Tessa wil geen tanden poetsen. Had ze altijd al een hekel aan, maar nu is het echt hopeloos.
Wat ik al geprobeerd heb:
dwingen. Lukt niet meer, twee handjes op de mond en schudden met haar hoofdje, de tandenborstel vastklemmen tussen haar kaken - ze is te goed geworden :mrgreen: .
beloningen. Stickers werkten een week en waren toen niet interessant meer.
afspraken maken. Ze is niet gevoelig voor afspraken als ‘als jij helpt, lees ik een extra verhaaltje voor’.
zelf de voorwaarden laten bepalen. Ze komt met massa’s voorwaarden (wie moet het doen, waar, op welke manier, etc.) maar dat leidt hooguit 1 keer tot helpen, daarna is het over. Ze gebruikt het alleen maar als manier om uit te stellen en eindeloos te soebatten.
bespreken op een neutraal moment. “wat is er dan voor nodig, hoe kunnen we het goed laten gaan, bla bla”. Leidt tot een combinatie van 2, 3 en 4 :lol: .
Wij zingen altijd een liedje erbij :oops: en benoemen wat we die dag gegeten hebben en waar het zal zitten in zijn mond: “volgens mij zie ik een koekje in je linkerkies etc.” :lol: hij gaat zelf al denken wat hij nog meer gegeten heeft en waar dat dan zal zitten.
Dan zeg ik dat als we die wegpoetsen, hij morgen weer een nieuw koekje kan eten…
Ik ben het zo beu en niets helpt dus hij gaat bij mij gewoon in de houtgreep. Hoe harder hij jankt des te beter kom ik erbij :twisted:
:lol:
En vaak zing ik er dan nog wel een vriendelijk liedje bij. Op de melodie van vader jacob zing ik tandjes poetsen, tandjes poetjes, roets poets poets, oh wat gaan ze blinken, bling blang blong…
hier hetzelfde probleem en nu de afspraak dat ze het smorgens zelf mag doen en dat mama het savonds eerst wil doen, en zij daarna mag napoetsen om te kijken of ik het goed gedaan heb.
Hier werkt dat momenteel erg goed (al vraag ik me af hoe lang dat goed gaat) en natuurlijk poets ik nooit goed genoeg naar haar idee dan
hier zei de tandarts dat het minder erg was als ze zelf wat met de borstel/tandpasta in haar mond bezig is, dan dat ze op de tandenborstel bijt (deed ze heeeeeel erg met haar kiezen) want dat was erg goed zichtbaar.
Jim deed er ook altijd moeilijk over en vond het niet leuk, werd wel beter toen hij ouder werd. Ik heb op het wijsje van Vader Jacob zelf gewoon een tekstje bedacht en dat moet ik ook echt altijd voor ze zingen. Was echt de ideale oplossing hier!
Hier laat ik hem eerst mijn tanden poetsen en dan mag ik die van hem doen. Uiteindelijk mag hij zelf nog napoetsen. Dat werkt hier perfect. Maar om eerlijk te zijn hebben wij nooit echt problemen gehad met het poetsen van zijn tanden. We hebben er vanaf het begin al een “feestje” van gemaakt.
Wij zingen altijd een liedje erbij :oops: en benoemen wat we die dag gegeten hebben en waar het zal zitten in zijn mond: “volgens mij zie ik een koekje in je linkerkies etc.” :lol: hij gaat zelf al denken wat hij nog meer gegeten heeft en waar dat dan zal zitten.
Dan zeg ik dat als we die wegpoetsen, hij morgen weer een nieuw koekje kan eten…
Precies zo :thumbup:
Of we doen wedstrijdjes wie het langste “AAAAAAA” kan zeggen. Meestal winnen ze en dat vinden ze dan zo leuk dat ze best nog een keer (of 20 :mrgreen:) willen
Ik zou drama’s met gillen en houdgrepen vooral proberen te vermijden, het kan niet de bedoeling zijn dat tanden poetsen een negatieve ervaring voor ze wordt.
Misschien helpt het om samen naar de tandarts te gaan? Hier doen ze er in elk geval alles aan om de tandarts blij te maken… Natuurlijk buit ik zo’n bezoekje uit door tijdens het poetsen regelmatig te roepen dat de tandarts vast reuzetrots op ze zal zijn en ze gauw weer mogen laten zien hoe goed ze hun best hebben gedaan :mrgreen:
Ik wilde er ook geen drama van maken, maar zodra ze doorheeft dat huilen betekent dat mama het opgeeft, kan ik die tandjes nooit meer poetsen. Het is een negatieve ervaring inderdaad, niet goed, maar het alternatief is geen tandjes poetsen :think: .
We gaan samen naar de tandarts, vindt ze leuk, maar twee dagen erna is dat weer uitgewerkt wat betreft et tandjes poetsen.
Wedstrijdje A-zeggen zal ze wel grappig vinden denk ik… en benoemen wat ze gegeten heeft zou ook kunnen werken. De tv aan werkt ook, heb ik gemerkt.
Mijn oudste heeft tandenpoetsen nooit erg gevonden maar nummer 2 vind het dus geen lolletje.
Zelfs de tandarts vind de houtgreep beter dan niet, of slecht poetsen dus nee hoor, na van alles geprobeerd te hebben gaat ie nu gewoon in de houtgreep. Ff brullen waardoor ik er goed bij kan en dan weer klaar. Daarna lacht hij altijd weer vrolijk.
Die houdgreep, dat lukt dus niet meer. Vroeger kon ik ook gewoon poetsen terwijl zij huilde. Maar dat heeft ze door nu 8) . Dus nu houdt ze haar lippen stijf op elkaar en als ik toch de brostel erin weet te piepen, dan klemt ze hem meteen vast tussen haar kaken. Of ze schudt haar hoofd wild heen en weer.
.