Amélie heeft een erg moeilijke ‘start’ gehad. Kwam pas met 3a4 maanden lekker in haar velletje te zitten en heeft daarvoor erg veel gehuild.
Daarna leek het net of ze eindelijk ‘geland’ was hier in huis. Kwam helemaal tot rust, lachte de hele dag, brabbelde al flink…kortom een heerlijk kind dat lekker in haar vel zat.
Nu is dat nog steeds zo…maar het lijkt alsof ze soms zo in haar eigen wereldje zit dat er bijna geen contact mee te maken is.
Ik moet haar dan echt oppakken en boven m’n hoofd houden om haar ‘eruit’ te halen.
Ze vermaakt zichzelf ook makkelijk een half uur (soms nog langer) alleen, en moppert dan wat om te zeggen dat ze een nieuw speeltje oid wil. Als ik dan naar haar toe ga en lekker met haar wil kletsen of spelen heeft ze totaal geen interesse in me.
Nu was dit bij Rhodé ook heel sterk, maar zodra ik bij haar kwam konden we lekker samen spelen, en keek ze naar me als ik praatte…
Ik kan niet zo heel goed uitleggen wat ik nou bedoel :think: snappen jullie me?
Herkent iemand dit ook?
Thijmen kan ook heel goed alleen spelen.
Hij heeft het soms ook gewoon nodig om met rust gelaten te worden.
Mischien is ze introvert?
ik herken het ook, al is Tyg wat ouder.
Hij speelt nog steeds graag alleen, en kijkt me niet graag aan.
hij speelt wel weer graag met andere kinderen, dus op zich maak ik me er niet druk om en denk dan: heerlijk, dat ie zich ook lekker zelf kan vermaken.
maar als ik tegen hem praat en hij kijkt me niet aan vind ik dat wel vervelend… ik wil dat hij me aankijkt, en vraag dat ook van hem.
naar andere volwassenen is ie ook erg verlegen, dan trekt ie een gekke bek met zijn tong eruit :mrgreen:
hoop dat het wel minder wordt, ik denk dat hij gewoon erg gevoelig is…
(hij was ook erg aan het huilen de eerste maanden trouwens)
ik herken het wel een beetje hoor. Marit kan soms gewoon boos zijn als ik haar oppak terwijl ze aan het spelen is…Ze verteld complete verhalen in hara zelf of tegen haar speelgoed, en leeft daar dan zo in, dat ze dan echt boos wordt als we weg moeten of zo… Intresse in mij heeft ze overigens wel…vooral als ik bv maf sta te dansen of zo…
Ze schijnt net zo te zijn als ik vroeger verteld mij moeder me…Ik vertelde zelfs tegen kinderen als die bij ons aan het spelen waren, dat ze nu maar moesten weg gaan omdat ik alleen wilde spelen 
:mrgreen:
Niet te veel zorgen maken hoor! :thumbup:
@Ziet wrote:
ik herken het ook, al is Tyg wat ouder.
Hij speelt nog steeds graag alleen, en kijkt me niet graag aan.
hij speelt wel weer graag met andere kinderen, dus op zich maak ik me er niet druk om en denk dan: heerlijk, dat ie zich ook lekker zelf kan vermaken.
maar als ik tegen hem praat en hij kijkt me niet aan vind ik dat wel vervelend… ik wil dat hij me aankijkt, en vraag dat ook van hem.
naar andere volwassenen is ie ook erg verlegen, dan trekt ie een gekke bek met zijn tong eruit :mrgreen:
hoop dat het wel minder wordt, ik denk dat hij gewoon erg gevoelig is…
(hij was ook erg aan het huilen de eerste maanden trouwens)
Echt hier idem, met mijn oudste en dan dat aankijken herken ik echt!. Hij was ook erg van het alleen spelen en je had geen kind aan hem. Nu is het trouwens wel anders ( souf: “mama op de trekker en ik op de fiets… jaja”, “mama met deze trein spelen”)
Ik zeg wel heel vaak “kijk me aan als je tegen mij praat”
bedankt voor jullie antwoorden meiden.
Fijn dat het herkenbaar is!
Rhodé kan ook lekker spelen, in haar fantasiewereldje zitten, maar zodra ik haar roep of contact maak is ze er gewoon weer.
Dit is dus bij Amélie niet zo…het lijkt alsof ik haar erger dat ik bij haar kom, en dat voelt gewoon een beetje raar bij mij. Ik ben bang dat ik haar op deze manier te weinig aandacht geef…maar aan de andere kant geeft ze het zelf duidelijk aan toch?
@rhode wrote:
bedankt voor jullie antwoorden meiden.
Fijn dat het herkenbaar is!
Rhodé kan ook lekker spelen, in haar fantasiewereldje zitten, maar zodra ik haar roep of contact maak is ze er gewoon weer.
Dit is dus bij Amélie niet zo…het lijkt alsof ik haar erger dat ik bij haar kom, en dat voelt gewoon een beetje raar bij mij. Ik ben bang dat ik haar op deze manier te weinig aandacht geef…maar aan de andere kant geeft ze het zelf duidelijk aan toch?
dat gevoel herken ik maar al te goed…Maar net wat jij zegt, als ze het echt zat zijn dan laten ze dat wel blijken hoor!! Hier gaan we voor het slapen gaan iig altijd 3 kwartier spelen met mama op de bank, en gek doen…Dat geeft me dan weer een goed gevoel… :mrgreen: