af en toe word ik er gek van:
je zegt iets, en hij is zo bezig met iets dat ie je niet hoort.
oké, kan gebeuren.
maar soms doet ie ook zo, als hij er gewoon geen zin in heeft.
hij draait zijn hoofd om
of begint over totaal iets anders.
als ik dan op ooghoogte ga, dan loopt ie weg.
als ik zijn naam noem, dan reageert ie niet.
als ik hem vastpak bij zijn arm, dan wordt ie gék…
als ik vraag of ie me aankijkt, dan draait ie zijn hoofd weg.
als ik dreig: moet ik je even vastpakken (bij arm) dan kijkt ie me aan (yeah :dance: )
maar het is zó vervelend om het telkens weer op dat gedreig aan te laten komen of om je stem te verheffen…
en dan ook nog eens het probleem: dan héb je hem eindelijk zo ver dat ie je normaal aankijkt en antwoord geeft
en dan komt papa thuis en dan begint het hele spelletje opnieuw.
(geldt andersom trouwens ook hoor, als hij de hele dag bij mario is geweest en ik thuis kom)
af en toe lijkt het wel of alles negatief is,
omdat je de hele tijd zo je best moet doen om in contact te komen
terwijl als ie zelf iets wil zeggen hij je wel goed aankijkt en contact maakt
is dit herkenbaar?
en zo ja:
wat doe ik er aan?
Ja dat is heel herkenbaar…
Hier is het zo dat we een poos terug zijn gaan “straffen”
Of je luistert en geeft antwoord of je gaat maar even op de gang.
Ook pakken we ze terug met dingen als zij dat willen.
In de zin van… mama, ik wil brood.
Wat wil je op je brood dan? en dan geven ze dus geen antwoord.
Dan is het heel simpel, ga ik weer zitten.
Komen ze piepen en dan zeggen we dus, jammer dan, net heb ik gevraagd wat je wilde, je zei niks, krijg je ook niks en dan gaan we 30 minuten later pas beginnen aan poging twee.
We vertellen ook steeds dat dit het nare is als iemand geen antwoord geeft.
Maar als ik ze iets verbied en ze doen alsof ze doof zijn, dan ben ik ook doof voor redelijkheid en gaan ze subiet op de gang met de mededeling dat ze welkom zijn als ze gewoon normaal kunnen luisteren.
Dat werkt hier wel aardig, maar het blijft toch doorzetten want ze moeten ook de werking van communicatie nog leren… :shifty:
ja dat niet luisteren als hij ook niet luistert heb ik ook geprobeerd,
maar dat voelt niet goed,
want dan heb ik het gevoel dat ik helemáál alles volgens zÃjn wil moet doen.
ik wil gewoon dat ie luistert.
we hebben nu wel afgesproken met elkaar (mario en ik) dat we niet meer 100x gaan vragen of ie asjeblieft wil doen wat we vragen,
maar dat we meteen de waarschuwing geven en bij nog niet luisteren de consequentie eraan verbinden.
maar het is zó niet leuk…
en aan de andere kant heb ik ook zoiets van: hij is zo’n gevoelig kind… zo gevoelig voor bijvoorbeeld sfeer… zou hij die irritatie niet gewoon voelen en zich er ook geen raad mee weten?
maar als ik jouw verhaal zo lees, bijvoorbeeld met dat ‘wat wil je op je brood’, dan denk ik inderdaad dat we ff consequent door moeten zetten.
het is echt irritant, hij kan me zo écht boos maken, als ie niet reageert he… en zo snel gebeurt dan niet.
moet ook proberen om er niet boos om te worden, dan zal ie wel sneller stoppen met zijn kont tegen de krib te duwen.
Och en wee…hier precies hetzelfde. De hele dag voel je je een agent in je eigen huis, ze luisteren voor geen meter en 2 avonden terug vroegen manlief en ik ons af waar we fout gegaan zijn. Maar het is echt de leeftijd en dan heb ik er 2 tegelijk en eentje van 5 die af en toe terugvalt in zulk gedrag.
Maar als ik hier vraag wat ze willen drinken of op brood willen en er komt geen antwoordt kies ik en als ze het niet willen…jammer dan, eten!
Verder geen tips hoor, zit af en toe zelf met de handen in het haar. :shifty:
nou ik moet zeggen dat het al iets scheelt dat ik nu weet dat het ook weer over gaat :mrgreen:
wij zaten dus ook al: volgens mij doen we iets niet goed
Het gaat ook inderdaad wel over, maar wanneer? Nerine van 5 heeft met vlagen nog steeds zulk gedrag…wel weer in een andere gradatie(grote mond, stampvoeten, gillen). Vaak op die hele erge dagen tel ik de uren af tot het bedtijd is en denk ik bij mezelf: ook ik ben zo geweest en groot geworden.(alle meiden aan mijn kant vd familie zijn Draken met een hoofdletter D)
als het bij jou over is gegaan,
dan hebben we nog hoop :mrgreen:
Hier is Amber sinds een week of twee ook in de negeer mode, dus ik lees even mee.
Heel vermoeiend inderdaad…
ik herken het wel, levi zit ook in zo`n fase.
het is voornamelijk als ik hem wat wil laten zien ofzo dan wil hij niet kijken en word boos als ik zijn arm vast pak.
hij werkt nog altijd even goed als ik wat van hem wil is zijn hoofd(kin) vast pakken en oogcontact afdwingen. en dan laten op pakken als hij wat van de grond af moet pakken.
als het echt om dingen zijn die ik van hem vraag in zijn belang en hij reageert daar niet op heeft hij pech en zal hij toch eerst weer naar mij moeten komen om het te vragen.
een kind wat gevoelig is heeft evengoed te leren luisteren en weten wat er van hem gevraagd word.
een kind moet dat vooral leren in zijn eigenhuis zijn veilige omgeving.
dat het gebeurt in een andere omgeving dan kan ik me voorstellen dat het moeilijker is voor een kind.
ja als we ergens anders zijn, dan maakt ie er helemáál een potje van…
dan loopt ie dus gewoon weg he
(en ik kan hem dus niet zo snel achterna met die BI :wall: , anders greep ik hem wel bij zijn kladden, dat heeft ie ook door)
ik merk ook bij mezelf dat ik het heel erg vervelend vind als de sfeer negatief is in huis.
Mario heeft de neiging om harder tegen hem te gaan praten,
maar ik weet zeker dat hij hem wel hoort (want als je iets fluistert, iets wat ie echt leuk vindt, dan hoort ie het ook, dus hij is niet doof)
maar ik kan dus zelf niet tegen dat geschreeuw he… (nouja, schreeuwen is een groot woord, maar het lijkt wel of alles met verheven stem gezegd wordt).
dat kinnetje vastpakken werkt hier dus niet,
hij gooit zich zo op de grond en wordt helemaal wild.
dan weet ie dus helemaal niet meer wat er van hem verwacht wordt.
hij kan er gewoon niet tegen.
zijn arm vastpakken vindt ie al erg, en als ik zeg: moet ik je arm even vastpakken? dan kijkt ie me al aan.
grote mond heeft ie ook.
hij wil dora kijken (en het liefst dag en nacht dezelfde dvd)
dus dat hebben we nu beperkt tot de namiddag.
maar hij komt 's morgens zijn bed uit: ikke wil dora zien!
“nee dat is pas vanmiddag”
hup, drama!
schreeuwen en boos kijken joh :mrgreen:
of je krijgt ineens een klap
maargoed, daar kan ik op zich nog wel naar handelen zonder echt boos te worden
maar dat negeren vind ik zelf (als persoon) gewoon heel erg… heb dat ook met volwassenen die er een handje van hebben, bah vind ik dat.
daarom was ik bang dat ie ook zo zou worden.
(ben daarom nogmaals erg blij dat meer kinderen dit doen)
ik herken dat wel wat je beschrijft van ethan vooral met het dvd kijken :roll: .
ik heb me erbij neergelegd en daardoor is de sfeer ook beter in huis.
maar wel kijkt hij boven in zijn eigen kamertje in bed of in de stoel.
en als hij dan gegeken heeft gaat hij wel naar beneden, maar echt spelen heeft hij nooit gedaan, veelste druk en te veel prikkels.
het is heel lastig en ik heb ook geen tips voor je, alleen moet je wel aan jezelf denken en ook denken dat het maar een fase is.
