Hoi Meiden,
We gaan (waarschijnlijk) volgende maand stoppen met de pil en nu zou ik graag vast wat informatie willen gaan verzamelen/ lezen.
Maar ik zie door de bomen het bos niet meer nu ik zie hoeveel verschillende boeken en magazines erzijn en het internet is nog uitgebreider.
Wat kunnen jullie me aanraaden om te gaan lezen.
Heb namelijk ook nog niet echt een idee hoe het precies zit met het tellen van je cyclus en wanneer nu je NOD is. Misschien kan iemand me dat kort uitleggen. Voel me nu wel een beetje dom :oops:
Groetjes
Patricia
Ben me zelf ook aan het inlezen… ga in augustus stoppen.
Heb net gelezen:
- help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt van Kluun
- de geboorte van een moeder van Daphne Deckers
- krijg nou tieten van Claudia de Breij
Waren leuke boeken, waar je tussen de humoristische beschrijvingen door toch ook echt het een en ander aan nuttige informatie krijgt.
Verder heb ik zwanger worden voor dummies op mijn leeslijst staan, maar heb hem nog niet gekocht.
Voor verdere informatie hou ik me ook aanbevolen!!
Bedankt voor je reactie mariamaria
Ik heb toevallig van het weekend het boek “de geboorte van een moeder” gekocht want ik had nog een kadobon en hij was me aangeraden, hopelijk heb ik hem snel binnen.
De andere boeken die je hebt opgeschreven ga ik even opzoeken en kijken wat het precies is.
Leuk dat je in augustus gaat stoppen, heb je een speciale reden waarom je dan stopt?
Ik twijfelde of ik wel een paar weken voor onze vakantie zou stoppen maar ik kan nu eenmaal niet langer wachten dus doe het gewoon, dan maar wat extra bagage (maandverband enz) mee. Misschien maken we wel net een kindje op vakantie dat zou ook leuk zijn!!
Tja, ik wilde al heel lang stoppen, maar mijn man nog niet. Die moest echt nog even aan het idee wennen. We hebben dus een tijdje terug besloten mijn pilvoorraad op te maken en er dan voor te gaan.
Het komt ook nog eens precies mooi uit, net na onze vakantie. Dus in de vakantie hoef ik niet bang te zijn dat ik ineens ongesteld wordt.
Dat heb ik dus ook, mijn man moest ook heel erg wennen maar we hebben afgesproken dat we ergens volgende maand gaan stoppen.
Hij is zo onzeker en zegt steeds dat er geen reden meer is om het niet te doen maar hakt de knoop niet door dus toen heb ik voorgesteld om nog een maandje te wachten en dan te stoppen dan heeft hij nu een maandje om aan het idee te wennen dat we echt gaan stoppen.
Ik vond het best lastig om zolang te wachten zeker omdat hij er zo weinig over wilde praten ik was bang dat hij eigenlijk helemaal niet wilde.
Groetjes
Patricia
Ik had zo’n beetje hetzelfde. Eigenlijk sinds we getrouwd zijn, wil ik heel graag kinderen. Daarvoor ook al, maar was het steeds: wacht even tot we getrouwd zijn.
Toen we eenmaal getrouwd waren en een huis gekocht hadden, wilde hij er ineens niets meer van weten. Het ging hem allemaal te snel en hij wilde nog een paar jaar (!) wachten.
Eerst heb ik me daar natuurlijk heel erg tegen verzet, waardoor hij nog meer tegenhield. Tot ik het een tijdje heb laten rusten en wel af en toe liet weten dat ik er nog steeds heel erg mee bezig was. Zichtbaar smelten als je een baby ziet, of dromen delen die over ‘onze’ kinderen gaan enzo.
Langzaamaan begon hij meer te wennen en op een gegeven moment gaf hij ook eerlijk aan dat hij wel graag wil, maar heel erg moet wennen aan het idee dat hij vader zou kunnen worden.
Nu hebben we dus besloten wanneer we stoppen. Dan kan hij er aan wennen, ik er naar toe leven en eigenlijk is het nu wel even rustig hier in huis. Geen woordenwisselingen meer over het wel of niet krijgen van kinderen. Maar juist af en toe even een mooi moment delen over ons toekomstig kroost. (Zo droomde hij laatst over ons toekomstig gezinnetje en deelde hij dat met me. Ik smolt!!)
Wat fijn om te horen dat het bij ons niet uitzonderlijk is dat het zo gaat.
Toen wij gingen trouwen 5 jaar geleden wilde ik absoluut nog geen kinderen. Maar iets later kwam het gevoel maar ging ook gewoon weer weg, ik heb een hele tijd gejojo’d met het gevoel dat ik een kindje zou willen. Vorig jaar bleef het gevoel en sinds die tijd heb ik ook echt aangegeven aan mijn man dat ik graag een kindje zou willen. Hij was er toen nog niet aan toe en ik heb het toen een aantal maanden laten rusten. Later werd mijn gevoel zo sterk dat ik mezelf vaak in slaap huilde omdat er nog steeds geen zekerheid was of hij uberhaubt wel kinderen zou willen. Toen kreeg hij ook wel door dat het serieus was en dat hij er over na moest gaan denken. Ik maakte tussendoor ook vaker opmerkingen als er bv wat op tv was over kinderen.
Gelukkig is hij tot een positief besluit gekomen.
haha echte mannenkwaal misschien? Dat ze er aan moeten wennen?
Gelukkig zijn beide mannen nu ‘om’
Het boek de geboorte van een moeder lijkt mij wel interessant.
ik denk dat ik hem ook eens ga kopen. :inlove: