Hier mag tijdens zo’n stilte moment alleen gestoord worden voor poep, pies, bloed en ongelukken zoals de juf het zo mooi noemt. :mrgreen:
bij mijn dochter, inmiddels negen, op school hebben ze ook van het begin af aan stille werkmomenten gehad, ze werken met pictogrammen die ze van het begin af aan leren herkennen,
in groepen 1/2 werd dat spelenderwijs gedaan en werd er niet zo streng de hand aan gehouden, een stil werkmoment betekent net dat je niet naar de wc mag ofzo…
het betekent dat je een half uurtje probeert zelfredzaam te zijn, waarbij de juf wel in de klas aanwezig is.
nu is ze negen, en zit in een combinatie groep 5/6 er zitten negen kinderen uit de oude groep 5 van vorig jaar ( nu dus groep 6) bij een grotere groep 5 in…
dat werkt super omdat de kinderen van beide groepen de picto s prima snappen, krijg je het picto met 1 kinderpoppetje, dan weet je dat je stil moet werkn voor jezelf. krijg je er eentje met twee kinderpoppetjes mag je elkaar helpen, krijg je er eentje met een kinder poppetje en een groot poppetje dan mag je juf vragen om hulp
de kinderen vn groep zes helpen nu ook vaak de kinderen van groep 5 bijvoorbeeld met het overhoren van de tafels, waarbij ook groep 6 baat heeft want die herhalen de toch wat weggezakte tafels zo weer
mijn dochter vindt de duidelijke structuur heel fijn, het is helder. je weet wat er van je verwacht wordt, en er zijn meer momenten dat je juf of je klasgenoten om hulp mag vragen dan stille werkmomenten.
wat ik ook mooi vind is hoe juf stilte vraagt,…ik herinner me van mn eigen jeugd een meester die brulde STILTE…niet fijn dus
nu steekt juf haar hand op…en als iemand dat ziet steekt die ook zn hand op en is stil…tot de hele groep de hand omhoog heeft en stil is.
ze noemen dat dus “vragen om hulp voor stilte” en dat werkt super
Ik kan alleen maar juichen om dit soort activiteiten…
Even een moment waar lln zelf kunnen/moeten nadenken of elkaar helpen als iets
niet duidelijk is.
Ik ben zelf lkr en merk dat lln het makkelijker vinden om het even aan de juf te vragen
zonder te realiseren dat ze het zelf prima kunnen oplossen. Of soms door onzekerheid
extra bevestiging nodig hebben. Door vaste ritmes en vaste duidelijke afspraken leren
kinderen dat het fijn is als ze zelfredzaam zijn.
Thuis laat ik Olivia ook zelf doen wat ze zelf kan, helpt ook bij zelfredzaamheid
(die opmerkelijk hoger kan zijn dan sommige ouders denken)
@kristalkindje wrote:
bij mijn dochter, inmiddels negen, op school hebben ze ook van het begin af aan stille werkmomenten gehad, ze werken met pictogrammen die ze van het begin af aan leren herkennen,
in groepen 1/2 werd dat spelenderwijs gedaan en werd er niet zo streng de hand aan gehouden, een stil werkmoment betekent net dat je niet naar de wc mag ofzo…
het betekent dat je een half uurtje probeert zelfredzaam te zijn, waarbij de juf wel in de klas aanwezig is.
nu is ze negen, en zit in een combinatie groep 5/6 er zitten negen kinderen uit de oude groep 5 van vorig jaar ( nu dus groep 6) bij een grotere groep 5 in…
dat werkt super omdat de kinderen van beide groepen de picto s prima snappen, krijg je het picto met 1 kinderpoppetje, dan weet je dat je stil moet werkn voor jezelf. krijg je er eentje met twee kinderpoppetjes mag je elkaar helpen, krijg je er eentje met een kinder poppetje en een groot poppetje dan mag je juf vragen om hulp
de kinderen vn groep zes helpen nu ook vaak de kinderen van groep 5 bijvoorbeeld met het overhoren van de tafels, waarbij ook groep 6 baat heeft want die herhalen de toch wat weggezakte tafels zo weer
mijn dochter vindt de duidelijke structuur heel fijn, het is helder. je weet wat er van je verwacht wordt, en er zijn meer momenten dat je juf of je klasgenoten om hulp mag vragen dan stille werkmomenten.
wat ik ook mooi vind is hoe juf stilte vraagt,…ik herinner me van mn eigen jeugd een meester die brulde STILTE…niet fijn dus
nu steekt juf haar hand op…en als iemand dat ziet steekt die ook zn hand op en is stil…tot de hele groep de hand omhoog heeft en stil is.
ze noemen dat dus “vragen om hulp voor stilte” en dat werkt super
Dit is precies zoals het op de school gaat waar ik werk. Ik werk 3 dagen in groep 3-4-5 (het is een jenaplanschool) en een dag in groep 1-2. Ook bij ons leren kinderen al van het begin af aan dat er momenten zijn dat ze mij als lk niet mogen storen (natuurlijk zal ik kinderen niet direct wegsturen, zeker de jongsten niet, maar ik vertel het wel altijd) Op deze manier leren kinderen elkaar te helpen en vooral om het zelf even op te lossen. Dat gaat echt supergoed hoor, ook bij de allerjongste. Als juf ben je in de klas aanwezig, maar ben je op dat moment even met een groepje kinderen bezig. En dat groepje verschilt steeds, ieder kind komt een keer aan de beurt voor exclusieve aandacht. Ik heb echt nog nooit ouders gehad die daar vraagtekens bij hadden, heb er ook nog nooit bij stilgestaan dat ze die zouden kunnen hebben eigenlijk…
…Voel me na het lezen van jullie reacties ook wel een beetje dom ja…
Euh sorry voor het plaatsen.
Maar had er zelf nog nooit van gehoord, en vind het een behoorlijke opgave voor een jong kind.
En ik weet niet wie dat zei, over de zelfredzaamheid van een kind,
Ook ik stimuleer hem in allerlei dingetjes, maak hem zo zelfstandig mogelijk, voor zover zijn leeftijd en kunnen het toelaat, en laaat hem ook trots testen wat hij al wel of niet zelfstandig kan.
Maar snap nu dat kinderen dat op school leren, dat het waarschijnlijk iets minder streng eraan toe gaat dan gepresenteerd was, en dat het echt maar om een heel korte tijd gaat.
@Misty wrote:
…Voel me na het lezen van jullie reacties ook wel een beetje dom ja…
Euh sorry voor het plaatsen.
Maar had er zelf nog nooit van gehoord, en vind het een behoorlijke opgave voor een jong kind.
En ik weet niet wie dat zei, over de zelfredzaamheid van een kind,
Ook ik stimuleer hem in allerlei dingetjes, maak hem zo zelfstandig mogelijk, voor zover zijn leeftijd en kunnen het toelaat, en laaat hem ook trots testen wat hij al wel of niet zelfstandig kan.
Maar snap nu dat kinderen dat op school leren, dat het waarschijnlijk iets minder streng eraan toe gaat dan gepresenteerd was, en dat het echt maar om een heel korte tijd gaat.
Geen sorry voor het plaatsen joh!
Zeker bij je eerste die naar school gaat komt er gewoon best heel erg veel op je af… en als je dan op zo’n voorlichtingsavond in 1x een hele bups krijgt te horen.
Ik had het ook wel een beetje met de voorlichting in groep 3. Het is dat ik al verhalen had gehoord van de oudste zelf, maar ik had eerst ook echt even zoiets ‘waaaatttt dat is veeeeel en zwaaaar’.
Maar ze stoppen zoveel info in zo’n korte tijd… dat dingen soms ook wel wat anders overkomen.
Voor kinderen zijn dingen vaak snel heel gewoon en voor kinderen voelt het ook minder zwaar als voor ons als ouders die slechts een klein deel horen en zien.
ik vind het eigenlijk wel mooi dat je hier zo over na denkt hoor. het toont betrokkenheid en ik vind dat je niets zomaar hoeft aan te nemen, het is goed om zelf na te gaan of iets voor jou goed is of niet.
zoals ik het heb ervaren , mijn dochter vond het fijn omdat ze het ook voelde als vertrouwen krijgen van juf dat ze zelfstandig ook best kon/kan functioneren. ze worden niet aan hun lot overgelaten
maar je vraag is zeer terecht!het gaat om je kind :inlove:
Ik geloof dat ze bij ons met een stoplicht werken. Als die op rood gaat is dat het shhht-moment.
Ik ben op zoek naar zo’n stoplicht. Lijkt me heerlijk 
Onze kleine kletstante heeft af en toe momenten dat ze een uur lang aan 1 stuk kan gaan zitten praten.
Niet alleen tegen ons, maar ook in het algemeen. Tegen haar poppen, maar ze benoemt ook gewoon wat ze aan het doen is…
“nu ga ik zitten, want dat doe ik graag (en dan zingend) nu ga ik zihitten, want dat doehoehoe ik graaaag…” “mamma, zit jij ook? Waarom niet? Kijk de pop zit ook” …" en nu ga ik tekenen" (en nu zingend…) en nu gahahaha ik teeeeeeejkenen lalalala" mamma, ga jij ook tekenen? Waarom niet?.. kijk de pop gaat ook zitten tekenen… maar niet heus hahaha…poppen kunnen niet tekenen hoor. Dat weet jij toch wel mamma? Mamma? MAMMAAAH!!.. dat weet jij toch? :wall: 
En zo gaat dat een klein uurtje door. Vlak daarna is ze vaak moe (wij ook trouwens :roll: ) en gaat ze naar haar bed… het is vaak vlak voor bedtijd.
Af en toe tuuteren onze oren… er komt geen eind aan de spraakwaterval. :inlove:
…kan mij best voorstellen dat een stoplicht een uitkomst is op school.
Ook hier werken ze met zoiets.
Als er een groen bordje uithangt mogen ze alles aan de juf vragen, bij een oranje bordje moeten ze hun eerste aan het “maatje” vragen en daarna aan de juf en bij een rood bordje mogen ze de juf niet storen. Dat gaat dan misschien over een paar minuten. Op die momenten is de juf iets aan het uitleggen aan een ander groepje kinderen.
Ik vind daar niets mis mee. De kindjes moeten ook leren om geduld te hebben en hun beurt af te wachten.
Prima toch? Kindjes moeten leren zichzelf soms even in stilte te vermaken (geen uren natuurlijk). Ik neem aan dat ze heus wel de juf mogen storen als er echt iets aan de hand is.