voor mij is het dan in dit geval makkelijk praten en zeggen ga maar de hele dag teletubies kijken als jij daar gelukkig van word wie ben ik dan om dat te verbieden. maar bij een “normaal” kind wat in een vervelende fase zit weet ik niet hoe je daar mee om moet gaan.ethan zit al 2jr in de die fase.
maar wil hij ook kijken als het zulk mooi weer is? ethan wel die zit de hele dag binnen en loopt afen toe naar buiten en dan weer naar binnen enz enz.
dat kinnetje vastpakken werkt hier dus niet,.
hij gooit zich zo op de grond en wordt helemaal wild.
dan weet ie dus helemaal niet meer wat er van hem verwacht wordt.
hij kan er gewoon niet tegen.
zijn arm vastpakken vindt ie al erg, en als ik zeg: moet ik je arm even vastpakken? dan kijkt ie me al aan
waaruit blijkt dat hij dan niet meer weet wat hij je verwacht van hem?
omdat hij wild word en op de grond gaat liggen? dat lijkt mij meer een machtstrijd wat hij probeert aan te gaan......??
ik zie mijn eigen kind op de grond liggen en krijssen dus dat is ook waar ik aan denk en weet niet hoe tygo dat doet maar dit is wel waar ik aan denk als ik dit lees.
het blijft soms heel lastig dat opvoeden
ja tuurlijk is het een machtstrijd.
maar ik vind dus dat ie moet weten waarom ie boos is
en niet omdat ik hem nadat hij boos wordt nog eens ga beetpakken
en hij dáár weer boos om wordt.
gillen en krijsen doet ie eigenlijk niet.
hij worstelt zich in alle kanten om maar los te komen
dan valt ie weer op zijn hoofd (ofzo) en dan moet ie dáár weer om huilen
en dan begrijpt ie niet meer waar ie nou eerst zo boos om was,
of waarom hij me aan moet kijken.
als ie eenmaal op de grond ligt,
dan is het heel snel klaar,
want dan loop ik weg en ga niet op dat gedrag in
en hij komt daarna netjes sorry zeggen en een knuffel geven
dus dat is het probleem ook niet.
ik wil gewoon dat ie luistert zonder dat het eindigt in een dergelijke situatie, waar ik me niet prettig bij voel.
en dvd kijken vindt ie leuk ja,
maar naar buiten gaan nog leuker
dus het is meer dat ie het wel zegt, dat ie het wil,
maar als we naar de speeltuin gaan (of zelfs naar het winkelcentrum) dan zou ie altijd dáár voor kiezen als ik hem de keuze geef.
het is een buitenkind en hij houdt op zich heel erg van gezelligheid en anderen om zich heen.
ben dus niet bang dat er iets ‘is’ met hem,
maar ik sta meer verbaasd van mezelf, dat ik me zo laat raken (ik word echt boos en dat heb ik in al die jaren werken met kinderen nog niet eens mee gemaakt, dat ik zélf boos werd)
(boos doen is anders dan boos worden)
ik zit dus echt te zoeken naar: hoe ga ik hiermee om?
hoe word ik zo min mogelijk boos?
hoe irriteer ik me het minst?
maar toch is het wel grappig want ook al is ethan anders hij heeft wel de zelfde fases als alle andere kinderen alleen iets heftiger en standvastiger.
ik weet ook eigenlijk niet meer wat “normaal” is.
levi is best een makkelijk kind ja is natuurlijk ook niet zo gek, met een gedragsgestoorde om je heen 
.
werken met kinderen is iets heel anders, je levert ze weer af bij hun papa en mama. en het maakt ook niet uit of ze lief doen of niet.
het is zo anders als je eigen kind en dan ben je niet boos op je kind maar je wilt gewoon gezelligheid geen gezeur en gedram continu. ff is leuk maar daarna niet meer!
ik zit dus echt te zoeken naar: hoe ga ik hiermee om?
hoe word ik zo min mogelijk boos?
hoe irriteer ik me het minst?
lastige vragen hoor :mrgreen:
ik denk ook dat alle moeders elke keer er naar zoeken.
het is zo lastig om de goude tip te vinden(als iemand hem hebt hoor ik het graag :wink: ).
ik bedenk me nog iets: als je wat van hem wilt gebruik dan het voorwerp en houd die ook bij je zodat hij weet waar het over ging en waarom je nou boos was of hij.
ik wil gewoon dat ie luistert zonder dat het eindigt in een dergelijke situatie, waar ik me niet prettig bij voel.
