Ze kan een heleboel dingen erg goed…gelukkig maar, want anders zou ze niks meer leren.
Ik overdrijf niet, ze geeft meteen op als iets niet meteen lukt.
Het zou zo fijn zijn als er wat vechtlust bij haar zou kunnen komen.
…maar hoe krijg ik zoiets voor elkaar?
Ze is de enige in haar klas die geen veters kan strikken.
Het lukte niet en toen gooide ze haar hoofd achterover met een kreun en zei met een huil toontje: “OOOOOW ik KAN dit gewoon niet!!!”
Wat je ook zegt of doet om haar aan te moedigen…het lukt niet.
Ze luistert niet naar aanwijzingen, is afgeleid en laat aan alles merken dat ze het niet wil leren omdat ze ervan overtuigd is dat het toch niks wordt.
Ik heb al geprobeerd;
iets leuks als beloning als ze het onder de knie krijgt
ik heb haar verteld dat ik veel meer bewondering heb voor kinderen die iets met veel moeite bereiken dan voor kinderen die het allemaal zonder moeite kunnen.
Ik denk dat je daar wel serieus rekening mee moet houden ook in deze.
Als ik naar mijnzoon kijk, die heeft niet zozeer geen ruggegraat danwel uithoudingsvermogen, hij heeft gewoon zoveel op zn bordje dat iets wat voor ona eenvousig lijkt voor hem gewoon teveel is.
Misschien is zij gewoon door het dagelijks leven al zo gefrustreerd dat het haar teveel is.
angst om te falen speelt hier ook mee en succeservaringen doen echt wonderen, ik heb het leren doorzetten dus ook een beetje op die manier gedaan; iets bedenken wat ze niet diect maar wle snel kan.
gewoon geduld hebben, hele kleine stapjes met sowieso een succes ervaring!!
ik zou niet stangen door haar veters van de schoenen niet te strikken, evt de eerste knoop verplicht te laten doen?
dan knoop en lusje… als ze dat onder de knie heeft, is het laatste stukje nog maar een klein eindje… maar zou er wel ruim de tijd voor uit trekken, gewoon elke keer doen als je de schoenen aantrekt.
Ik denk dat je daar wel serieus rekening mee moet houden ook in deze.
Als ik naar mijnzoon kijk, die heeft niet zozeer geen ruggegraat danwel uithoudingsvermogen, hij heeft gewoon zoveel op zn bordje dat iets wat voor ona eenvousig lijkt voor hem gewoon teveel is.
Misschien is zij gewoon door het dagelijks leven al zo gefrustreerd dat het haar teveel is.
angst om te falen speelt hier ook mee en succeservaringen doen echt wonderen, ik heb het leren doorzetten dus ook een beetje op die manier gedaan; iets bedenken wat ze niet diect maar wle snel kan.
Ja, het gaat inderdaad om haar.
Ik had dit niet in verband gezien met PDD-nos… maar wat jij en Konijn zeggen is denk ik wel een goede manier.
Maar dan moet ik nu iets gaan verzinnen wat ze nog niet kan en toch wil gaan proberen.
Het knoopje eerst laten leggen is een goed plan…
Ik grijp alles aan.
Het knoopje lukte, en het ene lusje (konijnen-oortje :mrgreen: ) ook, daarna de andere veter eromheen lukte ook nog maar zodra lus nr. twee moet worden gemaakt was ze de kluts kwijt. Dan laat ze ook meteen de veters vallen en slaat de wanhoop bij haar toe.
Knoop, 1 konijnenoor, dan laat je het konijntje om de boom lopen, die gaat het holletje in en tadaaaaa 2 konijnenoren :lol: .
Het heeft bij onze oudste ook heel lang geduurd voor hij veters kon strikken, maar ja hij had dan ook nog een stel schoenen met klittenband dus het boeide hem ook niet zo.
Knoop, 1 konijnenoor, dan laat je het konijntje om de boom lopen, die gaat het holletje in en tadaaaaa 2 konijnenoren :lol: .
Het heeft bij onze oudste ook heel lang geduurd voor hij veters kon strikken, maar ja hij had dan ook nog een stel schoenen met klittenband dus het boeide hem ook niet zo.
whaahaaa. zo kende ik dat helemaal niet zeg! lachen!!
ik zou dan stoppen, en dan de volgende keer weer verder, gewoon elke dag doen
veters strikken is ook enorm moeilijk… ik weet niet of je dochter ook moeite heeft met overzicht houden, mijn zoon nl wel en zo’n reeks handelingen kan hij simpelweg niet onthouden, zo moeilijk voor hem!
Ja, daar heeft ze heel veel moeite mee… ik had een ezelsbruggetje dmv een rijmpje gemaakt zodat ze wist wat ze nog moest doen. Maar ook dat hielp niet…ze gaf er de brui aan.
lukte ook niet