan. Dan begon ze heel driftig te zuigen, maar o wee als er dan wat uitkwam :snooty:
De speen is haar heilig, dat is echt haar troostmiddel. Tiet = voeding en meer niet.