ik ben erg benieuwd wie er na de bevalling een traag werkende schildklier heeft overgehouden aan haar zwangerschap. Ik ervaar nog dagelijks de gevolgen van hypothyreoidie en zou erg graag weten hoe anderen dit ervaren en welke klachten ze hebben en of die wel of niet verdwenen zijn. Bij mij is het nu zo’n 7 maanden geleden vastgesteld en nog steeds ben ik niet goed ingesteld.
Ik heb dus nog steeds, ondanks thyrax-gebruik:
trage hartslag
koude handen en voeten
constante hoofdpijn
migraine-aanvallen
oorsuizen en doofheid
geheugenverlies
vochtvasthouden in handen en voeten
ochtendstijfte
spierpijnen in schouders en nek
gewichtstoename
woede-aanvallen
huilerigheid om (naar wat achteraf vaak blijkt :mrgreen: ) niks
hier nog iemand die een extra cadeautje heeft gekregen…
Hoop klachten die jij noemt had ik al veel langer, jaren zelfs (spierpijn, gewrichtspijn, koude handen)
Vlak na de zwangerschap was ik lichter dan daarvoor, de kilo’s kwamer er echter snel weer bij, ik was ook depressief en echt verschrikkelijk moe. Uiteindelijk zelfs antidepressiva geslikt, maar ik bleef me niet goed voelen. Na bloedonderzoek bleek dat m’n schildklier niet meer werkte en ik maak ook antistoffen aan tegen m’n eigen schildklier (hij zal het ook nooit meer gaan doen). De huisarts heeft de eerste instellingen gedaan, maar daar was ik niet tevreden over. Ik loop nu ook bij de internist, helemaal gezien m’n zwangerschap. Moe blijf je altijd, tenmniste dat is mij verteld. De klachten zullen nooit helemaal verdwijnen.
Mijn internist vertelde dat normaal je schildklierwaardes heel erg schommelen gedurende de dag. Is eigenlijk continue aan het bijstellen, maar omdat wij alles via medicijnen binnenkrijgen is het bij ons een constante lijn. Het is dus eigenlijk nooit precies goed, vandaar dat je klachten niet helemaal zullen verdwijnen.
Ik was gelukkig vrij snel goed ingesteld, maar bij andere duurt het heel lang. Ik slik nu 0,150 mg thyrax.
Heel herkenbaar wat je zegt, ik had ook al jaren migraine en hoofdpijn en stijfheid. Ik dacht ook dat ik fibromyalgie had maar ben daar nooit verder mee gaan zoeken. Ik ben na de bevallig ook echt een kilo per dag afgevallen en zat na tien dagen bijna op het gewicht van voor de bevalling (en ik was 20 kg aangekomen he). Maar daarna kwam het er langzaamaan weer bij ondanks het wandelen en sporten. En ik werd ook ontzettend depri, dat is nu wel over al heb ik soms nog wel wat momenten als het te druk is of ik baal ergens van.
Wat zijn jouw waardes als ik vragen mag? Ik slik nu ‘nog maar’ 2 1/2 blauwe thyrax (dus 0,625 mcg) maar voel me nog lang niet goed.
Ik ben begonnen met TSH van 14 en T4 van 10, hartstikke fout dus.
Maandag ben ik opnieuw geprikt en zat de TSH goed (1,6) en de T4 op 16.
Maar het probleem is, ik voel me nog steeds slecht en heb nog steeds migraine.
Waar ik heel benieuwd naar ben is hoe je de aanloop naar je zwangerschap en nu je zwangerschap hebt ervaren. Ging dat allemaal soepel en raakte je snel zwanger? Wij willen nog lang geen tweede maar ik ben als de dood dat ik moeilijk zwanger kan raken door die stomme klier!
Ik heb zelfs de diagnose fibromyalgie gehad. Jaren mensendieck, fysio en wat al niet meer. En nu, nu gaat het eigenlijk heel goed met m’n gewrichten.
Weet je dat ik mijn waardes niet eens weet, het interesseert me eerlijk gezegd niet… het gaat mij om hoe ik mij voel en die cijfertjes zeggen me niks. Slik nu 1 roze thyrax, staat gelijk aan 8 blauwe.