een kind iets leren gaat soms niet heel makkelijk en heeft soms meer tijd nodig en gaat niet met slag of stoot. blijven herhalen en consuquent steeds het zelfde doen. het is wel oud nieuws natuurlijk maar het is vaak wel zo.
als levi niet luisterd laat ik hem ook liggen en als het me echt te gek word leg ik hem in zijn bed totdat hij bedaart is en dan gaat het daarna ook weer beter(is hooguit 2x gebeurt).
gisteren was hij zo aan het drammen en zeuren en hij wilde niet luisteren en ik had een badje buiten staan wilde hij ook niet in. maar het bleef maar doorgaan dat gedram ik werd zo boos en zei: nu ben ik het zat! hup zette hem zo in het badje. hij moest huilen maar het was wel over en heeft niet meer gedramt daarna. ik heb hem wel uit het badje gehaald maar had even voor een schrik effect gezorgt. na het troosten was hij weer gewoon lief zonder te drammen.
tuurlijk heeft ethan dezelfde fases 
het grappige is; ik werk met pubers die cognitief op precies hetzelfde nivo zitten als Tyg… dan zou je toch zeggen dat ik er verstand van heb he
maar bij mijn eigen kind lukt het niet :wall: :mrgreen:
misschien ook omdat ik niet meer weet wat ‘normaal’ is
en dat Tyg echt soms te snel gaat voor me.
maar ik ben het met je eens, dat je natuurlijk een heel andere band hebt met je eigen kind dan met de kinderen van het werk.
over drammen: dat maakt me dus dan weer niet boos.
ik moet er zelfs soms om lachen, omdat ie zo slim is in het vinden van een oplossing, dat ie iets tóch voor elkaar heeft gekregen.
het is echt alleen die negeerknop die me irriteert.
Kan me voorstellen hoe vervelend je dit vindt Ziet. Ik heb ook een gruwelijke hekel aan negeren . Mijn man is er ook erg goed in, hij hoort me wel, maar moet 3 keer doorvragen voor ie reageert en dat is vaak gewoonweg omdat hij met wat anders bezig is… :roll:
Joost doet het momenteel ook heel erg ,maar vooral als hij moe is of druk bezig met iets anders. Hij heeft gewoon geen zin in mijn vraag en is bezig met iets wat zijn aandacht harder trekt dan mijn vraag…
Ik probeer het vaak te laten gaan want wil er geen issue van maken en ga hem er al zeker niet voor straffen. Ook ben ik tegen "het kinnetje vastpakken"om aandacht af te dwingen. Dat vind ik beetje denigrerend altijd :shifty:
Ik probeer me er zo min mogelijk aan te storen , het zal ook gewoon zijn leeftijd zijn. Vaak wacht ik tot ie even rustig is en pik dan mijn moment van aandacht van hem.
het is ook soms echt zoeken naar iets wat bij jou en je kind past.
elk kind is anders en reageert anders op “straf”.
eerlijk gezegd geef ik zelden tot nooit straf zover komt het vaak niet eens.
en dat komt ook weer omdat het wel bij mijn kinderen helpt om ze bij het kinnetje te pakken, heel goed zelfs. ik durf vaak niet (durven groot woord) bij het armpje te pakken ben altijd bang dat ik te hard knijp omdat ze proberen los te wurmen en dan allemaal blauwe plekken hebben.
Ik probeer me er zo min mogelijk aan te storen , het zal ook gewoon zijn leeftijd zijn. Vaak wacht ik tot ie even rustig is en pik dan mijn moment van aandacht van hem.
dat doe ik ook wel vaak even wachten en dan weer opnieuw zijn aandacht pakken.
maar dat zou niet helpen bij mijn oudste die is het al weer vergeten binnen 1sec waar ik zijn aandacht voor vraag.
maar gaat het nergens om bijvb om drinken aan bieden wacht ik wel op een rustiger moment en probeer het later nog eens. maar echt niet elke keer dan wacht ik ook tot ze zelf komen.
dena: mijn vriend heeft er ook een handje van inderdaad. dus het zal voor een deel ook wel in de genen zitten :roll:
wachten is inderdaad een optie
vandaag ging het overigens wel weer heel goed.
hij heeft niet anders gedaan, maar ik heb me er niet aan gestoord gelukkig.