Sinds enige tijd (nu 3 weken al) is onze peuter aan het spoken, het lukt haar ineens niet meer om zelf in slaap te komen en we zijn dus heel de avond in de weer om haar in slaap te krijgen.
In slaap vallen lukt wel als ze bij ons op bed ligt… maar vind dit geen goede optie Want dan moet ik dus ook verplicht om 19.30 naar bed want ze kan gewoon niet alleen in haar eigen bed in slaap vallen. Manlief kan niet tegen het huilen, maar ik ben het nu echt zat, al zoveel geprobeert om de tien minuten kijken, er wat langer bij blijven zitten niets helpt, Als het te lang duurt (zeg 4 minuten totaal) dan breekt ze de tent af.
Ik heb nu voorgenomen om dan toch maar de weg te nemen laten huilen al breekt ze tent af, nou goed manlief kan er niet tegen maar heb maar gezegd dat ie dan maar een uurtje gaat rijden in de auto ofzo en dat ie dan maar oordopjes moet meenemen van zijn werk.
Heeft er iemand wellicht nog een andere tip?
we hebben dus al de kamer aangepast, lampje aan, deur open, samen alle spoken weggejaagd, beloftes iets leuks te doen, om 10 minuten gaan kijken, geen tv kijken overdag, geen andere indrukwekkende dingen, slaapritueel aanpassen met ook doornemen wat we overdag hebben gedaan… hellpppie
Hoi Miranda,
Eigenlijk geeft je zelf het antwoord al. Het is echt een kwestie van op je kiezen bijten. Maar mijn vraag is huilt ze dan ook ergens om? Is ze bang of is ze domweg niet moe. Slaapt ze nog smiddags? En hoelaat gaat ze naar bed.
Veel vragen maar dan krijg ik ook een beetje een beeld. Want als ze niet moe is dan i shet als het ware logisch dat ze niet wil slapen= saai. Als ze bang is… nou ja zegt het vanzelf al. Maar als het drammerij is en zich gewoon niet wil overgeven aan haar moeheid zou je kunnen proberen om niet om de 10 min te gaan kijken maar zelfs 10 sec en dat uitbouwen …naar een minuut, twee minuten. Dat heb ik eens gezien op tv. Tegen die tijd is ze al inslaap gevallen, of ze vind het niet meer boeiend dat je binnen komt. En hoe je niet meer te blijven :mrgreen: .
Ik zou iig 1 ding kiezen om te proberen en niet elke dag weer wat anders proberen. Wat misschien helpt is kiekeboeën.
Je kind met het gewone avondritueel op bed brengen en ook gewoon welterusten en weggaan. Als ze huilt na 2 minuten weer heengaan, neerleggen in bed, aai over de bol en welterusten, vooral niet veel aandacht aan besteden en géén discussie’s voeren. Gewoon weggaan, daarna na 3 minuten weer teruggaan, zelfde ritueel, daarna naar 4 minuten. Op deze manier heeft ze in de gaten dat papa en mama er wel voor haar zijn maar niet op haar gedrein ingaan. Dus dat ook beslist niet doen, de contactmomenten kort en functioneel houden: neerleggen, welterusten en weer weggaan. Als je dit een paar dagen consequent volhoudt heb je grote kans dat het gauw over is met de avondlijkse avonturen. En je man kan wel niet tegen huilen kunnen maar op deze manier houden jullie het zelf in stand…
hai
Soms slaapt ze nog s’middags, als we dat niet doen dan valt ze in een stoel beneden in slaap :inlove: , dus soms gaat ze s’middags wel naar bed maar we laten haar dan maar een uurtje slapen.
sávonds is ze wel moe, als ze bij ons ons bed zou liggen is ze binnen 5 minuten vertrokken, ook als ze s’middags slaapt
ze is bang, voor een bloem die zit in der bed en die prikt
maar ook is bloem nu haar denkbeeldige vriendje waar ze overdag dus leuk mee “speelt”
maar dus ook haar boosaardige vriendje, die sávonds in der bed haar angsitig maakt
nu is mijn gedachten daarover:
ze heeft een periode gehad dat ze elk blaadje, bloempje plukte, dat was ineens over, nu zaten wij te denken misschien heeft ze een keertje geprobeert een bloem te plukken van een brandnetel of iets dergelijks
we hebben ook wat bloemen in de tuin staan die ze zelf vanaf een zaadje heeft gekweekt en daar wil ze nog steeds blij naar toe en moeten we ook komen kijken hoe mooi ze zijn etc…
heb al geprobeert overdag het aan te kaarten, maar word er niet echt wijzer van :?
En wellicht is bloem wel heel iets/iemand anders :think:
Caitlyn heeft een hele levendige fantasie en heeft ook al ruime tijd 6 denkbeeldige vriendjes. wij hebben daar al eens gesprekken over gehad met een pedagogisch medewerker omdat we niet precies wisten moeten we er in mee gaan of laten gaan etc… maar als dit het nieuwe verlengstuk aan het worden is dan weet ik even niet meer wat wjsheid is hoor…
Ja heb ook met hubbie gesproken dat hij dan maar op zijn kiezen moet bijten, voor mij geen probleem maar je moet wel beide dezelfde lijn trekken anders komen we er nog niet, en de sfeer word ook niet gezelliger op, we proberen niet te vaak van taktiek te veranderen, maar de niets lijkt nu te werken dus…