BEn vanmiddag aan het opruimen geweest. Handen lekker vrij, kindjes naar het kdv. Eens goed de kast uitgemest. Kom ik een briefje tegen met daarop -in het handschrift van mijn moeder- een naam en telefoonnummer.
Moet je weten dat mijn moeder de laatste 5 jaar van haar leven in een verpleeghuis zat vanwege dementie en overleden is toen ik zo’n 7 maanden zwanger was van Mayra.
Ze is dus al ruim 3 jaar overleden en dan sta je daar ineens met zo’n klein post-it briefje… pffffffffffftttt…
Ik vind het geloof ik, nu moeilijker dan 3 jaar terug 
Raar…
Dat is eigenlijk heel begrijpelijk!
Iemand al 3 moeten missen en het besef dat het alweer 3 jaar geleden is komt altijd heel hard aan. Door het zien van een foto, lezen van het handschrift en horen van een stem op film of iets dat brengt een hoop herrineringen met zich mee!
Ik wil je wel heel veel sterkte wensen! :hug:
gewoon nog lekker bewaren…
ligt toch niet in de weg…
misschien wel een mooi idee om het in de plakboek van je dochtertje te doen…
als aandenken aan de oma die ze niet heeft mogen leren kennen…
Crien, ik zou het gewoon bewaren, desnoods in je portemonaie of zo. Het eet iig geen brood!
Toen mijn moeder overleden was vonden we overal boodschappen briefjes in. En het grappige was, ze begon ieder boodschappenbriefje met: “Blue band” .
Ik heb zo’n soort schoendoos thuis waar al mijn spulletjes met herinneringen in zitten dus ook zoiets qua briefjes van mijn overleden grootouders, en oa nog een doos appart met allemaal dingetjes van Senne*, heb ik een lade appart voor vrij gemaakt, maar ik kan wel begrijpen als je dit ineens terug in je handen hebt dat het heel wat emoties en herinneringen oproept. :hug: :hug:
Lekker bewaren!!
Ik had iets met een bepaalde stropdas van mijn vader… Mijn moeder had deze aan mijn oom gegeven… Ik heb 'm teruggevraagd…en gekregen hoor…
Als zo’n klein briefje herinneringen met zich mee brengt, lekker bewaren toch! Stop het in een doosje of iets dergelijks en bewaar het :hug:
Absoluut bewaren!
Mijn moeder leeft gelukkig nog maar kan bijna niet meer schrijven door de m.s. Dus alle briefjes die ze heeft geschreven ben ik aan het bewaren…
Soms is het gemis ineens weer heel sterk aanwezig
dus dikke :hug:
groetjes
Ellen
Ik vond laatst zo’n briefje van mijn pa in een ouwe portemonnee… en die is nu 3,5 jaar geleden overleden.
Zit in mijn eigen portemonnee…
Is toch helemaal niet raar?? Meis als jij het wilt bewaren, hoppa lamineren en idd ergens instoppen of een herinneringsdoosje maken met spulletjes van je moeder. :-* handschrift is zoooo persoonlijk!
he toch wat een verdrietig moment, hoe zo’n vodje papier ineens zo dierbaar kan worden he. :hug:
Dit is helemà à l niet stom meid!! :naughty:
:-* :hug: :-*
Zeker bewaren.
Ik heb zelf een schoenendoos, met dat soort dingen.
Ik heb zelfs het treinkaartje nog van de dag dat mijn oma overleed en ik met de trein naar Breda ben gegaan.
Soms kom ik die schoenendoos weer eens tegen en dan kijk ik er toch altijd weer even in.
Toch elke keer weer raar om dat treinkaartje te zien met de overlijdensdatum van mijn oma. Maar het brengt ook weer mooie herinneringen met zich mee. En mijn oma is nu al 7 jaar geleden overleden.
Lekker bewaren meis.
Mijn beste vriendin haar moeder is al een kleine 10 jaar overleden en nog ligt haar laatste pakje sigaretten op de plek waar zij het heeft neer gelegt.
Is voor hun een onuitwisbare herindering en geeft nog steeds emotionele steun en geeft nog steeds aan dat ze gemist wordt. Het zijn de kleine dingen…
x
mooi dat je het weer tegenkomt, en dat verdriet is niet minder om he, dan maakt het aantal jaren niet uit. lamineren is een mooie tip.
Mijn moeder is in 2005 overleden na jaren borstkanker.
Ik heb zo nog steeds een routebeschrijving van mijn moeder naar haar stacaravan in zeeland, en daaronder zo’n zinnetje ‘altid welkom’, bij leven niet zo bijzonder, maar nu zo’n speciale lading, en daardoor extra waardevol. Ik kan het niet wegdoen, en net zoals het emailadres en het gsm nummer, en de huissleutel aan mijn sleutelbos…raar he.
En heeel offtopic:
Leuke naam heeft je zoon 
En mijn zus heet Omayra, lijkt er wel op :lol:
Ik heb ook nog een sleutel van het huis van mijn ouders :oops: Het huis is al lang verkocht maar net die ene sleutel kan ik niet teruggeven (een knalgroene, heb 'm ooit es bij laten maken)
Ook heb ik nog een autosleutel maar da’s eigenlijk per ongeluk. Mijn vader had een leren mapje met een sleutelring. Hierin had hij z’n zakmes (heb ik ook), een reserve autosleutel en een pleister ( :eh: ) zitten. Ik wist niet dat die reserve-sleutel er nog steeds in zat toen ik het mapje in mijn bezit kreeeg. Toen de auto al lang en breed verkocht was, zag ik het pas.
Ook een sjaal die mijn vader in de winter vaak gebruikte heb ik. Strak verpakt in een plastic tasje en heel af en toe even snuiven.
VErder ben ik heel zuinig op de zilveren vingehoed van mijn moeder (ze was allergies voor een andere en heeft er heel wat mee genaaid in haar leven)
Zo heb ik ook nog een briefje met ‘doe maar lekker speculaas op je brood schat x mam’.
Als ik dan weer eens in mijn ‘herinneringenkist’ duik kan ik nog steeds janken om dat kleine briefje. Is ook alweer 10 jaar terug.