Ik zoek een leuk boek waarin ik makkelijk kan voorlezen/ laten zien hoe kindjes gemaakt worden en hoe ze geboren worden.
Mijn zoon van net 8 begint steeds meer te vragen hoe en wat.
Ik beantwoord deze vragen allemaal op zijn niveau en in alle eerlijkheid. Op zich begrijpt hij het goed.
maar zou ondersteuning van een boekje wel handig vinden.
Ook mijn dochter van 6 begint er al vragen over te stellen.
Wie heeft een leuke tip
de boeken van Sanderijn van der Doef!
Ik vind de tweede pittig voor een 6 jarige, hier kocht ik die toen ze 7,9 en 10 waren, en eigenlijk echt omdat ik eht voor de oudste twee nodig vond. Maar er is dus ook een kleuterversie 
Ik heb er een ui de bieb voorgelezen rond de 4 a 5 jaar “Waar was ik toen ik er nog niet was” met heel veel verschillende scenario’s en mogelijkheden (zeer modern). Het boek is wel voor kleuters vanaf 4 jaar, dus voor je 8-jarige misschien wat te kinderachtig geïllustreerd, maar voor die van 6 prima denk ik.
Mijn ervaring is dat hoe vroeger hoe beter, dus vandaar zo vroeg al gelezen, maar Sanderijn zal voor een 8-jarige ook vast goede boeken hebben.
In het boek wat wij hadden (kids vraten het op zo leuk vonden ze het) is het wel vrij expliciet. Niet het 'vrijen en knuffelen" maar de piemel gaat in de vagina. Punt. Bedenk dat wij als volwassenen daar misschien een gegeneerd gevoel bij hebben of moeite hebben het uit te spreken, maar die kids hebben dat gevoel niet. Daarom hoe vroeger hoe beter. Dan is er nog geen schaamtegevoel of gevoel van afstand tot je ouder.
Ik vond het wel een helder boek, omdat het meteen de maatschappelijke 'taboe’s besprak als heel normaal. Dus hoe zouden 2 mama’s een kind kunnen krijgen, samengestelde gezinnen en reageerbuisbaby’s.
Ik hou daar van…met een open blik voorlichten.
Ik zag van de week Dokter Corrie voorbij komen van het schooltv weekjournaal. Wellicht iets te uitgebreid voor de jeugdige kijker :roll:
Weet je, ik volg soms zo de leeftijden discussie, maar vaak heb ik het gevoel dat veel opvattingen gevormd zijn door eigen ervaring. Hoe ‘wij’, onze generatie, hierin opgevoed zijn. Alleen (oké, cliché en erg Dr Phil) onze kids groeien inderdaad op in een andere wereld, waarin alles meer, sneller, eerder en groter is. Lees wel eens dat bepaalde TV (waaronder Jeugdjournaal en journaal) pas vanaf oudere leeftijden is, maar ondertussen voeren ze op school in de klas van mijn 7-jarige al discussies over Syrië.
Daar kijken ze dus wel journaal. Dan vind ik het een gemis om niet op de hoogte te zijn van wat ze meekrijgen, dus doe het liever zelf.
Dan komen ze op school ook niet voor verrassingen te staan en zijn ze voorbereid. Dan weet je ook wat ze wel/niet snappen.
Mijn (nu net 8-jarige) zit in de klas met 10-jarigen (combiklas) die zo’n andere belevingswereld hebben. Wat mij betreft kan je ze dan beter zelf inlichten,dan dat ze het daar op moeten pikken.
Als schoolTV vindt dat deze dokter passend is voor die leeftijd, dan zal dat vast wel zo zijn. Wij als ouder moeten er misschien nog doorheen (vanwege onze eigen opvoeding misschien), maar kinderen voelen die gene in ieder geval niet. Voor hen is het juist heel normaal…best moeilijk dus om dan een inschatting te maken.
Niet te jong, maar ook weer niet te oud, zodat je kind onbereikbaar is voor dergelijke gesprekken.
Wij gaan binnenkort naar een voorlichtingsavond m.b.t. seksualiteit bij een bepaalde doelgroep (kinderen met autisme) en 1 van de speerpunten is juist dat je hier echt niet vroeg genoeg mee kan beginnen (met praten over en voorlichten) terwijl er ergens een ongeschreven regel is ontstaan dat dat pas moet als het kind vragen gaat stellen.
Maar wat doe je dan met kinderen die nooit vragen gaan stellen? Wat hebben deze zelf dan al niet verzonnen?
Daarom ga ik ook voor zo vroeg als kan. Niet meer vertellen dan ze om vragen en niet als ze er niet voor open staan, maar het onderwerp bespreekbaar maken zeker wel.
Ik ken die bewuste dokter niet trouwens, maar schrik niet snel…
Mijn oudste vraagt inderdaad ook niet. Vandaar dat wij er ook op doorpraten als hij erover begint.
