te afhankelijk van mama??

Vraag me de laatste tijd meer en meer af of we met Jinthe niet verder moeten gaan naar één of andere arts, psycholoog, werkgroep of wat dan ook.

Weet het soms echt niet meer hoe ik met haar om moet gaan…

Ze hangt zo overdreven hard aan mij dat het echt niet meer fijn is.

Ik kan echt niks doen, geen boterham eten, geen drinken halen, geen eten maken zonder dat ze als een hysterische achter me aankomt en zich op mijn benen stort en huilt en ‘mamamama’ ligt te roepen. Ze wil alsmaar door mij opgepakt worden of bij mij zitten,anders is het brullen en gillen en huilen. Soms echt alsof ze panische angst heeft dat ik wegga.



Als ze alleen is met papa gaat het allemaal prima, zet ik een voet binnen dan begint het spel weer…

Gek word ik er soms van.

Weet ook niet hoe ik ermee om moet gaan. Negeren helpt niet…wordt het gehuil nog erger en klampt ze zich nog meer rond mijn benen.

Even apart zetten helpt ook niet…

Even troosten helpt zolang het troosten duurt, zet ik haar neer en zeg ik dat ik dit of dat ga doen dan begint het opnieuw.



Ik voel me heel slecht op het moment daardoor…denk soms dat het probleem bij mij ligt…

Ha Dietske,

Vervelend! Vooral omdat je ook nog aan jezelf gaat twijfelen. Heeft ze dit altijd gedaan? En anders: sinds hoelang?

Ze is altijd al heel afhankelijk van mij geweest, wil vooral bij mij zijn maar zeur ook het meeste bij mij. Bij de grootouders of bij papa alleen is ze heel anders. Wel ook zo hevig en actief maar zeurt niet zo en is niet zo hangerig.

De laatste weken wordt het wel alsmaar erger. Misschien is het maar een fase of een sprong maar dan wel een hele hevige…

Ik geloof wel dat er rond 2 jaar een periode is van ‘claimgedrag’. Stond laatst iets over in Kinderen geloof ik. Lijkt op de ‘verlatingsangst’ eind van het eerste jaar, maar is toch weer anders. Sorry, ben de details een beetje kwijt, maar volgens mij is het niet heel vreemd. Wel vervelend uiteraard, en weet ook niet goed wat je er aan kunt doen.

Ik weet niet hoe erg het bij jou is, maar ondanks (of dankzij?) dat ik 30 uur per week werk, is mijn dochter ook heel erg afhankelijk van mij. Ik kan niet naar boven, naar de wc zonder dat ze achter de deur huilend staat te mama-en. Het liefste zou ze volgens mij de hele dag in mijn armen rondgelopen willen worden. Terwijl ze toch evengoed hartstikke gek op haar vader is hoor. Ik denk zelf dat het een fase is en dat het hysterische gehuil meer een soort aanstellerij is om haar zin te krijgen (zie elders topic hoe leer ik haar dit af).