Slaap probleem, wie denkt ermee??

Sinds een klein weekje gaat het slapen van onze kleine meid, echt bal.

Normaal is ze echt een slaapkop, heeft geen enkel probleem met inslapen. Sinds 3 a 4 weken is ze van kamer gewisseld en ligt dus nu in een groot bed, dit ging heel goed. Ze bleef netjes in bed en had er eigenlijk geen problemen mee.



Maar sinds een week is het dus echt mis en ik weet dus niet zo goed wat ik ermee aan moet, ben het helemaal niet gewend. Van de week werd ze s’nachts huilend wakker, na even getroost te hebben, bleef ze erg verdrietig als ze terug moest, dus even bij ons in bed ( doen we eigenlijk altijd als ze s’nachts wakker word en dit is nooit een probleem) om haar na kwartier in haar eigen bedje te leggen. Normaal gaat ze dan gelijk slapen, maar dit keer was het weer gillen en ze kwam haar bed uit en begon op de deur te bonzen. Het huilen was echt krijsen, echt hysterisch, ben meerdere malen terug gelopen om haar weer in bed te leggen, gaf haar een aai over de bol en ging weer. Na ruim een half uur was ze nog zo verdrietig, dus maar bij ons in bed, hier was ze snel weer rustig en heet ze als een blok liggen slapen, nogmaals geprobeert terug te leggen, zonder succes. Vanaf dat moment is het naar bed gaan dus drama, dat eindigd in huilen, gillen, krijsen op de deur bonken.



Zelf hebben we het idee dat ze bang is om in slaap te gaan vallen. Het is volgens ons niet de kamer, want bij het naar bed gaan ritueel heeft ze geen moeite, totdat we het voorleesboekje dicht doen en haar een kus willen geven, direct komt ze haar bed uit en begint te huilen.



Gisteren hebben we tegen 22.00 maar het campingbedje neergezet, want het lukte naar meerdere malen proberen echt niet. Binnen 2 a 3 minuten was het helemaal stil en sliep ze als een blok. Wel werd ze s’nachts meerdere malen wakker, wat dus ook weer dramma is dan, lukt gewoon niet om haar weer stil te krijgen. Bij ons in bed is ze echter wel rustig, maar ook als je er bijvoorbeeld naast zit is ze rustig. Ik benoem nu elke keer dat papa en mama in de buurt zijn, dat we niet weg gaan en ga meerdere malen terug om haar weer in bed te leggen. Vandaag hebben we haar niet na beneden gehaald, hebben het voven volgehouden. Uiteindelijk is ze rond 22.00 zelf terug in bed gaan liggen en gaan slapen. Ben benieuwd of ze de nacht door slaapt.



Wat moeten we hier nu mee?? Is het opeens een onveilig gevoel zo’n groot bed?? Kan dat nog na 3 a 4 weken opeens opspelen?? Wat is in deze situatie nu wijsheid?? We willen de angst serieus nemen, willen het niet erger maken uiteraard. Zijn er moeders die dit ook mee hebben gemaakt??

`Wij maken het op het moment mee van onze 3jarige dochter. Ze ligt weer in het campingbed en wij starten weer van voor af aan.

Al 2.5 jaar slaapt ze onrustig en ik slaap al bijna 1.5 jaar niet door. Bij peutervragen heb ik een topic, realiteitsbesef, daar staat veel over onze twijfels,verdriet en oplossingen.







Onze dochter is intens bang om alleen te zijn.

Ze ligt weer in het campingbed, maar slaapt door en is weer blij. We gaan van voor af aan weer beginnen het alleen zijn trainen.http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?p=4637695#4637695

Het is niet ‘politiek correct’ geloof ik maar mijn oplossing is altijd geweest gewoon bij mij/ons laten liggen. Heb geen zin om zelf de halve nacht wakker te zijn en ik ga er van uit dat een kind ook liever gewoon slaapt als het moe is en er dus ‘een’ reden is waarom ze gaan huilen.



Heb, terwijl ik destijds alleen woonde met ze, een heel groot bed gekocht want ik ben wel op een beetje ruimte gesteld maar vaak vind ik het ook gewoon heel fijn om ze lekker tegen me aan te hebben. Het is maar zo kort, voor je het weet moeten ze er niet meer aan denken om bij je te liggen, ben je blij als je af en toe een knuffel krijgt (heb een puber in huis van bijna 13 :mrgreen: ).



En nee, naderhand nooit problemen gehad met eigen bed of ergens logeren ofzo, dat hoor je namelijk altijd, dat dat het risico is van bij je in bed nemen. No problem hier.



Trouwens, het kan ook nog puur toeval zijn, dat het een periode is en dat die toevallig samenvalt met de kamerwisseling. Periodes gaan vaak weer vanzelf over…

Een klamboe of iets om het bed heen, wat een beetje omhult zou ook gevoel van veiligheid kunnen vergroten.

Wij lieten ze ook gewoon bij ons slapen overigens, een van de kinderen gaf ook heel duidelijk aan liever in ledikant te slapen en deed dat tot dik vier jaar. Prima toch? Er komt heus wel een dag dat dat grote bed verkozen wordt.

wij hebben met piriodes gehad dat ze slecht sliepen.

vaak gingen we dan naar ze toe even trosten speen of knuffel geven en weer weg 5 minuten laten huilen en dan weer terug. todat ze in slaap vielen.



maar moet wel zeggen dat ik ook voornamelijk aan onze zoon merkte dat het een spelletje was. en dat we het daarom zo deden als ik niet had gemerkt dat het een spelletje was dan had ik hem bij ons genomen of even bij hem gaan liggen.



nu word onze zoon nog wel eens huilend wakker ik denk van een droom en dan troost ik hem gewoon totdat hij rustig is en dan gaat hij tot nu toe eigenloijk altijd slapen.

Helaas kan ik hier niet in meepraten.

Vergeet niet dat het best een verandering is voor een kleine.

Je bent van een andere kamer naar een andere gegaan, dus ook al is het thuis, het is al heel wat voor een kleine.

Dan ben je ook van bed naar een andere bed gegaan, ook weer natuurlijk een hele grote stap.



Waarom het een tijdje goed ging en daarna niet, zou ik niet weten.

Ik heb dat eigenlijk bij mijn twee jongens nooit gehad. Jelle is snel van de kleine kamer naar een grote kamer gegaan, maar zijn bed hebben we zeer lang gebruikt. Pas toen hij ouder dan 3 jaar was hebben we een grotere bed gekocht. Want daarvoor sliep hij lang in een junior bedje.



BIj Quinten wel sneller gewisseld, maar ook hij heeft wel erg lang in zo een bedje gelegen. Dus moet zeggen dat ik de situatie niet herken, blijkbaar voelt ze zich nog fijner in een campingbedje.



Een vraag eigenlijk, ze gaat weleens naar haar oma’s ? Waar slaapt ze dan in ?

Een campingbedje ? Want als dat zo is, is dat natuurlijk dat ze het erg went.

Daarom vond ik het niks dat Quinten nog bij mijn moeder in een campingbedje sliep, we kozen dan ook voor dat hij daar ook een juniorbedje kreeg zodat het toch een bed blijft en dat gaat heel goed.



Succes !

Misschien was het grote bed, nieuw en spannend, en blijkt ze er toch niet aan toe te zijn?

Misschien mist ze het geborgenheid van haar ledikantje :think: :think:

Zou je samen met haar het bed niet op een andere plek in de slaapkamer kunnen zetten en het opnieuw kunnen opmaken?



Ik zit nog niet in de peuters hoor, dus misschien zeg ik wel iets geks. Maar ik kan me voorstellen dat als je opnieuw begint en zij zelf invloed denkt te hebben aan hoe haar bed moet staan, dat het dan wel kan lukken. Ook al heb je haar de vorige keer ook helemaal betrokken bij de indeling en de inrichting. Misschien heeft ze zelf alsnog een beter gevoel bij een andere plek in de slaapkamer die ze inmiddels beter kent.



Tygo (19 maanden) slaapt sinds een week of 8 in zijn peuterbed. Daaromheen zat een klamboe, die ik er sinds vorige week af heb. Zoals Lune al benoemd denk ik ook dat deze hem een geborgen gevoel gaf. Hij sliep er meteen goed in en blijft erin. Ik heb de klamboe wel samen met hem eraf gehaald. Later vroeg hij er nog een paar keer om (wijzen naar de haak), maar als ik het dan duidelijk en kort uitlegde, was het ook goed.

Ik kan je geen advies geven want hier zitten we met precies hetzelfde probleem. De eerste nachten in het grote bed gingen super, maar sinds een paar dagen is het echt bagger. :roll: Gisteren dus ook het ledikantje weer teruggezet :doh: Toen we zelf naar bed gingen heb ik meneer er wel uitgehaald en in het grote bed gelegd :shifty:



Vandaag hebben we een hekje bij Ikea gekocht en dat aan het grote bed vastgemaakt. Ben benieuwd hoe het gaat vannacht. Hij slaapt nu in ieder geval al 2 uur goed :pray:

wel goed om 1 lijn te trekken, of bij jullie in bed, of juist niet. Want dan weet ze wel waar ze aan toe is. Niet iedere nacht iets anders, dan heeft ze daar ook geen vastigheid bij. dat geld ook met naar beneden of niet> iedere avond proberen dezelfde lijnen te hanteren. Duidelijk voor jullie en voor haar, al is het niet makkelijk (spreek uit ervaring :slight_smile: )



Verder hebben we het met Sarah mee gemaakt, niet in het grote bed maar al in het ledikantje. Het is een periode geweest en het gaat echt over, maar daar heb je nu niks aan…

Misschien een idee om een matras naast haar bed te leggen waar jij zelf op slaapt?