stiekeme voorkeur

Ik heb eerlijk nooit “voorkeur” gehad…



Maar ik voelde dan ook bij beide instinctief heel sterk al aan wat ze zouden zijn…



Met 9 weken waren er bij de wibra velourse winterjasjes in de aanbieding… beige, roze en blauw.

Ruud vond dat ik maar een beige moest kopen, lekker neutraal.

Maar ik kwam thuis met roze, overtuigd van het feit dat we een dochter kregen.

Bij Peter wist ik met 9 weken ook al dat hij zeker weten voor mij een jongen zou zijn.

Ruud leek het wel mooi om 2 dochters te hebben, maar ik zei letterlijk…

Helaas, je krijgt een zoon.



Nu heb ik al vanaf dag 1 het gevoel dat het weer een meid is.

En nu, nu had ik juist stiekem wel voorkeur voor nog een zoon.

Peter is een beetje een watje, we noemen hem ook wel eens gekscherend ons lecootje :mrgreen:

Voor zijn ontwikkeling lijkt me een broertje wel goed, beetje meer mannelijke hormonen in huis. En Aniek is hanepin genoeg om 2 broers om haar duim te winden.

Maar ik ben bang dat we er gewoon nog een hanepin bij gaan krijgen :lol:

Ik heb stiekem voorkeur voor een meisje… weet niet echt waarom, maar ik vind de meidenkleding wel veel leuker dan de jongenskleding… maar het maakt ook niet uit… als het maar gezond is…

soooo, wat een reacties! Gelukkig ben ik niet de enige die toegeeft een voorkeur te hebben… Ik vind ook dat het helemaal niet erg is en dat je dus ook zeker niet teleurgesteld bent als je voorkeur niet uitkomt…



liefs

daffie

Dat is zo daffie!



Als je wél teleurgesteld zou zijn als de voorkeur niet uitkomt, dan wordt het een heel ander verhaal. (leuk voor het discussietopic :mrgreen: )

Bij Kirsten had ik wel een voorkeur namelijk voor een jongen. Dit omdat ik zelf een oudere broer heb en dit altijd als fijn heb ervaren. Maar nu ik 2 meiden heb, ben er helemaal gelukkig mee en ik houd superveel van ze. ooit als het ons gegund is willen we nog een derde. Een jongen zou leuk zijn maar 3 meiden lijkt me ook helemaal fantastisch.

Toen ik zwanger was van Mik leek me een meisje heel leuk, ik ben wel een tuttel met haartjes en leuke roze jurkjes en zo.



Met de pretecho met 23 weken wist ik dat ik een jongen zou krijgen en ik moest wel even omschakelen als ik heel eerlijk ben…



Maar ik ben nu zo supertrots op mijn kerel ik zou hem voor geen goud willen missen.



Nu gaan we voor een tweede en nu ik een zoon hebt lijkt mee een tweede zoon helemaal super (laten we het er maar op houden dat dat bekend terrein is)

Over die teleurstelling ben ik niet akkoord, ik kom er gewoon voor uit dat ik wél teleurgesteld was (ben).

Ik vind het gewoon jammer dat ik geen dochtertje krijg, dat lijkt me zo leuk na al die jongens.

Teleurstelling kan je niet naast graag zien plaatsen, want dit jongetje is voor mij ook héél erg welkom en zal evenveel liefde krijgen maar ja, moest het plots toch een meisje zijn zou ik nóg gelukkiger zijn.

Vinden jullie dat erg? :shifty:

@jacsansil wrote:

ik had een stiekeme voorkeur voor nog een knul :oops: maar meer omdat ik zoiets had mijn god als het een meisje word dan word ze stront verwend door jacs ouders :oops: zij hebben namelijk alleen maar kleinzonen… maarja het is dus wel en meisje geworden en oooooo wat ben ik blij met haar! maar het verwennen … daar heb ik wel gelijk in gehad ze zeuren nu al wanneer zij ook komt logeren en ze krijgt zooooooveel kleertjes en frutsels van mijn schoonmoeder :shock: maar goed… ik snap het ook wel weer hoor als je alleen maar jongens hebt als oma dan is 1 zo’n meisje toch wel heeeeeeeeeel speciaal :inlove:


Om deze reden ben ik wel een beetje bang om een meisje te krijgen. Niet omdat mijn schoonmoeder alleen kleinzoons heeft, het wordt zelfs hun eerste kleinkind, maar ze wilde zelf altijd een dochter…

Ik heb nooit een echte voorkeur gehad :shifty:

Ik wilde,hoopte op kinderen…en die wens kwam iig uit :dance:

Toen ik zwanger bleek van Renzo zei ik gelijk dit is een jongen…ik weet niet waarom…

Later in de zwangerschap was ik ook nog eens helemaal gek van de jongensnaam dus toen mijn man zei het is een mannetje toen hij eruit kwam kon ik alleen maar zeggenRenzo,Renzo ik heb een Renzo :inlove: :thumbup: :dance:



Ik ben erg gek op jongetjes…na hem zei ik dus wel dat ik graag een huis vol jongens zou willen… :shifty:

Maar toen ik zwanger bleek zei ik tegen mijn;ik ben zwanger :inlove: en het is een meisje :angel:

Hij geloofde me gelijk…omdat ik bij de eerste ook zo stellig was…

Echo en pretecho volgehouden om het niet te vragen…maar bij de laatste pretecho met 27 weken zei mijn man,vertel haar maar of ze gelijk heeft want ze weet het allemaal zo zeker :inlove:

En toen kreeg ik bevestiging…100% meisje…

Toen ging ik los in het roze…nooit gedacht dat ik het zó leuk zou vinden…ik dacht dat ik toch meer een jongensmama zou zijn… :smiley:

Als ik nu mag kiezen…zou ik nog een jongen ‘’‘willen’’ maar voor mijn dochter zou ik een zus erg leuk vinden…dus wat een evt. 3e zou worden is ons om het even…

Ik hoop alleen wederom dat het ons over een paar jaar gegunt is om nog een keer een (gezond) beebje te krijgen :pray:

Een voorkeur is helemaal niet erg! Ooit heb je je een voorstelling gemaakt hoe het zou zijn met kindjes en vaak denk je dan al in een bepaalde richting. Je gaat bedenken hoeveel kids je wenst, wanneer ze geboren worden qua maand, of het een jongetje of een meisje zal worden, soms zelfs of je er 1 of 2 (of meer :angel: ) tegelijk krijgt :mrgreen:

Ik zie dat maar een beetje net als namen bedenken. Je kunt je vooraf, voor je zwanger bent allerlei namen in je hoofd halen maar tijdens je zwangerschap kan je voorkeur zoooo veranderen! :lol:

Zelf dacht ik altijd dat ik meer een jongetjesmama was. En toen we eenmaal wisten dat Bregtje* een meisje was maakte het me geen bal meer uit. Heb ik me helemaal gestort op roze, frutsels, tuttig :inlove:

En nu…tja nu weet ik het niet meer…heb ik werkelijk geen voorkeur meer :think: en zie ik me ook niet meer als een typische jongetjes of meisjesmama. Al moet ik zeggen dat een meid me heerlijk lijkt, weer roze, weer frutsels, weer tuttig (kleertjes sjoppen voor meiden vind ik leuker :angel: jurkjes, rokken etc) en een jongen, ook leuk! Blokken, auto’s, voetballen met papa etc. Stoere broeken, truien, jassen en schoenen. Het heeft allebei zijn voor- en nadelen :lol: er zijn kattige meisjes, chagrijnige jongetjes, er zijn lieve meisjes en rustige jongetjes. Dat weet je van tevoren toch niet. 8)

@Bietje wrote:

Over die teleurstelling ben ik niet akkoord, ik kom er gewoon voor uit dat ik wél teleurgesteld was (ben).

Ik vind het gewoon jammer dat ik geen dochtertje krijg, dat lijkt me zo leuk na al die jongens.

Teleurstelling kan je niet naast graag zien plaatsen, want dit jongetje is voor mij ook héél erg welkom en zal evenveel liefde krijgen maar ja, moest het plots toch een meisje zijn zou ik nóg gelukkiger zijn.

Vinden jullie dat erg? :shifty:




Ik schreef mijn opmerkingen iets zwart/witter dan de bedoeling was :wink: Tuurlijk kan je teleurgesteld zijn, dat is ook niet zo heel erg, maar je geeft aan dat je teleurgesteld WAS.

Ik helaas een verhaal van een vrouw die graag een meisje had gewild en haar zoon een jurkje aantrok :shock: En dat is dan nog het minst erge van het verhaal… :cry: In haar geval was het jongetje dus gewoon NIET welkom… en dán wordt het een ander verhaal.

Ik begrijp Bietje wel.



Ik ben bij Mateo en Micah NIET teleurgesteld geweest. Maar mochten we ooit (komt niet maar goed) voor een 3e gaan dan WILLEN 8) we echt wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel graag een meid.



Natuurlijk weet je dat het ook weer een jongen kan zijn. ALs je dat niet in je hoofd houdt, moet je gewoon geen kinderen proberen te maken.



Maar nu Bietje weer een jongen krijgt kan ik mij haar teleurstelling gewoon echt indenken…



Ik heb gehuild toen Stephie mij vertelde dat ze een dochter kreeg…Niet omdat ik het haar niet ontzettend gunde, maar omdat ik gewoon ook wilde…Zij wist dat trouwens hoor…Ze durfde het bijna niet te zeggen…Waar ik mij dan weer een beetje voor schaam, maar goed.

Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik een dochter zou krijgen, dus ik was meer verbaasd toen de echoscopiste tijdens mijn eerste zwangerschap vertelde dat het een jongetje zou worden.

