Ik heb 2 hele zware bevallingen gehad, die beiden zijn geeindigd in een keizersnede.
Ik weet dus dat ik nooit meer een normale bevalling zal krijgen.
Ik werk op een kdv, waar regelmatig collega’s zwanger zijn.
En het lijkt net of ik de enige ben die van die zware bevallingen heeft gehad.
Nu ook weer een collega, ze heeft gister een jonge dochter gekregen, toen de vk voor de 1e keer kwam had ze al 9 cm ontsluiting en na een minuut persen is de kleine al geboren. Tuurlijk vind ik dat geweldig voor haar.
Maar toch steekt het, waarom zij wel en ik niet!!
Wie herkent dat gevoel.
IK!!!
Ik heb ook een rot bevalling van melissa gehad!! En bij fenna viel de bevalling mee maar kwam de placenta niet en moest ik geopereerd worden en had ik een HB van 2.3… dus ook dat was weer tijdje in hetziekenhuis vertoeven… met melissa had ik ook al een HB van 3!!!en ze lag op neonatologie afdeling een paaar weken! ze vocht voor dr leven!
Ook doe ik heel lang over het herstellen, dus ik ben bijna 2 maand proberen mijn HB weer goed te krijgen, was te duizelig om ze in badje te doen enz…
en dan ben ik soms ook heel jaloer als ik sommigen hoor die de volgende dag al buiten wandelen, die een fijne kraamtijd hebben gehad!!!
dus ja ik herken het gevoel wel :-*
och…
hier ook Dave was een zware zwangerschap en een bevalling… waar ik niet aan terug wil denken…( maar ja dat gaat deze tijd vanzelf he…zie banner)
en mijn collega’s lopen heerlijk door de zwangerschap heen… ploppen die kids eruit alsof ze een scheet laten wandelen met een paar weken in hun gewone jeans van voor de zwangerschap…nou ik heb gewoon een mt groter gekocht…( moeten kopen dus he…)
en nu weer… zit al vanaf half sept thuis ivm mijn bekken… ben de eerste 17 wk ziek geweest, toen dat eindelijk over was begonnen mijn bekken te klieren …
en mijn collega’s (2) lopen heerlijk rond niets aan het handje…
werk ook op KDV…dus veel verhalen ook van moeders…
WAT DOE IK FOUT denk ik dan…
(ben blij dat ik niet de enige ben :oops: )
Ik herken het ook wel, heb 3 zware bevallingen gehad (1x keizersnede (Lucas) , 1x vacuum (Pepijn) , 1x, kindje wat klem zat met zijn hoofd tijdens de bevalling, waardoor hij helemaal blauw ter wereld kwam + daarbij ook meer dan een liter bloedverlies (Merlijn)).
Gelukkig kan ik het nu wel een beetje van me af zette, mocht hier ooit een 4e komen (wat ik niet verwacht 
) dan hoop ik dat ik dat ik dan een bevalling krijg die helemaal volgens de boekjes verloopt en dat ik dan ook na de bevalling eens meteen naar huis mag, want dat heb ik ook nog nooit mogen ervaren :? .
Heb zelf dus jaren in de kraamzorg gewerkt en mijn droombeeld was altijd, lekker thuis bevallen en thuis blijven na de bevalling, maar helaas door de keizersnede moet ik altijd in het ziekenhuis bevallen…
(achteraf gezien misschien niet eens verkeerd omdat ze steeds medisch werden…)
Yep, ook hier herkenning
Chris was voor mij de bevalling from hell, langdurig gebroken vliezen, onsluiting wilde niet vlotten, uitgeput van de pijn en na 31 uur is Chris eindelijk geboren. Daarna moest ik 5 dagen opgenomen blijven omdat ik niet kon plassen
En bij Abby had ik gehoopt op een thuisbevalling, toen dat niet ging iig een natuurlijke bevalling en zélfs dat ging uiteindelijk niet en werd het een keizersnede met 33 weken. Ook weer 5 dagen in het ziekenhuis opgenomen vanwede de keizersnede.
