Mijn zoontje van 4 zit sinds Augustus 2007 op school. Hij vind het hartstikke leuk, maar ligt al maanden niet lekker in de groep en dat komt echt door hemzelf en misschien wel door ons (ouders).
Hij is een behoorlijk dominant type, weet alles beter, verbetert andere kinderen, bemoeit zich overal mee en heeft een behoorlijke woordenschat. Met sommige opdrachten doet hij het niet goed, terwijl de juf hem juist veel hoger inschat. Maar bijvoorbeeld gym en muziek daar is hij heel erg goed in. Hij is erg muzikaal aangelegd en is gek op bewegen en kan daardoor ook amper stilzitten.
Het gevolg is dat kinderen uit de klas, omdat hij zich dus met iedereen bemoeit, niet met hem willen spelen, niet naast hem willen zitten en in de rij zijn handje niet willen vasthouden. Hij ziet dit zelf alleen niet en houd ook totaal geen rekening met anderen… eigenlijk is het dus best wel een asociaal kind :oops: De juf vind hem af en toe echt heel erg brutaal, juist ook omdat hij soms praat als een volwassene.
Ik wil hem niet uit deze klas halen, juist omdat hij iedereen kent, gek is op de juf en het probleem voornamelijk bij zijn gedrag ligt en niet bij andere kinderen. Hij wordt binnenkort onderzocht door de GGD en ik krijg binnenkort ook pedagogische hulp omdat we natuurlijk willen dat hij het naar zijn zin heeft op school en rekening houd met anderen.
(her)Kent iemand dit? Schaam me af en toe echt een beetje voor hem en mezelf, want zijn gedrag moet een soort van kopie zijn van dat van ons…
meis je hoeft je niet te schamen juist niet! juist omdat je het probleem erkent en de hulp aanvaart kan je alleen maar trots zijn op je zelf!
zijn gedrag kan verschillende oorzaken hebben en de opvoeding speelt een grote rol, denk nooit dat je het fout doet, maar dat het ook anders kan. je doet dit al jaren zo als je doet en als niemand iets opvalt dan weet je ook niet beter en nu je hulp krijgt zal dat misschien alleen maar beter zijn vooral voor jullie zoontje maar ook zeker voor jullie!
ik vind dat je trots op jezelf mag zijn omdat je zelf het probleem erkent en er iets aan wilt doen.
sterkte met alles :-*
Daar sluit ik me bij aan.
Hartstikke goed dat je hulp van buitenaf vraagt, maar verwijt jezelf nog even niets voordat je weet of je iets te verwijten is. En dan nog: opvoeden is moeilijk, er is helaas geen opleiding voor. En of je het goed hebt gedaan, dat kun je eigenlijk pas zeggen als je kind al een heel leven achter zich heeft.