Iemand hier ervaring mee, iets over gehoord?
Als je erop zoekt op internet kom je op een site wat het precies inhoudt maar ik wil graag ervaringen 
Verhaal van de moeder die op die site staat, lijkt veel op ons verhaal met Sarah. Logopedie heeft deze ātermā laten vallen want zij merkt ook iets aan Saar en dacht hier eigenlijk vrij snel aan. Dus meteen opgezocht en ik zie toch veel overeenkomsten -> Wil niet meteen zeggen dat ze het heeft hoor!! Maar dit komt toch wel heel erg in de buurt.
nooit eerder van gehoord, niet van de term althans.
Wel in de loop der jaren zulke verhalen voorbij zien en horen komen.
Kinderen die een oorlogstrauma hebben, kunnen ook op die manier hun angst uiten.
Heel veel sterkte er in elk geval mee, lijkt me erg lastig als je kind bijna niets of helemaal niets zegt in situaties anders dan thuisā¦ :hug:
tja het niet willen praten vind ik niet het ergste probleem, ze is gewoon bang op straat, in winkels, bij anderen en psz. Niet dat de angst ervan afspat en dat ze wegkruipt, dat is gelukkig een stuk minder. Ze durft zonder handje te lopen buiten :dance: en 1 op 1 praat ze met de leidsters van de psz. Maar tegen mannen praat ze zowieso niet, opaās hĆĀ©ĆĀ©l soms en bij opa en oma die ze het minst ziet is het sinds een paar weken dat ze ook daar een verhaal verteld. Dus er zit wel verbetering in maar wij (psz, logopedie en ouders) zijn bang dat ze gewoon straks op school door de angst niet mee durft te doen en daardoor niet mee kan komen.
Maar er zijn dus weinig āervarings deskundigenā op zich fijn, maar ik zou zoo graag wat meer āouder verhalenā willen horen 
Dat is laatst op tv geweest (wel een Belgische zenderā¦) bij Huisje Niet Tevree (opvoedkundig programma).
Was een jongetje van 4 met selectief mutisme. Erg interessant! :thumbup:
Wat ik me nog kan herinneren van hoe die pedagoge (Tanya) daarmee omging;
- niks gaan forceren/geen druk uitoefenen (dus ALS het kind iets zegt, dan meteen zeggen; Wat zei je?? Zeg het nog eens?)
- laat als ouder je frustratie niet merken
- laat hem (of haar) weten dat je hoe dan ook veel van hem (of haar) houdt
- blijf actief bezig, dus niet alleen maar thuis blijven zitten
Zij pakte het erg mooi aan.
Moeder lag met Charlie (zo heette dan mannetje) op de grond, boekje lezen. Tanya ging op de bank ernaast zitten en keek de andere kant op.
Na een tijdje ging ze op de grond (met afstandje) erbij zitten, keek de andere kant op.
Moeder en Charlie speelden gewoon door.
Tanya keek mee in het boekje, op een gegeven moment vroeg ze via de moeder aan Charlie dingetjes (āMama, weet Charlie welk dier hier staat?ā)
Charlie gaf via zijn moeder antwoord, en uiteindelijk gaf hij haar zelf antwoord.
Was zo aandoenlijk!! :inlove:
Ohja, en hij had ook een speelgoed-beer gekregen met in de buik een kleine recorder. Had ie zijn naam ingesproken en dan mocht iemand anders vragen: hoe heet je? En dan drukte hij op de buik van de beer, en die zei: Charlie.
Zo wende hij aan het feit dat hij zijn eigen stem in het bijzijn van iemand anders (dan papa/mama) hoorde.
Ik wou dat ik wist hoe je die afleveringen kon terugzienā¦ want was echt mooi om te zien, en wie weet heel zinvol voor jullieā¦ :think:
Heel veel succes ermee!!
Groetjes, Marieke
Dankje, ga eens kijken of ik het ergens terug kan vinden.
hoi emma,
ik kan je helaas niet helpen aan tips/adviezen oid.
Maar ik stuur je dit berichtje om je te bedanken.
Mijn eigen dochter heeft gelukkig hier geen last van, maar ik zag de titel van jouw topic en dachtā¦wat is dat dan? Dus ik ben gaan lezen en herkende hier een meisje in van mn dochterās school.
Ben op de website gaan kijken waar jullie het over hadden en las nog meer herkenbare dingen.
Ik heb van de site een pagina uitgeprint en aan de moeder van het meisje gegeven en owwā¦wat is zij dankbaar zeg! Het is voor haar een āfeestā van herkenning en weet dus nu eindelijk wat haar dochter heeft en wat ze er aan kunnen gaan doen.
Ze bedankte mij hiervoor, maar ik vind dat ik jou moet bedanken. Als jij dit topic niet had geopend, had het nog langer geduurd voor deze ouders antwoord hadden op hun vragen.
Dus: Dank je wel!!
Verder wil ik je succes wensen met je eigen dochter, hoop voor haar dat ze snel het vertrouwen zal hebben om te gaan praten :hug:
Groetjes Jiska
Wowā¦ hier ga ik me even heel goed over inlezenā¦ de 1e zinnen klinken bijzonder bekend (schrok er gewoon van!).
Mijn oudste heeft moeite met taal, heeft al een tijd logopedie gehad (terwijl zijn woordenschat bijvoorbeeld wel boven gemiddeld is) en hij is heel erg (faal)angstigā¦ bij een directe vraag klapt hij dicht en weet dan gewoon niets meer.
Maar ik weet niet of dit er ook bij hoort?
geen dank Fijn dat je iemand hebt kunnen helpen. Ik heb het ook maar van āderdenā
Marite: heeft de logopediste niks gemerkt? hier kwam nml de logopediste met selectief mutisme aanzetten. Ik zou het anders nooit gevonden hebben volgens mijā¦
Sarah heeft ook een soort van faalangst, als ik erbij ben met logopedie zegt ze ook niks, volgens mij gewoon bang om te āfalenā.
En bij (directe) vragen aan Sarah kruipt ze gewoon weg.
We hebben een verwijsbrief voor de psycholoog, waarschijnlijk kunnen we in januari voor een intake terecht, wordt waarschijnlijk een orthopedagoog en zo zullen we zoeken of we ergens verder mee kunnen komen.
Maar de ha, assistente en cb wisten allemaal NIET wat het was.
Mijn dochter heeft ook selectief mutisme gehad.
Van het moment dat ze " kon" praten tot ongeveer haar zevende levensjaar.
Bij ons thuis praatte ze super mooi en duidelijk( veel beter dan mijn andere 2 dochters op die leeftijd)
Maar op school en tegen vreemde zei ze geen woord.
In groep 3ā¦toen was ze 6. Begon ze een beetje met ja en nee zeggen.
Gelukkig is school er altijd fantastisch mee omgegaan.
In groep 4 praatte ze al meer.
Maar het is nooit een hoogvlieger geweest( en dat is helemaal prima!)
In groep 7 heeft ze een terugval gehad met veel angsten.
Maar ze doet het nu super op de middelbare.
En ben super trots op haar.
Ze is nog steeds erg op zich zelf.
Maar gaat met plezier naar school.