Sinds Lynn er is kan ik weinig van veel lawaai hebben. Bijvoorbeeld de duplo trein die aan staat of Ivan die wat luider aan het spelen is of Lynn die huilt wordt dan helemaal gek kan me niet meer concentreren
kan het gewoon niet hebben raak dan ook gestresst heb het ook op mijn werk (werk op een bso ) en wordt dan tijdens het eten hoe zeg je dat ik zou dan graag mijn handen op mijn oren doen als ze allemaal door elkaar tetteren.
Heb dit nooit eerder gehad maar echt sinds de bevalling
Herkent iemand dit?
Ik herken t alleen met t verschil dat ik t altijd heb gehad. Ik hou niet van herrie en ook niet van drukke massa’s. Ik zou bijv ook nooit naar een concert gaan met staanplaatsen. Het helpt bij mij wel om mij op 1 ding te focussen steeds.
@Karin1981 wrote:
Sinds Lynn er is kan ik weinig van veel lawaai hebben. Bijvoorbeeld de duplo trein die aan staat of Ivan die wat luider aan het spelen is of Lynn die huilt wordt dan helemaal gek kan me niet meer concentreren
kan het gewoon niet hebben raak dan ook gestresst heb het ook op mijn werk (werk op een bso ) en wordt dan tijdens het eten hoe zeg je dat ik zou dan graag mijn handen op mijn oren doen als ze allemaal door elkaar tetteren.
Heb dit nooit eerder gehad maar echt sinds de bevalling
Herkent iemand dit?
ja herken het helemaal. een van de redenen dat ik nog steeds therapeutisch werk
ook als ik aan het voeden ben, ik zet standaard de ander 2 kids achter de tv in de keuken en ga zelf in de kamer zitten anders kan ik niet voeden, wordt helemaal kriegel van lawaai.
en mn man die de trap oploopt het komt zo hard door, terwijl hij zegt helemaal niet hard te lopen/ stampen
Herkenbaar! Heb er inderdaad ook een tijd lang last van gehad na de bevalling. Het is met de tijd wel weer minder geworden, alleen als ik gespannen ben steekt het nog wel eens de kop op.
Geloof niet dat je er echt iets aan kan doen, behalve rustig blijven :mrgreen: . En indien mogelijk zulke situaties de eerste tijd vermijden, maar dat is in jouw geval niet zo makkelijk 
. Sterkte!
Ja hoor, herkenbaar. Maar gek genoeg, kan ik net zo onrustig worden van totale stilte.
Het werd wel minder naarmate de kids ouder worden.
Ik weet dat mijn oren verstopt zitten en zal ze ooit misschien weer eens uit moeten laten spuiten,maar voor nu vind ik het wel even fijn. Ooit 1 keer door laten spuiten na een ontsteking en werd knetter van geluiden die ik anders nooit hoor…
Ja ik heb dat ook.
Ben normaal al vrij snel gevoelig voor geluid geloof ik. (als ik hoor hoe andere ouders hun kinderen laten schreeuwen of heel luid praten, van mij mogen ze dat dus echt niet :naughty: ).
En nu met een baby is het nog erger, ook omdat ik iever neit heb dat ze haar wakker maken.
Ik heb het ook ja, ik kan er ook echt niet tegen om een cd aan te hebben staan als de kinderen lekker spelen (wat toch al best veel geluid produceert, ook al zitten ze niet te schreeuwen ofzo). Die heb ik dus alleen aan als de kinderen buiten/op school zijn, of als ze rustig aan tafel zitten te kleuren ofzo.
Ik heb het sinds ik een burnout heb gehad.
Ja, herkenbaar!
Of m’n man die tegen me praat terwijl er twee kindjes aan het praten zijn… ik hoor hem dan gewoon echt niet. Vooral in periodes dat ik niet helemaal fit ben (is er iemand wel helemaal fit tijdens de tropenjaren :mrgreen:).
Als ik goed op m’n eten let (gezond eten, op tijd tussendoortjes) en veel water drink, dan gaat het beter. Als ik iets eet van slagroomgebak of een milkshake drink (denk iets met koemelk) dan knallen de geluiden er helemaal in. En wil mijn agressie eruit knallen. Iets wat eigenlijk helemaal niet in mijn aard zit.
Dus hier: door moe en door bepaalde voeding!
En sinds wanneer… sinds 2e zwangerschap denk ik (wat ook heel drukke en vermoeiende periode was, mss iets van oververmoeid geweest).
Ik heb het ook, ben nu herstellende van een pnd.
Ben er altijd wel gevoelig voor geweest (dat ik niet tegen veel lawaai kan) maar nu is het extreem.
Volgens de spv’er komt het omdat mijn zintuigen nu op 200% staan. En zo voelt het ook echt.
Ik geniet nu even van de stilte nu iedereen op school/ kdv zit :thumbup:
Ik ben ook sneller geprikkeld hoor. Met name met geluid inderdaad. Maar ook wel met ander zintuigen. (fel licht, warmte/kou etc.)
Ik heb overdag dan ook geen radio of tv aan.
En ik kan me soms ook moeilijk concentreren op dingen.
Hier ook, ik kan niet tegen te veel prikkels, met name geluid. Ik zat net in een bus met dertig pubers die alleen maar tegen elkaar schreeuwen. Dat vind ik verschrikkelijk, ik kan wel janken dan. 
Bij mij staat het los van de bevalling, ik heb dit altijd al gehad. Als kind al. 
Ik word nerveus en druk van geweld en herrie…
Op den duur stik ik van de hoofdpijn, en dan is de herrie niet eens zo heel heftig maar kan er niet tegen.
Op een verjaardag ga ik op tijd naar huis, te druk in mn hoofd iedereen die door mekaar heen zit te praten pffff verschrikkelijk!
@D. wrote:
Hier ook, ik kan niet tegen te veel prikkels, met name geluid.
Bij mij staat het los van de bevalling, ik heb dit altijd al gehad. Als kind al.
Hier precies hetzelfde.
Als de tv aan staat, de telefoon gaat en de kinderen zijn aan het spelen dan versta ik dus helemaal niets meer. Ik zit soms ook echt even met mijn handen over mijn oren om even “wat minder” te hoeven horen, want het kan me echt gek maken…
" gelukkig " herkenbaar , dacht dat ik langzaam gek werd misschien toch even een rust momentje zoeken dan
ik heb het sinds ik depressief werd in mijn tweede zwangerschap.
ik kon tijdens de zwangerschap niet eens de radio aan zetten in de auto.
werd daar toen helemaal gestresst van.
terwijl ik die normaal altijd aan heb. Nu ook weer.
vind het wel lastig ik kan er soms al niet tegen als mijn dochter hier rond huppelt en liedjes zingt en de tv aanstaat.
Ik vind het ook lastig als ik ergens op bezoek ben of op een verjaardag en er op de achtergrond muziek aan staat.
dubbel?
@Marcella1975 wrote:
Of m’n man die tegen me praat terwijl er twee kindjes aan het praten zijn… ik hoor hem dan gewoon echt niet.
Dit heb ik dus ook. Of als hij praat als de tv aan staat dan moet ik het geluid van de tv echt uit zetten wil ik hem kunnen horen.
Ik heb de laatste tijd ook heel erg last van de tv zelf.
En als de jongens aan het spelen zijn en brandweer en politiegeluiden nadoen. Dat gilt gewoon in mijn oren.
Na een drukke dag op mijn werk dan is het thuis nog erger.
Ik word dan echt humeurig als er thuis dan ook nog eens harde geluiden zijn.
Op verjaardagen kan ik me maar op één gesprek focussen. Praten in een groepje lukt me dan niet door alle geluiden om me heen.
Weet iemand of hier ook iets aan te doen is?
Behalve gezond eten? (dat doe ik volgens mij altijd al)
Maar ik zal ook eens letten op de melkprodukten, misschien heeft het daarmee te maken.
Of weet iemand nog een andere oorzaak?
Wat vervelend Myrella! :hug:
Misschien aanvullend wat voedingssupplementen slikken: calcium-magnesium-zink complex (is altijd goed, magnesium werkt ontspannend voor je spieren en bevordert de prikkeloverdracht in je zenuwen) en een vitamineB-complex, dit is vooral goed voor je zenuwstelsel,en de klachten die je noemt klinkt als ‘snel geprikkeld’, vandaar dat ik die link met het zenuwstelsel leg.
Overigens klinkt het mij ook wel erg bekend in de oren. Tijdens m’n 2e zwangerschap was ik ook overprikkelbaar voor geluiden. Ik had toen ook erg last van mn buren die altijd hun muziekinstallatie voluit zetten, echt GESTOORD werd ik ervan. Nu is dat gelukkig wel zo goed als over (ook die geluidsoverlast) maar ik blijf nog wel snel geprikkeld als ik een auto voorbij hoor rijden met ‘boem boem boem’ geluiden… :shifty:
Het heeft bij mij ook even geduurd voordat ik dit linkte aan de zwangerschap, dat ik door de hormonen zo ontzettend prikkelbaar werd.
Ik had het erger voordat ik kinderen kreeg. Als ik bij de vaatwasser stond vielen alle geluiden weg. Ook tijdens verjaardagen in geroezemoes zat ik er maar een beetje voor spek en bonen bij, want communicatie was uitgesloten. Het uitfilteren is gewoon een probleem. Ik hoor alles even hard, het komt allemaal even heftig binnen in mijn hoofd…
Nu zit ik zo vaak in de hectiek en de herrie van spelende kinderen, dat ik mijzelf ongemerk een beetje getraind heb denk ik.
Het gaat dus beter. Maar het kan beter.
In mijn burn-out heb ik ook een bepaalde overgevoeligheid ontwikkeld voor geluid. Na de bevalling is daar een schepje bovenop gedaan. Vooral omdat Lars veel heeft gehuild stonden mijn oren 24/7 open en dus hebben mijn zintuigen ook behoorlijk op scherp gestaan. Maar ik merk nog steeds die overgevoeligheid. Vooral als er hier meer kindjes spelen en ze veel lawaai hebben, als Lars bij geen gehoor op een vraag nog harder gaat roepen / schreeuwen om de aandacht te krijgen, als ik met manlief praat en Lars er probeert bovenuit te komen en… driftbuien met gegil, oeh… daar kan ik zo slecht tegen!