Dat ben ik absoluut met je eens. Maar dat houdt hier dus absoluut niet in dat ze alles maar voor zichzelf mogen houden zeg maar, maar die behoefte is er dus ook totaal niet. Als die behoefte er wel is, bij bijv iets wat net nieuw is, een pop of knuffel dan wordt dat ook gerespecteerd.
Misschien is het hier ook makkelijker doordat het leeftijdsverschil zo klein is. Mijn oudste kan zich helemaal niet herinneren dat hij alleen was en er speelgoed echt van hem was.
mijn dochtertje weet nog heel goed hoe het was zonder haar zusje.
Toen kon ze wel legowerkjes op de grond maken zonder dat het gesloopt werd. Toen kon ze haar tekeningen op tafel laten liggen zonder dat ze verscheurd werden. Toen had ze alle aandacht van mama en papa en dat hoefde nooit gedeeld te worden met haar zusje.
Toe was zij de leuke kleine meid, en nu lopen de buren weg met haar zusje en zien ze haar soms niet eens meer staan (dat vidn ik zo rot voor haar… er zijn zoveel mensen die niet door hebben hoe vervelend dat is voor de ouders en het kind)
…toen hoefde ze haar speelgoed ook nooit te delen…
Ik begrijp mijn meisje best… maar ze moet uiteindelijk toch accepteren dat ze een zusje heeft en dat die net zo belangrijk voor ons is als zij.
Hier is’t net als bij Lune- de behoefde om speelgoed voor hemzelf te houden lijkt er niet te zijn. Al mag R niet aan J’s knuffeldoek komen en wil J niet dat R in zijn fauteuil gaat zitten- zijn beker is ook alleen voor hem, meer kan ik niet bedenken.
Ik snap best dat het voor jouw meisje lastig is Happymommy :hug:
Ik herken het hier ook niet erg. Alleen onze jongste vindt het soms lastig om dingen uit handen te geven, maar dat komt dus omdat de oudsten het heel normaal vinden om er mee te spelen. En ervan uitgaan dat het voor haar ook oke is. Hoe meer wij zeggen dat het haar speelgoed is en dus haar keuze wie er mee speelt, hoe meer ze het uit handen geeft.
Dus nee, hier hoeven ze niet verplicht te delen. Ik doe dat als volwassene ook alleen maar als ik daar zelf achter sta, en dat leer ik mijn kinderen ook.
De praktijk leert dat wanneer anderen je spullen respecteren en er netjes mee zijn, je vanzelf steeds meer durft te delen. Dat geldt voor volwassenen en kinderen 
En voor het geval van jouw dochter Happy Mommy: ik denk dat daar een heel geldige "reden"achterzit voor haar. Zij moet haar plekje weer vinden, en een nieuwe weg vinden met een "indringer"erbij. Dat is natuurlijk ook wel erg moeilijk.
Misschien ben ik dan wel heel ongeduldig… maar na 1,5 jaar mag ik toch wel verwachten dat ze een beetje aan het idee gewend is.
En op school gaat het delen met leeftijdgenoodjes ook moeizaam.
hier ook dat probleem met delen.
bijna al het speelgoed wat in de huiskamer staan is van Devano.
dat van Charity staat op haar kamer.
we wonen gelijk vloers dus dat kan makkelijk.
Charity speelt heel veel met dat van Devano.
maar als het andersom is dan word Charity boos.
ze moet van mij toch delen als ze dat echt niet wil zeg ik ook wel eens.
dat ze dan ook maar niet meer met het speelgoed van Devano mag spelen.
veel van het speelgoed van Devano is ook nog niks voor Devano maar de paar dingen waar hij wel mee kan spelen moet dus ook gedeeld worden van mij.
Ik zeg dat ook elke keer… dan mag jij niet meer met haar speelgoed spelen.
En dan komt ze er op terug.
Maar een paap minuten later hebben we weer hetzelfde aan de hand.
Bij ons hebben ze allebei wel eens moeite met delen. Soms pakt mijn dochter (4) wat van hem af en soms pakt hij (bijna 2) wat van haar want hetgene waar de ander mee speelt is natuurijk veel interessanter. We zeggen dan dat ze samen moeten spelen of dat als ze niet wil dat hij met dat speelt ze hem iets anders moeten aanbieden. Als dat niet werkt en ze blijven er ruzie om maken dan pakken we het af en leggen het uit hun bereik. Misschien kan je in de gedeelte in de huiskamer maken waar alleen je oudste mag spelen zodat ze niet steeds naar haar kamer moet om rustig te kunnen spelen zonder door haar zusje gestoord te worden of haar creaties door haar gesloopt worden.
