ons kereltje is nu ruim 1 jaar oud en heeft duidelijk zijn mama periode.
als ik niet in de buurt ben is het echt een zonnetje. maar zodra ik binnen kom en hem niet snel genoeg aandacht geef, gaat de sirene aan.
ik weet dat het erbij hoort, maar het duurt al zo lang en het is zo af en toe redelijk vermoeiend. hij hangt het liefst de hele dag op mn heup of wil dat ik met hem speel.
plassen of koken is helemaal een ramp, zelfs als ik hem dan in de keuken laat spelen staat hij de hele tijd aan mijn been te trekken en te zeuren.
ik ben nu aan het oefenen door hem alleen te laten spelen. dit kan hij natuurlijk nog niet zo lang, maar een minuut of 5-10 houdt hij nu wel vol. TENZIJ hij mij op de bank ziet zitten lezen of tv kijken. dan wil hij weer bij me.
als hij bijvoorbeeld aan tafel zit en ik loop naar de keuken, dan is het weer brullen
hij is echt ontzettend lief, maar het is af en toe redelijk vermoeiend en die sirene werkt echt af en toe op mn zenuwen.
heeft iemand nog goede tips om hier mee om te gaan, en wordt het echt minder als hij ouder wordt?
Heel herkenbaar! Hier komt het in fases, het is wel zo geweest dat ik niet rustig op de bank kon zitten, nu gaat dat wel redelijk. Wel huilt ze nog regelmatig als ik de kamer uit ga.
Ik heb geen tips, maar ben er van overtuigd dat het overgaat als ze wat ouder worden. En hopelijk is dat heel gauw…
Ik herken het ook wel, Steven had dat ook met fases iets voor mezelf doen was niet aan de orde. Ik moest of met hem spelen en anders naar hem kijken, maar owee als ik even wat wilde lezen ofzo. Met ongeveer 1,5 jaar oud werd het beter.
Maar met eten koken zette ik hem meestal maar even voor de tv, met een leuk dvd-tje en dan kon hij ook meteen even bijkomen van de drukke dag.
Als Steven dan overdag naar bed ging, dan ging ik altijd eerst even 10-15 minuten even wat voor mezelf doen, voordat ik aan het huishouden begon, zo was het wel te doen.
heel herkenbaar, hier is het helaas nog steeds zo… zit te wachten op de dag dat ik kan koken zodner een kind aan mijn been.
ik bereid meestal alles voor als hij slaapt… scheelt weer een hoop
heel normaal ook dat hij nu aan je hangt, en die sirene tsja zo jong is dat de enige manier waarop ze kunnen duidelijk maken dat ze niet blij zijn
heel vervelnd soms…maar t gaat over hoor :hug:
ik ben blij dat jullie het herkennen :-* ik dacht echt dat ik een heel moeilijk kind had :oops:
het lijkt de laatste dagen ook wat beter te gaan. hij gaat nu weer naar de creche (door een verhuizing naar een andere plaats ging dat even niet) dus hij heeft zn ritme nu weer een beetje gevonden. ik breng hem nu ook en ik haal hem weer. voorheen bracht mijn man hem weg. misschien dat hij nu doorkrijgt dat ik hem echt wel weer kom halen ofzo :think:
ik merk ook dat hij nu gewoon gefrustreerd is omdat hij wil lopen maar het nog niet kan.
het is dus in elk geval een fase die overgaat 