… Herkenbaar??? … :silenced:
Ik word er gék van, eerlijk waar… Gisterenmorgen heb ik hem bij m’n zusje vandaan opgehaald. En gisterenavond is hij tot 1.30u 's nachts de hele tijd bezig geweest, hij had ook jeuk en eczeem van de aardbeien en dat is ook héél vervelend… 
Maar vandaag ook… Het lijkt wel alsof hij aan m’n kont vastgeplakt zit en nÃet los wil laten… Zodra ik hem op bed leg, is het BRULLEN… Dat was nooit… Zodra ik ‘nee’ zeg, gooit hij alles weg en vervolgens gooit hij zichzelf op de grond… :shifty:
En nu… Ik heb hem net weer in bed gelegd, nadat hij daarvoor 15 minuten stil op bed heeft gelegen. Hierna was het weer BRULLEN tot en met, dus eruit en drinken gegeven en een boterham. Hij heeft 2 stukjes brood op, wilde uit z’n stoel en zei dat hij ‘klaar’ was… :think: Vervolgens loopt hij linea recta richting keuken en roept ‘koekie’… Ja daaaahaaaag, je hebt nog brood… Wederom… BRULLEN…
Kortom: hebben mensen hier ervaring mee??? Dat het lijkt alsof je kind ‘verziekt’ is door de aandacht die hij/zij elders kreeg, dat ze STRONTvervelend worden zodra ze thuis weer in hun eigen ‘structuur’ zitten??? :think:
P.S.: ik heb hem nu 10 minuten geleden op bed gelegd, en hij ligt alwéér te brullen… :silenced:
Yvette, gelukkig ken ik het niet zo extreem als je nu omschrijft, maar zou het misschien gewoon een stukje “uit het ritme” kunnen zijn? Saba kan ook wel 's zo’n dag hebben (meestal op vrijdag na 3 dagen oppas door oma’s en KDV, dus duidelijk aantoonbare reden) maar achteraf blijkt dan altijd dat ze oververmoeid en overprikkeld was. Dat duurt een dagje, ik geef haar dan wat extra ruimte (niet té veel natuurlijk 
), en dan is het weer voorbij :think: . En hoe moeilijk hij ook slaapt, toch doorzetten, want waarschijnlijk is met een goede nachtrust en bekende vertrouwde basis het zo weer opgelost. Succes!
Ik denk wel dat hij uit z’n ritme is, ja… :think:
Ik bedoel: vrijdagavond en zaterdag bij tante M, zondag vanaf eind van de middag en maandag bij tante I, dinsdagmorgen opgehaald en dinsdagmiddag moest ik helaas werken. Daar kon ik niet onderuit… :?
Al met al hebben we elkaar ook maar even gezien, zaterdag 1 uurtje en zondag ook 1 uurtje… Véél te weinig, en ik zei ook al tegen m’n vriend dat ik dat niet meer doe. Alles leuk en aardig, maar om nou én 600 km. te rijden op 1 dag om een aquarium van 2.00x0.70x0.60 op te halen, én naar Pinkpop te gaan… En dús Quentin nauwelijks te zien… Nee hoor, dat doe ik niet meer… :snooty:
Hij ligt nu gelukkig even heerlijk te slapen… 
Ik hoop ook dat hij vanavond wel gewoon slaapt, want vanavond moeten wij even de deur uit… 
Het lijkt nu wel alsof wij nooit thuis zijn, maar dat is écht niet zo hoor… :oops:
Yvette, jouw verhalen kennende over hoe Quentin in elkaar zit en dat in vergelijking met Saba (de 2 hebben aardig wat overeenkomsten ) denk ik dat hij gewoon even bij moet komen van al het gesjouw. Even de rust er weer in en dan trekt het vanzelf weer bij. Hij moet weer even terug naar z’n veilige plekkie bij mams en dan zul je zien dat het snel weer goedkomt. En voel je niet al te schuldig als je een keer een tijdje niet veel thuis bent voor hem. Je bent niet alleen maar moeder, maar ook vrouw, vriendin en partner van iemand !
Aangezien mijn zoontje veel bij de oppas was in tijden dat ik er praktisch alleen voor stond, was hij ook altijd erg ‘vervelend’ bij terugkomst. Ik ben naar de opvoedwinkel geweest en zij vertelde mij dat het zowel met ‘terug in het ritme komen’ te maken kan hebben maar vooral ‘het weer terug zijn op hun veilige plek’.
Eigenlijk is het dus ook een compliment naar jou toe. Je zoon voelt zich veilig in zijn eigen huis en bij zijn mama dat hij nu weer zichzelf kan zijn… en daar hoort ‘vervelend’ zijn ook bij.
Gelukkig hebben ze na een dagje hun veilige plekje weer in hun systeem en worden ze weer als vanouds!!! :lol:
Groetjes.
@Yvette wrote:
Kortom: hebben mensen hier ervaring mee??? Dat het lijkt alsof je kind ‘verziekt’ is door de aandacht die hij/zij elders kreeg, dat ze STRONTvervelend worden zodra ze thuis weer in hun eigen ‘structuur’ zitten??? :think:
Ja absoluut. Samara is het afgelopen weekend bij mijn schoonmoeder geweest en daar mocht ze dus echt alles. Gister hoorde ik zelfs dat ze om half 12 naar bed ging :shock: en dat ze ook geen middagslaapje heeft gedaan. Ze mocht eten wanneer ze wou en ze mocht echt doen wat ze wou. Ik hoorde dit gister pas want ze heeft al die dagen beweerd dat het goed is gegaan. Nou ik ben hels.
Ik zit al een paar dagen met een kind dat dus dwars is, gillen en slaan om niks en ze is zoooo moe
en wat me nog het meeste pijn doet is dat ze niks van me moet hebben, ik krijg geen kusjes meer en kroelen doet ze ook niet Veel sterkte ermee Yvette :-*
Jassie… :mrgreen: Blijkbaar, ja… :lol:
Levi… Ik weet ergens ook wel dat het een ‘compliment’ naar mij toe is, hij kan nu weer helemaal zichzelf zijn en tja… Dat krijgen de ouders voor hun kiezen… Ik vroeg gisteren ook aan m’n moeder of wij (m’n zusje en ik) vroeger ook zo strontvervelend waren wanneer wij ergens anders waren geweest… Dit bleek zo te zijn, inderdaad… :shifty: … :silenced:
Ik heb spontaan wat meer respect voor m’n eigen moeder gekregen… :shifty:
Tamara… :shock: … :silenced: … :snooty:
Dat vind ik dus echt NIET kunnen… Eerst zeggen dat het goed ging en verder niks bijzonders. En dan vervolgens met dÃt aan komen zetten… :shock: Ik zou ook hels zijn, hoor… :evil:
Quentin is ook ontzettend moe, nog stééds… Gisteren was het ook pas 2.00 uur 's nachts dat we allemaal konden gaan slapen, net als de …
Overigens moet ik er wel even bij zeggen dat ik vanmorgen naar de huisarts ben geweest, omdat hij naar mijn idee ook pijn had. En wat blijkt… Heeft hij een zware middenoorontsteking… Dubbelop dus, waarschijnlijk…
En dat kroelen enzo… Mjah, ook herkenbaar… :hug: