het is een lang verhaal maar hoop dat jullie het willen lezen.
ik voel me een slechte moeder. en aan de andere kant vind ik ook dat ik goed gehandeld heb.
vorige week vroeg Y.ouri donderdags of hij vrijdags met een vriendje mocht spelen, ik zei dat dat niet mocht omdat ik boodschappen moest doen en hij woensdags ook al een vriendje had gehad, hij heel boos, maar wel gezegd dat het niet gebeurd.
komt hij vrijdags uit school naar me toe (sta bij school te wachten, dus heel veel andere ouders erbij) mama mag ik met M spelen. Nee Y. dat doen we niet dat hadden we afgesproken. ook nogmaals uitgelegd waarom niet, voelde me al behoorlijk voor het blok gezet. maar toen ging hij dus heel hartverscheurend staan huilen en ik mag ook nooit iets en je bent een stomme mama. Toen kwam die moeder van dat kereltje er ook nog aan, hij mag wel bioj ons spelen etc etc. uiteindelijk heb ik maar ja gezegd. misschien heel dom.
thuis wel even goed met hem doorgesproken wat ik hierin van hem verwacht en dat ik dit niet weer wil.
afgesproken dat Y dan vandaag naar M kon.
Sta ik net bij school komt Y bij me, mama mag ik nu gelijk met M mee naar huis broodje eten? Ik vind dat niet nodig, we eten gewoon thuis. (dat weet Y ook want die vraag krijg ik vaker). Nou weer een drama van hier tot tokio en huilen vanachter uit de hals.
toen zegt die moeder van M ook nog maar het mag wel van mij.
ik ben echt heel boos op hem geworden waar alle ouders bij stonden, dat ik dit dus echt niet leuk vind en dat wij afspraken erover hebben. en dat ik er ook verdrietig van wordt dat hij het zo uitspeelt,
toen zegt die moeder van M ook nog, oeps had het beter neit kunnen zeggen.
ben ik nu zon slechte moeder en had ik niet bij school zo boos op hem moeten worden.
hij isoverigens gewoon mee naar huis gegaan. om brood te eten.
ik voel me er raar van. bah
oja vergeten te melden, de meeste kinderen van die ouders zitten allemaal bij mij in groep op de bSO
Nou ik vindt niet dat je raar gehandeld hebt en al helemaal niet dar je een slechte moeder bent!!! Tja dat hij de tweede keer weer zo ging huilen was waarschijnlijk omdat het de eerste keer ook lukte. Ik vindt het dus niet raar afspraak is afspraak :hug:
Waarom zou je een slechte moeder zijn? Omdat je regels hebt en je verwacht dat je kind zich daar aan houdt? :hug:
Ik vind het niet meer dan logisch dat je voet bij stuk gehouden hebt. Hij heeft vorige keer ook zijn zin gekregen door hard te gaan huilen. Een kind heeft dat heel snel door en zal het de volgende keer ook weer op die manier proberen. Dus ik vind het juist goed van je dat je er niet op ingegaan bent.
ja maar ik reageerde wel boos, en praatte iets luider dan normaal
en heb ook benoemd tegen Y dat ik mn mond niet zou houden omdat alle mamas erbij stonden
helemaal niet raar ik had precies hetzelfde gedaan!! :hug:
@knollie1 wrote:
ja maar ik reageerde wel boos, en praatte iets luider dan normaal
en heb ook benoemd tegen Y dat ik mn mond niet zou houden omdat alle mamas erbij stonden
helemaal goed hoor :thumbup:
ik vind je ook helemaal niet overkomen als een slechte moeder, meer als een moeder die bezig is haar kind op te voeden, en dat is nu eenmaal niet altijd leuk 
nee, vind echt dat je gewoon goed gehandeld hebt hoor. Boos worden met anderen erbij is niet leuk, maar soms wel nodig.
en vervelend als andere mensen/ouders geen voelsprieten hebben voor in welk pedagogisch proces jij en je kind op zo’n moment zitten…
mijn nare gevoel is al ietsje aan het zakken
is heet raar dat ik tegen Y heb gezegd dat ik er een raar gevoel van in mijn buik krijg.
ik ben heel erg van het benoemen van gevoelens, mede doordat ik dat zelf erg lastig vind
@knollie1 wrote:
ja maar ik reageerde wel boos, en praatte iets luider dan normaal
maar is dit dan de eerste keer dat je je kind corrigeert/een standje geeft/boos wordt op, waar anderen bij zijn? is ie normaal dan met anderen erbij altijd voorbeeldig, of hou je je dan in?
nee hij is echt niet altijd voorbeeldig…haha ik heb geen wonderkind.
en ik corrigeer hem altijd wanneer dat nodig is, wie er ook bij is of waar we ook zijn.
maar dit is de eerste keer dat het echt bij school gebeurde en ik ken daar iedereen, is een heel klein dorp.
ik ben zelf ook erg moe, dus misschien dat ik me er daar door ook zo naar onder voelde
deze discusie heb ik wekelijks met Mischa op school. En altijd gaat hij hard huilen of lopen mokken. Ik kan me er niet druk over maken dat er andere moeders bij zijn. Die zitten ook regelmatig in hetzelfde schuitje hoor.
niet druk om maken!
