Broes heeft sinds een 2-tal weken een angst van een zogezegde slang die in een bepaalde hoek van zijn slaapkamer zit.
Hij kwam er al 2x wakker van 's nachts.
1x rond 22.30u heel angstig huilen, hij was heel bang en wees met zijn vingertje richting dié hoek van de kamer en zei dus dat die slang er zat.
Gisterennacht rond 00.30u is hij uit bed gevallen (hij slaapt sinds een 3-tal weken in een peuterbed dus we vragen ons ook af of die angst daar iets mee te maken heeft).
Hij viel dus uit bed en mijn vriend was het eerste bij hem en die zei me dat hij dus op de grond lag/zat en heel bang naar die hoek van de kamer wees en zei dat er een slang zat, hij beefde van angst…
Vanmorgen zei Broes me dat de slang in zijn tenen gebeten had (dat zei hij hiervoor ook al een paar keer).
Hoe we hierop reageren…
De eerste keer dat hij hierover begon heb ik de slang zogezegd gevangen en in het toilet gesmeten, toen was dat goed voor hem maar blijkbaar is dat niet genoeg.
Nu vertellen we hem dat er helemaal geen slang zit en hij dus niet bang hoeft te zijn maar ook dat helpt niet.
We vragen ons dus af hoe we hier mee om moeten gaan?
Negeren kan en willen we niet want hij is duidelijk erg bang!
Er helemaal in mee gaan willen we eigenlijk ook niet want dan geef je toe dat dat kà n dat er een slang op de slaapkamer woont…
Maar voelt hij zich dan niet helemà à l alleen met zijn angst want papa en mama geloven hem niet of kunnen de slang niet zien en hij wél?
Maakt dat hem dan niet banger, voelt hij zich dan niet nóg angstiger en alleen gelaten in zijn angst…
Wij vinden dit een erg lastig ding, dus we vragen of jullie hier ook ervaring mee hebben (gehad)?
Inderdaad heel lastig.
Ik zou iig niet zeggen dat er geen slang is. Je ondermijnt daarmee namelijk zijn gevoel, want voor hem is er wel een slang…Door het (voor hem) te negeren kan je hem dus het gevoel geven dat je hem neit serieus neemt (wat je wel doet want je opent een topic)…
Misschien kan je met hem bespreken hoe hij de slang zou wegsturen en dat dat samen met mama gaan doen.
Moeilijk zeg. Ik heb er laatst iets over gelezen, maar nou zal je net zien dat ik zelfs de strekking van dat verhaal niet meer weet :wall: .
Ik kan je dus nu even niet helpen. 
Wessel heeft het wel eens over dat er een spook uit de lamp komt. Dan zeg ik toch echt wel resoluut … “nee hoor… hier komen geen spoken”.
ik ga niet mee in de fantasie van vangen etc. want daarmee bevestig je dus wel zijn (waan-)idee. Hij zegt dan zelf… “nee…spoken zijn in een spokenhuis”… (komt ws. van kdv).
maar omdat je natuurlijk de slang al hebt weggehaald en in de wc hebt gegooid (hoe KOM je erop :lol: :lol: ) heb je al bevestigd dat ie er kan zijn.
Ik zou puur refereren, heel nuchter en rustig, dat je 'm weggedaan hebt… of hij dat nog weet? (vast wel…) en dan zeggen dat er geen andere komen.
Ik denk dat hij meer heeft aan de zekerheid van jou dat er geen slang is, dan het samen bedenken hoe je hem weg kunt halen… Want als dat niet lukt heeft ie wel het idee nl. dat ie er nog zit… .of kan zitten… of niet… of straks… whoeaaaaaaaaaaa 
ga ik veel spelfantasien mee… maar spoken, slangen en enge dingen op z’n kamer… :naughty: :naughty:
Slang vangen, in een zak doen, in de kliko gooien en zeggen dat hij met de vuilnismeneren meegaat en nooit meer bij Broes op zijn kamer kan komen.
Ze zeggen vaak dat was jij hebt gedaan wel het beste helpt, maar of dat ook zo is weet ik niet.
Het is geen waanidee maar een fantasiewereld. Elk kind heeft dat…
Overigens heb ik geleerd tijdens mijn studie dat je empatisch moet omgaan met dit soort dingen, voor zowel volwassenen als kinderen.
Je hoeft niet te bevestigen dat er een slang is, maar ook niet ontkennen…
Mama ziet hem neit, maar ik geloof wel dat jij hem ziet… Etc etc…
Het is erger om je kind te negeren in hun “waanidee” dan er voor te zorgen dat hij niet bang in zijn bedje ligt terwijl jij tv zit te kijken in de huiskamer…
Saba’s angsten nemen we serieus, maar wuiven het wel rigoreus weg. “Een krokodil onder je bed? Nee joh, die wonen hier niet, kijk maar…” Lamp aan, Saba onder het bed sleuren (op een lollige manier) en bewijzen dat die krokodil er echt niet is. Vaak is humor de truc. Ik heb zo ook wel 's in mijn pyjama in een flinke regen- en onweersbui gestaan om haar te laten zien dat het echt niet zo eng was als dat zij dacht. Ze lag in een deuk, maar het probleem was dus wel direct opgelost. Zodra ik haar lachend van plezier weer onder d’r dekbed weet te krijgen is de angst voor een hele tijd verdwenen. Succes!
Oei wat zielig he…
Kan je niet samen met hem ‘op jacht’ en dan iets verzinnen om de slang in te vangen (ook samen) en een plek waar je de slang dan vrijlaat of in bewaard bv.
Mijn zoon werd regelmatig echt heleaal panisch wakker van “spoken” in zijn kamer…
Niets hielp hem totdat ik “Spokenspray” ging gebruiken.
Zo hielpen we hem rustig de nacht door op een hele simpele manier.
Hij is uiteindelijk zelf over zijn angst /fantasie heengegroeid
spokenspray-recept: neem een mooie gekleurde sprayfles/plantenspuit doe daarin wat water met een lekker luchtje (wat druppeltjes geurolie deden wij).
Dan elke avond sprayen voor het slapen gaan, doordat ze het geurtje ruiken slapen ze rustiger in en met het idee dat het sppok/de slang niet komt
@Madre wrote:
Het is geen waanidee maar een fantasiewereld. Elk kind heeft dat…
Hey jij… niet zo op de tekst!!! :twisted:
tuurlijk vind ik dat een kind een fantasiewereld heeft en zoals jij het zegt… “ik zie het niet, maar ik geloof dat jij 'm wel ziet”… prima… maar samen weghalen is toch ook niet helemaal in die lijn… want dan haal jij iets weg wat je niet ziet…
maar misschien is het ook omdat Wessel het nog een beetje soort van “vraagt”… “komt een pook uit he?”… En dan volgt bij mij toch echt geen “nou …ik denk het niet, maar als jij het denkt dan geloof ik je”…
Dat is MIJ te vaag.
En ik wuif zijn fantasie niet weg vind ik… ik relativeer zijn angst zonder hem uit te lachen of zo hoor… en negeren doe ik ook niet… want ik geef hem wel antwoord.
Hij gaat niet bang slapen.
@mamy wrote:
Niets hielp hem totdat ik “Spokenspray” ging gebruiken.Wat een goed idee! Maar dan heb je wel het type kind nodig dat daar gezellig in meegaat... als ik zoiets hier zou proberen kijken ze me aan of mama gek is geworden :think: :wink: .
Haha! Nou… dat denk ik hier ook hoor. En als Bo zou vragen: ‘zit daar een spook in?’, dan geef ik een eerlijk antwoord.
Maar als ze al gelooft dat er een spook/slang/ wat dan ook, is. Dan moet daar een oplossing voor komen. En zeggen dat er niks is, helpt dan denk ik niet. Misschien is ‘vangen’ ook wel niet zo’n goeie oplossing, omdat je dan daarmee zegt dat het iets is wat gevangen moet worden. Maar iets in die trant kan je toch verzinnen zonder dat je helemaal meegaat in de fantasiewereld van je kind? Denk dat er wel een tussenweg te verzinnen is. Maar dat moet uiteraard goed voelen en kloppen bij het kind waar je het bij doet. Dat spreekt voor mij voor zich.
Robin is een tijdje bang geweest dat er een grote bok in zijn kamertje zou komen of een mol. (Nadat we grote mols hopen in het parkje hadden gezien)
Wat hier hielp was utileggen dat het toch niet kan een bok in zijn kamer, die zijn toch in het bos bij bambi. En de mol zijn huisje hebben toch in het park gezien. Deze kunnen niet bij jou komen.
Zo neem je de angst serieus, maar benoemd tevens de realiteit door uit te leggen dat en waarom iets niet kan. :-*
met een nep knuppel de nepslang doodmeppen?
erg lomp mischien maar het heeft hier wel gewerkt met eeen grizzlybeer :wall: :wall: :wall:
(ik snap niet dat sil dat geloofde hoor zo’n beest past niet eens in zijn kamer :lol: )
maargoed wij hadden hem ook al eens weggehaald enz en dat werkte dus voor geen meter en nouja toen het grove geweld maar uit de kast getrokken :oops:
Slangen wonen in het oerwoud, of de euh, dierentuin?? :think: Die moeten we snel weer terug sturen: geef hem een tas om de slang in te laten kruipen en neem die mee om op te sturen. Kan je later weer aan refereren. :think:
Iets anders weet ik ook niet :think: