Slapeloosheid laatste trimester

Ik ben nu 33 weken zwanger en heb behoorlijk last van slapeloosheid. Het wordt alleen maar erger lijkt het wel, en lig nu voor de 2e nacht op rij zelfs compleet wakker. :evil: blijf maar woelen en draaien en val gewoon niet in slaap. vannacht ook letterlijk niet geslapen, en overdag val ik ook niet meer in slaap. Ben inmiddels op van moeheid zo’n beetje en het zoooooo spuugzat. Iemand wat gouden tips over ? De gyn in het zh geeft geen slaapmedicatie en spreekt van de zwangerschap uitzingen.

Heel herkenbaar helaas! Bij mij hielp ook niets en heb er beide zwangerschappen last van gehad. Bij m’n laatste zwangerschap zelfs met 30 weken met verlof gegaan omdat het niet vol te houden was. Ging bij mij helaas pas over totdat de baby er was. Sterkte! Ik kon overigens 's middags wel in slaap vallen, dus mss 's middags met Lynn een middagdutje doen?

Dat is geen pretje zeg :hug:



Algemene tips die wij geven (mits het geen psychische oorzaak heeft als piekeren, trauma etc of een lichamelijk oorzaak bijv slaapapneu etc ) zijn oa (beperkte lijst :wink: ):



-geen cafeïne, niet met lege of volle maag gaan slapen

-gezonde balans inspanning en ontspanning

  • ontspanningsoefeningen
  • vast ritueel

    -slaapverhaal



    Een keer inslaapmiddelen gebruiken kan niet heel veel kwaad, doorslapers daarentegen zijn af te raden.



    Sterke

    :hug: :hug:

Helaas ook ervaring mee, ‘gelukkig’ werd het pas echt erg vanaf 35 weken :roll:

Volgens mij is inslaapmedicatie en zwangerschap uitzitten de enige oplossing :hug:

Oja, ik mocht van vk wel een slaapconsult doen in het zkh. Ik zou daar een pethidineprik krijgen, waardoor je makkelijker in slaap valt. Ik wilde dat eigenlijk niet, want dat krijgt de baby ook binnen. Sowieso doe ik moeilijk met medicijnen als ik zwanger ben tenzij het noodzakelijk voor de baby is.



Uiteindelijk werd ik met zwangerschapsvergiftiging opgenomen en is de baby gehaald. Ik had overigens een slaappil gekregen in het zkh, omdat ik pas de volgende dag zou bevallen en ik dan “uitgerust” zou zijn, maar dat hielp ook niet. Vanaf de bevalling kan ik gelukkig weer gewoon in slaap vallen. Dus nog even uithouden vrees ik.

Oei, niet echt heel bemoedigend nieuws :frowning:



Vannacht voor de 2e nacht op rij niet geslapen. Zag het 1 uur worden, 2 uur, half 4, 5 uur, 6 uur, kwart voor 7 en toen werd Lynn wakker. Vriendlief had ook nog eens voor de 2e nacht op rij nachtdienst dus kon het vannacht ook niet overnemen ofzo. En ik ben zo, zoooo moe nu :frowning: :zzz: M’n laatste restje slaap stamt gewoon van 3 nachten terug inmiddels.



Denk dat daar sowieso ook wel een deel van het slaapprobleem ligt. Lynn komt nog minimaal 4 keer 's nachts, en zeker met nachtdiensten lig ik dan gewoon ‘te wachten’ tot Lynn komt. Omdat dat te pas en te onpas kan zijn en ik in principe ‘elk moment’ uit mijn slaap gehaald kan worden, blijf ik een soort van adrenaline-wakker-blijven-kick houden en val ik gewoonweg niet in slaap. En waar hij kan helpt vriendlief me super, neemt veel over, maar dat kan ook niet altijd. probeer ik 1 slaapje van Lynn overdag mee te pakken, val ik evengoed niet in slaap of pas na 1 uur, en dan wordt Lynn zo’n beetje weer wakker.



Maar daar ligt niet gelijk enkel het slaapprobleem, het blijft ook gewoon draaien, woelen 600 keer, dan weer plassen, terug in bed etc. :roll: M’n lichaam is enorm krakkemikkig en omdraaien duurt een kwartier en gaat gepaard met een halve oerkreet vanwege mijn rug/bekken/buik. Of ik nou om 21:00 naar bed ga of om 24:00, raam open heb of dicht, verwarming aan of uit… het helpt allemaal geen zier.



Vannacht uit pure ‘wanhoop’ maar 2 valeriaantabletten genomen om 2 uur 's nachts (stond in de gebruiksaanwijzing dat het mocht), ook dat hielp niet. :wall:

Nee valeriaan hielp bij mij ook niet. Vervelend dat Lynn nog zo vaak komt 's nachts. Ik sliep 's nachts op een gegeven moment helemaal niet meer. Ik kreeg een soort omgekeerd ritme en moest overdag echt bijslapen omdat ik het niet trok en belandde dus ook in de ziektewet. Heel veel sterkte! Ik weet hoe zwaar het is om niet meer te kunnen slapen!

Oh herkenbaar. Alleen had ik het de hele zwangerschap.

Moedelooos wordt je er van.



Maar ik heb her en der gelezen dat het ook we eens wil helpen om een paracetamolletje te nemen voor het slapen.

Ik weet niet zeker of het werkt maar tis misschien het proberen waard.



Succes.