Staat dat hier goed???
Een aantal weken geleden hebben we wat heftigs meegemaakt. Ik was ervan onder de indruk, maar onze dochter nog meer, want die heeft er nu nog “last” van.
Het verhaal: Ik ben met mijn meiden op visite bij een vriendin, 3 kids. De jongste daarvan ligt in de box in de keuken te slapen (box staat daar in de keuken omdat ze daar altijd zitten)
Vriendin heeft een pan op gezet met boter, wij zitten in de woonkamer, zo’n 10 meter verder. Vriendin en ik spreken een datum af, althans daar zijn we mee bezig, voor we naar huis zouden gaan. (detail; ik wist niet dat er een pan op stond, zij vergat het dus ook) De baby slaapt, de andere kinderen spelen om ons heen. Tot we ineens gepiep horen. Even denken we dat het een spel is, dan zien we ineens rook, en vlammen via de weerspiegeling van het keukenraam. Dan gaat alles heel snel. Vlam in de pan, het staat al compleet blauw in de kamer (en nu pas dringt dat en de geur van de rook tot ons door) Vriendin rent naar de keuken, ik breng de andere ki de gang in naar de voordeur. Dan wil ik de baby pakken, maar vriendin blust net op dat moment de pan met water (oeps… gelukkig liep het goed af) Ik roep nog, een deksel of een deken, maar dat was dus al te laat. Wat een herrie, wat een lucht… Baby ligt nog steeds in slaap, even ben ik bang dat hij het niet meer doet… Dan weer de andere ki kalmeren, rookmelder uit zien te krijgen, alles open en uitleg geven aan de kids, zelf even tot rust komen.
Na dit gebeuren geen enge dromen ofzo, maar E is extra alert. Op elk geluidje reageert ze, regen klinkt als het vuur, elk piepje is bijna paniek. Ik mag geen stap van het fornuis weg enz. Als ik dat wel doe, mama, bij het vuur blijven! Dat gaat inmiddels wel iets beter gelukkig. Als de vaatwasser, oven of wat dan ook en bij wie dan ook, is het meteen, wat piept er? Bij ouders wil ze ook precies weten of er wel rookmelders hangen. In de carnavalszaal, rookmachine, zie ik meteen wer schrik in haar ogen. Het blijft haar bezig houden. Net toch naar de afsluiting van carnaval geweest, dan verbranden ze de carnavalseens, met brandweer enzo erbij. Bewust gedaan om te laten zien dat ze expres vuur deden, dat de brandweer het blust enz. Zaterdag zou ze daar gaan logeren, maar dat wil ze niet meer. Ze wil wel frietjes eten maar geen pannenkoeken, want wat als het mis gaat met de pannenkoeken? Toen wilde ze niet meer logeren, nu wel logeren maar niet eten.
Ik neem haar angst niet weg, leg alles uit enz, maar iemand nog tips wat ik er nog meer aan kan doen?
Hallo,
Ik heb in 2008 brand gehad in de ruimte waar ik destijds woonde. ( appartementen complex) Ten tijde zat ik 1 hoog , en was er met mijn 2 oppaskindertjes ( toen 2 en 3 jaar) De oudste zag de brand, we liepen van de trap af en ze riep heel hard; Ik zie vlammetjes.
Naar boven gesleurd de trap op en daar 112 gebeld kindjes onder de truin, na lange minuten wachten ( 10-15 min ) kwam de brandweer , die maakte een deur open naar een andere woonruimte waar we nog enige tijd zaten tot ik flauw viel en de oudste zo hoeste dat we met zuurstofmaskers getild door 3 brandweerlieden naar de amu zijn gebracht, van waar we met zijn 3en naar t ziekenhuis zijnn overgebracht.
Ten tijde van in de woonruimte wachten heb ik de situatie verleukt door de kinderen op de vensterbank te zettne,… naar buiten te lanten kijken en te laten tellen naar brandweer slanger, autos hulpverleners. enz. Maar bij de oudste is het erg lang bijgebleven. Ze is nu 7 en heeft het er nog over als ze bij het gebouw langs komt ( wat 2/3 keer per jaar is)
We hebben het met haar verweerkt zoals jij bent gestart Uitleg, foto’s laten zien ( hebben jullie niet, wij wel en de stukjes van HvN en Tv noord)
Laten tekenen, vertellen er over. Vragen, wat vind je eng , waar schrik je van? Hoe vond je dat? Wat voelde je? Ze was 3 maar kon dat duidelijk aangeven. 1 reactie was dat ze zei de vlammetjes waren zo warm. En de brandweerman eng.
Nu is dat bij jullie niet aan de orde. Maar wellicht is de paniek bij jullie hoog geweest, of het harde roepen, voor ene kind kan schade erg zijn dus viesheid in de keuken … ( wat voor jou als volwassene het minst erg is kan voor een kleintje enorm ernstig zijn ) Hier bij mij bleek dat S er bang om was dat de deur stuk was gemaakt… :roll: en de bloemetjes van de bewoner van die woning dood waren :roll:
Snap je ?
Bij haar heeft het dus wel 3 jaar geduurd. Er is geen proffesionele hulp aan te pas gekomen. Gewoon eerlijk zijn duidelijk enz. Het vermelden op school, oppas, bij de buren, vriendinnetjes als ze er heen gaat enz.
Ook echt gedefinieerd uitleggen WAT er mis ging en dat het een foutje was. Dat het niet zo maar weer gebeurd. Concreet maken en duidelijk geartikuleerd spreken.
Hioer was de brandalarm het engst, de lucht van BBQ, sterretjes tijdens oud en nieuw en de rook van vuurwerk wat lang bleef hangen.
Ook sirenes … maar daar konden wij snel op mooi maken dat die sirenes er zijn om anderen te helpen net als ze ons gingen helpen.
Wij hebben daarna ook snel het positieve vaak benaderd. Wat fijn dat de brandweer er was , dat de ambulance kwam, dat ze een goodbear kregen, dat ze de zwaailampjes mochten zien, dat ze een grote meid was… noem maar op.
Ze is er nu boven op in die zin reageerd niet meer geschrik,tmaar blijft altijd waakzaam en alert.
Zo liep ze vorig jaar in de wijk waar ze woont en rook ze brand … gelijk zei ze dat is niet goed daar moeten de mannen heen ( brandweermannen) Het bleek om een buitenhaardvuurtje te gaan) Maar ik heb haar enorm opgehemeld over het feit dat zei at opmerkte.
Dat ze dat geleerd heeft.
Ik hoop dat je wat aan de tips hebt om zelf te bieden.
Proffesionel hulp kkun je vragen via slachofferhulp ( wel drastisch ) via de huisarts, een gesprek aan gaan, via de GGD/ouder en kindhulp…
enz.
Heel veel sterkte! En ontzettend fijn dat het relatief goed afgelopen is. :hug: :-*
Moet ik even benadrukken, ik schrijf toen kwam de brandweer 10-15 minuten later… die tijd is zo lang, ze waren er langer,maar waren toen pas bij ons boven. !!! Dus niet dat ze zo lang onder weg waren hoor.
He wat naar voor je dochter eerst :hug:
Misschien dat ze een paar bezoekjes kan brengen aan een (kinder)psychiater of psychotherapie of trauma-arts. In elk geval iemand zoeken waar ze gehoord wordt en die weet hoe daarmee te kunnen helpen.
Even de huisarts bellen die weet waar en welke hulp je het beste kunt gebruiken en waar die te vinden.
Denk dat zoiets te moeilijk is om er zelf uit te komen, je dochter heeft jou immers ook in paniek gezien, en dat is vaak moeilijk voor kinderen. Even wat hulp van buitenaf kan geen kwaad.
Ik hoop dat je dochter er snel weer boven op komt. Is niet niks om zoiets mee te maken. :hug:
Thanks,
Bianca, dat is helemaal heftig zeg… dat van ons viel dan echt wel mee. Lijkt me enorm schrikken… Wat zul je doodsangsten hebben uitgestaan?Zoals jij zegt doe ik het idd ook. Laten tekenen heb ik nog niet gedaan. Wel alles uitleggen, aangeven dat het een foutje was enz. E was de enige die echt huilde. De 2 jongste kregen het niet zo mee, de oudste is niet zo gevoelig, onze dame dus wel.
Ik vind echt hulp zoeken wat te ver gaan, zo traumatisch was het niet. Ze is toch al gevoelig voor geuren, geluiden enz, altijd al geweest. Ze heeft ons ook niet in paniek gezien, we bleven juist heel rustig. Mijn 1e handeling was kids naar de gang, vriendin eerste handeling vuur doven. De enorme steekvlam door het water heeft E volgens mij wel gezien, vanuit de gangdeur denk ik. We hebben toen het gedoofd was en alles open stond ook meteen de kinderen mee naar de keuken genomen, uitgelegd en de pan laten zien.
Ik hoop dat er misschien nog meer tips komen! Ik twijfel wat ik nu met het logeerpartijtje moet. Als ik afzeg vanwege dat ze bang is voor het vuur, geef ik toe aan haar angst. Ik wil het toch gaan proberen, aangeve dat ik weet dat ze het spannend vindt, maar wil juist haar laten beleven dat het niet weer gebeurt.
Hi Wien,
Wat een schrik :hug: gelukkig is iedereen er goed afgekomen. Ik denk dat je het al heel goed aanpakt. Dat ze nu nog alert is en schrikt lijkt me eigenlijk heel logisch, het is pas een paar weken geleden. Als volwassenen relativeren we het snel en gaan we over tot de orde van de dag. Een kind heeft meer tijd nodig om dit alles te kunnnen verwerken, die kan nog niet relativeren en denken, niemand heeft er iets aan overgehouden dus al met al is het goed.
Wat betreft logeren, ik weet niet of ik daarin op dit moment zou pushen. Ja je geeft toe aan haar angst als je het logeerpartijtje niet laat doorgaan, maar is dat dan zo erg? Ze is nu eenmaal geschrokken en dat is nog niet zo lang geleden gebeurd. Daarnaast is haar schrik reeel, er is iets gevaarlijks gebeurd. Tuurlijk is de kans dat het nog eens gebeurd minimaal, maar dat vertrouwen moet ze eerst weer krijgen denk ik. Ik zou kijken waarom ze niet wil logeren en of je misschien aan die reden iets kunt doen (wil er bijvoorbeeld niet eten, dan blijf je erbij met het eten of je gaat al voor het logeerpartijtje een keer daar eten). Ik zou het echt geleidelijker doen als ze heel duidelijk aangeeft niet te wilen logeren. Voor mij zou nu belangrijk zijn dat ze zich veilig voelt en als dat niet bij je vriendin thuis is, als jij er niet bij bent, dan is dat op dit moment maar zo. Haar laten zien dat het niet weer gebeurt kan natuurlijk ook door een keer bij je vriendin te gaan eten/lunchen en dan iets te bakken.
Dikke knuffel voor jullie
Mouse
jE kunt, en dat zou ik persoonlijk doen, het partijtje door laten gaan.
Met de afspraak dat je berijkbaar bent, extra benadrukken.
Eventueel als ze echt het niks vind ze naar huis kan. En dit ook doen.
Het afzeggen is niet nodig, m.i. Maar dat is wat je zelf gevoelsmatig ingegeven wordt.
Sterkte. En hopelijk krijg je meer tips. Ik weet niet welke tips er nog zijn, of wat je verwacht ?
Maar hopelijk komt het voor je zodat je het kan afronden en afsluiten en het er met haar kan afronden. Hoewel dat best even kan duren.
Succes en alle goeds, Bianca
Achteraf bezien is het allemaal goed afgelopen idd. Als die steekvlam mijn din te pakken had gehad of er was echt brand uitgebroken… dan was de beeb er niet meer geweest denk ik. Die heeft ook echt lang in de dikke rook gelegen en gelukkig geen problemen erna.
Thans mouse Ik ga haar zeker ook niet dwingen. Ik ken haar alleen langer dan vandaag en weet als ik nu al afzeg dat ze dan nog moeilijker kan gaan doen. Ze hoeft echt niet bang te zijn, en als t niet gaat haal ik haar op. Ze heeft er ook echt hele logica voor, ze wil wel friet van de friettent, niet uit de pan enz. We zien dus wel hoe t loopt. Ze gaat erheen en ik verwacht dat ze er dan een heel eind doorheen is, en anders halen we haar op. Dat was sowiezo het geval, want ze wil heel graag logeren maar vindt het erg spannend, dus gaat t niet, dan niet. Ze wil inmiddels wel weer logeren, dus we kijken de dag zelf wel hoe t loopt.
Bianca, het is ook idd voor haar veel heftiger geweest dan voor ons denk ik. Zelf had ik ook wel schrik hoor, 1 van mijn grootste angsten is ook brand. Ik was er na een paar dagen wel weer klaar mee, maar ons mopke is een behoorlijk gevoelig meisje, dus zal nog wel ff doorslepen. I verwacht verder niets bijzonders, ik doe het al prima denk ik nu nav de tips hier. Thanks!
je zou ook nog via je huisarts even advies kunnen vragen way je nog meer kan doen
oeft ze misschien zelf er niet heen maar heb jij nog wat meer handvaten