Vandaag precies een week geleden is ons ventje geopereerd aan zijn wigschedeltje, het was een zware operatie maar het is helemaal goed gegaan.
De dagen erna waren zwaar en vermoeiend.
Gelijk de ochtend na de operatie wou hij alweer bij me drinken, ik helemaal blij want ik was van te voren een beetje bang geweest dat hij het niet meer zou oppakken, hij dronk namelijk al steeds minder.
Woensdag op donderdagnacht heeft Siemen bij hem geslapen en toen ik kwam had hij nog niks willen drinken, ik ben gaan liggen en hij dronk gelijk heerlijk bij me, later die dag wou hij nog een paar keer extra. Ik wou het liever niet omdat ik heel snel stuwing heb, maar een klein ventje wat net een schedeloperatie heeft gehad weiger je het natuurlijk ook niet, dus dronk hij die dag 4 keer.
De volgende dag wou ik hem aanleggen net als anders maar hij wou niet, steeds geprobeerd maar hij draaide zijn hoofdje weg of werd boos. Tot nu toe heb ik het elke dag op de normale tijd dat ik ze voed aangeboden maar hij kijkt erna alsof ik hem al maanden niet meer voed 
Hij lijkt er dus echt klaar mee te zijn.
Ik ben op zich wel blij dat hij het zelf aangeeft, maar ik vind de timing zo jammer, ik had hem nog graag gevoed nu hij aan het herstellen is, daarnaast mis ik onze oude Rody vreselijk en nu mis ik de band die ik voel tijdens het voeden ook nog eens. Iedereen zegt dat ik blij moet zijn dat we het zo lang hebben volgehouden maar ik ben alleen maar verdrietig. Al was het maar een weekje extra, dan was hij net iets meer hersteld en ik net iets meer gewend aan zijn nieuwe koppie.
Silvijn drinkt overigens graag de stuwing weg, die is er helemaal nog niet klaar mee.
Om even een idee te geven hoe heftig de operatie was, onder de spoiler een fotoverslag van Rody per dag.
Rody met wigschedeltje, 4 weken voor de operatie
Dag van de operatie
Avond op IC
Dag 1 na OK
's ochtends
's middags
Dag 2 na OK
Dag 3 na OK
Dag 4 na OK
Dag 5 na OK
Dag 6 na OK
En dit was de laatste keer dat hij bij me dronk 
Och wat een bikkeltje is het, die Rody…
Misschien toch eens de tijd geven… gewoon ongedwongen aanbieden… tijdens het douchen of samen op bed kroelen, jij met blote borsten…
Misschien pakt ie het over een paar dagen toch weer op…
Ik snap je gevoel, juist nu wil je em die extra boost geven…
Mocht hij het toch niet meer oppakken… dan heb je wel dat jaar volgemaakt he… :inlove: Voelt evengoed verdrietig hoor, snap ik… maar probeer aan al die mooie momenten te denken… je hebt een hele mooie foto gemaakt zag ik net… waarin hij lekker aan jouw borst ligt, terwijl hij nog aan het herstellen is… koester dat… :-*
Pfffff… Weet even niks te zeggen, zit hier in tranen achter de pc jullie verhaal te lezen en de foto’s van jullie zo ontzettend stoere ventje te bekijken… Tjonge wat heftig zeg…
Ik kan me zo goed voorstellen dat je verdrietig bent van het borstweigeren…
Tips van Fai :thumbup:
Misschien lukt het om te kolven en mm in een bekertje aan te bieden? Dan krijgt hij in ieder geval toch jouw melk en hou je de melkproductie op gang, wat ruimte geeft om de draad van het live voeden weer op te pakken…
Heel veel beterschap voor je prachtige mannetje :inlove:
O en die laatste foto, die is werkelijk waar prachtig mooi. Echt eentje om te koesteren…
Jeetje wat heftig wat je kereltje en jullie allemaal hebben moeten door staan.
Tranen staan in me oog hoeken.
Ik kan me je verdriet goed voorstellen.
Maar koester de momenten die je heb mogen geven.
Faziaa heeft verder alles ontzettend mooi omgeschreven 
Wow gemma, heftige foto’s en snap je verdriet. hopelijk pakt hij het idd weer snel op. Toppie dat je het sowieso al zolang had volgehouden! Erg knap, zeker gezien t feit dat je al die tijd een tweeling hebt gevoed!! :thumbup: :thumbup:
Wow, een tweeling zo lang gevoed :thumbup:
Toch snap ik je wel, helemaal nu hij in het ziekenhuis lag, dan is het toch ook een soort troost he?
Ben benieuwd of hij zich nog gaat bedenken!
Tot nu toe blijft hij bij zijn punt en wil hij niet aan de borst, ik verwacht dus ook niet dat dat nog om gaat slaan en vraag me ook wel af of ik dat nu nog moet willen.
Op een ruime week na heb ik beide jongens zelf kunnen voeden, de eerste 6 maanden exclusief alleen maar mama melk en dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar wat was ik blij dat ik die 6 maanden gehaald had.
Ik blijf het jammer vinden dat ik met Rody niet het hele jaar heb vol kunnen maken, stiekem voelt het een beetje als falen, al weet ik dat dat nergens op slaat.
Ik heb nog geprobeerd te kolven, maar na een half uur had ik 60ml, dat schiet dus niet op en heb ik eerlijk gezegd ook geen zin in.
Het zal nog wel even duren voordat ik het geaccepteerd heb dat ik die kleine vent nooit meer aan de borst zal hebben, maar 't is niet anders.
Mocht hij zich nog bedenken dan kan hij zo weer aankoppelen, zijn broer houdt de boel wel aan de gang 
Bedankt voor jullie lieve woorden :-*
@Gemmama wrote:
Ik blijf het jammer vinden dat ik met Rody niet het hele jaar heb vol kunnen maken, stiekem voelt het een beetje als falen, al weet ik dat dat nergens op slaat.
:hug: och meis toch, als er Ãemand nÃet gefaald heeft ben jij 't (samen met je 2 jochies) wel hoor :-*
Kan me je gevoel wel goed voorstellen, en je hebt waarschijnlijk niets aan loze woorden, maar toch: Rody heeft zélf besloten dat 't genoeg geweest is, da's toch het beste wat kan gebeuren?
Neemt niet weg dat ik met je mee blijf hopen dat ie heel binnenkort toch besluit weer 'ns een slokje te nemen hoor! En dat Silvijn voorlopig nog even door blijft tanken :inlove: