Nee, ik ben niet zwanger!!!
Mijn schoonzus is over ruim 3 weken uitgerekend.
Beeb ligt in stuit, net als Saar destijds. Saar hebben ze tijdens een versie kunnen draaien en is blijven liggen. Maar mijn broertjes beeb niet… die hebben ze geprobeerd te draaien, maar het wil niet en blijft in stuit.
Wie heeft dit ook gehad en wat is jullie besluit daarna geweest voor de bevalling.
Ik zou toen (als ze in stuit was gebleven), toch voor een ‘gewone’ bevalling zijn gegaan.
Maar, Clau (en ik) hoort graag jullie meningen!!!
Die wurm van mij ligt ook in een stuit. In Spanje doen ze niet aan draaien en als het zo blijft liggen wordt het gewoon een kijzersnede.
Een gewone stuit bevallig kan echt heel zwaar zijn.
Hier 2 kindjes die gelukkig met 35/36 weken nog besloten om te draaien (en dat deed gemeen zeer met hun grote lijven :shock: ).
De oudste heeft altijd keurig netjes gelegen, de 2 erna hadden duidelijk meer ruimte om van te genieten en deden dat dus ook volop :lol: (met voorkeur voor stuit en dwars over).
Bij de middelste hadden ze ons toen al wel verteld wat de opties waren… draaien of niet, stuit bevalling of toch ks etc.
Wij hadden toen min of meer besloten 1 draaipoging te proberen en als dat niet zo werken of het kindje terug zou draaien… dan is dat gewoon de houding waar in de kleinste het lekkerste ligt en zouden we niks meer forceren en het kindje laten liggen in stuit.
En voor wat betreft vaginaal stuit bevalling of ks… wij zouden dan voor een ks zijn gegaan. Onze oudste was 9 pond en had een groot hoofd, ook onze middelste had op de echo’s een groot hoofd… en bij de 3e idem.
Dat hoofd gaat er normaliter als eerste door en dan komt de rest er wel achteraan, maar ik persoonlijk durfde het met het formaat van onze kids niet aan om vaginaal te bevallen…
Wat voor beslissing ik bij de oudste genomen zou hebben zou ik echt niet weten.
mijn beide mannetjes zijn gedraaid en dat is gelukkig gelukt.
Bij Mischa had ik voor een stuitbevalling gegaan, maar na zijn bevalling (geen stuit maar wel complex haha) heb ik besloten dat er voor mij geen stuitbevallingen komen. De gyn had ook gezegt dat Mischa niet in stuit geboren had kunnen worden, dus maar goed dat ie gedraaid was.
Dus toen Daimen in stuit lag heb ik gelijk gezegt dat het dan een KZ zou worden. Nou is hij eerst dmv versie gedraaid, weer in stuit gaan liggen en toen ik in het ziekenhuis was voor weer een versie draaide hij zelf goed tijdens de ctg…gelukkig is hij toen goed blijven liggen.
Mijn jongste lag ook in stuit.
Ze hebben geprobeerd haar te draaien, maar dat wilde ze niet… :roll:
Ik heb gekozen voor een vaginale bevalling.
KS was wat mij betreft géén optie.
Nou was ze wel mijn 3e, dus haar 2 zussen hadden de weg al wel vrijgemaakt, zeg maar.
(Ik ben er overigens van overtuigd dat ik bij mijn eerste óók voor vaginaal bevallen had gekozen, mocht dat destijds aan de orde zijn geweest)
Ik heb 3 súper-bevallingen gehad, maar de laatste (de stuit dus) heb ikzelf als héél bijzonder ervaren.
Rond 17.00 uur naar het zh omdat mijn voorweëen serieus leken te worden. Rond 18.00 uur lag ik aan de CTG, en die liet lichte activiteit zien. Ik mocht terug naar de verloskamers lopen en toen begon het échte werk…
Om half 8 werd ik getoucheerd en zat ik al op 7 cm. :shock:
Enig nadeel van een stuitbevalling, vond ik, is dat je niet (ook niet heeeeeeeel stiekumpjes :naughty: ) mee mag persen.
