Zoonlief zit sinds twee weken in groep 3.
In de pauze speelt groep 3 samen met groep 4 op het kleine schoolplein. Hij is inmiddels twee keer sip en vandaag zelfs verdrietig thuis gekomen dat hij niemand heeft om mee te spelen in de pauze. Zijn vriendjes van vorig jaar zijn in groep twee gebleven, hij is overdonderd door de ‘grote kids’ uit groep 4 en de jongens voetballen tot overmaat van ramp altijd met elkaar, iets wat hij niet goed kan en ook niet van houdt.
Mijn moederhart is nu natuurlijk ook een beetje van slag. Hoe kan ik hem hierbij het beste ondersteunen?
Al een paar opties genoemd: kun je niet met die kindjes spelen etc…maar hij zegt dan: nee, want die spelen weer met die andere kids…
Weet je naast welke kindjes hij zit in de groep. Ik zou een afspraak maken met de ouders van deze kindjes en een speelafspraakje organiseren. Leuke speelafspraakjes kunnen ook weer tot vriendschap op school leiden.
Ik vind wat rijstkorrel zegt een goed idee. Daarnaast zou ik het met juf of meester bespreken. Wie weet kan zij/hij een handje helpen?
Mijn jongste deed dit ook. Kwam mijn oudste thuis: mama, Victor loopt steeds alleen in de pauze. Speelt met niemand.
Ik brak, vanalles geprobeerd en uiteindelijk is hij met zijn grote broer gaan spelen. ( hier speelt groep 3 tm groep 8 op hetzelfde moment op hetzelfde plein)
Sociaal emotioneel bleek Victor nog niet toe aan de groep waar hij in zat. De kinderen waren bijna allemaal een jaar ouder dan hem. Vorig jaar heeft hij groep 3 over gedaan, daarna en ook nu gaat het perfect!
Hij speelt wel regelmatig met kindjes thuis, zowel jongens als meiden. Ook wordt hij vaak uitgenodigd voor verjaardagsfeestjes. Maar op één of andere manier is hij toch een outsider tot nu toe tijdens de pauze in groep 3.
De jongens gaan voetballen en de meisjes zoeken elkaar op.
Ik wacht het wel even af hoe e.e.a. zich ontwikkelt en inderdaad met kindjes blijven afspreken…
In oktober hebben we het eerste gesprekje met de juf, dan zal ik het ook wel aankaarten, mocht ik het idee houden dat het niet loopt.
Hier zijn ook de vriendjes in groep 2 gebleven en nu buitenspelen met groep 3/4/5!
Maar die van mij vind dat alleen maar heel stoer haha.
Gelukkig!
Ik zou als dat hier zo was het even aankaarten bij de juf.
Gewoon bij het naar binnen gaan of uitgaan.
Soms ziet juf het heel anders.
Misschien ziet juf wel een spelend kind maar loopt het gewoon nog net niet helemaal lekker en kan ze wat sturen.
De juf heeft na een paar maanden de indeling aan de tafeltjes in de klas omgegooid zodat er nieuwe mogelijkheden tot contacten worden gemaakt.
Werkte prima…mijn dochter en een ander meisje kwamen er achter dat ze elkaar heel erg goed lagen nu ze naast elkaar zaten.
Wie weet kan de juf, aan de hand van dit idee een potentiële vriendschap een duwtje in de goede richting geven?
Vandaag weer heel actueel helaas. Blijft een probleem, terwijl hij regelmatig met kinderen afspreekt, blijkt het voetbal hem te nekken.
“ja, ze willen wel thuis met me spelen, maar niet op school”. Ondanks zijn sipheid, heeft hij absoluut zijn eigen mening dat hij niet wil voetballen.
Lastig geval: cognitief loopt hij voorop, terwijl hij bijna de jongste is van de klas. Hij ziet totaal geen uitdaging in voetbal, wil het liefst ingewikkelde regeltjes en spelletjes bedenken, maar dat stroomt niet met zijn klasgenoten.
Morgen eens aankaarten met zijn juf, gesprekje in oktober ging niet door helaas.
Ben je wijzer geworden na het gesprekje met de juf Pé?
Juf geeft aan dat hij niet buiten gesloten wordt, iedereen hem leuk vindt, dat het buiten regelmatig moeilijk voor hem is, omdat hij zijn oude vriendjes mist.
Dat één meisje wel met hem wil spelen, maar dat hij daar dan ook weer op uit gekeken is.
Dat scouting hem misschien zou kunnen helpen in het meer samen spelen.
Laatst kwam hij thuis en vertelde hij dat hij toch maar eens was mee gaan voetballen :dance: :dance:
Misschien ontwikkelt het zich met de tijd.
Pe,
herkenbaar, hier bij tijd en wijle ook zo. Hoe jij het omschrijft zou mijn tekst over mijn zoon kunnen zijn.
Goed dat ze zichzelf blijven en niet alleen mee lopen en uiteindelijk zelf ontdekken dat af en toe mee doen ook best leuk kan zijn.
Hier houd ik vinger aan de pols, vraag af en toe wat hij doet en bespreek zonodig met de juf. Ik merk dat die er ook weinig aan kan doen.
Ik hoop dat het ook beter gaat als hij straks op een sport clubje zit. Alleen ook daar weet hij niet goed wat hij wil. Geen voetbal… wij wonen nogal afgelegen dus ook niet zoveel mogelijkheden binnen 20 minuten rij afstand.
Scouting vind ik ook wel leuk. In januari gaan we eerst een proefles Atletiek doen. Alleen dingen doen maar toch in een groep zijn past hem beter dan teamsport denk ik.
Succes!
Natas
Jij ook succes natas!
Het is fijn om ook even van anderen te lezen.