De tweede keer was de zwangerschap zo vreselijk gecompliceerd dat ik al blij was dat er uberhaupt nog een kindje zou komen, maar dit keer…

tja…



Rationeel maakte het me niet uit, maar gevoelsmatig :shifty:

Ik was echt bang voor mezelf tijdens de 20 weken-echo. We wilden het heel graag weten, maar ik was echt bang dat ik teleurgesteld zou zijn als ze zou vertellen dat het een jongen zou worden.

Ik had er zelfs nachtmerries over. Vond het zo erg dat ik dat kon voelen.

Tja, het bleek niet aan de orde…we krijgen een meisje :inlove:

Beide keren ging mijn voorkeur uit voor een meid. Ik heb altijd geroepen, ik wil graag 2 meiden…tutten, staartjes maken, kleertjes…mijn man wilde graag eerst een zoon dan een dochter…



Bij de eerst zwangerschap wist ik meteen dat het een jongen was gewoon gevoel…(stiekem hoopte ik dat ik het fout had) maar idd hij kwam eruit en ja hoor een piepklein jongetje :inlove:



Bij mijn 2de zwangerschap hoopte ik nog meer op een meisje en mijn man nog meer. Toen het een meisje bleek te zijn kon ik het niet geloven…heb echt gehuild van blijdschap :inlove: Een jongen was net zo welkom geweest hoor.

Ik snap dat wel hoor, deze keer hoopte ik ook heel erg dat in ieder geval een van de twee een meisje zou zijn omdat ik anders 3 jongens zou hebben. Dat is ook leuk maar ik wist zeker dat er na de tweeling geen kinderen meer zouden komen en dan dus ook geen dochter meer, ik was dus ook heel blij toen bij de echo bleek dat ik een jongentje en een meisje in mijn buik had :slight_smile:

Bij Kaylee had ik ook een enorme voorkeur voor een meidje… Ik had echt moeten wennen hoor als zij een jongetje was geweest…

Deze keer had ik geen voorkeur, maar toen het een jongetje bleek te zijn was ik toch wel heel erg blij :wink:

ja ik wou graag een meisje bij lucas, maar was netz o blij met een ventje hoor! bij thomas had ik ook echt het idee zwanger te zijn van een meid, en aangezien het onze laatste zou zijn, had ik echt wel zoeits van een meisje zou wel heeeeel erg leuk zijn…maar ook dat werd een jongentje en ben er dol blij mee…

nu kwam deze zwangerschap als een verassing, en nu ben ik zwanger van een meid…en ik ben dol gelukkig met me 2 jongens en me kleine meid op komst :inlove: :inlove: :inlove: :inlove:

Ik vind het hebben van een voorkeur ook geen taboe als je er maar niet aan vast blijft plakken als het wat anders wordt.



Bij lasse leek me beide leuk maar na paar weken voelde ik gewoon dat het een jongetje was en inderdaad. Mijn vriend wilde liever een meid was bang dat een jongen op hem zou lijken en die moest even wennen na de 20 wkn echo - maar was vanaf minuut 1 verliefd op zijn zoon toen deze geboren was en dat is nog steeds zo.



Nu zou ik twee knullen leuk vinden maar een meid ook reuze interessant. Mijn vriend heeft nu liever geen meid want dat lijkt hem zo zielig voor Lasse gezien zijn eigen ervaring met zijn zusje.



Ik heb dus itt mijn vriende beide keren geen voorkeur maar denk wel dat het weer een jongetje wordt.



Wij gaan no way een derde krijgen maar stel bij twee jongens nu dan zou de derde echt wel een meid mogen zijn onderhand hoor. Effu wat anders in de tent dan al die mannen :mrgreen:

Hm hier geen stiekeme voorkeur, maar een heel erg duidelijk uitgesproken voorkeur voor een meid. Na de eerste zwangerschap, waarin mijn man juist voor de meid ging, ben ik van mijn geloof gevallen. Ik dacht altijd dat ik een jongensmama zou zijn, tutten is niets voor mij (meiden kunnen natuurlijk ook helemaal niet willen tutten…). Maar goed, een meid zou erg leuk zijn. Maar de eerste was een jongen, even geslikt, maar gelukkig kerngezond en dat is het allerbelangrijkste… Toen bij de tweede had ik echt een duidelijke voorkeur. Zo erg dat ik toch echt na de echo een traan heb gelaten. Maar ook de tweede zou een zoon zijn. De echodag zelfs nog serieus overwogen dat ik dan toch wel een derde kindje zou willen. Maar nu (ruim twee jaar later) ben ik zo blij met mijn mannen. Tutten doe ik met de buurmeisjes. En ik ben inderdaad een absolute jongensmama.

Rosajati

Ook hier een voorkeur voor een meid…trekt me gewoon meer…toen het bij 20 weken echo jochie bleek te zijn was ik best beetje teleurgesteld :shifty: .

Na paar daagjes wennen aan het idee was ik natuurlik erg gelukkig met wondertje in mijn buik dat gezond leek te zijn !

Nog ff en dan is het zover :dance: !

Maar bij de 2de zal ik weer hopen op een meisje…