Onze middelste daarentegen vraagt alles en vraagt ook ovetal op door.
Een vb in deze…mama gaat de piemel dan in het gaatje waar bij jou het nloed uitkomt.
Wij zijn heel open, en proberen ook alles bij naam te noemen, al noemen ze het zelf dan wel anders.
@knollie1 wrote:
Mijn oudste vraagt inderdaad ook niet. Vandaar dat wij er ook op doorpraten als hij erover begint.
Onze middelste daarentegen vraagt alles en vraagt ook ovetal op door.
Een vb in deze…mama gaat de piemel dan in het gaatje waar bij jou het nloed uitkomt.
Wij zijn heel open, en proberen ook alles bij naam te noemen, al noemen ze het zelf dan wel anders.
Hahahaha, nou, dat er bij mama bloed uit komt, dat weten ze ergens wel, maar dat er meerdere gaatjes zijn, geen idee…haha.
Het klinkt even heel erg als je het zo hoort,maar het is wel goed dat ze het door hebben.
Als ik eerlijk ben weet ik niet of zij weet dat er verschillende gaatjes zijn voor urine en voor menstruatie
Goed onderwerp dit. Bij ons is het “gelukkig” nog niet aan de orde maar ik en mijn man hebben er al wel over gesproken en kunnen ons voorstellen dat het een lastig thema word. Hoe doen jullie dit is het niet makkelijker voor de man om het met de jongens te bespreken en voor een vrouw met het meisje of is dat niet zo? Ik dacht bij onze jongens mooi dan laat ik het aan de man over Maar een boek is zeker een goed idee.
Ik lees even mee voor goede boeken-tips, want ook hier speelt het thema.
In mei ben ik twee weken alleen met Laura op vakantie geweest, we zijn toen met de auto naar Italie gereden. Achteraf gezien waren juist die rijdagen (2 dagen heen, 2 dagen terug) wel erg bijzonder, want wanneer heb je nou eens de tijd om ongestoord 8 uur achter elkaar met je kind te praten? Toen hebben we echt heel leuke gesprekken gevoerd en kwam ze met allerlei onverwachte vragen.
Op de heenweg hebben we het thema sinterklaas afgehandeld (nu dus het eerste jaar dat ze niet meer gelooft) en op de terugweg zo’n beetje de sexuele voorlichting gedaan. Behalve het lichamelijke / technische aspect over sex en baby’s, wilde ze ook van alles weten over hoe ik mijn man had ontmoet, hoe onze eerste date eruit zag, hoe ik wist dat ik verliefd was, of ik wel eens andere vriendjes had gehad. Maar ook kwam ze met allerlei verhalen die ze op het schoolplein had gehoord over liefde en sex, waarvan sommige dingen wel klopten en andere helemaal niet, dus handig dat ik het kon toelichten.
Fijn om te merken dat ze vanzelf daarmee komt, als je maar het goede moment ervoor weet te creëren. Dus misschien volgend jaar weer een keertje samen op reis 
@Jetty2 wrote:
Goed onderwerp dit. Bij ons is het “gelukkig” nog niet aan de orde maar ik en mijn man hebben er al wel over gesproken en kunnen ons voorstellen dat het een lastig thema word. Hoe doen jullie dit is het niet makkelijker voor de man om het met de jongens te bespreken en voor een vrouw met het meisje of is dat niet zo? Ik dacht bij onze jongens mooi dan laat ik het aan de man over
Nou…mijn man is niet zo’n goede prater. De rolverdeling is wat dat betreft duidelijk. Ik doe het zware werk (voorlichten), hij de was…haha.
@Jetty2 wrote:
Goed onderwerp dit. Bij ons is het “gelukkig” nog niet aan de orde maar ik en mijn man hebben er al wel over gesproken en kunnen ons voorstellen dat het een lastig thema word. Hoe doen jullie dit is het niet makkelijker voor de man om het met de jongens te bespreken en voor een vrouw met het meisje of is dat niet zo? Ik dacht bij onze jongens mooi dan laat ik het aan de man over
Ik denk dat je er dan wel een lastig thema van maakt…
Hier wordt het door iedereen met elkaar besproken, gewoon waar iedereen bij is, onder de afwas of tijdens het koken zomaar ff een vraag. Gewoon, omdat het ook heel gewoon is…
hier wordt er ook gewoon waar het hele gezin bij is op elk moment dat het aan bod komt over gesproken.
Ik weet nog heel goed dat L (toen 5) heel hard riep, in een kamer voor mensen:“O, is Noortje dan niet uit je vagina gekomen?” (het werd uiteindelijk een KS)… hihihi…
Hier wordt het gewoon besproken wanneer het aan bod komt, dus worst helemaal niet moeilijk over gedaan, mijn man vertelt net zoveel als ik, en weten we geen antwoord, dan vullen we elkaar aan.
Wij zijn hier heel open en makkelijk in