We hebben als regel dat wie het eerste met iets speelt (als het niet heel specifiek van die ander is wat niet zoveel is hier) dan moet die ander dat accepteren. En inderdaad net als bij sopje - blijvend gezeik is het voor beide wegleggen.
Ik moet zeggen dat vooral lasse nogal kinderachtig kan zijn door snel dat te pakken waar nena naar onderweg is of dat als ze het eventjes los laat te zeggen van ze speelt er niet meer mee. Maar als ik merk dat hij vooral kinderachtig zit te wezen dan zeg ik daar wat van.
Maar soms als zij iets heeft wat hij wil zeg ik ga het maar regelen met haar - zorg maar dat ze iets anders graag willen hebben en dat niet meer. En soms heeft ie dan geluk.
Maar the bottom line is dat wij niet teveel gezeik hierover willen hebben.
@Bella wrote:
We hebben als regel dat wie het eerste met iets speelt (als het niet heel specifiek van die ander is wat niet zoveel is hier) dan moet die ander dat accepteren. En inderdaad net als bij sopje - blijvend gezeik is het voor beide wegleggen.
Ik moet zeggen dat vooral lasse nogal kinderachtig kan zijn door snel dat te pakken waar nena naar onderweg is of dat als ze het eventjes los laat te zeggen van ze speelt er niet meer mee. Maar als ik merk dat hij vooral kinderachtig zit te wezen dan zeg ik daar wat van.
Maar soms als zij iets heeft wat hij wil zeg ik ga het maar regelen met haar - zorg maar dat ze iets anders graag willen hebben en dat niet meer. En soms heeft ie dan geluk.
Maar the bottom line is dat wij niet teveel gezeik hierover willen hebben.
Inderdaad wie het eerste komt, het eerste maalt en dat geldt voor allebei.
@Happy mommy wrote:
Misschien ben ik dan wel heel ongeduldig… maar na 1,5 jaar mag ik toch wel verwachten dat ze een beetje aan het idee gewend is.
.
Nou ja, dat weet ik niet. Als zij het gevoel heeft dat iedereen altijd als eerste op haar zusje afgaat, en dat haar zusje meer rechten heeft dan zij, dan kan dat lang aanhouden hoor.
Ik zeg absoluut niet dat dat zo is bij jullie, maar een kind kan wel dat gevoel hebben, misschien helemaal onterecht. Je ziet dat zo vaak. En vaak reageren ouders dan geirriteerd, omdat zij heel anders naar de werkelijkheid kijken, en zich ergeren aan "flauw "gedrag van hun kind. En dat maakt het kind weer meer jaloers, en zo is de cirkel rond.
Nogmaals, ik zeg niet dat dit over jullie gaat, ik praat nu even in het algemeen, wat ik vaak zag en tegenkwam.
Neemt niet weg dat het soms erg irritant is inderdaad.
@hanneke wrote:
@Happy mommy wrote:Misschien ben ik dan wel heel ongeduldig… maar na 1,5 jaar mag ik toch wel verwachten dat ze een beetje aan het idee gewend is.
.
Nou ja, dat weet ik niet. Als zij het gevoel heeft dat iedereen altijd als eerste op haar zusje afgaat, en dat haar zusje meer rechten heeft dan zij, dan kan dat lang aanhouden hoor.
Ik zeg absoluut niet dat dat zo is bij jullie, maar een kind kan wel dat gevoel hebben, misschien helemaal onterecht. Je ziet dat zo vaak. En vaak reageren ouders dan geirriteerd, omdat zij heel anders naar de werkelijkheid kijken, en zich ergeren aan "flauw "gedrag van hun kind. En dat maakt het kind weer meer jaloers, en zo is de cirkel rond.
Nogmaals, ik zeg niet dat dit over jullie gaat, ik praat nu even in het algemeen, wat ik vaak zag en tegenkwam.
Neemt niet weg dat het soms erg irritant is inderdaad.
Inderdaad erg irritant… we hebben er in het verleden erg voor gewaakt om geïrriteerd te reageren. We waren vol begrip…
En ik denk dat dat nou juist het foute bij ons was. Ik geloof dat we zo ons best deden om haar gerust te stellen dat haar kleine zusje geen concurente was, dat ze op den duur bedacht dat zij voorrang op haar zusje had. Wij gaven haar vaak haar zin, omdat haar zusje te klein was om zicht te realiseren dat ze aan het kortste eind trok.
En dat is ook weer niet de bedoeling.
Pas toen we dat in gingen zien was het te laat en was het weer dubbel zo moeilijk voor haar dat we af en toe wat meer “partij” kozen voor haar zusje… want die laat zich sinds een paar weken ook gelden en pikt het niet als er speeltjes af worden gepakt.
Maarja… ik moet wel toegeven dat er ook een positieve stroom aan de gang is. Pas geleden was ik boos op de jongste, waarna de oudste opeens bij haar zusje in de box ging zitten… haar een kusje gaf/trooste en toen kreeg ik ook nog eens een hele boze blik van haar.
“Kom maar hoor… ik ben bij je” zei ze ook nog eens tegen haar zusje.
Ze vormden samen een front tegen mij, en ik ben zelden zo blij geweest. :roll: :mrgreen:
Nu ik dit laatste berichtje van je lees moet ik ineens denken aan een reactie van onze oudste. Zij was net 3 toen haar broertje geboren werd, dus ze begreep al best wel veel. Zo ook dat haar broertje dingen deed en er in eerste instantie niet echt voor gestraft werd omdat hij nog niet wist wat wel en niet mag. We vertelden hem wel dat het niet mocht, en zorgden dat hij er niet mee doorging, maar verder geen ‘straf’. Op een gegeven moment kreeg hij een keer echt straf net als zijn grote zus. Dat was zo fijn voor mijn oudste, te zien dat de jongste zich ook aan regels moet houden en niet zomaar overal mee weg komt.
Wat ik hiermee wil illustreren is dat het op een gegeven moment voor de oudste belangrijk kan zijn te zien dat beide kinderen op dezelfde manier benaderd worden, dat regels er voor allebei zijn en niet alleen voor de grote zus/broer.
Als ik de reactie van grote zus op de boosheid van mama op kleine zusje lees komt het denk ik wel goed met de 2 zussen :mrgreen: :inlove: .
Tja, maar het is wel een beetje gek als je je dochtertje van 1 jaar op het “afkoel/nadenk-bankje” zet als ze haar tuitbeker voor de tigste keer op de grond smijt :think:
Ze heeft gewoon even begrip moeten hebben dat dat bij haar ukkepuk van een zusje niet ging. En…bovendien…zoals ik al schreef… ze heeft ook een heleboel voordeeltjes tov haar zusje gehad omdat die te klein was om zich te realiseren dat haar speeltje werd afgepakt en verwisseld voor een minder populair speeltje.
Maar nu de kleinste meis 1,5 jaar is kunnen de regels een beetje gelijk op gaan. Als de jongste met haar eten aan het smijten is (wat klinkt dat erg… ik leef in het huishouden van Jan Steen :oops: ) dan zet ik haar eetstoeltje andersom, de rug naar ons toe. Dat vind ze vreselijk, want dan zit ze niet bij de gezelligheid. na een paar seconden draai ik haar dan terug en doet ze het niet meer.
Dat is toch al een beetje een vorm van straf.
Ik denk inderdaad dat dat af en toe wel heel erg prettig voelt voor de oudste.
Er wordt niet meer zo heel erg met twee maten gemeten.
Het slechte gedrag van haar kleine concurente heeft nu eindelijk ook consequenties.
En ik denk inderdaad dat het wel goed komt met die twee.
Heftige ruzies, daar hebben we ons al op ingesteld… het zijn twee pittige tantes. Maar ze zijn ook betrokken bij elkaar.
Het is zeldzaam… die leuke zus-momenten… maar het begin is er 
Ik herken heel erg wat je schrijft (ook het gooi en smijt werk met bekers en eten :? ). Die periode, van de jongste net 1, was ook de periode dat grote zus het maar niks vond dat zij wel in de hoek gezet werd als straf en broertje niet. Inderdaad is het op een strafbankje/in de hoek zetten wel een heel drastische maatregel (vind ik) voor het gooien met een tuitbeker bij zo’n kleintje.
Met zo’n anderhalf schat ik dat broertje wat meer gelijkende straf kreeg en het beter werd. Het stoel omdraaien bij gooien met eten of bestek werkte (werkt) hier ook erg goed, want dan voelt hij zich buitengesloten en dat vindt meneertje niet leuk.