pffff, heb net de allerkleinste op bed gelegd. Ze is net als haar broer vroeger was… wil alleen maar op mijn schoot tegen me aan in slaap vallen. En niet in haar eigen bedje. Het gevolg met Jessie vroeger was dat hij naar bed ging als wij gingen, daarvoor sliep hij op schoot, en als wij gingen slapen sliep hij meestal bij ons.
Bij de tweede , zeiden wij, doen we dat anders…
Maar ja, zij wil dus ook alleen maar slapen bij mij, ligt nu dan ook al een uur te huilen. Ik ga wel om de 5 minuutjes kijken maar slapen ho maar.
Iemand tips hoe ik haar kan wennen in haar bedje te slapen, niet alleen snachts, maar ook overdag??
Heb je haar overdag ook veel in handen of ligt ze in de box?
Ik heb haar eigenlijk altijd bij me… in de box of wipstoel vind ze maar heel even goed… :oops: :oops:
hier ook de eerste twee maanden zo, nu slaapt ze vanaf haar geboorte bij mij in bed, dus overdag wilde ze ook alleen maar bij mij zijn, na die twee maanden ging het steeds beter, gewoon steeds in haar hangwieg naast mijn bed gelegd, wat ik deed was mijn nachtjapon op het gedeelte waar ze met haar hoofdje ligt neerleggen, zodat het lekker naar mij rook, dat scheen bij ons moppie te werken, nu slaapt ze overdag en s’avonds gewoon lekker in haar hangwieg en in de nacht lekker bij mij.
heb haar net uiteindelijk maar in slaap gewiegd en nu ligt ze te slapen… in haar eigen bedje…
Hier sinds een paar dagen tussen een uur of vier 's middags tot acht/negen uur 's avonds is het tranen met tuiten huilen. Heel frustrerend! Ik denk dat Mara nu ook in een sprongetje zit, maar het schijnt ook steeds erger te worden de eerste weken tot een week of acht en dan wordt het weer minder. heb ik me laten vertellen hoor. Daar put ik hoop uit.
Ik denk dat het trouwens ook niet werkt om om de vijf minuten bij haar te gaan kijken. Ik weet het…ik ben daar ook heel erg toe geneigd, omdat ik het zo vreselijk zielig vind om Mara zo te laten huilen. Mijn moederhart zegt dan dat ik haar zo aan haar lot overlaat.
Maar de theoriën zeggen dat je door steeds te gaan kijken, ze niet de kans geeft om zelf in slaap te komen. Probeer het te doorbreken door haar eens wat langer te laten huilen en kijken of ze dan steeds langere tussenpozen stil is…
Ik weet dat dat echt heel erg moeilijk is en ook ik zit af en toe beneden mee te huilen met haar. En als ik het echt niet trek, ga ik toch bij haar kijken en soms neem ik haar zelfs weer mee naar beneden (stom, want dan doorbreek ik het nooit, maar mijn gevoel is soms gewoon sterker). Dus makkelijker gezegd dan gedaan!
Mijn ervaring was met de eerste ook hetzelfde. Veel huilen (niet overmatig veel, normaal, maar iedere minuut leek wel een uur) en dat is ook over gegaan. Door die wetenschap kan ik het nu wel beter aan.
In de tussentijd dat ik dit tik, heeft Mara trouwens hysterisch liggen huilen en nu ineens in het stil…Hihi, en ook dan heb ik dus de neiging om weer naar boven te rennen om te kijken of alles wel goed gaat :shifty:.
Die kleintjes zijn nog zo klein !
Ik zeg laat nog lekker zo 
Ze hebben die geborgenheid en warmte gewoon nodig.
Ze gaan echt wel in hun eigen bedje slapen. Probeer t eerst overdag n keertje en dan van lieverlee
uitbreiden. Ze komen nu ook in
de fases die sprongetjes heten en dan willen ze helemaal dicht bij je zijn. Ik heb ervaren gewoon door
komen en dan gaat t t snelste over 
Sja goed ben ik er nog steeds niet in, maar ik moet zeggen dat het laten-huilen-principe wel heel goed werkt. Ik heb ook de neiging om steeds naar d’r toe te rennen, iedere keer denk ik nu huilt ze té zielig, ik meen haar ‘mama’ te horen roepen… noem maar op.
Hier vanaf haar geboorte als het tijd is voor een dutje wiegen en 1 liedje zingen. 2e liedje terwijl ik haar instop. Ik zeg dat ze lekker even gaat dutten omdat ik zie dat ze moe is (meestal na 3 geeuwtjes). Dan zeg ik ‘slaap lekker’ en ga even weg. Liefst waar ik haar niet hoor, kookwekker op 10 minuten en :shock:, ze slaapt dan altijd al!