Ik ken dat gevoel heel goed als je leest/hoort dat iemand bevallen is in 5 uurtjes en er ook nog zonder scheuren of knippen vanaf is gekomen.
En als ik dan lees dat ze een uur na de bevalling alweer rondliepen dan steekt dat idd heel erg :hug:
Je bent (zeker gezien mijn voorgangers) dus echt niet de enige :hug: :hug: :hug:
herkenbaar, alleen ik heb nog hoop dat het ooit nog een keer goed komt 
Maar weet je waar ik dan vooral van baal, als iemand heel kritisch (en negatief) doet over iemand die het zwaar heeft, zo van ja en toen was haar kindje 4 weken oud en waren ze nog alleen maar kleine stukjes gaan wandelen maar verder nergens geweest :? grrrrr.
En wat een aanstellerij zeg, zwangerschap is toch geen ziekte… nou geloof me maar het is geen ziekte maar je kan je wel enorm ziek voelen ( vanwege hoge hb moest ik met 28 weken al stoppen met werken en toen ook nog een ingeleide bevalling met uiteindelijk ks).
nee mensen waar het soepel bij gaat, ik ben er jaloers op maar ik wilde ook dat mensen wat meer begrip hadden dat dat nu eenmaal niet altijd zo soepel verloopt…
natas
Ik herken je gevoel wel. Mijn bevalling is ook uitgelopen op een keizersnede. Bij vlagen denk ik aan een volgende keer bevallen en ben dan soms bang dat het weer niet goed zal gaan. Dit omdat ik zo af en toe denk dat het aan mij lag dat het op een ks is uitgelopen. Verstandelijk weet ik wel dat dit niet zo is, maar soms bekruipt dat gevoel me toch. Nu las ik laatst de Viva Mama, waar het ook over nare bevallingsverhalen ging en ik zag er direct tegenop om weer zwanger te worden. Terwijl we graag een groot gezin willen. Ik zou zo graag de volgende keer ‘normaal’ willen bevallen. Maar ben soms bang dat ik dat niet kan ofzo. Waarom kunnen andere vrouwen dat dan wel denk ik er dan vaak bij. Het heeft allemaal niets te maken met het wel of niet kunnen bevallen. Het is van zoveel zaken afhankelijk. Maar dat gevoel krijg je soms gewoon. Ik mag voor een ks kiezen, maar weet dat ik dan nooit meer ‘normaal’ mag bevallen. Dus zal ik het waarschijnlijk toch gewoon weer gaan proberen. Daarnaast moet ik ook stopen met denken aan wat er allemaal mis kan gaan. :oops:
Liefs Moirah
Ik herken 't ook hoor, droomde van een thuisbevalling, lekker in m’n eigen omgeving, onder de douche weeen opvangen en gewoon relaxed thuis zijn… maar ben met 15 dagen overtijd ingeleid, en omdat de ontsluiting bij 2,5/3 cm bleef hangen (had 11 uur hele heftige weeen gehad) en ik totaal uitgeput was, is Jayden met een ks ter wereld gekomen. Ik baalde wel zo verschrikkelijk op dat moment, en de dagen erna in het zh ook. Ligt daar een wijf (sorry :oops: ) tegenover me in alle geuren en kleuren haar perfecte bevalling te vertellen, dat ze alles voelde wat er ging gebeuren, dat ze zelf kon vertellen dat het hoofdje stond en noem maar op, en ik dacht alleen maar ‘haal dat mens hier weg…ik word gek!’
En dan na een paar weken thuis te zijn ook nog van iemand te horen krijgen dat ik niet aan moet stellen want ik heb een ks gehad, dus dat dat best meevalt :shock: Kon m’n oren niet geloven…
Nu, ruim 3 maanden later ben ik zelf toch wel blij dat ik een ks heb gehad, ik word zelfs bang als ik denk aan een volgende x normaal te moeten bevallen. Ben er echt panisch voor… En dat snappen veel mensen dan ook weer niet :?