Hoi allemaal,
Ik heb een vraag over straf geven aan onze zoon van bijna 2 jaar.
Kaja is over het algemeen een heel gehoorzaam jongetje, maar soms luistert hij slecht.
Onze methode is eigenlijk van " the Nanny" : we geven hem een waarschuwing en zeggen er ook bij dat het de 1e waarschuwing is en zeggen er natuurlijk bij wat hij precies niet mag doen. We zeggen: Kaja, dit is je eerste waarschuwing, je mag niet gooien met eten (bijvoorbeeld).
Als hij het nog een keer doet, dan zeggen we: Kaja, je mag niet gooien met eten, nog 1x en dan ga je naar de gang!
Kaja schud dan met zijn hoofd en zegt: nee!
Als hij het dan nog een keer doet, dan pakken we hem op en zetten we hem op de gang, als ie daar eenmaal staat, dan zeggen we alsnog: Kaja, je mocht niet gooien met eten, je blijft nu even op de gang.
Eerder werkte dit heel goed, Kaja had echt het gevoel van straf en begon ook erg te huilen. We haalden hem dan na 2 minuutjes weer op, hij moest dan sorry zeggen (voor zover hij dat kan) en een kus en knuffel en dan was het weer goed.
Nu hebben we het volgende probleem: Kaja vind het absoluut niet meer erg om naar de gang te gaan! Als we hem waarschuwen dan zegt ie nog steeds dat ie niet naar de gang wil. Maar als het eenmaal zover is en hij moet naar de gang, dan gaat ie daar in alle stilte staan. Hij huild niet meer en als we hem er weer afhalen, dan maakt ie er nog een geintje van ook nog. Hij rent snel weg, moet lachen, enz. Uiteindelijk geeft ie dan wel een kus, maar hij komt gewoon lachend de kamer weer in.
Zijn we te soft?
Ik heb hem toevallig nu net weer straf gegeven. Hij zou met papa naar de winkel gaan, rent steeds weg naar de tuin en gooit een bak water om, waardoor zijn kleren drijfnat zijn. Conclusie: hij gaat niet meer mee naar de winkel. Ik ben dit verhaal aan het typen en hij probeerd nu al 2x de laptop uit te klikken. Ik heb hem streng gewaarschuwd en heb hem net bij zijn arm gepakt en op de gang gezet.
Daar roept ie nu " mama!!" en vervolgens is ie leuk aan het kletsen en brabbelen en hij klopt op de deur…
Hoe doen jullie dat? Dit is voor hem gewoon geen straf meer.
Even snel, ik heb niet zoveel tijd, maar wij hadden al een paar maanden hetzelfde “probleem” :shifty:
Ik heb met CB overlegd hoe ik hem kon “straffen” en idd op de gang of deurmat of in een hoek enz… Het gaat er niet om waar je het doet, maar het is een soort time-out.
Ze zei ook, dat je het niet echt moet zien als straf, maar als een time-out voor 'hem EN jezelf! Dus dat hij gaat spelen in de gang is geen probleem, je haalt hem gewoon weg bij de verleiding en zelf kun je even “afkoelen”.
Hier werkt de gang dus ook het beste, want wij hebben hier een echte dondersteen, die sommige dagen dus ook wel 5x in de gang staat.
De hoek of stoeltje ofzo werkt hier niet, want daar komt hij meestal meteen af/uit. In de gang hoef ik even geen politieagentje te spelen en kan ik ook even afkoelen :mrgreen:
Met Juul doen we ook al een aantal maanden hetzelfde, maar zij gaat dan op een stoeltje in de gang. 
In het begin was ze helemaal hysterisch en bleef ze ook echt niet zitten, maar tegenwoordig zit ze te zingen en te kletsen en heeft ze een grote grijns op haar toet als je de gang weer in komt.
We blijven het consequent doen; bij drie waarschuwingen naar de gang, maar het wel aangeven bij de laatste waarschuwing. Als we haar op het stoeltje zetten en als we haar weer gaan halen, leggen we uit waarom dat was en we sluiten ook af met een knuffel. Ik leer haar nu ook sorry zeggen. Niet dat ze weet wat het betekent, maar je moet toch ergens beginnen, niet?