Wat hebben we gesteggeld met de oudste omdat we dat toen niet konden, even laten huilen. Met / door hem heb ik geleerd dat je je kind soms het beste kunt helpen door niet te helpen. Door de eerste 10 minuten niks te doen. 9 van de 10 keer werd het vanzelf stil!
Hoe vaak hebben wij hem dus 's nachts wel niet wakkergemaakt door bij het eerste huiltje naar hem toe te gaan… :oops:!
En hoewel dat toch cru klinkt, hebben we sindsdien een mannetje dat écht doorslaapt van 19.30 tot 08.00, heerlijk uitgerust is, altijd vrolijk (tenzij ziek). Omdat hij, als hij nu per ongeluk wakker wordt, zelf verder kan slapen. En niet gefrustreerd huilend wakker wordt omdat hij nog slaap heeft.
Hmmm ik dwaal wel erg af. Wat ik eigenlijk bedoel: probeer hard te zijn voor jezelf en wacht minstens 10 minuten (kookwekker, echt, voor je gevoel zijn de 10 minuten al om terwijl het er 3 zijn!).
Ik weet nog dat ik me daar ook heel erg veel zorgen over maakte… J. wilde ook niet in zijn eigen bedje slapen toen hij zo klein was… Maar hij had gewoon behoefte aan mama :inlove: En langzaam maar beter ging hij in zijn eigen bedje slapen. Wat ik wel deed was een nachtje met een hoeslakentje ( hij is buikslapertje ) slapen zodat mijn luchtje er aan zat… Dat ging echt super! Wat je ook kan doen deed ik later was slapen met zo;n knuffelpopje. Daar zat dan ook mamas luchtje aan en dat maakte het slapen in eigen bedje super… En het bedje eerst voorverwarmen met een kruikje!
Maar ik zou iig lekker genieten van je kleine frummel! J. wilde ook niet in de box of wippertje toen hij net geboren was. Ja 5 min. Maar nogmaals ze is zo klein, ze is pas een maandje! Ze heeft eerst 9 maanden lang lekker warm en geborgen bij jou gezeten… Meisje moet ook wennen aan overstap meen daar gewoon samen de tijd voor… En als ze lekker bij mama wilt liggen, gewoon lekker doen en lekker van genieten…
Oh herkenbaar! Hier hebben we het aangepakt zeg maar niet door middel van laten huilen. Ik las ooit eens ergens de toptip om het ‘voor’ te zijn zeg maar. Hoe klein ook de meeste beebs hebben wel een soort van ritme of ze gaan slapen na een voeding. De tip was dan om ze ‘niet huilend/moe’ in bed te leggen, maar wakker en alert rondom de slaaptijd.
Zoonlief gaat hier nu zeg maar 2 keer per dag slapen overdag en verder alleen in de nacht. Meer heeft hij blijkbaar niet nodig en het zal tzt vast wel weer veranderen richting 1 slaapje per dag.
En hij gaat niet huilend naar bed, gaat ook niet huilen eenmaal in bed. Ik let wel enorm op zijn ‘slaapsignalen’. Gapen = bed, oogjes wrijven = bed, witjes worden om zijn toet = bed.
Dan is hij meestal nog zo een kwartiertje met zijn knuffeldoekje en speen aan het spelen of kijkt wat rond en valt dan vanzelf in slaap.
Ook daarin zit al een soort routine in verwerkt want we doen iedere keer hetzelfde bij het naar bed gaan. In bed leggen, kusje op zijn hoofd, doekje erbij leggen, speentje in, iedere keer hetzelfde muziekje aan. (alleen papa doet even wat extra door zelf een liedje te zingen )
Kan niet anders zeggen dan dat het echt heeel fijn werkt voor ons, ieder kindje is natuurlijk anders maar wellicht het uitproberen waard?
Enneuh hier komt het soms ook wel eens voor dat hij wat ‘te laat’ in bed beland als we bv op visite oid zijn geweest. En tja dan is het ook overduidelijk te laat voor hem want dan huilt hij ook flink in bed. :shifty:
In het begin was dat hier ook zo, maar toch volgehouden om te laten huilen. Alleen als hij echt overstuur raakte haalde we hem heel even eruit, naast zijn bedje troosten en zodra de tranen weg waren en gekalmeerd weer bedje in.
