Mijn dochter is nu net 9 maanden oud.
Op de dag slaapt ze heel slecht. Misschien 2 a 3 x een half uurtje.
's Avonds wil ze niet in haar eigen bedje op haar eigen kamertje slapen.
Toen ze net geboren was en de kraamzorg kwam, heeft die vrouw gezegd dat het wiegje bij ons op de kamer hoorde te staan omdat ze nog zo klein was. Ik vond het een beetje onzin en vond dat ze op haar eigen kamertje moest slapen. Uiteindelijk toch het wiegje overgehuist en bij ons neer gezet. Toen sliep ze 's nachts wel in haar eigen bedje. Na een tijdje paste ze niet meer in de wieg en moest ze over naar het ledikantje. Toen was het dus niet meer slapen in haar bedje. Uiteindelijk na vele slapeloze nachten heeft ze bij ons in bed geslapen.
Nu wil ze dus helemaal niet meer in haar bedje slapen, alleen bij ons in bed. Wij haar ledikantje weer verhuist naar onze kamer, maar ook dat werkt niet. Ze begint te huilen en dat gaat over in krijsen. Ook als ik haar slapend in haar bedje leg. Dan word ze na een half uurtje wakker en wil ze weer niet in haar eigen bedje.
Nu weet ik dat het onze eigen schuld is omdat we haar er aan hebben gewend in ons bed te slapen, maar het breekt onze nachten wel op en wij komen nu slaap te kort,
* Hoe kunnen we het beste beginnen om haar in haar eigen bedje te krijgen en uiteindelijk ook weer op haar eigen kamertje ?
Laten huilen heeft geen zin, ze huilt zich overstuur en begint echt te krijsen.
* Nu heb ik gehoord over de babyslaapgids van Annelot Hofstede (ebook) iemand daar ervaring mee ??
Ik zou zeggen CO-sleeper.
Misschien overdag eens proberen om het middagslaapje in haar eigen kamertje te doen. En dan dat zo op te bouwen eventueel ?
Maar verder zou ik gewoon lekker met je dochtertje der gevoel mee gaan. Ze heeft waarschijnlijk gewoon behoefte om bij jullie te zijn.
Ik zou het ook opbouwen door de slaapjes overdag op haar eigen kamer te doen. En 's avonds ook blijven proberen. Als ze komt, overhuizen en anders lekker laten liggen.
Je kunt haar ook op haar eigen kamer leggen, een matras ernaast, waar je zelf op gaat liggen. En die matras steeds een beetje verder van haar vandaan leggen.
Heb je ook al geprobeerd om iets met je eigen geur in haar bedje te leggen?
@ Cees 77 :Ik heb een t-shirt wat ik de hele dag heb gedragen, die avond in haar bedje gelegd. Ook dat hielp niet.
@ Romata : Een co sleeper haak je toch aan je eigen bed, zodat je dan zelf iets meer ruimte hebt ? En tot hoe lang kunnen ze daar in slapen ?
Ik ga ook wel even googlen…
Ze heeft haar vaste speentje met knuffeltje en ik heb twee speeldoosjes die ze al vanaf de geboorte heeft, maar die speeldoosjes helpen nu ook niet meer.
Ik kan het inderdaad wel proberen om haar op haar eigen kamer te leggen en dan met een luchtbedje naast haar ( haar kamertje is niet zo groot namelijk )
Het gekke is alleen dat als ik bij mijn ouders ben en ze 's middags in slaapt valt op schoot ( dan heeft ze net de fles gehad ) dan kan ik haar wel in het ledikantje op de babykamer leggen ( oma heeft ook een babykamer ingericht bij haar ) en dan slaapt ze dus wel…
Is het boek “Lekker slapen zonder huilen” misschien iets voor jou?
@tijgertje1982 wrote:
* Nu heb ik gehoord over de babyslaapgids van Annelot Hofstede (ebook) iemand daar ervaring mee ??
Van wat ik van de reviews op de site las, gaat deze methode juist om het laten huilen, niet voeden 's nachts. Ik heb er ook een keer gekeken toen Kaya amper wilde slapen overdag, maar ik heb hier zo’n hekel aan dat ik het niet gekocht heb.
Ik heb over die slaapgids idd ook niet heel veel goeds gehoord…
Tijgertje, heb je al eens gekeken hoe het komt dat ze bij je ouders wel slaapt en bij jullie niet?
Ik kijk er volgens mij anders tegen aan dan anderen, maar goed… Mijn mening…
Wanneer leg je haar in bed? Als ze al slaapt of als ze moe is? Hier is het zo dat Keira naar bed gaat als ze moe is, slapen doe je immers in bed, niet in de woonkamer, niet in de box en niet in onze armen (daar gelaten als ze ziek is, dat is compleet iets anders). Keira toont duidelijk als ze moe is, ze wrijft in haar oogjes, krijgt rode konen en als ze heel moe is dan begint ze te jammeren (ook als je met haar aan het spelen bent). Zodra ze dat doet laten we haar hooguit vijf minuten spelen en dan gaat ze lekker naar bed. Soms moet ze ook even huilen, maar langer dan 5 minuten is dit nooit, ze heeft dit altijd nodig gehad om dingen te verwerken.
's Avonds hebben we een “ritueel”. Mijn man brengt haar naar haar kamer, kleren uit, pyjama aan, druppeltjes, tandjes poetsen, verhaaltje lezen en dan gaat papa weg. Ik kom dan en zing voor haar en dan gaat ze slapen. Dit werkt super bij haar.
Als Keira krijst, dan is er eigenlijk ook echt iets, over het algemeen gooit ze dan ook haar tut en haar bumba weg, ze wil dan niks. Dan halen we haar er ook gelijk uit. Soms is het honger, soms is het geen zin om te slapen.
Keira slaapt overdag nu gemiddeld 2x ongeveer 1,5 uur, soms iets korter. Maar ze wil tussendoor ook gewoon wel eens een half uurtje in bed liggen, dan ligt ze gewoon te spelen, te rusten zeggen we dan en dan komt ze gewoon weer in de woonkamer spelen.
Een echte tip heb ik dan ook ben ik bang niet, maar wil jou een Fleur een dikke knuffel geven en ik hoop dat het goed komt.
Dank je Tigru !
Meestal leg ik haar weg als ze in haar oogjes begint te wrijven. Dan geef ik haar tutje en leg haar in bed. Ik zeg dat ze lekker moet gaan slapen en geef haar kus en loop dan naar de overloop. Daar blijf ik even uit het zicht staan, want ik weet dat ze dan gelijk weer opstaat en begint met huilen en krijsen…
Zelfs als ze in onze armen in slaap valt en we leggen haar dan in het bedje, dan word ze ook wakker en gaat huilen.
Ik snap dus niet dat ze 's middags wel bij opa en oma in haar bedje wil slapen…
Is het misschien te koud of te warm? (Ik ga maar dingen opperen hoor, maar dingen waar wij tegenaan zijn gelopen). Heeft ze een knuffeldoekje (Keira heeft een Bumba) en die misschien een tijdje bij je houden zodat die lekker naar jou ruikt.
Als Keira krijst is er hier echt iets, of honger, of een vieze broek of wil ze niet slapen.
En haar iets langer ophouden? Niet gelijk bij oogjes wrijven, maar iets later. En gaat ze staan en krijsen?
Ik vind het niet koud of warm op de kamer ( ze wil toch al niet onder een deken slapen, zelfs het lossen lakentje trap ze gelijk weg ) In een slaapzak wil ze ook niet ( heb ik ook al geprobeerd omdat ze dan minder kan bewegen )
Ze heeft een tut met daaraan een popje van Kandeel. Die moet overal mee naar toe…
In haar bedje ( aan haar voeteneinde ) hangt een koe met speeldoos, die heeft ze al vanaf de geboorte en toen ze heel klein was sliep ze daar wel op ( toen stond ie in haar wiegje )
Als ik haar langer op houd, dan valt ze in slaap in me armen, dan leg ik haar in haar bedje en dan is het staan en huilen / krijsen…
Vieze broek en honger heeft ze niet. ( voordat ze 's avonds moet slapen, krijgt ze eerst een schone luier, dan pyama aan en dan de fles, daarna naar boven, in haar bedje leggen, weltrusten wensen en een kusje geven )
Ik heb morgen een afspraak staan bij de huisarts en ik hoop dat zij mij iets kan helpen…
Kan je het bedje niet op een andere plek neerzetten?
En een :hug: voor jou en Fleur
Dank je Marcella !
Dat is dus ook een probleem. Ze heeft een klein kamertje dus je kan bijan niet met de meubels schuiven. Op de plek waar nu haar bedje staat, kan niet haar kast staan, vanwege de schuine wand. En ik de commode op de plek van het bedje zet, staat ze met het bedje voor het raam en de deuropening.
Dit is een gedeelte van haar kamertje. Achter de deur staat haar kast.
Misschien tegen de andere muur aanzetten (naast het raam en niet ervoor). Schuin zetten?
Misschien even kijken of je de kast tijdelijk (al is het alleen maar voor het proberen) ergens anders neerzetten.
Dank je voor de tip. Ik zal met Raim overleggen en dan moet hij van het weekend maar even helpen “verhuizen” … Proberen kunnen we altijd…
Ze slaapt nu al een half uur, ze ligt alleen achter mij op de bank :? Ik heb nu zoiets van laat maar even liggen, dan rust ze tenminste, want ik ben dus al bang dat ik haar nu optil en in haar bedje leg, dat ze dan gelijk weer wakker is… :oops:
Ik denk toch al snel aan wat kou… Misschien wil je dit niet horen, maar is het geen idee om toch een slaapzakje even vol te houden?
Keira heeft die begrenzing nodig (ze is ook in het begin ingebakerd geweest). En slaapt daardoor stukken rustiger.
Annemieke heeft dit ook heel erg lang gedaan.
Uiteindelijk zijn we er achter gekomen dat ze iemand “zag” op haar kamer. Vanaf dat moment hebben we elke keer als ze naar bed ging tegen haar gezegd “vraag maar of iedereen weggaat, want jij moet slapen” en je gelooft het of niet, maar het was over! Zij hoeft het niet hardop te zeggen, maar in haar hoofd. In het begin dacht ik, dat kan toch nooit, maar ben nog altijd erg blij dat we het gedaan hebben.
't Is het proberen waard 
Tigru Je mag alles zeggen. Ik probeer haar nog elke avond in de slaapzak te leggen, maar dan is het weer krijsen. Ik leg haar plat neer en blijf naast haar bedje zitten, maar ze wil het absoluut niet…
Dank je Heleentje voor je tip !
Ben vandaag bij de huisarts geweest. Het huilen heeft met haar temperament te maken. Nu moet ik haar gewoon 5 minuten laten huilen en dan steeds opbouwen.
Het slapen is gebeurd in de aanmaak. Toen heeft ze iets niet “meegekregen” en heeft ze dus weinig slaap nodig. De ene baby slaapt veel en de andere weinig. Veel wijzer ben ik dus niet geworden van het huisarten bezoek…
Ik ken het advies wel, kreeg ik zo ook van mijn HA.
Wij laten Keira ook zeker een paar minuten huilen. Het is opbouwen. Wij hebben gekozen voor 10 minuten dan kijken, troosten, rustig krijgen. Opnieuw 10 minuten. Maar eigenlijk halen we die eerste keer troosten nooit. Heel soms, maar dan is er dus iets (zo heeft ze plots haar avondflesje terug gepakt, dus ja, die had dorst, maar nu we dat door hebben slaapt ze gewoon).
Keira slaapt ook niet super veel. Wij hebben Keira natuurlijk ingebakerd in het begin en hebben toen ook dat slaapadvies meegekregen. Het is echt super moeilijk, zal nooit zeggen dat het dat niet is. Het gaat me aan het hart als ze ligt te huilen. Maar ze heeft het blijkbaar nodig, want meestal slaapt ze dan zo… Afleiding op zo’n moment helpt enorm, mensen die met je kletsen (vriendinnen, familie, niet mijn man:P)
Als je het echt moeilijk vind om je kindje te horen huilen dan is het boek wat ik eerder noemde een echte aanrader hoor. Wel ´very American´ maar de achterliggende gedachte en de manieren die erin staan zijn goed. Google er maar eens op.
ik herken het wat je zegt over een dekentje en een lakentje. Onze J. was ook zo gefrustreerd in zijn bedje. hij lag wel in een slaapzakje (ook inbaker verleden 
)
zodra hij bij ons in bed lag sliep hij heerlijk, maar in zijn eigen bed :wall:
ik bedacht de link met het dekbed dat hij dat lekker vond (en lekker warm) en dat hij dat wilde.
nu ben ik redelijk panisch, dus een dekbed voor zn 2e jaar gebeurd hier echt niet.
ik kwam toen op het idee om zijn dekentje in een dekbedhoesje te doen. het past niet helemaal, maar het is voor hem een ideale oplossing.