Mijn lieve kleuter, dat leuke kind is veranderd in een kleuter met heel erg boze buien.
Ik ben gek op mijn mannetje, en hij kan echt onwijs leuk en lief spelen, maar afgelopen 2 maanden is het veranderd in een ventje wat volledig los barst, en slaan en schopt schreeuwt als het niet naar zijn zin gaat.
Zo reageert hij op mij en mijn vriend, bij zijn vader niet.
Hij ziet zijn vader 2x per maand, maar daar is hij wel boos en dwars maar hij ‘’ Slaat niet door ‘’.
Ik vind het frustrerend en ik weet niet meer wat ik er mee moet.
Spanningen van Sinterklaas, nieuw broertje in aankomst, misschien verwerking van afgelopen jaar, ik weet het niet. Hij praat namelijk niet.
Hij wil er niet over praten, wil niets zeggen en komt aan met ‘’ Weet ik niet ‘’. ‘’ Wil ik je niet vertellen. ‘’
Iemand? Is het een fase, leeftijd?
Wil mijn mannetje terug 
en hulp vragen?
Een kindercoach bijvoorbeeld. Het hoeft niet meteen een psycholoog te zijn natuurlijk. Maar gewoon iemand die een buitenstaander is waar hij wel mee kan praten.
Onze dochter (9 jaar) is nogal gevoelig en snel van slag… dan heeft ze helaas depressieve neigingen en stopt met eten. Met ons praten vond en vind ze heel moeilijk want ze wil ons niet kwetsen en veel van haar gevoelens hebben toch ook vaak met ons te maken of met haar broertjes en zusje. Zij heeft veel baat gehad aan gesprekken bij een kindercoach. Spelletjes doen en ondertussen casual gesprekjes voeren… Tekenen waar ze mee zat, op schalen aangeven wat ze erg vond en hoe erg en ook zelf oplossingen leren zoeken.
De andere zijde van het verhaal, want bovenstaand kan een oplossing zijn op de termijn… Maar de andere zijde is dat je duidelijk grenzen af moet bakenen. Boos zijn mag, hem erkenning geven dat je ziet dat het niet gaat zoals hij wil en dat hij daar echt wel frustraties over mag hebben, maar dat slaan en schoppen gewoon een no-go is.
Onze zoon van 8 heeft ADHD en een vorm van autisme, hij kan enorm uit zijn plaat gaan en heeft dan geen oog meer voor veiligheid, voor schade aan spullen of kwetsuren aan personen. Maar we zijn dus heel kort daarin… boos zijn mag, maar als je je niet kan inhouden en fysiek word, dan ga je naar je kamer en daar lekker razen. En ja… hij sloopt daar dus ook van alles, gooit en smijt en schopt tegen bed en deur… Zijn kamer heeft dus ook geen breekbare dingen of fragiele meubels. En als hij zijn speelgoed molt is dat zijn probleem. Het heeft ons best een tijd aan conseuent zijn gekost voor we dit er goed in hadden. Maar is wel belangrijk.
En wat ook in het oog moet blijven is benadrukken dat je zijn leuke en goede kanten ook ziet. Dus niet zeggen dat HIJ een rotjoch is, of dat hij vervelend IS of naar IS… maar echt aangeven dat je weet dat er onder zijn vervelende GEDRAG een leuk jongetje zit waar je veel van houdt… Zodat ook hij leert onderscheid te maken tussen wie hij is en wat hij doet…
Ik heb zo snel ook geen andere tip dan hulp inroepen.
Het is een hoop wat er op hem af is gekomen.
Geen schande om daar hulp voor te vragen.
Verder dus ook eens met Cell.
Ik denk inderdaad dat ik hulp ‘’ Moet ‘’ zoeken.
Ik attendeer R. op zijn geweldige lieve dingen die hij kan doen.
En probeer dat ook te blijven doen, maar helaas overheerst het negatieve en dat probeer ik niet te benoemen.