Hallo,
Ik heb een dochter van 2 jaar en bijna 3 maanden. Ik zit al 8 maanden thuis door mijn zwangerschap en Evy krijgt nu dus alle aandacht. Ze gaat 1 dag per week naar mijn schoonzusje en een middag naar mijn schoonvader waar ze ook altijd in de belangstelling staat. Ze weet wel dat ze een broertje krijgt en heeft het dan ook wel eens over de biebie maar of ze het ook echt snapt is een 2e… We proberen haar wel overal bij de betrekken in het kamertje, bij de vk. Maar alles van de baby is steeds MIJ alles is mij. Het weekend kamertje afgemaakt en bedje en box alles is van Evy. Wilde ook in de kinderwagen liggen is van Evy, niet biebie…
Is dit normaal herkennen jullie dit?? Hebben jullie tips om haar gerust te stellen of haar er nog meer erbij te betrekken? Ik ben bang dat ze straks heel jaloers is op de baby. Juist omdat ze dan ook niet meer alle aandacht krijgt.
groetjes,
Claire
Misschien komt het juist wel doordat jullie zo je best doen haar er bij te betrekken, ipv het een normaal, gewoon gegeven te laten zijn. Het is nu echt speciaal, misschien is het makkelijker voor zo’n kleintje (of iig voor haar) als er geen heisa om gemaakt wordt.
Maar ja, daar heb je nu niet zoveel meer aan he ben ik bang 
Ik zou er niet teveel aandacht aan schenken als ze dat soort dingen zegt of in de wagen wil klimmen ofzo. Vooral ook als de baby er straks is niet teveel haar aandacht op de baby vestigen denk ik.
Ik heb geen tips, wij hebben Riley voorbereid met een pop, en verder lekker laten gaan
Wij waren ook bang dat Lars erg jaloers zou zijn.
Tijdens de zwangerschap is hij meegeweest naar de vk, naar de baby luisteren en fijn spelen.
Onder de douche vertellen dat er een baby in de buik zit.
Na de bevalling vond ie het wel een beetje vreemd en was een paar daagjes wat afstandelijk. Natuurlijk vreemd: mama in bed en boven. Na 3 dagen ging het een stuk beter en hij is nooit jaloers geweest. Het gaat helemaal goed en het is allemaal Elin voor en Elin na. Elin lief, kusjes geven enzo.
Gewoon laten gaan en niet te veel forceren, denk ik.
Succes.
Denk dat ik het inderdaad maar gewoon moet laten gaan… Miss dat het straks allemaal wel mee valt.
Hier is het niet zo dat alles van hem is, hij weet heel goed het verschil tussen zijn spullen en die van de baby, maar de afgelopen dagen was hij zo vervelend steeds, tot mijn schoonzus zei: hij heeft echt wel door hoor, dat het neit al te lang meer duurt, en dan reageert hij gewoon zo. en dat zal het idd ook wel zijn, want niemand mag meer aan mij komen, want hij roept de hele dag:’ is MIJN mama’
En toen bedacht ik me wel dat het dus geen zin heeft om steeds boos te worden op hem, maar het wat meer te negeren, en hem extra aandacht te geven, zeker als hij boos is of vervelend doet. Al is dat nu wel heel lastig, omdat ik ook sneller moe ben, zeker na een dag werken, en wat minder mobiel, dus over de grond rollen samen lukt ook niet meer. Maar ik probeer wel wat extra in hem te investeren, en vooral heel geduldig te blijven en niet te snel boos te worden.
Na de bevalling ben ik ook heel benieuwd hoe hij gaat reageren, ik vermoed ook flink jaloers, en ik hoop dat mijn man en ik daar dan ook geduldig mee om kunnen gaan, en niet boos worden, maar juist vanuit de begrijpende kant hem benaderen. Al zijn er grenzen natuurlijk Maar ik probeer steeds vast te houden aan het feit dat hij helemaal niet tegendraads of vervelend wil zijn, maar dat hij gewoon aanvoelt dat hij zijn plekje als enig kind kwijt gaat raken, en dus ook minder aandacht zal krijgen. En als ik dan naar mezelf kijk: ik zou ook pissig worden, want dat is neit leuk 
En toen bedacht ik me wel dat het dus geen zin heeft om steeds boos te worden op hem, maar het wat meer te negeren, en hem extra aandacht te geven, zeker als hij boos is of vervelend doet. Al is dat nu wel heel lastig, omdat ik ook sneller moe ben, zeker na een dag werken, en wat minder mobiel, dus over de grond rollen samen lukt ook niet meer. Maar ik probeer wel wat extra in hem te investeren, en vooral heel geduldig te blijven en niet te snel boos te worden.
Hier is het precies zo!! Naja het zal hoop ik wel loslopen maar lastig vind ik het soms wel omdat ik door mijn moeheid minder geduld heb op het moment!
Ik denk dat als je elke keer boos blijft worden omdat datgene niet van hem is, je juist het omgekeerde bereikt. Dat hij elke keer negatieve aandacht op gaat zoeken, want dat is ook aandacht natuurlijk.
Ik zou het ook negeren of er een andere draai aangeven, afleiden.
Steven had er best wat moeite mee in het begin. Hij wilde ook weer in de box en in de wieg, en dat stond ik ook toe op momenten dat Dennis er niet inlag en toen was het ook zo over. Ook wilde hij vaak in de box als dennis er ook in lag, soms zette ik steven dan bij dennis in de box, en meestal ging steven er dan lief naast liggen. Zodra Steven dan te druk werd haalde ik hem er weer uit.
Ik merk dat nu Dennis steeds meer kan en ook zelf oog contact zoekt met Steven en naar Steven lacht, Steven het steeds leuker gaat vinden. Owee als ik nu de deur uit ga met Steven en Dennis thuis laat, dan is het de hele weg Diedie, Diedie.
Ach het komt vanzelf wel goed.
Mijn dochter was ietsje jonger en kreeg thuis ook alle aandacht. Ze is nooit jaloers geweest en was meteen superdol op hem. Ze heeft in het begin wel wat driftbuien gehad, maar dat was volgens mij meer een reactie op de veranderingen (broertje en ik moest de eerste 4 dagen boven blijven) en ook gewoon peuterpuberen. Ze was ook alleen maar boos op ons. Als ik haar met hem ging ophalen, kreeg hij ook als eerste een knuffel. Ook nu gaat het goed al hebben ze wel eens ruzie over wie er met wat mag spelen. Maar dat hoort er bij.
Mijn achternichtje was wel jaloers op haar broer (ze was toen nog geen 2) en niet echt lief tegen hem maar zij zijn nu beste vriendjes.
Wat wij hebben gedaan is zo veel mogelijk haar ritme aanhouden, zo veel mogelijk bij het oude te laten en haar veel aandacht te geven. We vonden het ook niet erg als ze met zijn kado’s speelde.
Wat ik trouwens ook belangrijk vond is om zelf met voorstellen te komen en de oudste met de baby te betrekken.
Om een voorbeeld te geven: Zelf vroeg mijn oudste wel eens of ze de jongste op schoot mocht houden. Dat doe ik dan ook. Maar ik bood het zelf ook aan als ze er niet naar vraagt. Of ik vraag of ze het mondje van de baby schoon wil maken.
Zulk soort kleine dingetjes, maar zij voelt zich wel belangrijk op die manier.
Nu moet ik wel zeggen dat de oudste nooit problemen heeft gehad met de jongste. En zij is ook gek op dr zusje.
Zie dat je intussen bevallen bent. Gefeliciteerd :inlove:
Hoe reageert je dochter nu op haar babybroertje?