radeloos :wall: verga van de pijn bij het aanleggen inmiddels. Had me voorgenomen 9 maanden minimaal bv vol te gaan houden, na een moeizame start met aanleggen/tepelhoedje/kolven volgehouden en naar het leek een succes geworden… echter nu pijn bij aanleggen, die alleen maar toeneemt. Inmiddels ben ik 6 weekjes op weg… die negen maanden gaan zo wel lang duren… toch maar het advies van de lactatiekundige ingeschakeld… SPRUW, zowel moeder als kind… gestart met medicatie en alle maatregelen in acht nemend… word ik met de minuut minder blij…
kolven is minder pijnlijk, echter psychisch een drama… niet mijn ding… daarbij inmiddels ook bloedende tepel tgv kolven(?)…
ik weet ff niet hoe ik nu verder moet…
hoe ver moet ik gaan als pro-bv moeder zijnde…
waar is mijn grens 
wie o wie kan me een tip geven die me helpt verder te komen in het nemen van een juiste beslissing?
Sja, spruw is zeker niet leuk en kan behoorlijk pijn doen maar het is tijdelijk. Vaak is het na een paar dagen behandelen aanzienlijk minder pijnlijk. Wat heb je voorgeschreven gekregen? Het zou jammer zijn om ’ voor die paar dagen afzien’ te stoppen.
Ninthe en ik hebben de eerste drie maanden ook een paar keer spruw gehad, maar ik ben blij dat ik haar gewoon nog steeds voedt.
Sterkte!
nu inmiddels ruim een week verder kan ik melden dat ik het leed overleeft heb, ik moest wel even door een diep dal :? , maar na de pijn het het kolven geef ik inmiddels weer gewoon borstvoeding. De melkproductie was wel een klein beetje teruggelopen, maar is nu ook weer op orde… alleen tegen de avond aan blijft meneertje nog wat ontevreden, maar ook dit trekt bij nadat we extra bijvoeding savonds aan het afbouwen zijn… snachts slaapt hij weer als een prins 
en moeder… moeders