Nicky is dus 3,5. In de straat wonen nog 3 meiden (2 van 6 jaar en 1 van 7) en een jongetje van 5. Die 4 kids trekken veel met elkaar op.
Nicky is helemaal idolaat van ze en wil altijd graag met ze spelen. Maar die meiden (of liever gezegd, juist 1tje die het voor het zeggen heeft) willen juist niet dat Nicky meespeelt. Dat snap ik ook wel. Uiteraard staan ze wel voor de deur als ze even geen speelmaatje hebben ;). Nicky is dan helemaal door het dolle en samen duiken ze dan in de tuin.
Vanuit onze tuin, kunnen we de andere tuinen inkijken en zo zie je dan bijv. ook of 1 van die meiden thuis is. Zo stonden Nicky en het bijna buurmeisje gisteren samen op de trampoline. Na nog geen 5 minuten kwam het andere buurmeisje thuis en vertrok Nicky’s speelmaatje met een leugentje dat ze naar huis ging (maar ik had al gehoord dat ze naar het andere meisje ging). Nicky bleef dus echt zo sneu alleen achter met de boodschap dat ie toch niet mee mocht spelen.
Laatst waren we in de voortuin aan het werken. Nicky zag 2 van die meiden spelen en wilde hallo zeggen. Ik vertelde hem dat hij niet mee kon spelen (soort van bescherming zeg maar) en dat hij na het hallo zeggen gelijk terug moest komen zodat we samen verder konden in de tuin. Nicky loopt naar ze toe en ik hoor 1 van die meiden zeggen terwijl hij onderweg is “o, nee he, daar heb je Nicky” :eh: Nou, toen werd ik pissed. Ben Nicky gaan halen en heb gelijk gevraagd waarom ze nou zo gemeen werd. Uiteraard krijg je daar geen antwoord op 
maar ik vond wel dat ik er even iets van moest zeggen.
Die meiden zijn soms zo gemeen tegen hem :evil: Wat doe je daaraan als moeder? Of juist niks? Ik vind het alleen zo sneu voor Nicky (hij kan ook echt heel erg huilen als ie niet mee mag spelen of als ze 'm achterlaten). Laat 'm of helemaal met rust of doe normaal denk ik dan.
Nicky vraagt nu regelmatig of ie bij 1 van die meiden mag spelen. Meestal zeg ik dan nee omdat ik weet dat ze 'm liever kwijt dan rijk zijn. Bescherm ik 'm teveel?
Wat doen jullie met dit soort situaties?
HIer af en toe soortgelijke situaties. Merijn speelt veel met het buurmeisje en jongetje van mijn ouders. Die zijn 6 en 7.
Het is een vervelende les, maar Merijn moet af en toe accepteren dat ze geen zin hebben om met hem te spelen of dat ze bijv. met vriendjes van school aan het spelen zijn.
Hoe vervelend ook…
Die meisjes doen vervelend tegen hem en dat breekt je moederhart, maar niet geheel onterecht. Zij zijn aan het spelen en begrijpelijk zitten zij niet altijd te wachten op een klein kind erbij.
Ik vind niet dat je als moeder boos moet worden op die meiden. Ze reageren niet diplomatiek zoals wij volwassenen doen. Ze reageren zoals kinderen doen.
Hoe moeilijk het ook is en moeilijk te snappen voor een kleiner kind, omdat hij de ene keer wel mag spelen en de andere keer niet, moet hij toch leren dat het niet altijd kan.
that’s life…
Hi Jet,
bedankt voor je reactie.
Zoals ik al zei; tuurlijk snap ik dat zij niet zitten te wachten op een 3,5 jarige. Maar ik vind het zo sneu dat hij wel gebruikt wordt als ze niemand anders hebben. Zijn ze allemaal samen, dan wordt hij continu afgewezen (dus niet soms ;)). Ik word daar niet boos over hoor, ik vind het alleen steeds zo sneu. Hij snapt nog niet waarom ze wel alleen komen en hij nooit mee mag doen als er nog 1 bij is. En hij snapt ook niet waarom ze zo onaardig doen als ze allemaal samen zijn, en de volgende dag wel weer aardig als hij de enige is met wie ze kunnen spelen.
En als hij zo onterecht wordt “afgezeken” dan zeg ik uiteraard wel dat ik dat niet zo aardig vind (en al helemaal niet als ze die ochtend voor een snoepje aan de deur komen!). Meer zal ik er dan niet van zeggen maar is dat dan al teveel? :think:
Hier hetzelfde hoor. De ene keer mag Anne wel mee spelen, de andere keer niet. Gelukkig is Anne dan wel een meid die gewoon haar eigen spel gaat doen. Af en toe is het vervelend voor haar (en mij) maar goed, Anne wilt zelf ook niet altijd met dezelfde kindjes spelen en zegt ook weleens tegen een vriendinnetje dat ze niet wilt spelen, dus de andere kant op gebeurd ook. Ik denk dat het in de kinderwereld vrij normaal is.
