Ik ben heel bijna uitgerekend van ons derde kindje, maak me op zich nergens zorgen over, maar herinner me ineens die nare beenweeën die ik de vorige keer bij de laatste twee centimeter had. Gelukkig duurden ze dus niet zo héél lang (in mijn herinnering dan) maar van alle weeënvarianten vond ik dat wel de lastigste. Heeft iemand misschien tips voor het verlichten ervan? Iets anders dan heel hard alle kanten op schoppen, wat ik geloof ik deed :lol:
Of kunnen ze zelfs voorkomen worden??? 
Alvast bedankt,
Chrissy
Ik heb ze ook gehad, maar ik fietste/danste idd in de lucht :mrgreen: Liet mijn benen hun gang maar gaan, dan lette ik wel op mijn ademhaling :mrgreen:
ik had de geweldige combi van been en rug weeën… kan je niet helpen…kom dus even meelezen naar de tips…
Hier een combi van rug, been en buikweeen :roll: Bij mij kon ik t, t beste trekken onder de warme douche en me concentreren op me ademhaling en wegpuffen…
Ik vond been weeen nog het beste te handelen…
Stretchen, staan, bewegen, desnoods op 1 plek…
Dat deed mij goed…
ik moest op dat stomme zkh bed blijven liggen zat aan toeters en bellen…
dan kan je niets…
Ohja, toen ik nog niet op bed lag, danste ik ook terwijl ik de wee wegzuchte, leunend tegen een deurpost oid… Ik kon iig niet stÃl blijven staan :mrgreen:
Hier een bevalling achter de rug met naar ik me herinner alleen maar beenweeën. Ik stond dan leunend tegen een muur een beetje als een paard te trappelen zeg maar (snappen jullie :mrgreen:) en manlief heeft mijn bovenbenen staan masseren. Die massage hielp bij mij erg goed. Die arme vent van mij had de dagen na de bevalling nog ergere spierpijn als ik :lol:.
Maar idd, toen ik in het zkh werd opgenomen uiteindelijk (omdat de ontsluiting niet vlotte) en vast lag op bed aan allerlei draden, heb ik wel gedacht dat ik gek werd. Tot de ruggeprik! Maar daar heb ik toen nog drie uur op moeten wachten.
Ik moest ook op bed blijven en schopte zowat de achterkant uit het bed… hielp wel… :roll: Soort ritme, beetje trance achtig.
Ik had zo’n TENS apparaat. Het haalt de pijn niet weg, maar de scherpte van de pijn wordt ermee minder.
Bij de 1e had ik niets en werd helemaal gek van de pijn en had toen om een ruggeprik gevraagd, bij de 2e een TENS en het was beter te doen.
Ik leunde voorover op het bed en stond maar met me kont te wiegen. Dat hielp bij mij eigenzins maar ik had ook last van rugweeen. Uiteindelijk moest ik op bed gaan liggen en heb moord en brand geroepen omdat ik geen kant meer uit kon met de pijn. Gelukkig voor mezelf beviel ik vrij snel al.