Dus ik heb me het apelazarus lopen zuchten en puffen, dat was écht pittig. :shifty:
Om kwart over 8 was er geen houden meer aan en heb ik gesméékt of iemand AUB ff wilde tsjekken.
20.20 uur: 10 cm!!!
Mijn vliezen waren tot aan VO nog niet gebroken, dus mijn eerste ‘persje’ leverde een soort bel op, die de gyn kapotgeprikt heeft.
:inlove:
Gelijk daarna (20.25 uur) mocht ik meepersen, en in 3 weëen was daar mijn pracht-stuiterballetje!! (20.33 uur)
:inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:
En dat is nu bÃjna 2 jaar geleden… :inlove:
Kortom;
Ik zou het zó weer doen! :mrgreen:
Mijn schone zus is, net als ik, absoluut geen voorstander van een KS…
Kindje is nu met bijna 37 weken nog net onder de 3 kilo… dus niet zo heel groot.
Maar, heel goed om deze ervaringen te lezen!
Kom maar op!!!
Ik zou zelf niet voor een gewone bevalling kiezen maar voor een keizersnede gaan.
Natuurlijk is een keizersnede ook niet niks en is je herstel veel langer maar toch een gewone bevalling brengt toch meer risico´s met zich mee.
Het blijft toch altijd maar een schatting die ze maken over de grootte van je kindje en wat als hij/zij toch groter is dan verwacht dan kan je als nog met spoed een keizersnede krijgen als het niet lukt
Sorry Bren, geen tips maar… Jeeeeeetje is ze al weer zo ver???
Weet nog dat je met je bosje bloemen bij het ziekenhuis stond in afwachting van de echo… spannend!!! :thumbup:
ik ben ook niet zo van de ks verder hoor. Maar mischa was 8.5 pond… en Daimen ook bijna, dus geen ukkies. Beide 55 cm
Mijn moeder had een stuitbevalling en heeft daar altijd heel luchtig over gedaan.
Maar toen mijn dochter met 32 weken in stuit lag kwam ze stilletjes naar me toe om te vragen of ik alsjeblieft voor een KS wilde kiezen mocht de kleine in stuit blijven liggen.
Mijn eerste lag ook in stuit. Draaien was niet mogelijk : hij lag helemaal vast. Ik heb toen gekozen voor een keizersnede. De hoofdzakelijkste reden hiervan was dat mocht iets bij een vaginale bevalling mis gaan, dat ze dan alsnog een keizersnede zouden doen. Daarnaast heeft een baby bij een keizersnede veel minder te lijden. Dus voor de baby heb ik voor een ks gekozen. Ik dacht liever hij gaaf er uit dan ikke. Ik wilde het niet laten gebeuren dat er iets mis zou gaan tijdens de gewone bevalling en dat hij dan zuurstof tekort of iets dergelijks zou oplopen. De KS viel overigens 100 % mee. Het was zo gepiept. Op zich was de ks wel gepland, maar de baby diende zich al een paar dagen eerder aan. En omdat ik na 1 uur weeën al 3 cm had, hebben ze besloten om direct een ks te doen. Nadelen van de ks vond ik dat je niet meteen de baby op je buik krijgt, maar gelukkig direct nadat je gehecht bent dan wel. Daarnaast vond ik het vervelend dat ik niet zelf in staat was om mijn baby uit zijn wieg te halen als hij huilde en naast me lag. Ik kon namelijk mijn buikspieren niet gebruiken om mijzelf omhoog te hijsen.
Nu bij mijn tweede zwangerschap (38 weken) ligt de baby gewoon goed en gaan we voor een vaginale bevalling. Uiteraard wel onder begeleiding van het ziekenhuis in verband met het litteken.
Kortom: ik heb geen moment spijt gehad van de ks. Het is allemaal mooi genezen en ik heb helemaal geen last gehad van de wond of nu van het litteken. Ik kan ook gewoon weer paardrijden, want dat was mijn grote angst dat ik dan veel last zou hebben van mijnbuik, maar als je het de tijd geeft om rustig te genezen, dan is dat geen probleem.