Maar goed, ze rent nooit terug de kamer in om hetzelfde te doen als voor de time out, dus ergens zal het toch wel helpen… 
denk dat ze op den duur niet meer zo gaat huilen omdat ze wel weten dat papa of mama haar weer komt ophalen.
idd toch door zetten lijkt me, anders leren ze het nooit af,…
Wij doen precies hetzelfde.
Sem word dan helemaal hysterisch en wil ook direct weer de kamer in. Hangt dan aan de deurklink en ik sta aan de andere kant om de deur dicht te houden.
Iemand hier nog tips voor???
@Ariska wrote:
Wij doen precies hetzelfde.
Sem word dan helemaal hysterisch en wil ook direct weer de kamer in. Hangt dan aan de deurklink en ik sta aan de andere kant om de deur dicht te houden.
Iemand hier nog tips voor???
Dat heb ik een keertje op tv gezien: die mevrouw (was volgens mij bij Etterbakjes) zei dat het zo een machtstrijd wordt en dat is niet de bedoeling. Dus de deur dichtdoen en verder je eigen gang gaan. Komt hij/zij weer terug de kamer in, zonder hem/haar aan te kijken en tegen hem/haar te praten weer terugsturen. En telkens opnieuw de tijd in laten gaan. Op een gegeven momen schijnen ze het te snappen
MAAR zij zei toen ook dat een time-out echt alleen de laatste stap mocht zijn en dat je veel beter kunt proberen om het anders op te lossen(bijvoorbeeld door af te leiden of er een spelletje van te maken), want als je het te vaak gebruikt dan werkt het niet meer.
@eisblume wrote:
@Ariska wrote:Wij doen precies hetzelfde.
Sem word dan helemaal hysterisch en wil ook direct weer de kamer in. Hangt dan aan de deurklink en ik sta aan de andere kant om de deur dicht te houden.
Iemand hier nog tips voor???
Dat heb ik een keertje op tv gezien: die mevrouw (was volgens mij bij Etterbakjes) zei dat het zo een machtstrijd wordt en dat is niet de bedoeling. Dus de deur dichtdoen en verder je eigen gang gaan. Komt hij/zij weer terug de kamer in, zonder hem/haar aan te kijken en tegen hem/haar te praten weer terugsturen. En telkens opnieuw de tijd in laten gaan. Op een gegeven momen schijnen ze het te snappen
MAAR zij zei toen ook dat een time-out echt alleen de laatste stap mocht zijn en dat je veel beter kunt proberen om het anders op te lossen(bijvoorbeeld door af te leiden of er een spelletje van te maken), want als je het te vaak gebruikt dan werkt het niet meer.
oke ik zal dat eens gaan proberen.
Wat je vertelde over het afleiden door een spelletje is hier geen succes.
Maar we gaan gewoon vrolijk verder
Oe…
Ik heb niet echt een makkelijk manneke in huis… maar heb hem eigelijk nog nooit op de gang gezet ofzo :shifty: .
Heel soms, als het echt te gortig wordt probeer(de) ik het wel eens, maar dan wordt hij daar juist heel erg kwaad over en zo wordt de afkoelplek juist een verhitplaats en is hij totaal vergeten waarom hij moest “afkoelen”.
Meestal los ik het op van mens tot mens :shifty: . Dat werkt bij hem toch wel het beste, hij snapt ook gewoon erg veel en voelt zich gewoon gekrenkt als ik het op de afkoelmanier doe, en dat had hij ook al toen hij 2 jaar was.
:oops: En op het moment kan ik me niet voorstellen dat ik in zo’n periode kom met Sarah Louise… (maar dat zal vast wel haha, maar zij is hier echt de baby in huis).