De aanloop naar m’n zwangerschap, ja wat zal ik zeggen. Had nog allerlei onderzoeken lopen bij de internist, maag-darmonderzoek ivm eventuele glutenallergie. Heb op een gegeven moment tegen de internist gezegd dat ik m’n pil had weggegooid en dat ik wel zou zien hoe het zou lopen. Hij kon daar gelukkig hartelijk om lachen en stond achter m’n besluit. Zodra ik zwanger was moest ik een blauw pilletje extra slikken en hem bellen voor een afspraak. Ik was binnen 5 maanden zwanger (terwijl de eerste ruim een jaar heeft geduurd), dus vond het supersnel.
M’n gevoel is wel anders, het is nu toch meer medisch. Ben wel gewoon onder controle bij de verloskundige, maar die vindt het geloof ik niks die medicatie (is gewoon een doos).
Voor de zwangerschap slikte ik 1 witte en 1 blauwe thyrax (is 5 blauwe), ben nu dus vrij fors omhoog gegaan. Baby in buik heeft geen eigen schildklier en wil dus mijne gebruiken… moet over een maand weer bloedprikken en de kans is groot dat ik dan weer minder ga slikken.
Er is trouwens een heel forum op hypo maar niet happy. Heb daar wel eens gekeken, maar dat is niks voor mij. Ik voel mezelf namelijk niet ziek en ben geen patient of zielig geval. Er wordt mij daar een beetje te veel geklaagd en naar cijfertjes gekeken. Maar misschien is het voor jou wel wat.
Loop je trouwens wel bij een internist? Er zijn namelijk veel meer soorten medicijn. Thyrax is synthetisch, maar je hebt ook dierlijk hormoon.
ik ken hypo maar niet happy, ik heb die map besteld en alleen als ik me erg slecht voel kom ik daar wel eens, maar je wordt een beetje depri van alle wanhopige verhalen daarzo. Wat dat betreft ben ik het wel met je eens je bent niet zielig ofzo maar ik heb naar mijn eigen zin nog teveel dagen waarop het niet gaat en dat is gewoon niet goed.
Vandaar dat ik hier naar lotgenoten zocht :mrgreen: .
Ik loop onder behandeling bij mijn huisarts, gelukkig een wijze en begripvolle vrouw. Maar ik vind het zo ontzettend moeilijk uitleggen aan de buitenwereld waarom ik vaak te moe ben om ergens aan mee te doen of te gaan stappen enzo.
Ik zat er al aan te denken om aan m’n huisarts voor te leggen te starten met Euthyrox of misschien zelfs dierlijk schildklierhormoon. Ik moet vrijdag heen en ben erg benieuwd wat ze daar op te zeggen heeft. Ik reageer best heftig op de thyrax als ik moet ophogen, heb dan erge hoofdpijn, onrust, hyperventilatie en hartkloppingen.
Ik zal je wel even laten weten hoe het is afgelopen.
Was jij vanwege je zwangerschap doorverwezen naar de internist of liep je daar al toen de diagnose werd vastgesteld?
Moe blijf je altijd, tenmniste dat is mij verteld. De klachten zullen nooit helemaal verdwijnen.
Dat is niet waar. En het is een grote valkuil omdat je went aan moe zijn en langzaam de lat voor jezelf steeds lager gaat leggen. Heel veel hangt af van hoe je ingesteld bent.
Ik was gelukkig vrij snel goed ingesteld, maar bij andere duurt het heel lang. Ik slik nu 0,150 mg thyrax.
Hoe weet je dat dan? Welke klachten heb je dan nog en in welke mate?
Zelf ben ik nu al jaren hypo, en ik ben beide keren na drie maanden zwanger geworden. Ik slik thyrax en thyreoidum, dit laatste via de natuurarts omdat mijn reguliere artsen het niet voor willen schrijven want verouderd, etc. etc. Alleen is het voor mij dus wel het verschil tussen me goed voelen en bagger.
Ik heb in het begin ook wel op het forum gekeken, maar werd er ook niet gelukkiger van. Het is ook lastig uit te leggen aan de buitenwereld, gelukkig begrijpt iedereen het in mijn omgeving. Of ze laten het niet blijken hahahaha.