Succes met de keuze!
lynn lag ook in een stuit
we hebben een draaipoging gedaan maar ze
draaide net zo snel weer terug dus ze is in stuit blijven liggen
ik vond het te eng om een gewone bevalling te doen
dus een keizersnede is het geworden
geen moment spijt van gehad!
Mijn eerste is in stuit geboren (half onvolkomen stuitligging).
Draaipoging was mislukt.
Hij bleek bij de geboorte 4 kilo. Een flinkerd dus.
Spontaan begonnen, wel weeënopwekkers omdat de ontsluiting niet snel genoeg vorderde naar de zin van de artsen en een ‘standaard’ knip.
Ik vond het erg zwaar. Ik heb een lange tijd persweeën moeten ophouden voordat ik echt mocht persen. Het persen zelf vond ik wel minder pijnlijk dan de persfase bij de tweede, die in hoofdligging is geboren.
Maar daarna ?! Een geweldig gevoel dat ik het helemaal zelf had gedaan!
Voor mij was het gevoelsmatig geen optie om direct voor een ks te kiezen. En achteraf een goede keus.
Mijn ukkie lag 2 wkn trug nog in de stuit, draaipoging gedaan en het was gelukt maar niet ingedaald/vast in me bekken… Nu zijn we 2 wkn verder en nu ligt ze wel goed.
Stel dat ze nog in de stuit lag, dan had ik gwn stuitbevalling gedaan!
Tja, het is maar hoe je het bekijkt. Je kunt voor een stuitbevalling kiezen, maar hou er rekening mee dat een aanzienlijk percentage van de stuitbevallingen alsnog in een keizersnede eindigt!
En dat laatste lijkt me heel frustrerend eerlijk gezegd.
Mijn mening (ik heb ook een eigenwijs kind, draait continu).
Ik neem liever geen risico’s voor de baby want die zijn er nou eenmaal meer bij een stuitbevalling, dan maar het risico voor mezelf, hoezeer ik er ook van zou balen dat ik niet thuis kan bevallen om maar niet te spreken van een ziekenhuisopname.
Mja dat wel maar je bent er wel snel in de OK mocht het niet lukken!
Maar dat leek mij veel erger bij mijn keuze. Dan ben je zo druk bezig met zelf bevallen en zodra er maar iets mis gaat of te lang duurt, dan moet je als nog onder het mes. Ik kan me voorstellen dat je dan het gevoel kan krijgen dat je 'gefaald' hebt.
Melinda lag ook in een stuit hebben ook gekozen voor een gewone bevalling…
Maar is het uiteindelijk toch niet geworden…
Omdat ik na 3 dagen weeen nog geen enkele vorm van ontsluiting had…
Maar was het wel het geval geweest dan was het een vaginale stuitbevalling geworden
hier 2 keer een stuit, geen draaipogingen
bij de eerste met 40w3d een geplande ks. Hiervoor zelf gekozen aangezien de gyn aangaf dat ik nog maar 5% kans had dat het zelf zou beginnen. (ik was de zwschap ook helemaal zat dus beslissing was snel genomen) Gyn wilde geen stuitbevalling met 42 weken dus dan zou ik alsnog een ks krijgen.
Ik kwam er pas rond de 37/38 weken achter dat hij in stuit lag, vk voelde dus steeds de billen terwijl ze zei dat het hoofd al ingedaald was :eh: Tot ze begon te twijfelen en de gyn voelde al meteen dat het billen waren.
bij de tweede dus weer stuit.
Toen bewust gekozen om het zelf te doen, ik wilde zelf toch wel heel graag weten hoe het voelt om te bevallen. Pas na 40w zouden we een ks overwegen maar met 39w4d kwam ze toch via een "normale"bevalling te wereld
Mijn verhaal staat nog ergens bij kraamverhalen als je het wilt lezen.
Ben nog altijd blij dat ik voor een “gewone” bevalling heb gekozen de laatste keer.
Thanx meiden!!!
Ik print al deze reacties uit, en geef ze aan schoonzus!!