Spoedvraagje: grenzen stellen

Hoi hoi



Mijn dochter is op dit moment heel erg de grenzen op aan het zoeken en kijken hoe ver ze bij mij kan gaan. Ongeveer een half uur geleden heeft ze al haar puzzels op de grond gegooid, die zij vervolgens van mij weer in mekaar moet zetten en weer op moet ruimen. Dat is nu een half uur geleden. Inmiddels mag ze van mij haar mat niet af waar de puzzels op liggen, voordat ze deze in mekaar heeft gezet.

Gevolg: alle puzzelstukjes liggen door de kamer heen, ze vertikt het om ze in mekaar te zetten, dus er gebeurt gewoon niets. En toch wil ik dat ze naar me luistert en doet wat ik zeg.



Het is nu ook bijna etenstijd. Hoe kan ik dit het beste verder aanpakken?

Samen op gaan ruimen en uitleggen dat als je ergens mee hebt gespeeld, je het ook weer op moet ruimen.



of is het al weg?

Niet té stellig hierin zijn, je kunt het helemaal aan haar overlaten maar waarschijnlijk gebeurt er dan niks. Daar is ze net te klein voor. Maar het samen doen wil misschien een stuk beter.

ik zou het ook meer als een spelletje zien, het opruimen.

opruimen moet leuk zijn, dan doen ze het wel.



ze doet eigenlijk precies hetzelfde als Tygo in die leeftijd.

ze spelen ergens mee, hebben ineens aandacht voor iets anders en dan zien ze het andere speeltje niet meer.

ws is het rotzooi maken een heel leuk spelletje.



ik zou dus ook nog niet verwachten dat ze alles al alleen opruimt.

ik zou lekker alletwee een puzzel nemen en er een wedstrijdje van maken, wie het eerste de puzzel af heeft (en zij natuurlijk net laten winnen)

of anders omstebeurt een stukje er in doen en voor elkaar klappen.



en daarna zeggen: zoooo alles is opgeruimd! helemaal klaar!

(en die puzzels dan ff de kast in haha anders liggen ze zo weer door de kamer)

Ik los het altijd heel eenvoudig op…



Ik geef ze altijd keuze uit meerdere opties en verbind er logische consequenties aan.



Nu is jou kind er misschien nog net iets te jong voor (misschien niet, mijn dochter van 2 jaar en 3 maanden snapt het sinds kort) Maar in dit geval zeg ik altijd; Je kunt kiezen, of je ruimt op en dan mag je weer wat anders kiezen om mee te spelen, of je laat het liggen en je gaat maar even niks doen.

Dit werkt altijd, ze beseffen na even twijfelen, of een paar minuten niks doen, vrij snel dat ‘niks doen’ niet afweegt tegen het opruimen, want niks doen verveelt over het algemeen op die leeftijd heel snel, en ze willen vaak graag iets anders kiezen.

Op die manier leg je niks op en je dwingt het niet direct af. Je kind maakt zelf de keuze om op te ruimen, ivm de consequentie. Op die manier hebben ze het gevoel dat ze zelf een stukje regie in handen hebben en tegelijkertijd volgt er een beloning voor hun goede gedrag.



Mee opruimen vind ik tenzij je kind nog heel klein is, geen goede oplossing, je kind moet toch vroeg of laat leren zelf dingen te doen, en ook leren waarom iets moet. Je kunt wel overal een spelletje van maken, en misschien is dat even leuk, maar wat als je kind ineens geen zin meer heeft in het spelletje? Bovendien kost het je als ouder zelf een heleboel onnodige energie en tijd, je kind moet het vroeg of laat toch zelf leren doen.