Ik vind dat je het goed gedaan hebt. Je houdt je aan je regels, en laat dat merken aan je kind. En misschien heb je dat iets heftiger gedaan dan je eigenlijk wilde, maar ook dat is goed en menselijk. Zo ziet je kind dat jij niet perfect bent, en dat hij dat godzijdank ook niet hoeft te zijn.
Het feit dat je je nu even rot voelde laat juist zien dat je een goede moeder bent, je kijkt naar je eigen gedrag en handelen.
Ik vind het wel heel herkenbaar, zeker met die ouders erbij, soms kan het zweet dan op je rug staan. Bij mij tenminste wel. Maar beter zo dan je kind geen duidelijkheid geven en met alle winden meewaaien. :thumbup:
voel je niet slecht hoor,
hier gebeurd dat ook zo vaak!
Ik zeg onderweg al,
J.asper vandaag niet afspreken, want we hebben andere plannen…
En toch komt hij weer aanzetten met dat vriendje…
als ik ze dan al samen zien komen rennen, denk ohh neee he niet weer!
dus dan roep ik al op een afstand Nee, nee…
hij blijft dan zeuren ohhh mama pleasseee
1 uurtje maar…
Maar helaas dan maar dikke tranen, en gooit hij met zijn tas,
stampend met de voeten…
maar ik hou het stug vol, nee is nee, en blijft nee!
(maar soms kan ik wel door de grond zakken hoor)
nou je zou van mij niet extra aandacht gekregen hebben ofzo… want je zou niet de eerste moeder/vader zijn die ik op het schoolplein het 1 en ander hoor ‘uitvechten’.
Waarbij het idd 9 van de 10x gaat over gemaakte afspreken mbt spelen/ eten of weet ik het.
En als het zo is… dan is dat altijd op woensdag of vrijdag, want dat zijn de halve dagen he.
Denk dat je eigen vermoeidheid je nu waarschijnlijk ook erg dwars zit en dat het daarom nog vervelender voelt allemaal…
Je hoeft je echt geen slechte mama te voelen :hug:
Je hebt je grens aangegeven, nu weet Y wat hij volgende keer kan verwachten.
Lekker laten varen dat schuldgevoel, meis. Fiep zei het al treffend, opvoeden is niet altijd de leukste klus!
Ja die kleuters, grenzen verkennen… Het is echt een herkenbaar verhaal wat vele ouders hebben.
Ik merk wel dat mijn kleuter soms echt vergeet wat we afgesproken hadden over afspreken. Ik blijf dan bij mijn standpunt van nee. Ik maak ook wel eens mee dat moeders zeggen dat t van hun wel mag. Meestal voelen zij zich ook gewoon een beetje ongemakkelijk. Ik zeg tegenwoordig tegen hen ook gewoon rustig, ik heb overlegd dat hij vandaag niet mag afspreken, dus een volgende keer weer. De duidelijkheid werkt hier het beste. Mijn kleuter wordt dan ook nog wel boos hoor, want die probeert t natuurlijk toch. Maar dat moet hij ook leren, dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen.
Herkenbaar hoor. Omdat ik ook juf ben op de school waar mijn kinderen zitten voel ik mij soms wat meer bekeken als andere ouders maar ja het is niet anders.
soms vertoond een kind uit de klas ook wel eens ongewenst gedrag tijdens bijv. een klassepresentatie en moet ik ook ingrijpen.
Achteraf bedanken ouders mij juist daarvoor omdat ze het fijn vinden dat hun kind opgevoed wordt, het is neit leuk als je je kind "raar"ziet doen.
als ik de juf van mijn kind zie ingrijpen bij eigen kind denk ik dus, fijn! Ik hoop dat ze dat ook bij mijn kids doet (vooral de oudste heeft het gewoon nodig).
dubbel
Je bent idd gewoon aan het opvoeden, het enige wat ik anders had gedaan was al bij het huilen om die eerste afspraak niet toegeven.
Maar ik begrijp dat het lastig als daar zo’n moeder ineens opties geeft waar jij geen rekening mee had gehouden.
Ik houd dan ook altijd wijselijk mijn mond als ik een moeder hoor uitleggen waarom haar kind niet met Chris af kan spreken, ik voel me altijd zo voor het blok gezet door de moeder als die (weliswaar goedbedoeld) zegt dat het ook bij hun kan.
Alsof dat iets uitmaakt voor de afspraak (vandaag niet afspreken) die ik met mijn kind heb.
Maar dit is hoe ik voor mijn kinderen tegen dat soort zaken aan kijk, als Chris zielig gaat staan doen op het school plein omdat hij denkt dan iets te kunnen bereiken dan komt hij van een koude kermis thuis.
Afspraak is afspraak, dan lijk ik maar de strenge, boze of dwarse moeder, ik heb dan in elk geval een kind die weet wat de regels zijn.
Ik ben een hele lastige met alsnog toegeven, ik hou daar (voor mezelf) niet zo van.
Overigens spreekt hij wel vaak af hoor, komt niet zo heel vaak voor dat er om gejengeld wordt.