Ik liep in het begin ook bij m’n huisarts, maar omdat ik het gevoel had dat het niet beter werd en hij vond dat ik goed was afgesteld heb ik geeist dat ik naar de internist mocht. Ik weet wel dat ik toen op de ondergrens van goede waardes zat, de huisarts vond dat mooi, maar de internist was bereid verder te zoeken. Ieder mensen heeft z’n eigen basis, voor de een is die hoger dan voor de ander.
Achteraf bleek ook dat m’n ijzervoorraad bijna op was, daar heb ik staalpillen voor gekregen. Jammergenoeg hebben die niet zoveel gedaan. Maar tada, zwanger en het werd ietsjes beter. De verloskundige wilde me nu al staalpillen voorschrijven, maar dat heeft dus geen zin…
Ik ben van mening dat een huisarts, hoe een schat het ook is, een “beperkte” kennis heeft. In ieder geval op specialistisch gebied. Een internist is veel meer gespecialiseerd in dit ‘probleem’ en is ook veel meer bekend met de mogelijkheden en eventuele onmogelijkheden.
Ik heb ook het geluk dat ik absoluut geen bijwerkingen heb van ophogingen of verlagingen (geluk bij een ongeluk 8) )
Ik liep dus al bij de internist toen ik zwanger werd, omdat ik zelf om een doorverwijzing had gevraagd.
Ik ben dus nog steeds moe, maar dat ben ik al jaren. Maar ik leg de lat absoluut niet lager voor mezelf. Ik meld alleen maar hoe de internist het aan mij heeft uitgelegd, dat normaal je waardes schommelen maar met medicatie de waarde altijd gelijk is.
Ik ga ervanuit dat ik goed ben ingesteld, omdat ik me nu een stuk beter voel dan daarvoor. En of dat zo is, ik weet het niet. Weet niet meer hoe het is om je super te voelen, heb me al jaren niet meer zo gevoeld. Ik kan tegenwoordig het huishouden doen, voor Yoran zorgen en 2 dagen in de week werken. Oh ja, ook nog gezellige dingen doen met m’n man en sporten. Dus voor mij gaat het nu heel goed.
Ik ga ervanuit dat ik goed ben ingesteld, omdat ik me nu een stuk beter voel dan daarvoor. En of dat zo is, ik weet het niet. Weet niet meer hoe het is om je super te voelen, heb me al jaren niet meer zo gevoeld. Ik kan tegenwoordig het huishouden doen, voor Yoran zorgen en 2 dagen in de week werken. Oh ja, ook nog gezellige dingen doen met m’n man en sporten. Dus voor mij gaat het nu heel goed.
Dat is dus precies wat ik bedoel met de valkuil. Natuurlijk voel je je met hormonen een stuk beter dan zonder. Maar zeker als je nog moe bent en andere 'restklachten' hebt kan het dus zijn dat je nog niet goed genoeg ingesteld bent. En dan zijn waardes en cijfertjes dus wel degelijk interessant omdat er nog steeds veel teveel artsen zijn die tegen mensen met een tsh van hoger dan 2 en met klachten nog rustig zeggen dat ze goed ingesteld zijn.
Gerry, hoe ervaarde jij het verschil tussen thyrax en thyeroidum in de klachten? Ik bedoel, welke klachten gingen weg die je met thyrax wel had? Ik heb het idee dat ik nog een lange weg te gaan heb en wie weet kan e.e.a. met andere medicijnen beter worden.
Een T4 van 16 is m.i. nog niet het beste wat haalbaar is.
Misschien kun je me wat meer over die natuurarts vertellen, ik sta daar wel open voor.
Ik ben ook ‘gezegend’ met een traag werkende schildklier (ziekte van Hashimoto) al een jaar of 4 of zo. Nu was ik met de zwangerscha van Enzo goed ingesteld en de internist beweert dat ik dat nu ook ben maar gevoelsmatig is dit niet het geval…
Weten jullie toevallig de wenselijke waardes van de TSH en de T4 ten tijde van een zwangerschap?
weet eigenlijk niet wat de “standaardwaarden” zijn.
Misschien kan je iets vinden op het hypoforum.
Zelf ben ik tijdens m’n zwangerschap verhoogd van 125 mcg naar 200 mcg. Na de bevalling moet ik direct terug naar 150.