Maar ik kan je gebroken hart goed indenken :hug:
Hier ook herkenbaar. Nano is leuk speelgerei als er niemand anders is, maar als er leeftijdsgenootjes zijn, dan is nano overbodig. Tuurlijk is dat zielig en zo, maar ik vind wel dat een kind te allen tijde mag aangeven of ie wel of geen zin heeft om met iemand te spelen. Dus leg ik dáár de nadruk op bij nano: als een kind geen zin heeft, dan niet, en dan komt er wel weer een volgende keer dat ze wel zin heeft om met hem te spelen.
Hier bleek vervolgens dat het buurmeisje op het moment dat ze wel met nano ging spelen, enorm de baas ging spelen over hem…vervelend voorval geweest, en toen ben ik dus wél boos geworden, omdat ze een grens overging. Maar enkel omdat een kind soms niet wil spelen, tja, ik denk echt dat je kind dat moet leren accepteren.[/spoiler]
Hoi Liane,
Zielig is dat he!!
Mariano heeft het hier ook gehad met een buurjongen,die is 7 jaar.
Als zijn vriendjes er niet waren speelde hij met mariano en anders negeerde hij hem gewoon.
Mariano liep ook de hele tijd achter hem aan want die snapte er natuurlijk niks van.
Ik heb hem verteld dat de buurjongen hem wel leuk en lief vond maar dat hij leiver met kindjes speelt die ouder zijn.In het begin bereep hij het nog niet maar nu loopt hij hem al niet meer achteraan.Soms spelen ze nog wel met elkaar hoor maar het is niet meer zo’n obsessie voor mariano :mrgreen: Hij heeft nu een vriendje van zijn eigen leeftijd.
hier hetzelfde
Luna is leuk als er niemand anders is of als er leuke dingen in de tuin staan :wall:
en als ze met andere kindjes spelen dan doen ze heel gemeen tegen en over Luna dus voor mij is het nu gewoon klaar misschien rot voor Luna maar die kan beter op school met leeftijdgenootjes en elders met wel leuke kindjes spelen dan met de buurmeisjes
van de week ook waren de buurmeisjes voor de deur aan het spelen en Luna die mag dat van mij nog niet vind ik te gevaarlijk (wij wonen direct aan een fietspad) dus die stond door de brievenbus te kijken :roll: (had haar al een paar keer weggeroepen daar)
en wat doet het buurmeisje die Luna wel lief en aardig vind als er een badje/springkussen enz enz in de tuin staat die zet Luna haar vingers klem tussen de brievenbus :twisted: :twisted: :twisted:
Jeetje, als ik jullie verhalen zo lees ben ik gewoon blij dat wij niet in een woonwijk wonen… :shifty:
Hier geen kinderrijke buurt en dochterlief komt sowieso nog niet verder dan de achtertuin, dus ik heb het probleem gelukkig nog niet aan de hand, maar ik kan me goed voorstellen dat zulke situaties je moederhart breken. 
Maar ik moet zeggen dat het " vriendje" van 7 weliswaar niet met hem speelt hij let wel goed op hem.
Gisteren nog kwam hij bij de deur om te zeggen dat mariano met zijn andere jongere vriendje op straat was en dat mag niet :naughty:
Zulke dingen doet hij wel vaker,en dat vind ik wel weer lief.
@Noasmama wrote:
Jeetje, als ik jullie verhalen zo lees ben ik gewoon blij dat wij niet in een woonwijk wonen… :shifty:
Hier geen kinderrijke buurt en dochterlief komt sowieso nog niet verder dan de achtertuin, dus ik heb het probleem gelukkig nog niet aan de hand, maar ik kan me goed voorstellen dat zulke situaties je moederhart breken.
maar kinderen om mee te spelen is uiteindelijk toch juist vooral heel leuk voor je kind?
tuurlijk is het soms pijnlijk, en onstaan er ruzies en zo. Maar ze hebben ook veel lol en zo samen.
Het hoort erbij en over niet al te lange tijd doen de nu nog jonge kinderen het zelf ook.
Aniek wil ook alleen maar met Peter spelen als de andere buurkinderen er niet zijn en anders…
Ach ja… Peter begint nu ook eigen vriendjes te krijgen en begint dus ook al bot te doen tegen Aniek en tegen floor van 2 van de buren, een meisje waar hij dan weer alleen maar mee speelt als er verder geen kinderen voor handen zijn.
Het lijkt me dus allemaal heel normaal en natuurlijk en je moet er als moeder gewoon niet een te groot drama van maken.
Zo een opmerking als “oh nee he, daar heb je die en die weer” daar zou ik ook niet te veel van zeggen.
Hier is dat ook al wel gebeurt en de eerst volgende keer dat desbetreffend meisje aan de deur kwam vragen of Peter kwam zei ik heel droog… “hoezo, je vind hem toch stom?”
Toen wist ze niet waar ze kijken moest, mompelde een excuus en toen heb ik wel aangegeven dat zulke opmerkingen niet leuk zijn en dat Peter nu alleen met haar mocht spelen als ze het minimaal 30 minuten volhield.
Dat heeft ze beloofd en ook gedaan…
Het hoort er echt gewoon bij, kinderen onderling zijn bikkelhard.