Grote dochter wordt alweer bijna drie en dat betekent cadeautjes. Nou heb ik wat advies gevraagd op het kdv en de ps en ze raadden aan om haar iets te geven om haar geduld wat te oefenen. Ze is namelijk ontzettend ongeduldig. Als iets niet meteen lukt dan wil ze niet, vindt het niet leuk meer. Ze houdt dus ook niet van puzels, tenzij ze zo simpel zijn dat ze ze meteen kan neerleggen (zes stukjes of zo). Hebben jullie een idee wat leuk speelgoed is, wat redelijk snel resultaat geeft, zodat ze de ‘beloning’ als het ware kan ‘zien?’
@Gerry wrote:
Hebben jullie een idee wat leuk speelgoed is, wat redelijk snel resultaat geeft, zodat ze de ‘beloning’ als het ware kan ‘zien?’
hihi… heeft ze het van een vreemde??? moet er wel om lachen… je vraagt om speelgoed voor geduld… maar het moet wel “snel resultaat” geven…
kan het me voorstellen hoor… Wessel vindt puzzelen ook niks… om dezelfde reden… en memo kaartjes… duhuh… hij is continue aan de beurt… maar kijkt wel mee op de bordjes van de “tegenspelers” en zorgt ervoor dat die ook hun kaartjes krijgen… Dat is toch ook een mooie eigenschap.
Ik denk zelf dat ongeduld lastig is op deze leeftijd te “leren”. Je moet nogal kunnen “denken” namelijk om met het vooruitzicht op beloning te kunnen wachten. Snap je? En een kind is van nature “onnadenkend” en lekker impulsief.
Ikzelf zie het niet zitten om Wessel nu geduld aan te leren of te “trainen”. Doe het nu met trucjes zoethouders en b.v. “even wachten met praten” heel concreet aan te geven met “als papa is uitgepraat”… Of… “als ik het toetje op hebt, mag jij van tafel”…
Om hem dan ook nog in het spel “lastig te vallen” met geduld… voel ik niets voor.
Maar goed… je vroeg ideeen???
uhhhhmmmm…
weet niet…
Nou… hier heb je iets aan he? Sorry…
:oops:
Ik heb hier ook een zeer leergierig maar ook zeer ongeduldig peutertje (en geen idee van wie hij dat heeft :liar:).
Puzzelstukjes vliegen hier regelmatig door de kamer, maar ik heb nu een paar puzzels gekocht van boerderijfiguren. Hij vindt het prachtig, maar het in elkaar zetten is best moeilijk. Maar hij wil ze wel zien, dus dat geeft wat extra motivatie om de weggesmeten stukjes weer te gaan pakken. Ik ga er nu echt voor zitten met hem en geef hem wat aanwijzingen … bijv. begin bij het hoofd … hé de neus is niet af … dan vindt hij zelf wel de neus … en zo verder … de kont is favoriet :lol: en nu is hij zover dat hij deze puzzel bijna helemaal alleen kan maken. En iedereen moet het zien.
Hij is ook gek van muziek, dus als er na een handeling een muziekje komt, dan wil hij ook wel wat meer moeite doen.
En verder … ach elk kind heeft zijn voorkeur en het komt ook vanzelf wel. Ik zou eigenlijk voor een verjaardag juist iets kopen wat ze echt leuk vindt en niet gelijk gefrustreerd laten raken op haar eigen verjaardag met iets waarmee ze moeite heeft. Daar is een verjaardag toch niet voor? En soms zijn dingen gewoon nog te moeilijk en dan moet je ze gewoon wat meer tijd geven. Elk kind zijn eigen tempo maar ook zijn eigen voorkeur. De één ravot liever met een bal, de ander leest liever boekjes of puzzelt … net zoals volwassenen nog steeds doen.
Nee, ze heeft het zeker niet van een vreemde. We zijn er allebei geen ster in, en dat is zwak uitgedrukt. Ik herken het ook van mezelf van vroeger. Maar wat ik niet herken, en waar ik me een beetje zorgen om maak, is dat ze heel snel roept ‘ik kan het niet,’ zodra het dus niet onmiddelllijk en vanzelf gaat. Terwijl als ze even zou denken en even pas op de plaats zou maken ze het wel zou kunnen. Vanmiddag bijvoorbeeld ging het ineens heel goed en legde ze dus wel met ee beetje hulp ook de puzzel van 16 stukjes (oma was er, dus dat scheelde). Ze kan het heel makkelijk, maar even die inzet.
Dus we zoeken iets wat ze leuk vindt en dat in plaats van onmiddelijk (puzzel van 6 stukjes) redelijk snel resultaat geeft. En wat leuk genoeg is om dat resultaat te willen hebben.
Toch denk ik dat dit leeftijdsgebonden fases zijn hoor.
Aniek doet net zo, ze zegt ook letterlijk “maar ik kan niet meer wachten!”
Of idd, ik kan het niet, het lukt niet!
We blijven hier praten en soms “dwingen” we het af.
Dan vertik ik het gewoon om het voor haar te doen, maar help wel…
Zo krijgt ze bijvoorbeeld niet altijd haar broek naar beneden om te plassen. Niet omdat ze het echt niet kan, maar puur omdat ze bijvoorbeeld eerst haar t- shirt omhoog moet trekken.
Ik ga er dan bij staan en pak d’r handjes, vouw die om de t- shirt rand en zeg dan “en nu?” en dan trekt ze hem dus wel omhoog en dan vraag ik “en wat kan je nu doen dan?” waarnaa ze meestal antwoord “nu kan mijn broek naar beneden”
Zo hetzelfde met schoenen uittrekken, ritsen van vestjes enz.
Ook ga ik vaak met haar echt aan tafel zitten en dan krijgt ze opdrachtjes.
Ik zorg er dan voor dat ze een onafhankelijke beloning krijgt.
Dat kan zijn dat ze bijvoorbeeld ook eens met stiften mag gaan kleuren als ze in opdracht een vierkant, driehoek en rondje natekent.
Of ik vraag haar om een eigen visie huis en boom te tekenen en als dat lukt, teken ik iets wat zij graag wil.
Dat werkt ook want dan moet ze iets, het lukt haar niet meteen, maar het vooruitzicht dat ze met stiften mag kleuren en mijn reminder bij haar eerste gemopper helpen wel. Dan zeg ik ook gewoon “Je kan het wel, niet te snel zeggen van niet, nog een keer proberen heet leren en dat moest mama ook…”
Met puzzelen idem, ze geeft zelf aan te willen puzzelen, ze heeft dan een puzzel van 24 stukjes, ik wil haar best wel helpen met aanwijzingen, zo van kijk eens goed naar de kleur, kijk naar het stukje, wat zie je.
Als je doorzet en het lukt dan gaan we je nagels lakken… :mrgreen: Dat werkt hier heeeeeeeeeeeel prima als beloning want ze is gek op gemuts…
Ze geeft inmiddels echt veel minder vaak op bij 1 tegenslag dan voorheen en zegt nu zelfs tegen Peter “Peter, proberen, je kan toch leren!” hahahahaha. :mrgreen:
Verder vind ik dokter bibber erg leuk voor geduld spelletjes… ze moeten vrij rustig en dus geduldig iets pakken, als ze dat geduld hebben lukt het en mogen ze nog eens. Zijn ze af dan is er een duidelijker buzzz die ze dat laat weten en dan mag mama…
krokodil met kiespijn is ook een leuke, is wel echt voor meer dan 2 spelers dus dat spelen we hier vaak met zijn vieren in t weekend.
Zelfs Peter lukt dat wel. Om de beurt op de kiezen duwen en als hij hapt en je bent niet snel genoeg dan ben je af en moet je dus wachten tot het spel is afgelopen.
Me dunkt als je dit soort dingen afwisselt met een puzzel, dan kan ze wel leren wat geduld inhoud.
oh en wat ook een super spelletje is om te doen… ik zie ik zie wat jij niet ziet en dan ook eens wat moeilijker en eerlijk zeggen, nee dat is niet wat mama bedoeld.
Oh in het begin riep ze doodleuk… ik vind het niet meer leuk, ik weet t niet en dan had ze pas 1 ding opgenoemd :roll: Dan zei ik… kom op, je raad het wel, kijk eens goed om je heen en dan herhaalde ik wat ik voor kleuren riep en soms gaf ik hints, maar ze moest het wel zelf raden.
Inmiddels vind ze het geweldig en noemt ze rustig 10 dingen voor ze opgeeft en dat zegt ze rustig… nou, ik weet niet hoor mama, ik geef op! hahaha…
Daan is ook erg ongeduldig…als er iets niet wil lukken vliegt het door de kamer.
Hij is ook erg gauw gefrustreerd!!
Wij zeggen nu steeds tegen hem: “Daan liefie rustig blijven, probeer het nu nog eens rustig” en dan lukt het eigenlijk bijna altijd wel.
Hij is dan hartstikke trots als het gelukt is…zo leuk om te zien :inlove: .
Ik moet zeggen dat ik er de laatste tijd wel verbetering in zie komen.
Prikken ? ( om het af te krijgen moet je toch al heel wat doen )
Verder weet ik eig het niet
Denk ook dat het met de leeftijd te maken heeft.
Wat dacht je van het verstopspelletje van Hopla, het konijntje? Speelgoed van het jaar 2007! Kost 14,95 euro. Het is de bedoeling dat je het konijntje verstopt en dat je peuter het vindt met behulp van aanwijzingen op kaartjes, zoals bv. een klok. Erg leuk!
Dit is het:
http://www.speelgoedvanhetjaar.nl/?iProductId=54
Iedereen bedankt voor de tips. Cell jouw idee idee met dingen zoeken gaan we zeker doen.
Vandaag was de grote dag en ze heeft een fietsje gekregen, een mozaiekdoos, een bal en bambino-loco. En het is allemaal een groot succes. Vanmorgen in pyama een blokje om. Trappen en bellen tegelijk is nog erg moeilijk, maar af en toe lukt het al. Loco is erg leuk en het mozaiek doet het ook prima. Alleen lastig dat klein broertje ook in die stukjes wil graaien. Dus mama moet meespelen en afleiden en meespelen en HELP!
Er zijn nog wat meer locoboekjes, zaterdag is het feestje en er zoeken nog mensen naar een cadeautje, hopelijk komt daar nog meer van, neemt lekker weinig ruimte in.