De laatste keer heeft m’n internist wel de bovengrens opgezocht, omdat ik aldoor zo onwijs moe was. Maar wat die grens is… dat weet ik natuurlijk niet mere :wall:
Kan je anders geen second opinion aanvragen?
Het is wel belangrijk dat jij je goed voelt. Wat voor de ene persoon een goede waarde is, kan voor de ander veel te laag zijn.
Ook ik ben een hypo. Al jááááren. Ik slik momenteel 1.0mcg thyrax en ik voel me bagger. Heb het idee dat het niet beter geworden is sinds de geboorte van Hieke. In de zwangerschap slikte ik 1.25 en daarna moest ik van de internist terug naar 1.0 (van voor de zwangerschap) en ik ben zo duf als een konijn. Kop vol watten en moe, niet normaal meer. Mijn gewrichten (met name enkel) zijn ook auwie. Volgende week naar de internist (oh shit ik moet nog prikken… te laaaat :wall: ) en ik wil terug naar 1.25.
Beetje ongestructureerd verhaal… sorry. :shifty:
En hypo maar niet happy, nee daar word ik ook niet happy van. :eh:
*regelmatig gevoel in mijn oor dat er iemand in zit en naar buiten wil, dus zit te ‘kloppen’
*vergeetachtigheid
*voor mijn gevoel extreme gewichtstoename
*ondanks pilgebruik onregelmatige cyclus
*vreemde hoofdpijnen op rare plekken
*ochtendstijfheid
moe
gewrichtspijn in mijn knieeen
ik weet niet waar ik het aan weg moet schrijven, heb natuurlijk ook een hoop stress, maar ben sinds de bevalling ondanks de bv en ondanks dat ik echt let op wat ik eet, flink aangekomen…(zeker 10 kilo)… hou nog altijd flink vocht vast in mijn voeten, terwijl dat bij Lucas na drie dagen helemaal weg was… en heb met regelmaat flink last van mijn knieen…
Misschien toch maar eens overleggen met de huisarts?
Het lastige met schildklierproblemen is, is dat het heel moeilijk op te sporen is want heel veel klachten kunnen samenhangen met schildklierklachten. Maar het hoeft ook weer niet. Lekker vaag dus.
Ik zou sowieso je laten prikken hierop maar mijn huisarts liet alleen maar prikken op de TSH en niet op de T4. Dit zijn maar termen, maar als je je hierin verdiept hebt, wordt het duidelijker. Ik wil alleen maar aangeven dat als de huisarts alleen maar de TSH controleert je heel goed binnen de normaalwaarden zou kunnen vallen (was bij mij het geval) en kijken ze niet verder. Echter de vrije T4 geeft aan of je echt schildklierproblemen hebt.
Ik had zelf al jaren last van extreme vermoeidheid, kouwelijkheid, slechte ontlasting, broze nagels, aankomen. Ik was 20 vanaf dat de klachten starten en 25 toen de schildklierziekte werd vastgesteld. Erg jammer dat de heren doktoren steeds maar bedachten dat het tussen mijn oren zou zitten Nu heb ik dus niet alleen een trage schilkdlier maar ook de ziekte van Hashimoto, een auto-immuun ziekte, die bij mij waarschijnlijk gekomen is doordat het trage werken van mijn klier niet eerder (h)erkend was. Mijn lichaam ‘valt’ a.h.w. mijn schildklier aan en wordt langzaam maar zeker opgegeten. Waardoor ik steeds meer synthetisch hormoon moet gaan slikken.
Nu slik ik synthetisch hormoon en eet ik zeer regelmatig, erg gezond. Vast slaap/ wakker-zijn ritme (zover dat lukt met Enzo). Dus rust en regelmaat zijn voor mij erg belangrijk.
Maar, want ik dwaal af, als je ,meer wilt weten kan je kijken op: http://www.hypomaarniethappy.nl en daar kan je vast vooruit met info vergaren
Nu heb ik dus niet alleen een trage schilkdlier maar ook de ziekte van Hashimoto, een auto-immuun ziekte, die bij mij waarschijnlijk gekomen is doordat het trage werken van mijn klier niet eerder (h)erkend was. Mijn lichaam ‘valt’ a.h.w. mijn schildklier aan en wordt langzaam maar zeker opgegeten. Waardoor ik steeds meer synthetisch hormoon moet gaan slikken.