Nu ben ik ook wel een erg makkelijke mama… in het begin vloog het eten me nog wel eens om mn oren (nu krijg ik nog wel eens een vieze snoet of hand op mn kleren ofzo) maar heb daar nooit op gereageerd… gevolg: lol is er vanaf dus na een paar keer stopte hij.En op momenten, los van het eten, had ik het er dan met hem over dat je niet met eten moet gooien want dat dat jammer is en dat de kamer dan zo vies wordt…
En nat worden ze hier ook allebei wel eens… denk dat jonge kinderen ook nog echt niet vooruit kunnen kijken en duidelijke verbanden kunnen leggen.
Hij mag mee met papa naar de winkel - ziet een bak water - hé een bak water! - leuk, een bak water! - hoe zou het zijn als je die omgooit? - oh dan worden je kleren nat! - mag ik nu niet meer naar de winkel - oh ja we gingen naar de winkel!
Ik zie het nat/vies worden al net zo als het, precies op het moment dat je de deur op slot hebt poept je kleine de luier vol…
boekentip: lees Groeienderwijs van Ewalt Vervaet. Die legt heel duidelijk uit hoe het zit met een 2-jarige en straf.
Ik herken het verhaal.
Bij ons hebben we een hoek in de kamer waar hij moet staan voor zijn time-out. Dat is prettig, er is niets in de hoek, dus hij kan ook nergens mee spelen of aankomen, of kapot maken.
Als wij op de bank zitten, kan hij ons ook niet zien vanaf die kant.
Als het echt erg is, of als hij zelfs niet wil luisteren terwijl hij in de hoek gestaan heeft, zetten we hem alsnog op de gang. Dan begrijpt hij het wel.
Verleden keer had hij zelfs op de gang gestaan en bleef hij toch stieren. Hij wilde geen sorry zeggen. Toen ik hem vervolgens weer terug op de gang zetten: “blijkbaar moet jij nog even wat langer nadenken”, toen begreep meneertje het maar al te goed. Hij was zo van slag, dat ik hem daarna bijna niet meer kon bedaren…ahum… :oops:
Dat is daarna dan ook niet meer voorgekomen.
Straf geven aan een kind jonger dan 4 jaar heeft volgens mij niet zoveel zin.
Een kind krijgt pas met 3 jaar een snap-vermogen en gaat dan pas begrijpen dat het iets niet mag doen.
Voor die tijd leert het kind dus alleen maar, als ik dit doe dan wordt mama boos. Maar het hem niet belemmeren om het toch te doen. Vandaar dat een kind heel goed kan zeggen dat iets niet mag doen, maar het dan toch doet.
Het kind begrijpt dus niet dat het niet mag, alleen dat er elke keer gezegd wordt dat het niet mag.
Je kan dus beter je kind uit de situatie halen als het iets doet wat niet mag.
Bijv als het eten op de grond gooit, op een neutrale toon zeggen dat het niet mag. Doet je kind het toch dan haal je het eten weg.
Maar straf geven heeft geen zin, want dat snapt een kind gewoon echt niet.
Ze snappen het echt nog niet op deze leeftijd…
Vanaf 3+++ heeft ‘straffen’ pas een beetje effect.
Als jij een zin gebruikt, ’ jij mag niet met het eten gooien…’ dan begrijpen ze hooguit de laatste 2 woorden, dus wat gaan ze dan doen… ‘eten gooien!’ 
En van die waarschuwing krijgen ze al helemaal niets meer mee.
Waarschijnlijk probeert hij niet de laptop uit te klikken, maar wil hij jou gewoon nadoen en ook op knopjes drukken.
In plaats van aan de arm op de gang zetten zou je hem ook in zijn stoel kunnen zetten en ook wat te doen geven.
Wij hebben de box nog staan Als ik echt knettergek begin te worden van het gesleep en gepriegel dan zet ik hem wel eens terug in de box, maar dan wel ’ oo leuk gaan we hier even spelen’
Afleiden werkt op deze leeftijd, en je zinnen kort houden… Afstandsbediening nee, mag niet, speelgoedtelefoon ja…! Ga daar maar fijn mee spelen.
Eten gooien, Nee, mag niet! Nog een keer en dan gewoon afpakken. Klaar…