Misschien helpt inbakeren? Dan heeft ze het gevoel dat ze toch geborgen is… Hier sliep hij daarna als een roosje toen hij eenmaal doorhad dat loswurmen er niet inzat en het opgaf :mrgreen:
Onze dochter slaapt al vanaf het begin in haar bedje. Merk wel dat het heel verschillend is per kind. Mijn oudste ging altijd huilend naar bed. Krijssen en huilen en dan lekker slapen. Uiteindelijk ook huilend wakker worden.
Mijn jongste dochter is nu 12 weken en zij gaat soms huilend op bed. Ze wordt meestal wel huilend wakker, maar ook niet altijd. Een heel ander kind dus.
Wij doen wel RRR van Ria Blom. Methode zoals Rhiannon het uitlegt. Dat werkt echt prima en onze meiden hadden er baat bij. Wel is de jongste ingebakerd.
Ik breng Tygo ook naar bed zodra hij begint te jengelen. Meestal is dit zo’n uur na de voeding, dus inmiddels weet ik dat dit jengelen gevolg van vermoeidheid is. Vaak probeer ik eerst nog of hij niet moet boeren.
Een ritueeltje (welstrusten beertjes, liedje zingen, kus op hoofd en tot straks) geeft duidelijkheid geloof ik. Ik probeer hem ‘stil’ in te stoppen, dus dat hij niet huilt op dat moment. De speen is dan een uitkomst. Als ik welterusten en tot straks gezegt heb, loop ik resoluut weg. Ik laat hem dan meestal 10 min huilen. En ja, zoals velen zeggen, 10 min duren dan errug lang! 
Dus ik houdt bewust de klok in de gaten, maar een kookwekker is ook een idee. Als hij na 10/15 min nog huilt, dan ga ik bij hem kijken. Als hij speen niet accepteerd, dan stop ik mijn pink erin. Vaak wil hij die wel en deze vervang ik daarna door de speen. Als hij weer rustig is en de ogen vallen een beetje dicht, dan ga ik weer. Als ik twee of drie keer hem tevergeefs heb moeten sussen, dan haal ik hem eruit en vaak blijkt dan dat er toch nog een boertje dwars zat of blijkt hij toch klaarwakker en gezellig :wall: :inlove: . Zodra er dan toch weer tekenen van vermoeidheid optreden, dan begint het riedeltje weer opnieuw…
Een heel verhaal zo te zien. Hopelijk lukt het jou ook snel, want je hebt je handen zo haast nooit vrij! Succes!
@Ellisss wrote:
Ik breng Tygo ook naar bed zodra hij begint te jengelen. Meestal is dit zo’n uur na de voeding, dus inmiddels weet ik dat dit jengelen gevolg van vermoeidheid is. Vaak probeer ik eerst nog of hij niet moet boeren.
Een ritueeltje (welstrusten beertjes, liedje zingen, kus op hoofd en tot straks) geeft duidelijkheid geloof ik. Ik probeer hem ‘stil’ in te stoppen, dus dat hij niet huilt op dat moment. De speen is dan een uitkomst. Als ik welterusten en tot straks gezegt heb, loop ik resoluut weg. Ik laat hem dan meestal 10 min huilen. En ja, zoals velen zeggen, 10 min duren dan errug lang!
Een heel verhaal zo te zien. Hopelijk lukt het jou ook snel, want je hebt je handen zo haast nooit vrij! Succes!
Omdat je hem er uiteindelijk toch uithaalt denk ik dat het niet gaat werken :oops: … Hij weet dat dat moment uiteindelijk gaat komen… Maar iedere baby is verschillend, dus misschien werkt het bij jullie wel?
Tja, ik heb tot een tijdje terug ook steeds gedacht:’ hij leert zo dat hij er uiteindelijk toch wel uit mag’. Later heb ik dat idee laten varen, want hij is nog zo jong. Die verbanden kan hij nog niet leggen.
Tygo heeft trouwens afeglopen vrijdag zijn eerste inentingen gehad. Die dag heeft hij veel geslapen en hij sliep ook erg gemakkelijk in. Na een dag was dat vele slapen wel over, maar het inslapen gaat nu nog steeds een stuk makkelijker dan voorheen. Ik leg hem erin, ga na 5 min huilen nog even troosten en speentje indoen en hij slaapt! Ik hoop dat dit zo mag blijven…
Daphne wil ook alleen maar bij mij!
Eigen bed was ook geen optie, ze sliep in de wagenbak inonze slaapkamer! Na heel wat gepuzzel bleek: Dat ze de aerosleeper vreselijk vind liggen, nu ligt ze op een ander matras! En wil je in het ledikant, wel op onze slaapkamer, maar dat heeft andere redenen.