Dat had Thomas ook na een paar weken ineens.
Duurde een dag of 3, elke avond na de creche had ie er wel 1…
Is uit zichzelf weer over gegaan.
Het schijnt dat een terugval na een poosje normaal is.
Ik lees een paar keer: “dan vraag ik of hij moet plassen…”
Een kind van die leeftijd zegt al gauw nee op zo’n vraag. Hij is lekker aan het spelen en wil dan niet uit zijn spel gehaald worden.
Je kunt het dan beter meer gebiedend zeggen, zo iets van:" Ik zie dat je moet plassen, kom, dan gaan we samen naar de wc" ( o.i.d.)
Ik heb in de kleuterklas gewerkt in het speciaal onderwijs en daar hielp het ook om op regelmatige tijden een wc ronde te doen. Voor het buiten spelen en na het fruit eten enzo.
En er waren ook kinderen die dat niet wilden, maar dan lieten we ze kiezen: of nu proberen te plassen en daarna opruimen, of eerst opruimen en dan proberen te plassen.
Dan hadden de kinderen toch het idee dat ze een keuze hadden en sloegen wij 2 vliegen in 1 klap 
Succes ermee, bij ons begint de zindelijkheid nu een klein beetje interessant te worden, dus ik lees alvast mee naar de gouden tip.
hier gaat het echt opvallend goed. de methode: hij mag als ie de hele dag droog is 's avonds ene half uurtje tv kijken. Als het mis gaat, hangt er dus )omgedraaid) een consequentie aan vast, maar verder besteed ik er geen aandacht aan. Het is gewoon ‘jammer’, nieuwe broek aan, en hup weer verder. Hij weet zelf dat het betekent dat de tv dan niet aan gaat, maar de sfeer is nu na een ongelukje een stuk minder beladen dan het een tijd geleden was. Het werkt hier echt uitstekend.
En verder is er nog iets, te idioot voor woorden, maar de begeleidsters van het kdv vinden dat ik er maar een boek over moet uitbrengen:
Ik ben op een dag begonnen met Nano voor ik weg ging bij het kdv in te fluisteren dat ie wel netjes op de wc moet plassen. Zo’n ‘geheim’ ingefluisterd krijgen vindt ie enorm spannend, en je gelooft het of niet, maar sinds die dag gaat het hier een stuk beter :shock:
(en het boek gaat dan natuurlijk de peuterfluisteraar heten :mrgreen: )
natas, hoe is het bij jullie? ik herken dat wel, wat bagheera ook zegt; dat je niet moet vragen maar moet gebieden.
Het gaat hier op en af…
Ben idd ook gestopt met vragen of hij moet als ik de signalen zie en zeg dan: ik zie/ ik weet dat jij moet plassen zal ik je broek open doen of ga je het zelf proberen? Dat werkt erg goed omdat hij veel moeite heeft met de schuifknoop wil hij het wel heel graag zelf, zo krijgt hij de kans om het te proberen. Lukt het hem niet komt hij nu vragen of ik het wil doen i.p.v. zo boos te worden dat het niet lukt dat hij gaat huilen van frustratie.
Verder wil hij nu als een jongen plassen en sindsdien gaat het stukken beter. (mama vind het schoonmaken van de wc alleen wat minder want de muren en de grond zijn nu wat vaker de dupe)
;s nachts nog steeds wel nat.
Ik vraag me af of die combinatie van 's nachts nat en nog redelijk wat ongelukjes zijn iets wil zeggen?? (bv. hersenen toch nog niet rijp genoeg voor volledig zindelijkheid ofzo??)
Jou manier Fiep, vind ik teveel de nadruk leggen op dat televisie iets is wat je alleen mag als je op de wc plast ofzo. Ik kan het niet goed uitleggen maar fijn dat het bij jou werkt maar het is geloof ik niet mijn ding. Wel merk ik dat nu ik het losgelaten heb en er geen drama meer van maak na het ongelukje dat het beter gaat.
Straffen leek even de oplossing maar is maar heel korte termijn denk ik en op lange termijn blijft weinig aandacht en belonen toch beter. (eigenlijk net als bij alle dingen in de opvoeding…)
natas
Jou manier Fiep, vind ik teveel de nadruk leggen op dat televisie iets is wat je alleen mag als je op de wc plast ofzo. Ik kan het niet goed uitleggen maar fijn dat het bij jou werkt maar het is geloof ik niet mijn ding. Wel merk ik dat nu ik het losgelaten heb en er geen drama meer van maak na het ongelukje dat het beter gaat.
Straffen leek even de oplossing maar is maar heel korte termijn denk ik en op lange termijn blijft weinig aandacht en belonen toch beter. (eigenlijk net als bij alle dingen in de opvoeding...)
och ja, eigenlijk komt mijn methode op hetzelfde neer hoor; weinig aandacht als het fout gaat, maar een beloning als het goed gaat. Die beloning is dan dat ie tv mag kijken. omgedraaid is het een straf natuurlijk, maar ik draai het eigenlijk niet om. Op papier vind ik het ook neit echt mijn methode moet ik zeggen, maar het werkt hier gewoon goed. Het is geen drama als het fout gaat, de consequentie is ook geen groot probleem.
De grootste verandering is hier idd juist het niet te veel de nadruk leggen op als het fout gaat. Dat was hier even echt wel anders toen het zo lang zo fout ging. Toen had ik er echt moeite mee om neit uit mijn slof te schieten. Door die tv-regel vind ik het makkelijker er verder niet zo veel aandacht op te leggen.
Hier is het 's nachts zindelijk zijn overigens ook totaal nog niet aan de orde. Ik heb geen idee of dat iets zou zeggen eigenlijk. ergens klinkt het logisch, maar ergens denk ik: het is een vrij veel voorkomende volgorde dat 's nachts zindelijk zijn echt later komt dan overdag, dacht ik....
Fiep, ik hoor best vaak dat zindelijkheid overdag en 's nachts gelijkertijd komt of bijna gelijk zeg maar, daarom dacht ik dat? Misschien een vraagje voor deskundigen…
Hier gaat het steeds beter! Idd toen het misging was de aandacht bij ons ook veel te negatief en werd ik soms echt boos. :oops:
natas